ROMANSOHOLICZKI

Dzięki za opinię. Niestety będzie więcej w Polsce takich baśniowych historii w "bliżej nieokreślonym" Czasie, bo takie pisze się najłatwiej i najszybciej. Bez wydawania się w historię, wystarczy napisać, że średniowiecze. Osobiście nie ufam polskim autorkom, zwłaszcza takim które specjalizują się w romansach współczesnych i nagle wskakują w gatunek romansu historycznego.

Znaczy: nie odpowiada Wam ogólny brak doinformowania, że to nie-do-końca-historyczna opowieść a raczej właśnie baśń?

Jeżeli o mnie chodzi, to brak doinformowania. Chciałabym wiedzieć czy to jest retelling, znowu w niektórych przypadkach wręcz nadużywają tego słowa.

Tak, nadużycie powszechne.

Karino, podrzucisz opinię do działu z recenzjami?

Zrobione, duzzz

Wbrew regułom Magdalena Szponar


widziałam, że w grudniu było w zapowiedziach i jak to ja, napisałam że zapewne jakiś gniot wattpadowy (i tak, to jest z wattpada) i że zapiszę sobie jeśli ktoś tutaj poleci
Czy warto? Myślę, że tak, chociaż przyczepiłabym się trochę do paru kwestii ale nie psuje to ogółu więc sobie daruje pisanie o tym.
Książkę trzeba czytać z przymrużeniem oka, baa dałabym nawet porównanie do książek Kristen Ashley, serii Rock Chick bo jest duży nacisk na poczynania Róży (parę razy także jest to przedstawione od strony Ostrego) i tego jak jest walnięta pozytywnie
Czyta się błyskawicznie, nawet jeśli to wszystko już było w innych poznanych historiach, to i tak czytałam z chęcią, można się pośmiać
Nie jest to pozycja dla każdego, także albo się polubi historię albo nie, czyli zupełnie jak Kristen Ashley

5/5

Jeeej!
Ale się cieszę, że Ci się podobało

Właśnie o to chodzi, że jak książka jest naprawdę dobra, to nawet nie chce się doszukiwać
Wiem, to humor zdecydowanie nie dla każdego, ale ja kisłam tyle razy, że musiałam to polecać

Drugi tom, o Przemku, się pisze

czekam i na pewno przeczytam, także jej W płomieniach sobie zapisałam na najbliższą przyszłość

Edit: Mój szef Darwood też ma taki humor ale w mniejszej ilości

Tego nie znam, ale też planuję nadrobić. Jest na legimi, ale kusi, żeby kupić wszystkie książki autorki na półkę

Wiesz co, ja się do Darwood nie mogę przekonać. Jakoś... no czytałam fragmenty i no nie.

gusta i guściki ale słyszałam że u Darwood książka książce nie równa więc na razie nie tykałam innym

Ja po "Gordianie" Darwood chyba nigdy nie tknę innej jej książki. To było straszne

no właśnie dlatego bym Ci poleciła spróbować Mój szef - ponoć kompletnie inny poziom, ja tam kocham

Mojego szefa znam z opowieści i z tych opowieści najmocniej utkwił mi w pamięci prezent bohatera dla bohaterki.
Ten co ona myślała, że to biżuteria/ozdoba, a to była zabawka

a to nie był przypadkiem

Kejti, nieeee!!!
To była

nie przypominam sobie, na święta dostała to co pisałam wyżej
może wyparłam

Przeczytałam ostatnio dwie naprawdę niezłe powieści polskich autorek: "Miasto w płomieniach" Malwiny Ferenz i "Siłę kobiet" Barbary Wysoczańskiej.



"Miasto w płomieniach" Malwiny Ferenz to niesamowicie emocjonująca powieść tocząca się wczesną wiosną 1945 roku w oblężonym przez Armię Czerwoną i niemal zrównanym z ziemią Breslau i opowiadającą o losach 25-letniej Niemki o imieniu Mathilde, która przedziera się przez płonące miasto, co chwilę ocierając się o śmierć. Świetna książka, ale niełatwa w odbiorze ze względu na temat.



„Siła kobiet” Barbary Wysoczańskiej to dwudziestolecie międzywojenne, odradzająca się Polska i trzy różne kobiety złączone przez los z tym samym mężczyzną. Dla jednej był mężem, dla drugiej kochankiem, a dla trzeciej bratem. Główną bohaterką jest młodziutka Rozalia Lubowidzka, która po pięciu latach koszmarnego małżeństwa nagle zostaje wdową [jej mąż - Ignacy Lubowidzki, poseł na sejm II Rzeczpospolitej, zostaje zastrzelony], ucieka do stolicy, a tam pewnego dnia otrzymuje list od kochanki swojego męża, z błaganiem o pomoc dla chorej córki. Jakiś czas później do Warszawy przyjeżdża też Ada Lubowidzka - siostra Ignacego, chcąc wyrwać się z prowincji i dostać się na wymarzone studia prawnicze. Książka jest bardzo dobrze napisana, wciągająca i daje mi naprawdę sporą frajdę z czytania.

Jeśli macie ochotę na coś poważniejszego, dającego do myślenia, to obie te powieści bardzo wam polecam.

Jeżeli kogoś interesuje debiut Joanny Gajewczyk - Zemsta pachnie wilkiem to tu jest moja opinia

Dawno juz miałam spytać o opinie o Paulinie Świst.
I mi się przypomniało...
To tak w ramach anegdoty, dlaczego jednak może ostrożnie trochę z samodzielnymi pomysłami na promo do szerszego odbiorcy

Najpierw wydawca Pauliny Świst wrzuca u siebie promke najnowszej powieści:

że żart nie na miejscu i niefajny? Och, na pewno dla mnóstwa osób "więcej dystansu" i "mnie bawi".
Ale nie o to chodzi.
Wchodzi oto Wydawnictwo i uroczo zapodaje

źródło

Podsumowując:
czy na podstawie tego mam mniemać, że Świst jest transwestytą? No bo skoro "przede wszystkim z siebie żartuje"...

Jest takie zjawisko, że jak kobieta-autorka okazuje się fanką "męskiego humoru" i zjawiska "więcej dystansu", to na koniec teoria, że to pseudo autora-mężczyzny tylko się wzmacnia... Ale przecież wtedy można poradzić autorce, aby miała tenże
Lekki dyskomfort...

A do tego wydawca przeprosił tych, którzy poczuli się urażeni
Ale Muza od pewnego czasu podejmuje naprawdę tragiczne decyzje. Do granic tragiczne. A ich imprint... Spuśćmy zasłonę milczenia

Przykłady?

Nie mogę publicznie wszystkiego
Ale na przykład - otwieranie imprintu z książkami YA, a następnie wydawanie książek zdecydowanie 18+.
Rozminąwszy się pan szef-właściciel z zatrudnioną przez siebie redaktor prowadzącą.

Na koniec decyzję podjął właściciel co do linii?

Właściciel podjął decyzję, że ma być YA. Ale decyzje co do wydawanych książek podejmuje już naczelna i to się totalnie rozmija.