Po przetrawieniu tej lektury, zdobyłam się wreszcie na naskrobanie paru słów.
Nie wiem co mi odbiło, ale napaliłam się na tę książkę jak przysłowiowy szczerbaty na suchary. Zacierałam rączki i z niecierpliwością oczekiwałam dnia premiery. Tyle chłopu jęczałam, że w kiosku czeka na mnie paczka, aż bidny czym prędzej poleciał mi ją odebrać.
I co? I znowu zostałam zrobiona w bambuko!
Od dawna wiedziałam, że blurby kłamią. Często tekst na tylnej okładce nie ma nic wspólnego z prawdą, tylko wciska nam jakieś kosmiczne androny. A tu co mamy? Trochę streszczenia, o czym niby jest ta książka plus taki dopisek:
"Happy end to powieść, od której trudno się oderwać, dowcipna, inteligentna, seksowna, magiczna, z główną bohaterką, która z tupetem wywraca cały gatunek romansu do góry nogami".
I powiem jedno. Gucio prawda! Ktoś sobie zrobił jaja, a ja oczywiście się na to złapałam.
Ostrzegam, że będę tutaj walić spoilerami i nie chce mi się ich chować. Zresztą książka jest tak skonstruowana, że wszystko, co napiszę, musiałabym wsadzić w jeden wielki spoiler
No to tak. Nasza bohaterka Sadie ma 46 lat i jest pisarką. Pod swoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem pisze romanse dla kobiet, a pod pseudonimem K.T. Briggs powieści erotyczne. Książka rozpoczyna się od pierwszego rozdziału tej najnowszej.
Sadie mieszka ze swoją jedenastoletnią córką. Jest rozwiedziona. Małżonek po ślubie z nią uświadomił sobie, że jednak woli panów, ale mają ze sobą dobry kontakt.
Bohaterka w ramach zaspokajania swoich potrzeb znalazła na jakimś serwisie miłego pana i on w każdy piątek przychodzi do niej na szybki numerek. Czasem w gratisie naprawi kran albo inne cieknące elementy.
Pewnego dnia podczas wizyty w sklepie Sadie spotyka bardzo przystojnego faceta, który prawdopodobnie uległ jakiemuś wypadkowi i stracił pamięć, wzywa do niego pomoc. W szpitalu okazuje się, że podał jej dane i wskazał jako jedyną znajomą osobę. Zabiera go stamtąd i przywozi do domu. Żeby uciąć plotki, mówi każdemu, że to prawnuk stryjecznego dziadka czyli bardzo bliska rodzina
I tutaj następuje natłok coraz bardziej debilnych wydarzeń. Durnota goni durnotę normalnie. Okazuje się, że 2000 słów do kolejnego rozdziału erotycznej powieści dopisało się samo. Pojawia się tam zła czarownica - Clarissa, która chce rozdzielić bohaterów. W tym celu bohaterkę porywa w jakieś ciemne miejsce, a bohatera wysadza gdzieś indziej. Prawnuk stryjecznego dziadka przypomina sobie iż to on jest tym bohaterem i musi odnaleźć ukochaną i rozszyfrować jakieś tam zaklęcie. Ma na to jakoś 48 godzin. Normalnie jak w tym filmie z Nickiem Nolte
W końcu porwaną bohaterkę powieści odnajdują w jakiś parku, ale nadal po piętach im depcze straszliwa czarownica. Sadie usiłuje dojść o jakie zaklęcie może chodzić. Wreszcie przypomina sobie, że 12 lat wcześniej pisała romans paranormalny, którego nie dała rady skończyć. Jedną z jego bohaterek była owa Clarissa, a bohater przypominał typka z tej najnowszej powieści. Dlatego zła czarownica pojawiła się i wyciągnęła po niego swoje kościste łapska. Normalnie parodia, porażka i cyrk na kółkach
Nie ma sensu dalej Was zamęczać
Ostatecznie jakoś udaje im się usmażyć staruchę, a nasza droga Sadie uświadamia sobie, że kocha faceta od niezbyt satysfakcjonujących piątkowych numerków. I tadam - mamy happy end Reasumując, spodziewałam się, że mimo starszej bohaterki będzie to zabawna i seksowna historia. Że Sadie nawiąże romans z tym superprzystojnym bohaterem z powieści albo coś. A tu takie naiwniackie banialuki. Ja nie chciałam nieudolnej przeróbki Shreka!
Czyta się to szybko i czasem można się pod nosem uśmiechnąć, ponieważ narratorem jest główna bohaterka, która jakieś tam poczucie humoru posiada. Trochę śmiechu wnosi też sąsiadka, która obsesyjnie się odchudza i podgląda ludzi przez lornetkę. Ale ogólnie porażka. Główna bohaterka wcale niczego nie wywraca z tupetem, sprawia wręcz wrażenie zdezorientowanej, zaniedbanej i nieco rozlazłej.
Końcowe strony tylko przelatywałam wzrokiem. Trochę się bałam czy nie pojawi się tam nagle zionący ogniem smok albo Sierotka Marysia i Siedmiu Krasnoludków.
Nie wiem co to właściwie było, bardzo żałuję wydanych pieniędzy i ogólnie zaczynam mieć uraz do nowości z ciekawymi blurbami i przyjemnymi dla oka okładkami
Sama chciałam cierpieć za miliony 
A przynajmniej ja mam takie zdanie 
