Otóż po pierwsze za bohaterów. On w zasadzie takie nic specjalnego, żaden samiec alfa, najmłodszy syn w rodzinie, ale w sumie jaki fajny człowiek. Rzucający się z obroną słabszych i nieustannie zbierający za to bęcki. Ona po ciężkich przejściach w dzieciństwie, ale nie wytrząsająca się nad swoim podłym losem, tylko (wzorem Dyzmy) biorąca życie za twarz. I ile w niej klasy. Pokochałabym ją już za samą scenę rozmowy z księciem-dupkiem.
Do tego sympatyczna historia miłosna - znowu ludzie, którzy najpierw się poznają, a dopiero później zakochują w sobie.
Ja Ci powiem, że warto, ale ja kocham Long to muszę tak mówić Najbardziej lubię 2. część, uprzedzam pytanie: TAK, trzeba czytać po kolei
“Where is he? Bridgerton!" he bellowed. Three chestnut heads swiveled in his direction. Simon stomped across the grass, murder in his eyes. "I meant the idiot Bridgerton." "That, I believe," Anthony said mildly, tilting his chin toward Colin, "would refer to you.” Julia Quinn, The Duke and I
Przeczytałam 1 książkę i była całkiem ok...zabieram się za 2. Polubiłam Long - ona ma trochę specyficzne pisanie, inne od autorek romansów historycznych...
“Mercy laughed. “You have to excuse them—boys suffer from an incurable disability.” “What?” “Testosterone.” ― Nalini Singh, Branded by Fire
Usiłuje przebrnąć przez tom o Ianie Eversey, bezskutecznie niestety jak do tej pory. Bohaterka jest tak beznadziejnie głupia, a bohater wyłącznie przystojny, że całości nie ratuje nawet moja ulubiona para, czyli książę i księżna Falconbridge.
Przeciętna kobieta zakochuje się siedem razy w roku, w tym sześć razy w butach.
All woman desire a Mr. Darcy. Unfortunately, all man have no idea who that is.
A broken truck, a broken career and a breakup heard around world lands superstar John Tennessee McCord in Hellcat Canyon. Legend has it hearts come in two colors there: gold or black. And that you can find whatever you're looking for, whether it's love... or trouble. JT McCord may have found both in waitress Britt Langley.
Britt sees right through JT's hard edge and soft drawl to a person a lot like her: someone in need of comfort and the kind of healing best given hot and quick, with clothes off and the lights out.
Her wit is sharp but her eyes and heart - not to mention the rest of her - are soft, and JT is falling hard. But Britt is hiding a few secrets as dark as the hills, and JT's past looks set to invade their present. It's up to the people of Hellcat Canyon to help make sure their future includes a happily ever after.
Expected publication: June 2016 by Avon
“Man. God. Roarke. An interesting and flattering lineup.” “Safe men are for marrying. Dangerous men are for pleasure.”
Nawiasem mówiąc, książka Lyona i Olivii wyszła dwa dni temu, a ja dopiero dziś zorientowałam się, że nie kupiłam jej w przedsprzedaży i czekam nie wiadomo na co, bo na pewno nie na przesyłkę
"I read a story to-night. It ended unhappily. I was wretched until I had invented a happy ending for it. I shall always end my stories happily. I don't care whether it's 'true to life' or not. It's true to life as it should be and that's a better truth than the other."
A broken truck, a broken career, and a breakup heard around the world land superstar John Tennessee McCord in Hellcat Canyon. Legend has it that hearts come in two colors there: gold or black. And that you can find whatever you’re looking for, whether it’s love . . . or trouble. JT may have found both in waitress Britt Langley.
His looks might cause whiplash and weak knees, but Britt sees past JT’s rough edge and sexy drawl to a person a lot like her: in need of the kind of comfort best given hot and quick, with clothes off and the lights out.
Her wit is sharp but her eyes and heart—not to mention the rest of her—are soft, and JT is falling hard. But Britt has a secret as dark as the hills, and JT’s past is poised to invade their present. It’s up to the people of Hellcat Canyon to help make sure their future includes a happily ever after.
“Julie Anne Long’s writing glows with emotional intensity and strong, passionate characterization.” JAYNE ANN KRENTZ
May 31, 2016.
“Man. God. Roarke. An interesting and flattering lineup.” “Safe men are for marrying. Dangerous men are for pleasure.”
Agrest napisał(a): Nawiasem mówiąc, książka Lyona i Olivii wyszła dwa dni temu, a ja dopiero dziś zorientowałam się, że nie kupiłam jej w przedsprzedaży i czekam nie wiadomo na co, bo na pewno nie na przesyłkę
I jak Agreście, przeczytałaś? Jak wrażenia?
“Where is he? Bridgerton!" he bellowed. Three chestnut heads swiveled in his direction. Simon stomped across the grass, murder in his eyes. "I meant the idiot Bridgerton." "That, I believe," Anthony said mildly, tilting his chin toward Colin, "would refer to you.” Julia Quinn, The Duke and I
Nie przeczytałam, bo na tej książce ciąży jakieś fatum Najpierw jak wyżej, a jak już ją zamówiłam, dostałam, odpakowałam... to gdzieś się zawieruszyła i nie mogę jej znaleźć Pewnie się kiedyś skończy na tym, że będzie ebook w jakiejś promocji i wtedy przeczytam...
"I read a story to-night. It ended unhappily. I was wretched until I had invented a happy ending for it. I shall always end my stories happily. I don't care whether it's 'true to life' or not. It's true to life as it should be and that's a better truth than the other."
"I read a story to-night. It ended unhappily. I was wretched until I had invented a happy ending for it. I shall always end my stories happily. I don't care whether it's 'true to life' or not. It's true to life as it should be and that's a better truth than the other."
Agrest napisał(a):Nie przeczytałam, bo na tej książce ciąży jakieś fatum Najpierw jak wyżej, a jak już ją zamówiłam, dostałam, odpakowałam... to gdzieś się zawieruszyła i nie mogę jej znaleźć Pewnie się kiedyś skończy na tym, że będzie ebook w jakiejś promocji i wtedy przeczytam...
No masz, zasmuciła mnie Twoja historia. To z kim ja się teraz pozachwycam nad historią Olivii i Lyona? Myślę, że juto nasmaruję parę słów, na temat tej ksiązki, ale z większą recencją poczekam aż więcej osób ją przeczyta.
“Where is he? Bridgerton!" he bellowed. Three chestnut heads swiveled in his direction. Simon stomped across the grass, murder in his eyes. "I meant the idiot Bridgerton." "That, I believe," Anthony said mildly, tilting his chin toward Colin, "would refer to you.” Julia Quinn, The Duke and I
No masz, zasmuciła mnie Twoja historia. To z kim ja się teraz pozachwycam nad historią Olivii i Lyona? Myślę, że juto nasmaruję parę słów, na temat tej ksiązki, ale z większą recencją poczekam aż więcej osób ją przeczyta.
Jestem po! Pod koniec nawzruszałam się co niemiara (zwłaszcza ostatni fragment przed epilogiem). Podejrzewam, że sam epilog będzie kwestią sporną dla wielu osób, ale dla mnie był ok, choć nie chciałabym żeby stało się to modą. A swoją drogą pamiętam, że kiedyś (parę lat temu) JAL mówiła, że książka Olivii i Lyona nie będzie ostatnią w serii. No ale po tym epilogu nie ma oczywiście wątpliwości, że tak właśnie jest.
Obawiałam się od dawna, że ta książka nie sprosta oczekiwaniom. Po tak długim oczekiwaniu? I z jednej strony JAL udało się zrobić książkę rzeczywiście o tym, o czym miała być, i książkę mocną. Jednakowoż strasznie mi leży na wątrobie pewna, mocno istotna, sprawa.
Spoiler:
Otóż przykro mi, że - to na Olivię spadła w tej narracji większa odpowiedzialność za ich rozstanie (choć Lyon przyznaje sam przed sobą w pewnym momencie, że nie powinien był tak na nią naciskać tamtej nocy - ale to za mało i nie na to jest położony nacisk), - to Olivia spędziła pięć lat wysłuchując jaka się z niej robi wysuszona stara panna, a Lyon szlajał się po świecie, przeżywał przygody, zmieniał świat i sypiał z innymi kobietami, podczas gdy wszyscy, których pozostawił za sobą, umierali ze zmartwienia, - to Olivia musiała się 'odmienić', żeby doszło do szczęśliwego finału. I właściwie cała ostateczna decyzja jej została pozostawiona. Bo Lyon sobie wymyślił, że to ona ma tym razem walczyć. Tu znów wracamy do pierwszego punktu, czyli rozstanie było winą Olivii, więc ona musi swój błąd naprawić.
Nie rozumiem, dlaczego Lyon został potraktowany tak lekko i dlaczego nie było większej równowagi. Oboje zachowali się przed lat jak dzieciaki (którymi w sumie byli w jakimś stopniu). Ale przecież Olivia miała dużo racji, że nie chciała uciekać na łapu capu. Chyba też za mało wiemy o tym, co myślał przez te pięć lat i jak się kształtował jego stosunek do Olivii. Naprawdę przez tyle czasu wierzył, że do niej nie wróci i dopiero na wieść o jej ślubie coś go tknęło? No nie wiem.
Mam z tym spory problem. Książkę czytało mi się dobrze, ale chyba zawsze na myśl o niej będzie mi szkoda Olivii, że była ofiarą gierek i oczekiwań z księżyca w wykonaniu Lyona...
"I read a story to-night. It ended unhappily. I was wretched until I had invented a happy ending for it. I shall always end my stories happily. I don't care whether it's 'true to life' or not. It's true to life as it should be and that's a better truth than the other."
) zastanawiam się czy cykl 
Najbardziej lubię 2. część, uprzedzam pytanie: TAK, trzeba czytać po kolei 
szukam jakiegoś dobrego nieprzeczytanego historyka a cykl 
![:]](./images/smilies/krzywy.gif "krzywy")
