Susan Elizabeth Phillips

[•Sol•]

Rewelo, można się rozdrabniać bo wtedy jest dyskusja każdy aspekt jej sukowatości możemy omówić

Very, mam to samo z powtórką i nawet planuję że wezmę w piątek do pociągu

[Duzzz]

Ale, żeby nie było, ja jej nie bronię, hihih, babka przez całą książkę działa mi na nerwy

Na tyle, żeby jej przyłożyć torebką?

ona zwyczajnie nie umiała serdecznie i z przyjaźni tego załatwić tylko musiała podłą metodą.

Chcę wierzyć, że to nie było z zemsty i może jednak do końca w to nie wierzę, ale sposób okazania przez nią dobroci na pewno był podły Ale jak ja uwielbiam tą scenę

[•Sol•]

też uwielbiam tę scenę cudna jest

spodziewasz się po niej czystych zamiarów? to było z zemsty albo z chęci upokorzenia go nie ma szans że zrobiła to z dobroci, nawet tej swojej pokręconej

[rewela]

Ale, żeby nie było, ja jej nie bronię, hihih, babka przez całą książkę działa mi na nerwy

Na tyle, żeby jej przyłożyć torebką?

wystarczy, że napiszę, że jak się pojawiała to używałam bardzo dużo niecenzuralnych słów pod nosem (Tak, by mój Kubs-Bubs nie słyszał ) podłe, narcyzowate to było! nie lubię takich!

[Księżycowa Kawa]

Książka była niezła, ale jakoś końcówka nie przypadła mi do gustu.

[•Sol•]

i znów jestem pełna podziwu dla pani SEP stworzyć taką bohaterkę żeby czytelniczki tak grupowo ją nienawidziły. I to bohaterkę drugoplanową

[Viperina]

Przeczytałam Arenę i pragnę podzielić się z Wami wrażeniami.

Otóż mianowicie:
1) Jest to warsztatowo/narracyjnie napisane słabo, przy czym czytałam w tłumaczeniu na polski i nie wiem, czy jednak pewna część odpowiedzialności za ten stan rzeczy nie spada na brak redakcji polskiego tłumaczenia - bolączka stara od czasu, jak padło wydawnictwo Da Capo, które jako ostatnie z wydawnictw wydających na polskim rynku romanse dbało o redakcję tłumaczeń. Największe pretensje mam o "porwaną" narrację, tak jakby niektóre kawałki tekstu były zwyczajnie usunięte.
2) Główny bohater jest BEZNADZIEJNY - uzasadnienie poniżej.
3) Nie przekonała mnie specjalnie ta zwierzęca mistyka, nie lubię mieszania gatunków. Jak będę chciała coś w ten deseń, to sięgnę po jakiś paranormal.
4) To jest książka sprzed prawie dwudziestu lat, dzisiaj się już o takich relacjach nie pisze, bo są zwyczajnie passe'.

Pomimo powyższych zastrzeżeń, NIE MOGŁAM ODERWAĆ SIĘ OD LEKTURY, co świadczy o tym, że książka JEST FENOMENEM.

Teraz parę słów o bohaterach.

Ona jest fajna. Kupuję ją w całości, włącznie z przemianą, którą przeszła, a która to przemiana była jedyną prawdziwą i głęboką przemianą bohatera w tej książce. Szlachetna, dobroduszna, życzliwa, nieco rozpieszczona, ale z ogromnym potencjałem, ale co najważniejsze, prawdziwa, nawet w swoich zwierzęcych schizach, początkowo chorobliwej dbałości o wygląd i późniejszej abnegacji, opowieściach o "świętości" seksu i pewnej naiwności. Nieco anachroniczny typ bohaterki, ale nie całkiem oderwany od rzeczywistości. Mogę sobie taką dziewczynę wyobrazić w realu. I że ją lubię.

On. No proszę Was. Dno, żenada i kilo mułu. Oczywiście, współczujemy mu jako dziecięcej ofierze przemocy w rodzinie. No ale. Nie znoszę bohaterów, którzy wmówili sobie, że nie potrafią kochać i tą nieumiejętnością usprawiedliwiają wszelkie niegodziwości. Bo on ją traktuje obrzydliwie. Po pierwsze, proszę Szanownych Koleżanek, to ona ma 26 lat. Jest młodą dorosłą kobietą, a nie jakąś smarkulą, którą on może pomiatać w celach edukacyjno-wychowawczych. Ta jego gadka na początku, że ich małżeństwo nie będzie nowoczesne, w którym się ustala, tylko ona będzie robić tak, jak on jej każe. Bo on ją ma wychować. Litości. Po drugie, ta żenująca historia o jego dumie. No cóż, prawdziwa duma to jest

Spoiler:

[łykając łzy i pokonując obrzydzenie i niemoc fizyczną] złapanie łopaty i wyczyszczenie wybiegu ze słoniowego gooowna, a nie klapnięcie na kolana celem ratowania zwierzęcia. Rilly? To miał być ten dowód miłości? Jak dla mnie to to w ogóle nie był temat na zagadnienie. W takich okolicznościach przyrody każdy człowiek, z facetem włącznie, który ma chociaż odrobinę jaj i wyszedł z wieku nastoletniego, po prostu klapie na kolana i zamyka sprawę. To nie jest żadna duma, tylko jakieś chore wyobrażenie o dumie. Tak że słabo niestety z tym dowodem miłości. Jeśli chodzi o dumę natomiast, to nawet nie otarł się o poziom swojej żony.

Ponadto nie grają mi te jego trzy oblicza:

Spoiler:

do zerzygania bogaty historyk sztuki, wykładowca w trzeciorzędnym college'u i kozak-cyrkowiec. O jedno jest za dużo. Niby dlaczego wykłada w TRZECIORZĘDNYM college'u, jak jest najlepszym znawcą sztuki rosyjskiej w całych wielkich USA? No i na dokładkę w czwartym pokoleniu jest carewiczem, ale nie traktuje tego poważnie, więc nie podciągam pod czwarte oblicze

I last but not least, ale sposób, w jaki on ją traktuje na początku, nie współgra mi z przynajmniej dwoma z jego trzech oblicz. Plus naprawdę czerwona kartka za

Spoiler:

reakcję na ciążę.

W sumie odczuwałam mściwą satysfakcję w trakcie, jak się czołgał, żeby ją odzyskać. A z reguły w takich okolicznościach chociaż trochę współczuję bohaterowi. Tutaj natomiast chciałam zdjąć z nogi but na wysokim i cienkim obcasie i wbić mu go w głowę. Albo w jakąś inną część ciała.

Ale, jak już wspominałam, niezależnie od wszystkiego powyższego, czytało się dobrze i na pewno jest to książka, którą zapamiętam

[Papaveryna]

Czyli było znośnie
Ja jestem dziwna, bo Alexa lubię, nie mam jakichś wielkich zażaleń do niego Pewnie to dlatego, że spodziewałam się iż ta książka okaże się katastrofą. Dwa lata leżała zanim odważyłam się za nią zabrać, a i tak, gdyby nie namowy Dziewczyn i straszenie wampirem (przez Katię) pewnie jeszcze nieprędko bym się za nią wzięła. A jak wreszcie zaczęłam czytać i było całkiem ok, to się już tak mocno ucieszyłam, że chyba postanowiłam z tej radości do niczego się za bardzo nie przyczepiać

[•Sol•]

wszelkie zarzuty Vip co do bohatera są słuszne i mogę się z nimi zgodzić, ale i tak Alexa lubię irracjonalnie i wbrew wszystkiemu bardzo go lubię
Daisy wiadomo, jest świetną bohaterką, sensowną ale on pasuje tam

Vip, czyli jednak choć trochę było warto?

[Viperina]

Ależ oczywiście, że było warto. Wiesz, zawsze warto, jeśli nie można się od książki oderwać. A to jest zdecydowanie taka pozycja, powiedziałabym, że kanon, lista obowiązkowa. No i jest o czym rozmawiać, a to także bardzo pozytywny aspekt

[•Sol•]

oj tak to książka o której można gadać godzinami bo jednak mimo że nieobszerna to jest w niej zawarta masa rzeczy
i zgodzę się że pozycja obowiązkowa każdy znać powinien
i to Twoja pierwsza SEP tak?

[Viperina]

Tak, pierwsza, pewnie nie ostatnia, ale następne przeczytam sobie po włosku (zerknęłam na włoską wersję Areny, która wyszła wczoraj, i jest jednak lepiej opracowana).

[•Sol•]

też zaczynałam od Areny

Arenę wydał Amber, a wiesz jacy oni są. Np w Kandydacie na ojca wycięli albo cały albo prawie cały rozdział

[Viperina]

Aha, i jeszcze jakoś tak mi się skojarzyła ta książka (chyba typem głównego bohatera) z After the Night Lindy Howard. Podobny klimat relacji był.

[•Sol•]

a tego nie znam

[obession]

Vip widzę, że bardzo racjonalnie podeszłaś do oceny "Areny". Ja tak nie umiałam zaraz po przeczytaniu, ale jak tak teraz patrzę na to z dystansu, to muszę się zgodzić z Tobą w kilku kwestiach.

[•Sol•]

Zaglądała któraś z Was w to wznowienie Kandydata na ojca?
jak tam wygląda sprawa wyciętego rozdziału 12?

[rewela]

a co jest z tym 12 rozdziałem? czego tam nie ma w pierwszym tłumaczeniu? trochę nie jestem w temacie

[•Sol•]

we wcześniejszej wersji nie ma ich randki, czyli jakoś połowy rozdziału 12 jeśli nie całego

[rewela]

to słabo, że tak powiem... chcę randkę! (tak wiem, mogę chcieć czekam na info czy jest czy nie )

[Desdemona]

Zaglądała któraś z Was w to wznowienie Kandydata na ojca?
jak tam wygląda sprawa wyciętego rozdziału 12?

o właśnie...trzeba to sprawdzić...

[•Sol•]

no właśnie trzeba ja nie bywam w księgarniach ostatnio wcale więc nie mam jak

[Desdemona]

jutro chyba podjadę do empika i będę sprawdzać czy owa scena jest....strasznie mnie to kusi...

[•Sol•]

no właśnie miałam nadzieję że ktoś coś takiego zrobi mnie do empiku ostatnio mocno nie po drodze

[Janka]

Alex nigdy nie ukrywał, że nie chce żony, a tu? Został wmanewrowany w małżeństwo, w dodatku z dziewczyną, która, sorry, że to napisze, ale jawiła się jak pusta panna, skupiona tylko na sobie. Czytelnik wie, że to nieprawda, że Daisy jest inteligentna, ale Alex musi się dopiero tego dowiedzieć hihih…
Alex chciał, spełnić prośbę Max’a, ojca Daisy (ten to był doopek do potęgi!), bo czuł, że ma wobec niego ogromny dług i proszę! Dostała mu się żona. I teraz musi jej pokazać, że życie z nim nie jest milusie, tak by szybko od niego odeszła, by znów mógł być panem swojego losu. Nie zależy mu na miłości, bo czym jest miłość? Nie zna tego uczucia, bo ktoś kiedyś wybił mu to batem z głowy…

”Kto jej kazał gnój przerzucać i wejść do zwierzaków i w doopie za przeproszeniem miał to czy ona się ich boi czy nie”

To chyba lepsze niż oddać Daisy w ręce policji, prawda? Bo dlaczego miałby jej uwierzyć, że nie ukradła tej kasy? Przecież dowody były na dnie jej walizki.. a to, że wcześniej się całowali... … to było tylko pożądanie! Ładna buzia zawsze przyciąga…

Lubię wracać po urlopie i przyznawać rację Reweli.
Uważam dokładnie tak samo.

A ja mam poczucie, że S. jako jedyna tak naprawdę znała Alexa. A to co w ostateczności zrobiła, zrobiła dla Daisy. W końcu już wcześniej widziała upokorzenie Akexa, jak ten chciał odzyskać żonę, a ta powiedziała mu, że jedyne co może dla niej zrobić to pozwolić jej odejść… To był widok, którym mogłaby się S. chełpić… ale nie ona chciała być dobra! Tym bardziej, że ten tam atleta, z którym zaromansiła, w tej chwili nie pamiętam imienia, zarzucił jej, że dobra być nie umie… a że zaczęło jej zależeć… i na końcu mówi do tego kolesia coś w stylu „nie mów mi, że nie jestem dobra”… to takie tam moje rozważania…
Ale, żeby nie było, ja jej nie bronię, hihih, babka przez całą książkę działa mi na nerwy

Bardzo lubię.
Oczywiście, że Sheba zrobiła to dla Daisy. (A jeśli dla siebie, to nie dlatego, że w tym momencie chciała poniżyć Alexa, tylko dlatego, że miała już dość ciągłego zainteresowania wszystkich sytuacją Daisy i współczucia dla niej.)

Powinni zrobić jak z dobrego westernowego filmu, podczepić go pod wóz czy konia i go przeciągnąć po jakiś kaktusach nie kaktusach Może wtedy w końcu by się nauczył

ale najpierw wybatożyć

Tutaj natomiast chciałam zdjąć z nogi but na wysokim i cienkim obcasie i wbić mu go w głowę. Albo w jakąś inną część ciała.

Matko, nie można na chwilę Was spuścić z oka, bo zaraz chcecie robić krzywdę tym kochanym chłopczykom.
To dobrze, że nie było od początku cudownie i wspaniale, bo co za łatwo by przyszło, to też łatwo by poszło. A tak jest gwarancja, że wystarczająco docenią szczęście, które ich spotkało i nie odpuszczą do końca życia.