Czym jest romans?

przez **Księżycowa Kawa** » 27 stycznia 2015, o 17:44

Dobre pytanie.
Może chodzi o to, że jeśli powie, iż to romans, to wystarczy przeczytać? I jeśli nawet, to raczej sympatią do tego nie zapała się, no chyba, że to będzie naprawdę dobre…
Tak czy inaczej, w ten sposób często polscy wydawcy oszukują i jak mnie taka książka zirytuje, to ostatnio zwyczajnie jej obniżam ocenę i tyle.

Strona WWW · przez **Duzzz** » 28 stycznia 2015, o 16:23

No właśnie. :zalamka:

Jakby mi ciotka powiedziała, że to tak i tak wygląda, że to bardziej obyczajowe czy kryminalne to bym się inaczej nastawiała, a tak :bezradny:

Nawet w swojej bibliotece chciałam, żeby mi coś poleciła bibliotekarka, to pokazała mi gdzie mogę znaleźć nowości romansowe, a tam znowu wszystko to bez kliku wyjątków powieści obyczajowe, kryminały :zalamka:

przez **Janka** » 28 stycznia 2015, o 16:45

W bibliotece, do której jestem zapisana w Polsce, też romanse są zmieszane z obyczajowymi i chick-litami, ogólnie jako literatura piękna. Wydzielone są kryminały i SF, czyli to, co najłatwiej odróżnić z daleka.
Ale już kryminałów od thrillerów i sensacji się nie wyróżnia - może dlatego, że nie każdy wie, na czym polegają różnice, a może że często książki mają te wątki przemieszane. Np. Plumki mają zawsze wątek kryminalny i wątek sensacyjny, więc byłoby trudno zaliczyć je gdzieś jednoznacznie.
Bardzo mi się podobało, jak romanse miały w Empikach swoje oddzielne regały. Możliwe, że Amber Empikowi za to płacił, żeby ich książki stały razem i rzucały się w oczy. Miały wtedy tez inny format, niż książki innych wydawnictw. Teraz format się zrównał, a książki się zmieszały.

przez **Księżycowa Kawa** » 28 stycznia 2015, o 22:02

U mnie w bibliotece nawet się nie wysilają na działy, jedynie harlequiny stoją oddzielnie (małe to można upchnąć gdziekolwiek), reszta nazwiskami.

przez **Desdemona** » 21 czerwca 2015, o 10:12

...kawa i romans gotowy...!!! :smile:

przez **•Sol•** » 21 czerwca 2015, o 10:53

mój chłop też mnie na kawę zapraszał przy pierwszej rozmowie :evillaugh:

przez **Desdemona** » 21 czerwca 2015, o 10:54

ach te romanse..... :hyhy:

przez **•Sol•** » 21 czerwca 2015, o 10:56

mój już dwa lata skończył :hyhy:

przez **Desdemona** » 21 czerwca 2015, o 10:58

czyli kawa i romans nadal są.... :hyhy:

super...

przez **•Sol•** » 21 czerwca 2015, o 11:12

dokładnie

nawet dziś od rana dokładnie w tej konfiguracji kawka i romansowanie, słowne, żeby nie było że deprawuję :evillaugh:

przez **klarek** » 21 czerwca 2015, o 15:37

wiedzmaSol napisał(a):mój chłop też mnie na kawę zapraszał przy pierwszej rozmowie

Pierwszym napojem jaki piłam z moim (od 23 lat mężem) była WÓDKA :evillaugh:

przez **•Sol•** » 21 czerwca 2015, o 15:45

Aralku to tak widzę poszliście na całość

przez **klarek** » 21 czerwca 2015, o 17:13

w tej kwestii a i owszem, w innych w odpowiednim czasie również

przez **•Sol•** » 21 czerwca 2015, o 17:15

chodziło mi o dobór napitku ale w pozostałych wiadomo

czas i miejsce muszą być odpowiednie

przez **Agrest** » 22 lipca 2015, o 20:20

Architektonika literackiego romansu Anny Martuszewskiej - ktoś czytał, ktoś zna? Jestem świeżo po lekturze i chętnie bym podyskutowała

przez **Księżycowa Kawa** » 22 lipca 2015, o 20:37

Pierwsze to widzę. Interesujące?

przez **Agrest** » 22 lipca 2015, o 21:48

Na pewno interesujące jako przyczynek do dyskusji

przez **Desdemona** » 22 lipca 2015, o 22:07

muszę upolować.... hmmm

przez **Liberty** » 22 sierpnia 2015, o 17:59

Agrest napisał(a):

Architektonika literackiego romansu Anny Martuszewskiej - ktoś czytał, ktoś zna? Jestem świeżo po lekturze i chętnie bym podyskutowała

Czy ta pani nie napisała już czegoś o romansie? W duecie z inną badaczką? Bo coś mi świta... :mysli:

przez **szuwarek** » 23 sierpnia 2015, o 08:55

klarek napisał(a):
wiedzmaSol napisał(a):mój chłop też mnie na kawę zapraszał przy pierwszej rozmowie

Pierwszym napojem jaki piłam z moim (od 23 lat mężem) była WÓDKA

ja z moim nie piłam - po imprezie w akademiku trzymał mi włosy, robił herbatę... koleżanki uznały, że to słodkie :red:

taka pierwsza randka :hyhy:

przez **klarek** » 23 sierpnia 2015, o 15:28

No proszę, czyli ponownie wychodzi na to, że nie ważne jak się zaczyna

przez **szuwarek** » 23 sierpnia 2015, o 17:10

Prawda?

przez **Fringilla** » 12 stycznia 2016, o 02:24

#takamyśl

brakuje mi tej różnorodności moralno-etycznej lat 90. i 80.
tego, że można było się pokłócić o postawy bohaterów, i to mocno, tych śfiń skłaniających do myślenia i harlekinowych dylematów moralnych.

chyba dlatego, chociaż czytam nowo wydawane rzeczy, to jednak fanfiki różne (paradoksalnie - nie opierające się stricte na romansowych źródłach

zajmują więcej miejsca - tam autorzy bywają niepoprawni politycznie, nawet jeśli z mniejszym kunsztem i bardziej bezwiednie.

czy to tylko moje wrażenie, że nie ma już tak widocznego zróżnicowania i poprawność wydawnicza króluje?
jeden typ bohatera, jeden typ akceptowalnego zachowania bohaterki (paradoksalnie!)?

nie chcę tutaj wywlekać problemu "bo problemy pierwszego swiata" (czytam najnowszą Lorettę Chase - to dobry przykład, acz poczekam, jaką konkluzję mi zafunduje w swojej opowieści)
ale kurcze blade za bardzo najnowsza Balogh (konkluzje do bani - ostatnio nawet popełniłam 2 strony recenzji przemyślnie przed zakończeniem lektury... ale niestety finał odebrał wenę i ochotę publikacji

ja tylko tak mam?

przez **szuwarek** » 12 stycznia 2016, o 09:29

Frangilo - zgadzam się. To znaczy mnie nie przeszkadza bo ja własnie wanilii i wielkiego szczęścia szukam w romansach.
jednak zgadzam się z Twoja obserwacją, bo IMHO nie dotyczy ona tylko romansów. Poprawność polityczna jest w tej chwili absolutnie wszędzie i zaczyna kreować świat idealistyczny.
Amerykańska wizja świata powoduje, że w Gwiezdnych wojnach musi być czarnoskóry bohater, najlepszy przyjaciel kobiety to gej, kobieta jest równorzędnie traktowana w pracy (hahahaha). Nawet Bond już nie traktuje kobiet przedmiotowo.
z mojego punktu widzenia - dobrze, bo akurat po to sięgam po romanse.
jednak rozumie, że dla kogoś, kto szuka w nich nie tylko słodkości i samego HEA to jest duża czarna dziura.
Poza tym, moim skromnym zdaniem, pisanie romansu ze wspaniałym bohaterem ( przyzwoitym do bólu lub też bad boyem , który przechodzi przemianę) i bohaterką idealną (mądra, piękna i wykształcona, wygadana itd) jest chyba najłatwiejsze. Bo napisanie romansu z dramatem, moralnie wątpliwymi watkami, kontrowersyjnym bohaterem i nie idealną bohaterką jest niezwykle trudne i wymaga przemyślenia. Aktualne schematy są łatwe i proste. Nawet naszpikowanie bohaterki dramatami jest schematyczne i nierealne.
jakos tak chaotycznie piszę.. :facepalm:

przez **Fringilla** » 12 stycznia 2016, o 13:55

ja rozumiem zarazem, że to kwestia perspektywy - to, co ja teraz odbieram jako kontrowersyjne było wówczas waniliowe raczej...
wszelkie Small, Wentworth, Rogers i McNaught - mieśliły się jednak w standardach dopuszczalnego zachowania...
teraz i w realu i w fikcji bohater a la WMM zasługije na lincz.
i chyba też o to chodzi trochę, ale to jest kopanie się z gatunkiem: chyba jednak mainstream romansowy wymaga moralnie czarno-białych sytuacji na dłuższą metę.
nie wiem... tudziez nie jestem pewna... bo bywają przebłyski (paradoksalnie raczej we współczesnych zamiast historykach, gdzie można by sobie poszaleć, tłumacząc "inne realia, kaman...").

jest teraz jakaś publikująca autorka, o którą można się pokłócic jak o Small lub McNaught?
ps wyłączam Palmer :lol:

Czym jest romans?

Kto przegląda forum