Sabrina Jeffries

[Księżycowa Kawa]

Tak na dobrą sprawę to tam chodzi o romans, reszta służy za tło, które luźno to spaja. W zasadzie to nawet nie rozczarowuje, bo mniej więcej tego się spodziewam.

[obession]

„Pałacowa intryga” to druga odsłona serii Royal Brotherhood Sabriny Jeffries, lecz moja nieuważna osoba zaczęła czytać ten cykl właśnie od tej części. Jednak po tej lekturze na pewno uzupełnię braki.

Bohaterką tej książki jest Regina Tremaine – piękna, dobrze urodzona młoda dama, która jednak odrzuca kolejnych kandydatów do swojej ręki. Nie zamierza nigdy wychodzić za mąż, ponieważ skrywa pewien wstydliwy sekret.
Marcus Nort - wicehrabia Draker jest nieślubnym synem księcia Wali, którego nienawidzi. Żyje na uboczu i nie unika jak ognia towarzyskich występów.
Jednak brat kiedy brat Reginy zaczyna się interesować siostrą Markusa życie obojga bohaterów przewraca się do góry nogami. Draker podejrzewa, że to intryga księcia Walii, a Regina chcą udowodnić Markusowi, że jej brat ma czyste intencję godzi się na dość ryzykowany układ.
Bardzo polubiłam Reginę, to nie jest szara, zahukana myszka, owszem ma sekret, który ją przytłacza. Ale poza tym ma własne zdanie, potrafi tupnąć nogą i postawić na swoim, nie pozwala sobą manipulować. Chce być kochana, ale boi się odrzucenia, dlatego cały czasu ukrywa swój sekret i dba o reputacje. Markusa też polubiłam, choć jego zachowanie w stosunku do Reginy czasami niezbyt mi się podobało. Od dziecka, żyje z piętnem bękarta, przez lata był źle traktowany przez matkę, ale nie jest jak inny bohaterowie, którzy zwykle w takich sytuacjach nie są zdolni do miłości. Markus kocha, kocha swoją siostrę i po wielu perypetiach zakochuję się w Reginie. Bohaterowie są naprawdę ciekawie skonstruowani, zasmagają się z własnymi demonami, a jednocześnie coraz bardziej pogrążają się we wzajemnych uczuciach. Chemia między nimi jest doskonale wyczuwalna. A dodatkowego smaczku dodają zabawne dialogi między nimi.
„Pałacowa intryga” bardzo mi się podobała, to jedna z tych książek, które wciągają od pierwszej strony. Bohater z przeszłością , bohaterka z tajemnicą i rozwijający się między nimi romans. Romans niełatwy pełen wzlotów i upadków, oboje popełniali błędy, ale też oboje starali się je naprawiać. Moim zdaniem bardzo dobrze napisana książka, choć czasami zalatywało mi współczesnością w języku, ale może to kwestia tłumaczenia. Jeśli ktoś jest ciekawy to polecam.

[Lilia ❀]

Bardzo podobała mi się ta część
Chyba najbardziej z całej trylogii.

[obession]

Ja akurat zaczęłam od tej części, więc trudno mi ocenić. A trójka nie została u nas wydana?

[•Sol•]

a mnie kurczę się nie podobało... Jedyna Jeffries którą męczyłam i nie lubię.

Ale, jestem w trakcie 5 Diabląt. I szał. Jackson wymiata, jak on za nią szaleje
i jak oni się kłócą i jaka ona jest... Nietypowa a on taki... Słodki, mądry, dzielny i w ogóle och i ach

[obession]

Oooo... Sol znów mnie zaciekawiłaś, a Diablęta dopiero przede mną.

[klarek]

Czytam Diablęta 1 i jak tam jest normalnie Jak ja lubię jak jest normalnie

[Księżycowa Kawa]

A w „Pałacowej intrydze” oni spotykają się w bibliotece?

[•Sol•]

czytać Diablęta! ;P

Czytam Diablęta 1 i jak tam jest normalnie Jak ja lubię jak jest normalnie

cały czas jest tak że prawie wierzysz że tak mogłoby być
cieszę się że się podoba. Bo rozumiem że się podoba

A w „Pałacowej intrydze” oni spotykają się w bibliotece?

z tego co pamiętam, tak

[Księżycowa Kawa]

Wygląda na to, że coś jeszcze pamiętam

Czytam Diablęta 1 i jak tam jest normalnie Jak ja lubię jak jest normalnie

Podobało mi się, jak mu przywaliła

[klarek]

O, tak
Na to, że podobało mi się, jak mu przywaliła.
I na to, że mi się podoba.
Za oknem zimno, deszcz i nieprzyjemnie. A mnie ta książka rozgrzewa od środka

[Księżycowa Kawa]

To taka urocza odmiana po tych wszystkich kałużach.

[•Sol•]

a potem jest tylko lepiej
tzn o Jarretcie może być różnie, bo momentami są dłużyzny, ale generalnie historia się broni ale potem Minerva i jej książki, Gabriel i konie no i Celia i pistolety

[szuwarek]

Nie wiem czemu zaczęłam Diablęta od Gabriela

[sunshine]

O, tak
Na to, że podobało mi się, jak mu przywaliła.
I na to, że mi się podoba.
Za oknem zimno, deszcz i nieprzyjemnie. A mnie ta książka rozgrzewa od środka

zachęcasz

[•Sol•]

Sun, a ja Cię nie zachęcałam nigdy?

[sunshine]

Oczywiście że mnie zachęcałaś

ja czekam az napiszesz ogólną recenzję

[•Sol•]

przebiegła
ale będzie ogólnie dość, bo pierwszą i drugą czytałam już jakiś kawałek temu

[Księżycowa Kawa]

Nie wiem czemu zaczęłam Diablęta od Gabriela

Może akurat było pod ręką?

[sunshine]

przebiegła
ale będzie ogólnie dość, bo pierwszą i drugą czytałam już jakiś kawałek temu

ważne że w ogóle będzie

[klarek]

O, tak
Na to, że podobało mi się, jak mu przywaliła.
I na to, że mi się podoba.
Za oknem zimno, deszcz i nieprzyjemnie. A mnie ta książka rozgrzewa od środka

zachęcasz

sun, raczej tak
szczególnie dzisiaj, a jak ci zimno, to niektóre fragmenty mogą podnieść temperaturę

[KatiaBlue]

Miałam napisać pare słów o Narzeczonych mimo woli dla Sol, jednak nie wstawiam tego do działu recenzji, bo aż tak się nie rozpiszę. Przyznam, że to była moja pierwsza przygoda z twórczością Sabriny Jeffries i trochę się bałam, jak to z nią będzie, ale Sol mnie zaczarowała i zaczęłam czytać. Nie mogłam się oprzeć porównianiu Diabląt z Hallstead Hall do rodzinki Hathaway Lisy Klaypas. Osierocone rodzeństwo, dosyć specyficzne, piątka samotnych ludzi w tarapatach finansowych, okładki przedstawiają sukienki, a bohaterowie pierwszej części poznają się w miejscu o złej reputacji. Ale później przestałam o tym myśleć, bo pochłonęła mnie historia Olivera, markiza Stoneville, oraz Amerykanki Marii Butterfield. Bardzo podobała mi się książka i będę kontynuowała serię. Z całej, całej lektury najbardziej podobała mi się babcia, silna, stanowcza kobieta, która postawiła na swoim i nie ugieła się pod błagalnymi spojrzeniami wnuków. Strasznie przebiegła osóbka, szczególnie po poznaniu Marii. Oczywiście, zakochałam się w głównym bohaterze, jak zawsze, ale niekoniecznie za to jak przedstawił pannę Butterfield swojej rodzinie. Nie, to było nieładne. Bardzo podobało mi się samo Hallstead Hall, którego historia wiąże się z Henrykiem VIII, czyli coś dla mnie. Trochę trudno mi było sobie wyobrazić posiadłość tych rozmiarów, a jeszcze trudniej to, ile wymagała pracy i nakładów finansowych. Nieco drażnił mnie Nathan, ale mnie zawsze drażnią postacie, które przeszkadzają w związku moim ulubionym bohaterom. I Freddy, jakoś mnie ta jego nieporadność denerwowała. No to tyle

[•Sol•]

Super że bedziesz kontynuowala
Freddy sie bedzie przewijal i wzbudzal takie politowanie ale Nathana juz nie uswiadczysz
A zakochac to sie jeszcze w niejednym bohaterze zakochasz
i powiem Ci ze babcia tez wpadnie w sidla ktore zastawia na wnuki

A i tak w ogole przeczytalam Zakazane uczucie. Super jak on za nia latal

[KatiaBlue]

Właśnie powolutku przymierzam się do drugiej części trzynastoletni Jarret chcący prowadzić browar, słodkie

[sunshine]

A i tak w ogole przeczytalam Zakazane uczucie. Super jak on za nia latal

no latał latał jak szalony
ale czymś mnie zirytował
wiec dla mnie to była najsłabsza z cylku