Romans współczesny

[Księżycowa Kawa]

Kawo, pewnie masz racje. Kroniki faktycznie czytalam w drugiej kolejnosci

Sama jeszcze do nich się nie dorwałam.

[aniazlipca]

Alias ok tyle, że moja lista do przeczytania jest bardzo dłuuga...i codziennie się wydłuża i czasem jest tyle książek, że trudno coś wybrać. Ale zapamiętam

[Viperina]

W ramach dywersyfikacji lektur sięgnęłam po kolejną włoską autorkę o niebudzącym włoskich skojarzeń pseudonimie Cecile Bertod. Szczerze mówiąc, zakładałam, że jest to jakaś angielskojęzyczna pisarka, tłumaczona na włoski (także z uwagi na to, że bohaterami książki są Brytyjczycy, a akcja dzieje się w UK). A tu niespodzianka.



"Nie lubię cię, ale cię kocham".

Fabuła klasyczna, ale obiecująca. Znają się od dzieciństwa, on pochodzi z arystokratycznej, mega bogatej rodziny, ona nie. Jego dziadek i jej rodzice się przyjaźnili, ona spędzała zawsze wakacje w posiadłości jego dziadka, gdzie on i jego kumple się nad nią znęcali (bo dziewczynka, bo młodsza, bo nie ze sfer). Był potworem jej dzieciństwa i horrorem lat nastoletnich. Pierwszy pocałunek zaliczyła właśnie z nim, potem zachował się jak klasyczny dupek. I oto minęło dziesięć lat, zmarł jego dziadek i w testamencie rozporządził, że cały majątek (z wyjątkiem drobnych zapisów dla przyjaciół i służby) ma przypaść wnukowi, pod warunkiem, że ożeni się z Nią. Najpierw mają przez sześć miesięcy razem mieszkać (spać w jednym pokoju itd.), potem ma być ślub, a potem przez dziesięć lat mają być małżeństwem. To, które się wycofa, traci cały majątek na rzecz drugiego.

Takie jest zarysowanie fabuły, dość zabawne i obiecujące.

Książkę czytało mi się szybko, łatwo i przyjemnie, głównie z uwagi na barwny język (ach, te ich potyczki!), wyrazistość opisów i porównań, cięty dowcip (parę razy się roześmiałam, a nie jest to aż tak częste). Niestety - książka pisana trochę na kolanie, bo w niektórych momentach rażący brak konsekwencji narracyjnej i zwyczajne błędy. Drobny przykład: w momencie akcji on ma 32 lata, wiemy, że pierwszy pocałunek miał miejsce jedenaście lat wcześniej, ona miała wtedy niecałe 15 lat. Co oznaczałoby, że dzieli ich 6 lat. A w momencie tego pierwszego pocałunku on miał 21 lat, nie był więc, jak sugeruje autorka "nieśmiałym nastolatkiem". Potem dowiadujemy się, że pierwszy pocałunek nastąpił tego lata, kiedy on stracił rodziców w wypadku, a wiemy, że miał wtedy 17 lat. Więc w końcu - ile miał lat? Ile teraz ma lat?

Jednym z kluczowych momentów emocjonalnych dla akcji jest właśnie ten pierwszy pocałunek, wiemy, z jej opowieści, że potem on nieciekawie się do niej odniósł przy kumplach, on w epilogu zapowiada, że zapamiętał to inaczej i... nie wyjaśnia, bo autorka kończy książkę. Poza tym dziadek nakazał w testamencie, że mają spać w jednym pokoju. Nie robią tego przez dłuższy czas, chociaż zegar tyka. I jest cała masa drobnych błędów logicznych w samej narracji (np. pomylenie zaimków dzierżawczych, "moi" zamiast "twoi" i takie tam).

Generalnie na jakieś 4/10, ale tylko dla tego barwnego języka, mam nadzieję, że autorka się rozwinie i będzie bardziej przykładać się do pisania, bo ma potencjał.

[Duzzz]

Fabuła fajnie brzmi I nietypowo małżeństwo na 10 lat, najczęściej przy takich motywach jest rok i pa pa

Szkoda jednak, że oprócz fabuły brak warsztatu, ale może się autorka rozwinie. Nie zmienia to też faktu, że jakby była po angielsku to z ciekawości bym zajrzała, bo lubię takie motywy, kto się lubi ten się czubi, czy właśnie aranżowane małżeństwo przez testament

[Viperina]

Nie sądzę, żeby wydano to po angielsku, jest zwyczajnie za słabe na inwestycję w przekład (to kolejna autorka, która zaczęła od self-publishingu i w końcu się przebiła, ta książka akurat jest drugim wydaniem tej samej, debiutanckiej książki, wydanej samodzielnie pod innym tytułem). Trochę chick litu, trochę romansu, dużo niekonsekwencji i pośpiechu w pisaniu

[Duzzz]

Negatywne aspekty są bardzo pocieszające

Zaczęłam się zastanawiać czy nie powinnam uczyć się włoskiego

[Księżycowa Kawa]

Czytanie rozwija

[szuwarek]

na szybko chciałam cos przeczytać - krótkie miało być i trafiłam na to

rany, to prosta historia o IMHO chorym związku opartym na syndromie sztokholmskim. Koszmar !

Spoiler:

boharetka traci pieniądze przez ojca i super bogaty przystojniak proponuje jej pieniądze za sex. Ona od razu laduje u niego - jest dziewicą i hip hip hurra jest rewelacyjnie. ona niby sie wzbrania ale od razu całkowicie sie podporządkowuje - niby walczy i spotyka sie z kolegami ale cały czas wraca, zgadza się na kupowanie wszystkiego, kontrole co gdzie i z kim robi. separuje od przyjaciół i na końcu jest HEA z wielką miłością

. No krótkie, ale mnie wkurzyło!

[obession]

Po tym spojlerze, który przeczytałam wcale się nie dziwię Suwarku, że Cię to wkurzyło. Ale mam wrażenie, że ostatnio coraz więcej książek z tym motywem...

[szuwarek]

ale jak można coś takiego chwalić i ... no nie wiem. Twierdzić, że to miłość! Ile lat psychologom zajęło tłumaczenie, że to nie miłość a teraz to w ruinę pójdzie.

[Księżycowa Kawa]

Trudno to zrozumieć, choć po części to zapewne brak umiejętności pisarskich, jak i brak pomysłu na książkę. Niemniej jednak niektóre kuriozalne pomysły ciężko pojąć…

[obession]

W sumie tak teraz przyszło mi do głowy, że książki z takim wątkiem mogłyby być całkiem fajne, gdyby na końcu bohaterka uwalniała się od bohatera... Były by przy okazji bardzo pouczające.

[Księżycowa Kawa]

Coś w tym jest. Tyle że jak zwykle w takich przypadkach wykonanie leży i kwiczy.

[szuwarek]

One - dokładnie. Przyjaciółki bohaterki przesyłają jej maile o toksycznych związkach. A ona w zaparte. Gdyby się uwolniła to była by to mądra decyzja i wskazówka dla czytających.

[klarek]

Fajnie byłoby gdyby jeszcze ktoś z takich książek potrafił wyciągnąć wnioski
Trochę to takie mało mądre i interesujące się wydaje

[Księżycowa Kawa]

Wydawało mi się, że swego czasu widziałam więcej książeczek Giny Wilkins, ale na razie tylko trafiłam na „Dziecko na sprzedaż”, gdzie oboje są policjantami i dostają wspólne zadanie i bynajmniej nie muszą udawać szczęśliwej pary, wręcz przeciwnie, bo kłócą się zarówno na użytek sąsiadów, jak i we własnym zakresie. I nieźle to wyszło. W zasadzie tę historię można byłoby bardziej rozwinąć i pogłębić…

[Papaveryna]

Wreszcie skończyłam czytać "Niedoskonałą dziewczynę" Lucy-Anne Holmes.
Boże, co za beznadziejnie debilna książka
Miałam napisać coś więcej, ale chyba nie mam na to sił i szkoda mojego cennego czasu

[Viperina]

No wiesz, ale to już też jest cenna rekomendacja, żeby omijać szerokim łukiem

Taki, uważasz, system wczesnego ostrzegania

[Księżycowa Kawa]

Racja.
Ale może podaj jakiś przykład, aby łatwiej to było wyobrazić

[Papaveryna]

Ok, myślę, że dam radę

Bohaterka - Sarah - to taka rozmemłana rozdziapa. Ciągle przydarzają jej się sytuacje z kosmosu, wiecznie bredzi o swojej grzybicy stóp, podwójnych podbródkach. Nic nie poradzę, ale odrzucało mnie od niej na kilometr.
Czytałam jakiś czas temu część pierwszą i tamta wydawała mi się nieco bardziej logiczna i przyjemniejsza.
Tuż przed swoim wyjazdem (ma zagrać małą rolę w filmie) Sarah znajduje w notatniku swojego chłopaka zdjęcie jego byłej w dość kuszącej pozie. Nabija sobie to do głowy i staje się obsesyjnie zazdrosna. Cały czas snuje domysły i wyobraża sobie jak pod jej nieobecność Simon zdradza ją z Ruth. Tutaj jeszcze ok. Również jestem typem zazdrośnicy i nie mam pewności jak sama bym w takiej sytuacji zareagowała Po powrocie Sarah z LA (inwestorzy wycofali się z kręcenia filmu) bohaterowie ciągle drą ze sobą koty. Zwłaszcza, że ona zastaje całe mieszkanie zawalone niezliczonymi opakowaniami viagry Ona cały czas ma podejrzenia, ma kompleksy, że jest słaba w łóżku, próbuje go nawet śledzić, a on ma ma już tego dość, często wychodzi z domu, zaczyna wytykać jej wady, których wcześniej nie zauważał. Co według Doktora Googla jest dla niej dowodem na zdradę, bo wcześniej mu te wady nie przeszkadzały Na dodatek ta była dziewczyna próbuje za wszelką cenę dodzwonić się do Simona i kilka osób widzi ją jak kreci się pod ich domem.
Do tej pory nie jest może jeszcze tak strasznie. To znaczy ja jestem w stanie objąć to swoim umysłem
Wreszcie bohaterowie postanawiają normalnie porozmawiać. I Simon wyjaśnia Sarah, że nic go już z Ruth nie łączy, że nie odbiera telefonów od niej, unika jej i nie wie, co ona od niego może chcieć. Później okazuje się, że była dziewczyna szukała kontaktu, ponieważ jest z nim w już zaawansowanej ciąży. Tutaj też jestem w stanie zrozumieć, bo zaszła w ciążę jak jeszcze byli parą. No i myślała, że Simon jest nadal samotny, nie miała pojęcia, że on jest teraz w związku z Sarah. W tym momencie zaczynają się cyrki Simon po prostu od tak zostawia Sarah i odchodzi do Ruth. Bez jakiejś dłuższej rozmowy, bez większych wyjaśnień. Tłumaczy się tym, że ona jest tak negatywnie do Ruth nastawiona, że będzie miała do niego pretensje o wszelkie kontakty z nią. No może i tak, ale tak kogoś kopnąć w dupę, zerwać wszystkie kontakty i sobie odejść?
Potem ona znów wyjeżdża, bo film jednak ma być dalej kręcony i cały czas stęka o Simonie, łazi z telefonem, wysyła mu wiadomości, na które on w ogóle nie odpisuje, modli się żeby on do niej zadzwonił, wypowiada się o nim w samych superlatywach. Cały czas ma nadzieję, że oni razem będą. Kompletnie do niej nie dociera, że jakby jemu na niej zależało to by inaczej sprawy poukładał tylko w kółko pieprzy i pieprzy. Poznaje fajnego chłopaka, z którym ma grać scenę w filmie i wszystko wskazuje na to, że razem będą. W międzyczasie robi u niego w kibelku wielką kupę i przypadkiem zostawia ją na stole w reklamówce Na szczęście udaje jej się ją zabrać, bo jakby Leo tę kupę znalazł to ja nie wiem
Oczywiście na końcu okazuje się, że nasza ynteligentna bohaterka daje kopa Leo i wraca do fagasa, który ją zostawił, bo jego była dziewczyna zdecydowała się wreszcie wycofać, a ona nadal go przecież kocha, bo jest taki świetny i uczynny człowiek z niego, bla, bla, bla. A on jej wcale jakoś strasznie mocno nie przeprasza tylko jakby nic zaczynają se żartować. Spoko, loko, luz i spontan
Dziękuję za uwagę i mam nadzieję, że podane przykłady głupoty Was usatysfakcjonują

[szuwarek]

...

[Papaveryna]

Dokładnie tak

[Dorotka]

Też czytałam i też byłam w szoku. Ta kupa w reklamówce powaliła mnie na kolana.

[Księżycowa Kawa]

Lepiej na to nie tracić czasu.

[Papaveryna]

Ja doczytałam, bo byłam ciekawa jak to się skończy, ale cóż...Pierwsza część była lepsza, a mam wrażenie, że jest dużo mniej popularna

Dorotko, kupa i mnie przywaliła