Romans paranormalny

[Alias]

Jak miło Szuwarku, że Ci sie spodobało. Lubię Callihan i czytam każdą kolejną część z tej serii jak tyko sie pojawi.
Kawo, to na co miałaś ochotę zerkając na okładkę kilka dni temu, to właśnie czytany przeze mnie ostatnio wydany tom Darkest London.

[Agrest]

Cieszę się bardzo, szuwarku

[Księżycowa Kawa]

Kawo, to na co miałaś ochotę zerkając na okładkę kilka dni temu, to właśnie czytany przeze mnie ostatnio wydany tom Darkest London.

Tak, skojarzyłam ale na wszelki wypadek sobie zapisałam, tak będzie bezpieczniej.

[szuwarek]

ja w sumie nie lubię motywów bajkowych ale akurat tutaj to jakoś nie przeszkadzało, podobało mi się i Bohaterowie bardzo mi przypadli do gustu. Mieli dramaty, problemy, sekrety nie od czapy i w ogóle.

[Księżycowa Kawa]

A ja od jakiegoś czasu lubię owe motywy, szczególnie gdy są ciekawie wplecione w historię.

[Alias]

motyw owszem, ale trzeba powiedzieć, że bajkowo i słodko to tam nie jest...bardziej mrocznie jednak

[szuwarek]

o własnie, na ogół te motywy są przesłodzone, a tutaj mieli mroczną przeszłość. Ciekawa jestem czy kolejne są podobne.

[Alias]

lukrem polane nie jest
tak dla odmiany, w tej serii interesujące jest to, że to bohaterki (częściej niz bohaterowie) muszą dokonywać ostatecznych poświęceń w imię miłości

[szuwarek]

a Ember - to jest prequel czytałaś?

[Księżycowa Kawa]

motyw owszem, ale trzeba powiedzieć, że bajkowo i słodko to tam nie jest...bardziej mrocznie jednak

Bynajmniej nie chodzi o to, aby było słodko, lecz historia przede wszystkim powinna mieć sens i logikę.

[szuwarek]

Kawo - to tutaj, w części 1 jest logicznie. I on od pierwszej strony wie, że ona to ta jedyna.

[Księżycowa Kawa]

Bynajmniej nie z powodu obaw jeszcze nie sięgnęłam, tylko braku czasu Nic tej autorki nie czytałam, a zatem zakładam, że może być dobrze, ewentualnie bardzo dobrze, szczególnie że nikt na nią nie narzeka.

[Alias]

bo jeszcze mało (forumowiczek) ją zna
ale moze to się wkrótce zmieni, bo zdaje się gdzieś tam jest tłumaczenie

a Ember - to jest prequel czytałaś?

nie, to akurat pominęłam

[Księżycowa Kawa]

Tłumaczenie zwykle pomaga. Poza tym tyle tego wszystkiego jest, że niektóre pozycje potrzebują pomocy, aby się przebić.

[Księżycowa Kawa]

Pewnego dnia przeglądając i szukając pewnej pozycji, trafiłam przypadkiem na okładkę książki „Obsydian” Jennifer L. Armentrout, która przykuła moją uwagę. Na szczęście tym razem zapamiętałam tytuł, a potem okazało się, że już to mam.
Zajrzałam do środka.
I wciągnęło mnie.
Wiele tutaj mi się podoba. Po pierwsze, fakt, że Katy lubi czytać książki, poświęca im sporo czasu, a nawet prowadzi na ich temat bloga. I chociaż dużo dzieje się w jej życiu, nie porzuca go na rzecz innych spraw. Po drugie, przypadł mi do gustu, jak Katy i Daemon Black praktycznie przez cały czas się kłócą, że potrafi mu się przeciwstawić. Ich sprzeczki są żywe i często zabawne I co ważniejsze, Katy nie pozwala źle się traktować. Po trzecie, pomysł na fabułę i akcję jest ciekawy, choć niezbyt skomplikowany. Po prostu ta historia ma coś w sobie.
Tak ogólnie zaczyna się od tego, że Katy przeprowadza się z Florydy do Zachodniej Wirginii, jako że jej mama otrzymuje tu pracę, a poza tym chcą zacząć od nowa po tragedii, jaka je spotkała. Wkrótce poznaje przystojnego sąsiada, który robi na niej spore wrażenie (ma na niego całkiem niezły widok, gdyż pokazuje się bez koszulki), przynajmniej dopóki się nie odzywa, wtedy już nie chce mieć nic z nim wspólnego, uznawszy go za dupka. Tyle że Daemon ma siostrę, Dee, która bardzo pragnie się zaprzyjaźnić z Katy i nic jej nie może powstrzymać. Daemon nawet zostaje zmuszony przez siostrę do spędzenia dnia z Katy. Z kolei następne spotkanie kończy się dość niefortunnie, co wiedzie do kolejnych zdarzeń, czyli akcja nabiera tempa.
W międzyczasie Katy zaczyna dostrzegać różne dziwne rzeczy, które dzieją się wokół niej i nie dają się sensownie wytłumaczyć. Odpowiedź, jaką w końcu uzyskuje, niewątpliwie wywraca jej świat do góry nogami. Aczkolwiek potrafi sobie z tym poradzić.
Na koniec jest kilka fragmentów opisanych z punktu widzenia Daemona, w szczególności na uwagę zasługuje ich pierwsze spotkanie. Mniej więcej coś takiego podejrzewałam

Natomiast „Onyks” pod pewnymi względami jest inny, ponieważ akcja zdecydowanie zaczyna się komplikować, między innymi dlatego, że pewne zdarzenia mają swoje reperkusje. No i poniekąd w to wszystko zaczyna wchodzić polityka. Jest naprawdę ciekawie i jeszcze bardziej wciągająco. Owszem, tego i owego można domyślić, ale pojawia się również drugie dno. Zakończenie również przyciąga uwagę.
Dobre jest to, że Daemon zmienia front i zaczyna być miły wobec Katy, lecz ta bynajmniej nie bierze tego za dobrą monetę, gdyż wciąż jeszcze dobrze pamięta jego wcześniejsze zachowanie. Osobiście uważam, że pewne bohaterki – nie będę już wytykać palcami – definitywnie powinny brać przykład z Katy, czyli jak należy postępować w takiej sytuacji. Daemon naprawdę musi się starać, aby zdobyć zaufanie i może nawet miałby szansę, ale pojawia się nowy chłopak, który odciąga uwagę Katy, jednocześnie przy tym niejako komplikując ich relacje.
I bardzo mi się podoba, że nie ma żadnych powtórzeń. Może tylko ze dwa zdania, które są ładnie wkomponowane w tekst.

I kilka ogólnych uwag:
Do osób, które zwracają uwagę na wiek bohaterów – pomimo ewidentnie ich młodego wieku to nie rzuca się w oczy, ani nie jest jakoś specjalnie podkreślone, raczej powiedziałabym, że pozostaje niezauważalne, wręcz w pewien sposób nieistotne na tle całej historii.
Kosmici są fajni, bardzo fajni albo bywają niefajni czy też wredni, ale jeśli chodzi o podłość, to i tak ludzie wygrywają w przedbiegach, dzierżąc palmę pierwszeństwa. Chyba nikt pod tym względem nie jest w stanie pobić ludzi.
Nie wchodzę w szczegóły, ani nie streszczam tych książek, czyli jeśli ktoś chce się dowiedzieć, o co dokładnie chodzi, niech bierze się i sam czyta. Nie pożałuje!

[Duzzz]

A ja ładnie bym poprosiła o wrzucenie tekstu do recenzji Z góry dziękuję

[Księżycowa Kawa]

A mi nie chciało się właśnie dłużej pisać i robić z tego recenzji, ech. Spróbuję jakoś się zmobilizować…

[Duzzz]

Dasz radę kochana I jeszcze raz bardzo dziękuję.

Ja już sobie zapisałam na listę Szczególnie, że wiek nie jest podkreślany co mnie bardzo cieszy

[Księżycowa Kawa]

Dla ich sprzeczek warto oraz dla paru innych rzeczy.
Po prostu to nie jest infantylne...

[Duzzz]

A wiesz, ze jest już trójka

[Księżycowa Kawa]

Zauważyłam, ale myślę, aby poszukać oficjalna wersję albo udać na zakupy - zobaczymy, co najpierw się trafi...

Spoiler:

Czwórkę tak jakby też mam

[aniazlipca]

Podpisuję się pod wszystkim co Kawa napisała już jakiś czas temu zetknęłam się z tą serią - mam za sobą 2 części (a dzięki Kawie niedługo 3 ) i bardzo mi się spodobała. Nie odstraszał mnie wiek a sam pomysł na fabułę wydał mi się trafiony. Niesamowicie iskrzy pomiędzy bohaterami nigdy bym pomyślała, że polubię książkę o obcych no ale kiedyś lubiłam oglądać serial Roswell cała seria na pewno warta przeczytania.

a tak poza tym Armentrout pisze jako J.Lynn New Adult, więc znamy się z tą panią bardzo dobrze

[Księżycowa Kawa]

Tak, tak, bardzo między nimi iskrzy - do tego stopnia, że sfajczyli laptop, a potem komputer
Rzecz tym, że to jest dobrze napisane.

[aniazlipca]

Jak pisałam wyżej czytałam wcześniej autorkę pod innym imieniem i wiedziałam, że pisać to ona umie cały cykl Lux wydaje się świetnie napisany zobaczymy czy 3 utrzyma poziom

[Księżycowa Kawa]

Moje akurat to pierwsze spotkanie z tą autorką, choć trafiłam na ten pseudonim. Wydaje mi się, że trójka nie tylko ma duże szanse się obronić, ale i nawet podciągnąć poprzeczkę.