Skandal - Amanda Quick (Księżycowa Kawa)

[Papaveryna]

Ale naprawdę spodobał mi się dopiero romans numer dwa, czyli Bestia.

To i ja lubię

[szuwarek]

ja uwielbiam Quick, a akurat Skandal zupełnie jakoś mi umyka , więc nie wywarł na mnie wrażenia. Powtórka byłaby chyba konieczna...
moja pierwszą Quick było Randez Vous, które juz w pierwszych scenach okradania biurka mnie rozwaliło, ale drugie Alchemia - to jak u Viperiny - Baxter i moje uwielbienie Trzecia Intryga i znowu miłość ... az dobiłam do Sweetwaterów

[Viperina]

Uwielbiam Randez-vous. Alchemię chyba (?) czytałam, ale kompletnie, ale to kompletnie nie pamiętam. Chyba powinnam przypomnieć sobie. Lubię też Ginewrę. Nie jestem niestety w stanie czytać ostatnich Quick (czyli tych wszystkich Kryształowych ogrodów itd.). Jakoś nie przemawiają do mnie.

[szuwarek]

Randez vous ma typowy dla Quick początek czyli ona absolutnie robi cos czego on by sie nie spodziewał...
Sama nie wiem dlaczego tak lubię Alchemię.. Może własnie dlatego, że Baxter to nie hulaka i uwodziciel... I stara się być opanowany, a ona zupełnie go wybija z rytmu..
ten motyw się często powtarza u Quick i chyba dlatego go tak lubię...

[Viperina]

Muszę sobie przypomnieć/przeczytać Alchemię. Coś mi mówi, że to będzie przyjemna lektura.

[mad_line]

Skandal był pierwszym romansem, którego nie dokończyłam. Czytałam go jakieś 5 lat temu, gdzieś na początku mojej fascynacji tym gatunkiem literackim. W tym czasie pochłaniałam masę książek i mało co mi nie odpowiadało (nawet Palmer mi się podobała ). Podobnie jak Sol przerwałam przez bohaterkę. Ogólnie uwielbiam kobiece postacie u Quick/Krentz ale w Skandalu autorka moim zdaniem przedobrzyła z infantylnością tworząc postać Emily. Dzięki recenzji Kawy widzę, że cała książka ma potencjał, sama historia ciekawa, może gdybym przymknęła oko na nienaturalną trzpiotowatość głównej bohaterki i nie przerwała czytania, moja opinia byłaby trochę bardziej przychylna

[Księżycowa Kawa]

Jeśli spróbujesz raz jeszcze, zwracaj uwagę na jej czyny, a nie na słowa – po prostu ona za nimi ukrywa i poniekąd w ten sposób broniąc się przed tym, że wiedzie nieciekawe i przede wszystkim samotne życie. Tak czy inaczej, uważam, że warto dać tej historii szansę.

Mnie odpowiadała, ale ja lubię takie bohaterki. Wszystko byle nie pusto w głowie

Dokładnie.

Nienajgorsze, ale pamiętam, że spodobała mi się sama narracja, humor (tam była jakaś scena z pojedynkiem, dokładnie nie pamiętam, jak to szło, ale pamiętam, że była zabawna).

Brat Emily wyzwał jednego takiego na pojedynek, a ona usiłowała temu zapobiec, wykorzystując w tym celu męża – co już samo świadczy o zdrowym rozsądku. Choć jej metody było co najmniej niekonwencjonalne.

ja uwielbiam Quick, a akurat Skandal zupełnie jakoś mi umyka , więc nie wywarł na mnie wrażenia. Powtórka byłaby chyba konieczna...

To nigdy nie zaszkodzi. Prawdopodobnie mój zachwyt wynika stąd, że po raz pierwszy czytałam to po angielsku i ogromnie się cieszyłam, że rozumiem o co chodzi. Zresztą do dziś pamiętam tę scenę, gdy Simon pojawia się na czwartkowym spotkaniu literackim. Czułam się dokładnie, jak on, czyli nic nie rozumiałam, nawet zastanawiałam się, czy czegoś nie przeoczyłam, czy nie przeczytać tego raz jeszcze. Ale po jego wyjściu wszystko się wyjaśniło czyli dobrze jednak pojmowałam...