Mary Balogh

przez **Księżycowa Kawa** » 2 grudnia 2014, o 23:40

Czytałam kiedyś jedną, jak jeszcze angielskiego nie znałam, ale niewiele już jej pamiętam oraz zaliczyłam niedawno „Longing”.

przez **Fringilla** » 3 grudnia 2014, o 02:04

hm, to nie było w jakiejś regencyjnej serii?

przez **Księżycowa Kawa** » 3 grudnia 2014, o 18:05

Mam na myśli „The Gilded Web” i zdaje się, że to jest cały cykl, ale nie sprawdzałam jeszcze – pewnego dnia to uczynię.

przez **Agrest** » 3 grudnia 2014, o 20:13

Tak, to trylogia.

przez **Księżycowa Kawa** » 3 grudnia 2014, o 21:22

Czytałaś to?
U nas chyba nie zapowiada się, aby mieli to wydać.

przez **Agrest** » 4 grudnia 2014, o 09:42

Czytałam, choć nie jestem jakąś wielką fanką

A The Gilded Web to taki prekursor Huxtable'ów z ich racjonalizatorskim kaznodziejstwem :lol:

Czy wydadzą, cóż, to stare książki, choć zdarzało się oczywiście, że wydano u nas coś starego Balogh, nawet Echa wspomnień, które nie były w Stanach wznawiane - a seria Web była, jakiś czas temu...

przez **Księżycowa Kawa** » 4 grudnia 2014, o 18:07

Będzie, co ma być - tak czy inaczej, nie warto zdawać się na wydawnictwa.
Ach, ten brak czasu...

przez **aur_ro** » 6 grudnia 2014, o 18:25

Myślę, że jesli jest w ksiązkach Balogh jakis bohater niezasługujący na HEA, a zasługujący na koszmar życia nieszczęsliwego, zanurzonego w głebokiej i gorzkiej samotności to jest to Archibald Vinney, ksiażę Tenby. (Nie Freddie z "Dancing with Clara" - 2 giej czesci, ale własnie Archie)
Własnie koncze Tempting Harriet i życzę Archiemu wielce smutnego finału.

przez **mad_line** » 6 grudnia 2014, o 18:41

A co on takiego zmalował, że zasłużył na Twój gniew?

przez **aur_ro** » 6 grudnia 2014, o 21:41

Harriet jest piękną i biedną córką pastora, damą do towarzystwa Klary (z Zatanczymy), a Archie jest kumplem Freddiego (razem odwiedzali burdele, domy gry, wyścigi itd). No i Harriet wpadła w oko Archiemu i zaproponowal dziewczynie by zostala jego kochanką. Odmówiła.

A akcja Tempting Harriet dzieje sie 6 lat pózniej. Ona jest już mloda wdową po baronie, a on, poniewaz przekroczył 30 kę, musi się ozenić i spłodzić dziedzica. Na poczatku ksiązki prawie jest skłonny oświadczyć sie niezłomnej Harriet, ale ponieważ następuje zwrot akcji i ona zgadza się zostać jego kochanką, to Archie, mimo, iż uswiadamia sobie że ją kocha, skwapliwie korzysta z okazji, zeby uniknąć małżenskiego obciążenia z osoba poniżej oczekiwan jego rodziny (bo uważa, że jako książę musi wybrać sobie za przyszłą zonę przynajmniej córkę hrabiego).

Spoiler:

Chyba nie dziwi, że takiemu glupiemu glupkowi życzę jak najgorzej. No i Harriet mnie niesamowicie irytowała swoja spolegliwoscią

przez **Lilia ❀** » 6 grudnia 2014, o 21:46

rzeczywiście bagno :disgust:

przez **aur_ro** » 6 grudnia 2014, o 21:54

Archie nie potrafi sie postawić swojej babce, nie dba w zasadzie o szczescie kobiety, która podobno kocha (bo przecież zdaje sobie sprawe, że Harriet nie jest typem wesołej wdówki),i nie daje Harriet spokoju nawet po swoich zaręczynach, bo chce nadal iec ją w łózku. Jest potwornie egoistyczny. Czesto wobec niej nawet arogancki i chamski.
I, niestety, nie zostaje nawet porządnie przeczołgany w finale - i to szczególnie mnie oburza, szanowna pani Balogh!

przez **Lilia ❀** » 6 grudnia 2014, o 21:55

wielka szkoda

a jak Harriet reaguje na jego zaręczyny?

przez **aur_ro** » 6 grudnia 2014, o 22:03

Oczywiście chce zakonczyć 'związek', ponieważ od czasu zaręczyn w grę wchodzi 3-cia strona (narzeczona Archiego), której nie można ranić.

Spoiler:

.

wszystko wam wyśpiewałam, przepraszam...

przez **Lilia ❀** » 6 grudnia 2014, o 22:11

Mnie nie przeszkadzają spoilery, sama ich szukam

Dziękuję za nakreślenie historii

przez **Fringilla** » 6 grudnia 2014, o 22:23

aur_ro napisał(a):I, niestety, nie zostaje nawet porządnie przeczołgany w finale - i to szczególnie mnie oburza, szanowna pani Balogh!

eee... kaman, dostaje emocjonalnie w pysk jednak na ostatniej schadzce [to była dobra scena, aczkolwiek zgodnie z epoką powstania opowieści nie do końca rozwinięta...

ps ok, miał też cholernie dużo szczęścia. i babkę. i rozsądną narzeczoną.

przez **aur_ro** » 6 grudnia 2014, o 22:33

O, tak to była dobra scena. Cała byłam zbolała (i wściekła

) gdy to czytałam. Ale to była scena remisowa, bo on ją tam bardzo obraża.
A co do narzeczonej... To może gdyby nie akcja narzeczonej to ten wygodnicki konformista i tchórz prawdopodobnie dostałby to, na co zasłużył. Chociaż.... i tak pewnie byloby mu dobrze.

Fringilla napisał(a):nie do końca rozwinięta...

jak byś ją rozwinęła?

PS. A tak w ogóle to muszę powiedziec, że te czesci z cyklu Sullivan bardzo mi sie podobały.
- w każdym razie bardziej od Bedwynów.

przez **Fringilla** » 7 grudnia 2014, o 17:13

hm, ta kwestia gwałtu i to czego oczekiwał.
moim zdaniem jednak jego wynoszą na tarczy - traci wszystko prócz wygodnickiego życia: szacunek H. i resztki honoru (a raczej ułudy). H. wychodzi relatywnie zwycięsko. gorzko acz też jej dopisało szczęście, że kolega po chamsku się zachował, tchórz jeden

hm, w sumie to cała scena u Klary i Freddiego jest trudniejsza.

ps nie wiem, który cykl wolę, [pewnie Bedwynów, bo jednak mają dłuższą, mniej melodramatyczną formę i są ekhm bardziej postmodernistyczni :hyhy:

przez **aur_ro** » 7 grudnia 2014, o 21:27

Fringilla napisał(a):są ekhm bardziej postmodernistyczni

Hmmm, nie przepadam za postmodernizmem, więc moze coś w tym jest

Ale Balogh na tle innych pisarek romansowych wydaje mi się generalnie najmniej postmodernistyczna, jeśli tak mozna powiedzieć.

przez **Fringilla** » 7 grudnia 2014, o 22:45

serio? kaman, jest często najbardziej subtelnie i przemyślnie anachroniczna i dekonstruująca... wszystko :lol:

przez **Agrest** » 8 grudnia 2014, o 10:09

Mnie się tam jednak ckni do tych starych dramatoz... No może nie do wszystkich, ale do tych dramatoz środka z lat '90 :lol:

przez **szuwarek** » 8 grudnia 2014, o 10:14

aur_ro - no nie dziwię się, że Tobą miotało.... oj, wieloma z nas by pomiotało...

Agreście - ty miłośniczko dramatoz :hyhy:

przez **Agrest** » 8 grudnia 2014, o 10:16

Są dramatozy i są dramatozy

Na dramatozowym chłodku Balogh się wychowałam romansowo i bardzom z tego zadowolona

przez **Fringilla** » 8 grudnia 2014, o 15:17

mnie też

ale autentycznie - to był taki moment dekonstrukcji i feminizujących retellingów [radzenia sobie z problemami postawionymi przez romanse lat 80.]
kurcze, to trochę jakby... romanse dzisiejsze znów stały się ustawowo różowe zamiast różnokolorowe [wolność wyboru]...

przez **Agrest** » 8 grudnia 2014, o 18:25

A propos radzenia sobie z problemami lat 80, czytałaś Frin Dangerous Men and Adventurous Women? Bo ja z właściwym sobie refleksem jestem świeżo po lekturze no i nie wiem, część chyba wolałabym od-czytać :lol:

A część w roku 2014 nie tak łatwo mi zinterpretować, szczerze mówiąc. Acz Balogh akurat nic tam nie pisała... A szkoda

Mary Balogh

Kto przegląda forum