Jessica Clare => Jill Myles

[mad_line]

Ok, zajrzę do tych Bilionerów, przeczytałam blurb 1. części, wydaje sie w sam raz na weekendowe poczytywanie

PS. Czołgania w wydaniu męskim nigdy za wiele Mają wielowiekowe zaległości w niedocenianiu płci niewieściej

[Lilia ❀]

A zwłaszcza że panny nie takie łatwe do przepraszania
I te męskie namysły/narady jak odzyskać dziewczynę

[Agrest]

Ale nie dodawajcie im zer, to tylko miliarderzy

[Lilia ❀]

No właśnie nigdy nie załapałam jak to jest, że w USA nie ma miliarderów?

[Księżycowa Kawa]

Jedno zero w tą czy we tą, to chyba już nie robi różnicy

Winny czy niewinny, a czołga się.

[Agrest]

Lilia, no nie ma, bo billion to miliard

Kawo, trochę znaczenia te zera jednak mają, bo ostatnio spotkałam się z czyjąś wpadką, że na ziemi jest 7 bilionów ludzi

[Lilia ❀]

Jednak u nas robi to różnicę.
Skoro miliard = billion to biliard = ???

[Agrest]

Lista do centyliona: http://en.wikipedia.org/wiki/Names_of_large_numbers

W jakimś sensie zadziwiające, nie?

[Księżycowa Kawa]

Kawo, trochę znaczenia te zera jednak mają, bo ostatnio spotkałam się z czyjąś wpadką, że na ziemi jest 7 bilionów ludzi

W rzeczywistości na pewno, ale przy tych bogaczach

[Lilia ❀]

Amerykanie nie mają miliarda??? but why???

[Księżycowa Kawa]

Widocznie nie przewidzieli, że to będzie im potrzebne

[Agrest]

No mają, tylko inaczej się nazywa - billion

Lilia, niestety nie mam pojęcia, czemu powstał taki podział w nazewnictwie - może chcieli zrobić na złość Anglikom, którzy kiedyś milliarda używali (ale teraz już chyba też nie bardzo). Żartuję, chociaż... niektóre różnice ponoć tak powstały W każdym razie ich skala jest całkiem elegancka - wszystko się ładnie na tę samą końcówkę kończy. (no, na tej rozpisce, nie wiem czy pomiędzy czegoś nie ma )

[Księżycowa Kawa]

Czyli dalej będziemy się mylić, szczególnie pisząc w pospiechu

[Agrest]

Pewnie tak.

A swoją drogą okazuje się, że bilionerzy, czyli amerykańscy trylionerzy, jeszcze nie istnieją, ale podobno jacyś mogą się pojawić za 20-30 lat. Na pewno natychmiast staną się inspiracją dla autorek romansów
http://www.telegraph.co.uk/finance/1080 ... years.html

[Księżycowa Kawa]

Albo autorki nie będą czekać do tego czasu

Z tego wszystkiego zapomniałam wspomnieć, że bardzo mnie cieszy, że jest ten watek i że są zainteresowane do dyskusji A cykl Billionaire Boys Club mnie zachwyca i w ogóle w tym temacie nie myślę racjonalnie i coś mnie ciągnie do powtórki.

Dorwałam się do „Romancing the Billionaire”, czyli rzuciłam trzy inne książki, które właśnie czytałam. Jonathan daje się poznać od nie najlepszej strony…

[Księżycowa Kawa]

„Romancing the Billionaire”, czyli coś, z czym zapoznałam z wielką radością. Między innymi dlatego, że tutaj znajduje się wszystko, co lubię oraz nie ma niczego, co by wzbudzało moją niechęć. Uwielbiam takie powieści
Sama historia jest prosta na swój sposób. Poznali się podczas wykopalisk w Grecji przed dziesięcioma laty. Jako że w ich znajomość wmieszały się osoby trzecie, skończyło się to niefortunnie. W innych okolicznościach to mogłoby się potoczyć inaczej. To naprawdę zostało dobrze ukazane. Przekonująco. I teraz śmierć ojca Violet w zasadzie wszystko zmienia. Okazuje się bowiem, że tuż przed swoją śmiercią ukradł cenną rzecz z wykopalisk prowadzonych przez Jonathana, który w celu odzyskania tego musi połączyć swoje siły z Violet, podążając tropem kopert z zagadkami. Przypomniało mi to powieść Dana Browna – ta pogoń po kolejne wskazówki, chociaż tutaj nie gonił ich żaden świr, a zatem nie musieli śpieszyć, co na pewno im się przydało.
Tak się składa, że na początku Violet nie chce mieć z tym nic wspólnego, jako że była zadowolona z obecnie prowadzonego życia. I nie ma co się dziwić. Z jednej strony była zawiedziona postawą ojca, który przez całe lata ją zaniedbywał, nie interesował się nią, ani nie dawał jej potrzebnego wsparcia. Natomiast z drugiej nie ma ochoty spotykać się ponownie z Jonathanem, który mocno ją zranił, porzucając bez słowa, gdy tak bardzo go potrzebowała. Niemniej jednak Jonathan jest wyjątkowo zdeterminowany, aby odzyskać ukradziony przedmiot oraz Violet, gdy dowiaduje się, że bynajmniej nie wyszła za mąż i w efekcie posuwa się do przekupstwa i szantażu. Niewątpliwie dobrze jest posiadać ku temu odpowiednie zasoby
I tak zaczyna się ich wspólna podróż po następne wskazówki. Powiedzmy: oficjalnie. Jednocześnie przy tym Jonathan planuje, jakby tu odzyskać Violet, o której nigdy nie zapomniał, ani nie przestał kochać. Jest tam rewelacyjna scena, gdy pilotuje samolot, a ona przez sen szepcze jego imię – tak to go nakręciło, że niemalże w owego samolotu nie wyskoczył. Naprawdę to świetnie wyszło! Znamienita scena. Aczkolwiek gdy wkrótce wyznaje jej miłość, przeżywa prawdziwy szok, przekonując się, jak bardzo go nienawidzi i popada w taką rozpacz, że konieczny stał się telefon do przyjaciela, gdyż przez kilka dni nie był w stanie sam się pozbierać. Okrutnie cierpiał, aż mu żyć się odechciało.
Tak czy inaczej, nadchodzi czas, aby wyjaśnić powstałe nieporozumienia, zrozumieć drugą osobę, zmierzyć się z przeszłością i postanowić, co z przyszłością. Ponadto Jonathan przekonuje się, jak ciężko jest być tylko przyjacielem, ale czego nie robi się dla ukochanej! Z kolei Violet ma okazję przekonać się, że tylko przyjaciel jej nie wystarcza. Tyle że obawy trudno pokonać.
Od samego początku widać, jak Jonathan bardzo kocha Violet, gotów dla niej zrobić dosłownie wszystko, aby tylko ją uszczęśliwić. Nie ma takiej rzeczy, której był nie poświęcił. A za to, że mógłby na nią popatrzeć, być przy niej choćby przez chwilę, przeniósłby nawet góry. Tylko myśl, że miałaby go opuścić, sprawiała, że… Dodatkowo przy tym recytował poezję i to w różnych interesujących momentach. Po prostu nie sposób wątpić w jego uczucie i z takim zaangażowaniem walczył choć o odrobinę jej uwagi, o chwilę bliskości. Aczkolwiek tak bardzo się starał właściwie postępować, aby jej do siebie nie zrazić, że nie dostrzegał tego, co działo się przed jego nosem. Poza tym rewelacyjne były ich rozmowy, sposób, w jaki je prowadzili.
Przyczyna-skutek ujęta w prosty sposób, aczkolwiek naturalny i przede wszystkim sensownie, przez co cała historia wydaje mi się wręcz genialna. Podsumowując pokrótce, na myśl mi przychodzą same superlatywy. Po prostu trzeba samemu przeczytać „Romancing the Billionaire” i zachwycić się , to znaczy: ocenić

[szuwarek]

Kurcze Kawo - zachęcasz...

[Księżycowa Kawa]

Przypominam, że już wcześniej zachęcałam do tej serii, a ten bohater powinien jak najbardziej przypaść Ci do gustu.
Oprócz tego przydałby mi się, kto dopiero zaczyna czytać po angielsku, bo wydaje mi się, że Clare czyta się bardzo łatwo i chciałabym to sprawdzić…

[szuwarek]

myslałam nawet jako o następstwie Ginevry

[Księżycowa Kawa]

Powiedziałabym, że to rewelacyjny pomysł, bo dzięki temu ta pozycja byłaby bardziej dostępna
A ten cykl trzyma poziom i uwielbiam przede wszystkim za to, że utrzymana tutaj jest przyczyna-skutek.

[mad_line]

Przeczytałam trzy części cyklu o Klubie Miliarderów.
Pierwsza część, Stranded with a Billionaire nie powaliła mnie. Klasycznie – bogaty gość, kelnerka i wszystkie te wątpliwości czy ona nie leci na jego kasę, czy może jej zaufać, on z kolei z tych dominujących, chce mieć wszystko pod swoją kontrolą itp itd... Takie rzeczy średnio mnie kręcą Druga część Beauty and the Billionaire,była lepsza. Motyw pięknej i bestii bardzo fajnie zrealizowany. Hunter to samotnik, oszpecony przez blizny, wciąż niedoświadczony w pewnych sprawach rumieniący się pod wpływem seksualnych aluzji głównej bohaterki, Gretchen, to było zdecydowanie urocze. Do tego ta chemia między bohaterami Sama Gretchen to moja ulubiona bohaterka jak do tej pory, uwielbiam jej dyskusje z lokajem Huntera żywiołowa, wygadana, zabawna Trzecia część, The Wrong Billionaire's Bed zapowiadała się bardzo ciekawie. Główna bohaterka,Audrey, zakochana od wielu lat w przyjacielu z dzieciństwa, spotyka jego najlepszego kumpla i wdaje się z nim w romans. Nie podobał mi się nadmiar erotycznych scen. Przez większość część książki bohaterowie, albo uprawiali seks, albo o nim rozmawiali, albo o nim myśleli W pewnym momencie miałam przesyt tych ich wygibasów. To wyglądało tak jakby autorka nie miała pomysłu na dobry dialog czy jakąś zabawną scenę i w zamian serwowała nam kolejny numerek
Teraz robię sobie przerwę od twórczości tej Pani, być może jeszcze do niej wrócę, choć muszę przyznać, że Clare nie powaliła mnie swoim talentem ani pomysłowością. Taki romansowy średniak. Pełno jest pań piszących w podobny sposób (np. Banks czy Jaci Burton), od czasu do czasu przyjemnie poczytać coś tak łatwego i nieskomplikowanego, ale fanką pani Clare nie zostanę.

[Księżycowa Kawa]

Niemniej jednak w przypadku Clare bardzo mi to odpowiada. Ta autorka jakoś do mnie trafia.

A propos Gretchen, to w „Once upon a Billionaire” nieźle dała się we znaki Griffinowi

„Once upon a Billionaire”

[mad_line]

Kusisz Kawo, kusisz Ja w 4. części obawiam się tej Maylee, ona występowała przez chwilę bodajże w 2. części i nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia. Taka trochę powolna umysłowo się wydawała

[Lilia ❀]

Ja właśnie najbardziej lubię 4. część (jest tam chyba najmniej seksu).

[Księżycowa Kawa]

Kusisz Kawo, kusisz Ja w 4. części obawiam się tej Maylee, ona występowała przez chwilę bodajże w 2. części i nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia. Taka trochę powolna umysłowo się wydawała

Błędne wrażenie. Ona naprawdę nie jest taka naiwna, jak wydaje się na pierwszy rzut oka. Tutaj chyba miałam największy ubaw – ich pierwsze spotkanie w samolocie było niesamowite