Demoniac frenzy, moping melancholy,
And moonstruck madness.
—John Milton
Książka została napisana w 1977 r.. Spodobała mi sie bardzo stara okładka, ale po przeczytaniu ksiązki zastanawiam sie, czy tak sie ubierały damy w epoce georgianskiej? Chyba nie...
Ale w porównaniu do okładki nowej, przewaga starej jest nie do odparcia. Same oceńcie
stara:
nowa: Sabrina Verrick ma 12 lat kiedy jest świadkiem bitwy pod Culloden. Jej dziadek- szkocki leird, zostaje zabity. Tracą wszystko. Dzieczynka ucieka wraz ze starsza siostra i bratem, oraz nieco odrealnioną ciotką do Anglii, do majątku swego ojca, angielskiego markiza. Ich ojciec tuż po zgonie zony a ich matki beztrosko opuscił swoje dzieci by pooddychać wyrafiną atmosferą wielkiego świata w Londynie, w Paryżu, w Wenecji...
Zaniedbana mała posiadłość markiza jest zadłużona. Zeby rodzenstwo mogło utrzymac dach nad głową i miec co włozyc do garnka, Sabrina zaczyna drugie życie jako Bonnie Charlie, szkocki rabuś grasujący po okolicy i okradający arystokrację.
I tak w wieku 17 lat spotyka ok. 30-letniego Luciena Dominicka, księcia Camareigh, który przybył w te strony by ocenić stan nowego majątku niedawno wygranego w karty. W czasie jednego z przyjęc dla okolicznej szlachty Bonnie Charlie, wraz z dwoma swoimi kumplami, opróżnia m.in. kieszenie księcia.
Sabrina jest młodzienczo pyszałkowata, brawurowa, uparta a sprowokowany arogancki książę, ze szramą na policzku, nie zamierza oddać pola. Postanawia złapać rabusia w pułapkę, a potem wysłac prosto na szubienicę. Bonnie Charlie oczywiście wpada w sidła, a książę ku swojemu zdumieniu poznaje, że maska i męskie przebranie skrywa piękną, młodą kobietę.
Próbują sie nawzajem przechytrzyć. On postanawia ją uwieść, by rozwiązać jej język i poznac jej tozsamość. Ona, mimo braku doświadczenia, uwodzi go, by uspić jego czujność i wydostać sie z jego pułapki. Oboje odnoszą na tym polu sukcesy, lecz Sabrina większy, ponieważ udaje je się zbiec, a książe nadal nie zdaje sobie sprawy, że ta którą, po satysfakcjonującej nocy, zdecydował wziąc do Londynu jako swoja metresę, jest osobą równą mu stanem - córką markiza.
Po bezowocnych poszukiwaniach 'małej wiedzmy', kóra go okpiła, Lucien wraca do Londynu na swoj slub. Jest człowiekiem cynicznym, zarozumiałym, upartym, bezlitośnie osiągającym zalożone cele. A najważniejszym dla niego w tym czasie jest odziedziczenie rodzinnego majątku, które wszak bedzie mozliwe pod jednym warunkiem: ożenku w wyznaczonym terminie ze wskazaną przez jego babkę kandydatką. Jest panna młoda, jest ustalony termin, nie ma problemów uczuciowych ani moralnych.
W międzyczasie do Anglii wraca markiz z nowa włoską zoną i z wyschniętym kontem w banku. Postanawia skorzystać z nowoodkrytej ojcowskiej władzy i wystawić swe piękne córki Sabrinę i Mary na małzenski rynek w poszukiwaniu bogatych mężów.
W takiej sytuacji Lucien i Sabrina nie mogą sie ponownie nie spotkać.
Cała historia jest zbudowana na zmaganiach między dwoma upartymi, krnąbrnymi charakterami. Ona jest narowista i niezależna, on potwornie arogancki i władczy. Te dwie tak podobne do siebie natury przyciągaja sie i równoczesnie odpychają. Traktują sie żle, nie sa w stanie spuścić z tonu i spróbować sie porozumieć, ani przyznac do uczuć.
Spoiler:
Niektórzy tagują te powieść jako bodice-ripper. To grube nieporozumienie. Nie moze byc tak, ze kazda bardziej narowista historia, bardziej gwałtownie rozwijający się romans jest tak klasyfikowany.
To powieść z gatunku romansów awanturniczych. Trzeba mocno przymknąc oko na nierealność scenariusza, że wiotka dziewczyna jest w stanie dlugo i z powodzeniem teroryzować okolicę jako mężczyzna - Bonnie Charlie i wymykać sie pościgom. Trzeba mocno tez przymknąc oko na to, ze dosłownie każde wydarzenie, pomyslne lub niepomyślne a nawet tragiczne, prowadzi prosta droga do związku tej dwójki. Najbardziej podobał mi się wątek hate-love, spięcie niedojrzałych charakterów wydaje mi sie dobrze opisane i całkiem prawdziwe. Uparta bohaterka, nieznośny bohater. Ciekawy jest tez watek pułkownika Fletchera i Mary, szkoda że drugoplanowy, a nie w osobnej powiesci. Terrence Fletcher - naprawde fajna postac męska.
W sumie historia pierwszoplanowej pary przypominała mi tę z "Whitney, moja miłość", choc chyba Lucien jest bardziej arogancki i do pewnego momentu, nie znający umiaru.
Powięść obrazowo napisana, nie dłuzyła mie sie, choć to ok. 400 stron.
Ale przyznam, że jeszcze się nie przymierzałam 
coś czyję, że po nią sięgnę! Lubię Whitney 
)
