Irytuje nas...

przez **Papaveryna** » 19 września 2014, o 17:15

O!
Ciekawam ciutkę jak ten gościu z "Tangled" się czołgał. Bo powiedział,że musi i będzie. Może nawet się wrócę i doczytam jak bardzo był kreatywny.
Swoją drogą mnie jakbym była bohaterką nie chciałoby się nawet podnosić nogi do góry żeby go olać. Nie pomogłoby mu nawet gdyby mi przyniósł w podarunku słoik ze swoim wackiem zatopionym w formalinie.

przez **•Sol•** » 19 września 2014, o 17:22

Janka napisał(a):Brzuchem niech szura.

i chyba można wrócić do wkładania kierownika do ula :evillaugh:

przez **Desdemona** » 19 września 2014, o 20:54

Viperina napisał(a):Mnie irytują przystojni. Z reguły są leniwi, bo nie muszą się starać.

...coś w tym jest...za ładni...piękni i cudni są cholernie irytujący....

przez **Księżycowa Kawa** » 19 września 2014, o 22:03

Szczególnie w nadmiarze, ech.

przez **Janka** » 20 września 2014, o 09:07

A ja będę tych pięknych nadal broniła. Oni są bardzo potrzebni.
Szczególnie wtedy, gdy bohaterka zakochuje się od pierwszego wejrzenia, albo ledwo go pozna, a już idzie z nim do łóżka.
W wielką miłość od pierwszego wejrzenia do szerokodupnego brzydala raczej trudno byłoby uwierzyć.

przez **Agaton** » 20 września 2014, o 09:54

Janka napisał(a):A ja będę tych pięknych nadal broniła. Oni są bardzo potrzebni.
Szczególnie wtedy, gdy bohaterka zakochuje się od pierwszego wejrzenia, albo ledwo go pozna, a już idzie z nim do łóżka.
W wielką miłość od pierwszego wejrzenia do szerokodupnego brzydala raczej trudno byłoby uwierzyć.

To akurat racja :hyhy:

przez **Viperina** » 20 września 2014, o 10:55

No to mnie irytuje właśnie, jak ona się w nim zakochuje od razu oraz od razu wskakuje mu do łóżka, gdyż on jest taki piękny, że ona po prostu nie może utrzymać nóg przy sobie. Wolę, jak napięcie erotycznie buduje się powoli, acz nieubłaganie, przyspieszając w miarę akcji. Nadto często zdarza się, że piękny bohater jest po prostu piękny, a osobowości w nim tyle, ile trucizny w zapałce. Że już nie wspomnę o tym, że piękni to też i najczęściej gogusie, a gogusiom mówimy stanowcze nie. To jest moje zdanie i ja się z nim zgadzam

przez **Księżycowa Kawa** » 20 września 2014, o 14:38

No właśnie, może nie tyle chodzi, że i są przystojni – i tylko on ideał, reszta poszkodowana – ale o to, że poza wyglądem to on nie ma żadnych zalet, a ta od razu na jego widok za kałużę robi, bo charakter kompletnie się nie liczy. On może być chamem ostatnim itp., zachowywać się wobec niej jak wredny kretyn, a ta i tak na niego leci, bo taki przystojni i kretynka nie jest w stanie myśleć. Żałosne.

przez **Agaton** » 20 września 2014, o 15:22

My chyba o całkiem różnych rzeczach mówimy

Przynajmniej, ja mam takie wrażenie :evillaugh:

przez **Fringilla** » 20 września 2014, o 17:05

oj chyba

przez **Viperina** » 20 września 2014, o 18:59

No bo ja wiem? Ja generalnie nie lubię tych bosko i nieskazitelnie pięknych, lubię jak bohater ma jakąś fizyczną skazę: bliznę, kuleje albo coś innego ma niezgodnie z kanonem piękna i zdrowia. Mój ulubiony motyw to Piękna i bestia w różnych wariacjach na temat. I Piękna też niekoniecznie musi być klasową miss piękności i królową czirliderek. Za to lubię, jak oboje wymiatają intelektualnie (toutes proportions gardeees, ofkors)

przez **Desdemona** » 20 września 2014, o 19:01

Vip podpisuje się pod Twoją opinią...uwielbiam motyw Pięknej i bestii.... :bigeyes:

przez **•Sol•** » 20 września 2014, o 19:13

Ja też

i odkrywam w sobie uwielbienie do motywu Brzydkie kaczątko

przez **szuwarek** » 20 września 2014, o 19:42

a zauważyłyście jacy oni są niezwykle sprawni seksualnie? i jacy "dobrzy" dla kobiet?

przez **Księżycowa Kawa** » 20 września 2014, o 22:27

Przynajmniej w książce – to akurat nie jest złe :wink:

W każdym razie brak umiaru bywa wielce irytujący.

przez **Agrest** » 21 września 2014, o 10:26

Viperina napisał(a):No bo ja wiem? Ja generalnie nie lubię tych bosko i nieskazitelnie pięknych, lubię jak bohater ma jakąś fizyczną skazę: bliznę, kuleje albo coś innego ma niezgodnie z kanonem piękna i zdrowia. Mój ulubiony motyw to Piękna i bestia w różnych wariacjach na temat. I Piękna też niekoniecznie musi być klasową miss piękności i królową czirliderek. Za to lubię, jak oboje wymiatają intelektualnie (toutes proportions gardeees, ofkors)

Z drugiej strony motyw bohatera ze skazą czy Bestii to też jest forma idealizacji bohatera romansowego. To są zwykle skazy-nie-skazy, obiektywnie skazy, tak, ale w typie akceptowanym przez czytelniczki romansów i czasem aktywnie poszukiwanym. Zwykle skaza jakiejś części ciała nie zmienia faktu, że reszta ciała jest bliska ideałowi, albo że brzydota Bestii jest intrygująca etc. Nawet Hartley baloghowski okazał się dysponować wystarczającą tężyzną fizyczną, by pokonać w walce pełnosprawnego przeciwnika.

Ale gdyby szukać takiej przyziemnej skazy jak brzuszek czy łysinka, to trzeba przeczytać tych romansów znacznie więcej, żeby na coś trafić

(no, droga się skróci jeśli zaczniemy np od Carli Kelly, ona jest taka nie-glamour

).

przez **Desdemona** » 21 września 2014, o 12:41

racja Agrest....

przez **Księżycowa Kawa** » 21 września 2014, o 13:47

Racja, bo nawet jak nie jest przystojny, to w końcu kończy w ten czy inny sposób jako raczej przystojny…

przez **Agaton** » 21 września 2014, o 19:11

Racja to, racja ^_^

Ja raz miałam okazję czytać historię, w której bohater nie miał płaskiego, wspaniale umięśnionego brzucha, a zebraną warstwę tłuszczyku w tym miejscu

Podobnie w przypadku niepełnosprawności, gdzie bohater na koniec nie odzyskuje magicznie władzy w nogach, tylko musi się skupić na ćwiczeniach wzmacniających górną partię ciała - i to było liczone za sukces

Łysinka, łysinka? A cofająca się linia czoła się liczy?

przez **Janka** » 21 września 2014, o 19:29

Jest łysina i łysina.
Typ pierwszy to pan nawet całkiem łysy, który nosi swą łysinę z honorem i wygląda z nią wspaniale. Może nawet mieć własne włosy i golić je, bo tak lubi i uważa, że tak mu ładniej. Bardzo dobrze potrafię wyobrazić go sobie jako bohatera romansu. Może być pełen uroku.
A z drugiej strony typ drugi - pan z zaczeską. O takim z przesuniętą i bardzo długą grzyweczką chyba nigdy nie będzie romansu. I oczywiście, żeby nawet w epilogu nie zmieniał fryzury, bo inaczej się nie liczy.

przez **klarek** » 21 września 2014, o 20:02

Agaton napisał(a):Racja to, racja

Ja raz miałam okazję czytać historię, w której bohater nie miał płaskiego, wspaniale umięśnionego brzucha, a zebraną warstwę tłuszczyku w tym miejscu
Podobnie w przypadku niepełnosprawności, gdzie bohater na koniec nie odzyskuje magicznie władzy w nogach, tylko musi się skupić na ćwiczeniach wzmacniających górną partię ciała - i to było liczone za sukces

Łysinka, łysinka? A cofająca się linia czoła się liczy?

Co prawda nie główny, ale ważny. Jeden od Eloisy James miał brzuszek, żeby nie powiedzieć wielkie brzuszysko. Żył z kochanką, bo u żony jakoś było mu nie tak, za ładna była i za wiotka. Skończył żywot tragicznie po seksie z żoną właśnie.
Zresztą chyba Eloisa miała i innych niedoskonałych :mysli:

przez **Księżycowa Kawa** » 21 września 2014, o 21:50

Miała, pewnego księcia, ale do swojej części bodajże doprowadził się do porządku i chyba zlikwidował brzuszek.
Jeśli łysy, to bywa z własnego wyboru :wink:

przez **klarek** » 21 września 2014, o 22:22

A to ie u niej był taki jeden na serce chory, co potem ozdrowiał i żył w szczęściu małżeńskim :mysli:

przez **Agrest** » 21 września 2014, o 22:29

Księżycowa Kawa napisał(a):Miała, pewnego księcia, ale do swojej części bodajże doprowadził się do porządku i chyba zlikwidował brzuszek.

A to chyba ten od sióstr, co pił?

przez **Księżycowa Kawa** » 21 września 2014, o 22:33

Owszem, u niej – żona nim się zaopiekowała, to ozdrowiał: "Książę jej marzeń".

Irytuje nas...

Kto przegląda forum