Romans historyczny

przez **Lilia ❀** » 31 lipca 2014, o 14:24

http://www.heroesandheartbreakers.com/b ... of-the-ton :hahaha:

przez **Papaveryna** » 4 sierpnia 2014, o 06:43

Po raz kolejny potwierdziła się reguła,że to co podoba się większości nie podoba się mnie :mrgreen:

W kilku miejscach przeczytałam,że Uwiedziona Britton taka fajna,że humor jest i pośmiać się przy niej idzie...Jako że w książkach przeważnie szukam humoru to się natychmiast zaczęłam do niej ślinić. Musiałam nawet pokombinować i babkę na Allegro zmolestować żeby mi ją wystawiła,bo nie było chwilowo.

Szybko się złapałam żeby nie czekała na półce taka dobra rzecz i równie szybko zapał mi opadł. Jakoś wolno mi szło,ale nie zniechęcałam się,bo może tylko początek taki,później będzie lepiej,rozkręci się i tak dalej...Generalnie źle nie było,ale jak na mój gust jakoś super też niespecjalnie. W sumie to tak sobie,a nawet bardzo tak sobie,bo nawet nie dokończyłam

Mamy oczywiście największego hulakę w mieście i dodatkowo Księcia Śmierci,bo taka jego uroda,że zeszło się wszystkim,którzy mieli z nim coś bliżej do czynienia.Wisi nawet na nim podejrzenie celowego spowodowania śmierci starszego brata,ponieważ zabiła go kula wystrzelona z jego pistoletu. Lucien jest w pewnym momencie odrzucony przez towarzystwo,ale nic sobie z tego nie robi i udaje że ma w nosie,co o nim mówią.
Elisabeth główna bohaterka też praktycznie jest wyrzutkiem społeczeństwa. Niby posiada tytuł,ale wziął się on stąd że król nadał go jej dziadkowi,bo ten był jego doskonałym...szewcem. Matka chce ją bogato wydać za mąż,bo nie mają pieniędzy na kolejny sezon.Mimo to pozują na bogaczy.

Inaczej wyobrażałam sobie scenę skompromitowania głównej bohaterki.A tutaj po prostu jest sama z bohaterem w pokoju, on dotyka ręką jej ust,a w tym momencie wchodzi jakaś baba.I cała kompromitacja

Ja wiem,że z pewnością tyle wystarczyło w tamtych czasach,ale przeważnie w innych książkach kompromitacje bywały nieco ciekawsze :hyhy:

Scena ślubu całkiem zabawna.I kiedy Elisabeth wymieniała księciu rożne brzydkie słowa,których się nauczyła i kazała mu się zabawić samemu ze sobą.Najfajniejsze na pewno było jak przegrał zakład i musiał ubrać się w sukienkę,a lokaj pytał czy zmoczyć mu pantalony aby lepiej przylegały :evillaugh:

Było kilka momentów do pośmiania,ale reszta...Ani mnie to grzało ani ziębiło po prostu.
Łazili wokół siebie i wymyślali głupoty.On jej zaproponował lekcje uwodzenia mężczyzn żeby ją odstraszyć,ona oczywiście się zgodziła potem niby chciała zrezygnować,ale jak on jej to zasugerował to już nie chciała...Wreszcie się przespali to on się wziął zawinął i uciekł,bo nie chciał mieć dziedzica,bo uważał że do brata powinien tytuł należeć,a nie do niego. A potem nie wiem,co było,bo sobie dałam spokój :evillaugh:

Tak z ciekawości poszperałam i znalazła się jeszcze jedna osoba,której nie podeszła ta książka. Uff :evillaugh:

Wcześniej miałam taką zasadę,że nie rzucałam książek,które za własne pieniądze kupiłam. Starałam się z nich wycisnąć wszystko,co możliwe i czytałam do końca. Ale ostatnio dałam sobie spokój z tym. Wcześniej tak samo posłałam do diabła Noc uległości Dare,która również mimo pozytywnych opinii tylko mnie męczyła.
To znaczy w pewnym momencie zaczęło mi się całkiem znośnie czytać,ale nie przepadam za motywem gdzie bohaterowie już od pierwszego spojrzenia znają się na wylot,wszystko o sobie jakimś cudem wiedzą (może telepatia albo Wróżbita Maciej pomagał),zaczynają do siebie wzdychać i rąk utrzymać przy sobie nie mogą.
Fajna była scena jak bohater dokonywał pomiarów bohaterki na męski strój dla niej i potem jak obłapiali się w wodzie i dostał w łeb od dziewczyny zbierającej kamienie,bo myślała,że zaatakował bohaterkę...No i rozmowa skąd Susanna ma blizny na rękach.Ale jak obmacywanie się przy każdej okazji nie traciło na sile dałam sobie spokój.Odłożyłam jak robili to pod drzewem.160 któraś strona...Dla mnie za mało czegokolwiek między bohaterami oprócz obłapiania i tego jak to on dobrze zna ją i wie czego ona pragnie. Sratatata...

A żeby nie było tak smutno to przeczytałam też "Nikt nie jest aniołem" Robards i mi się bardzo podobało :happy1:

przez **Viperina** » 4 sierpnia 2014, o 07:19

Jeśli ta jedyna osoba, której się Uwiedziona nie podobała, to nie ja, to pragnę Cię poinformować, że jest nas trzy

Ja z kolei właśnie skończyłam To Taste Temptation Elizabeth Hoyt i... też mi się nie podobało. Główna bohaterka beznadziejna, główny bohater jak Forest Gump z tym bieganiem. Mam nadzieję, że dalej będzie lepiej, bo odkladalam sobie ten cykl na wakacje i nie chciałabym się męczyć.

przez **Papaveryna** » 4 sierpnia 2014, o 07:21

To Ty,Kochana

Liczyłam,że się odezwiesz :hyhy:

A co Tobie tam wadziło najbardziej w tej Britton?

przez **Viperina** » 4 sierpnia 2014, o 07:34

Jakiś taki niewydarzony styl narracji. Słabo to napisane było i bardzo szybko odłożyłam. Nie pamiętam tylko, czy zaczęłam czytać po włosku, żeby sprawdzić, czy można zwalić winę na tlumacza. A, i chyba dialogi z tyłka były.

przez **Papaveryna** » 4 sierpnia 2014, o 07:40

Faktycznie narracja była jakaś taka i dialogi momentami trochę z pupy

W sumie takie całkiem złe to może nie było,ale nie czytało mi się tego zbyt lekko.No i dużą krzywdę zrobiłam sobie tym,że się tak napaliłam mocno :bezradny:

przez **aur_ro** » 4 sierpnia 2014, o 08:53

Papaveryna napisał(a):A żeby nie było tak smutno to przeczytałam też "Nikt nie jest aniołem" Robards i mi się bardzo podobało

Zadnej z tych ksiązek wymienionych przez Ciebie nie czytałam, i tę Robards zapisuje sobie w pierwszej kolejnosci, moze i mi sie spodoba?

przez **mad_line** » 4 sierpnia 2014, o 10:28

Tą Uwiedzioną to chyba mam na półce, chyba jeszcze sobie poleży :hyhy:

Dzięki Very, twoje recenzje pozwalają mi zaoszczędzisz czas

A co polecacie Hoyt? Nazwisko znane, ale jeszcze nie mialam przyjemności obcować z jej twórczością...

przez **szuwarek** » 4 sierpnia 2014, o 11:08

oo ja też czytałam Uwiedzioną i z butów nie wyrywało i tez miałam jakieś mieszane uczucia... nie żebym jakoś wstrętu nabrała ale ... takie to było ... może już dosyć super hulaków miałam...

przez **Księżycowa Kawa** » 4 sierpnia 2014, o 18:49

"Uwiedzioną" miałam w ręku i błyskawicznie o niej zapomniałam, dopiero po Twoich słowach zaczęłam kojarzyć, o czym to było.

aur_ro napisał(a):
Papaveryna napisał(a):A żeby nie było tak smutno to przeczytałam też "Nikt nie jest aniołem" Robards i mi się bardzo podobało

Zadnej z tych ksiązek wymienionych przez Ciebie nie czytałam, i tę Robards zapisuje sobie w pierwszej kolejnosci, moze i mi sie spodoba?

W zasadzie nieźle napisana historia.

przez **Viperina** » 4 sierpnia 2014, o 21:57

Hoyt Księcia Kruka i Diuka Północy polecam.

przez **Papaveryna** » 5 sierpnia 2014, o 09:29

aur_ro napisał(a):
Papaveryna napisał(a):A żeby nie było tak smutno to przeczytałam też "Nikt nie jest aniołem" Robards i mi się bardzo podobało

Zadnej z tych ksiązek wymienionych przez Ciebie nie czytałam, i tę Robards zapisuje sobie w pierwszej kolejnosci, moze i mi sie spodoba?

Nie wiem,Kochana,ale myślę,że jest na to szansa

To chyba najpopularniejszy historyk Robards,a przynajmniej tu na forum.Z tego co pamiętam lubi go też Jadzia i Kasiag

Postaram się napisać trochę w wątku autorki.Mam tylko nadzieję,że nie zapomnę,co miałam napisać :wink:

Nie bardzo mam teraz czas,a upał mi mąci w głowie :smutny:

Księżycowa Kawa napisał(a):"Uwiedzioną" miałam w ręku i błyskawicznie o niej zapomniałam, dopiero po Twoich słowach zaczęłam kojarzyć, o czym to było.

Bo tam nie ma chyba nic odkrywczego żeby akurat tę książkę zapamiętać

Może jedynie to jak musiał włożyć sukienkę...
W ogóle to miałam tutaj jakiś problem z bohaterami.Zazwyczaj się lubi jedno,drugie lub oboje.Albo żadnego. Tutaj mi chyba w równym stopniu zarówno on i ona zwisali i powiewali. Tacy bezpłciowi.

przez **Księżycowa Kawa** » 5 sierpnia 2014, o 18:30

Tak to już bywa z niektórymi książkami. A o "Nikt nie jest aniołem" trochę pisałam :wink:

Lubię jeszcze "Zielonooką", choć niewiele właściwie już pamiętam oraz współczesny "Pewne lato".

przez **Papaveryna** » 6 sierpnia 2014, o 13:36

Kawo, idę do wątku autorskiego

Miałam coś napisać o "Nikt nie jest aniołem",ale nie dałam rady.

przez **Viperina** » 10 sierpnia 2014, o 19:47

Skończyłam cykl Legenda o czterech żołnierzach Hoyt. Powiem tak: czegoś mi brakowało. I chociaż sir Alistair jest chyba najlepszą Bestią ze wszystkich adaptacji Pięknej i Bestii, jakie czytałam, to już z Heleną mam problem. Ogólnie cykl dość słaby, w każdym razie jak na Hoyt, bo w każdej części było coś, co zgrzytało. Na plus: rozwiązanie wszystkich wątków w finalnym tomie. Oraz to, co sir Alistair zrobil na koniec księciu Listerowi. No ale ja mam słabość do sir Alistaira.

przez **Księżycowa Kawa** » 10 sierpnia 2014, o 19:51

A jego historia, w którym tomie się rozgrywa?

przez **Desdemona** » 10 sierpnia 2014, o 20:32

to 3 jak pamiętam jest....i zgadzam się z Vip....rewelacyjnie ukazany motyw Pięknej i bestii... :bigeyes:

przez **aur_ro** » 11 sierpnia 2014, o 08:26

Papaveryna napisał(a):Po raz kolejny potwierdziła się reguła,że to co podoba się większości nie podoba się mnie
/.../
Było kilka momentów do pośmiania,ale reszta...Ani mnie to grzało ani ziębiło po prostu.
Łazili wokół siebie i wymyślali głupoty.
/.../
A potem nie wiem,co było,bo sobie dałam spokój

Tez uwazam, że "Uwiedziona" jest słaba, a to dlatego, ze ten cały motyw "uwodzenia" był żałosny. Banany i śliwki. No głupota po prostu. Bohater podobno rozwiązły, ale własciwie nieopisany.

Ale pod koniec zrobiło sie lepiej, bo ciekawa była, jak dla mnie, sprawa pojedynku, smierci brata, wyrzutów sumienia, procesu.
Jednak m.zd. Britton to wszystko koszmarnie zepsuła - po pierwsze dlatego, ze większość ksiązki poswięciła na głupawe "uwodzenie", gdzie namiętności i głębi było tyle, ile w wiosennej kałuży.
Mogła wyjsc opowieść mroczna i kipiąca namietnosciami, ale nie wyszła. Nie jest tez specjalnie zabawna.

Papaveryna napisał(a):A żeby nie było tak smutno to przeczytałam też "Nikt nie jest aniołem" Robards i mi się bardzo podobało

Zaliczyłam. Nie jestem do konca przekonana. Taka opowieść o kopciuszku, ale za bardzo Robards tę Zuzannę na początku zbrzydziła, zebym mogła uwierzyć, że wystarczy tylko zmiana stroju, żeby przerobić ją w piękność.
Nie podobała mi się koncówka (powrót Iana do Kolonii po Zuzanne) strasznie skrócona i przez to tak nieprawdopodobna... brakowało mi w niej chociaż szczątkowo przedstwionego punktu widzenia gł. bohatera.
A! No i jeszcze taka sprawa. Czy w Ameryce w 1760-któryms tanczono już na balach walca??? Wydawało mi sie że taniec ten wszedł na salony dopiero po Kongresie Wiedenskim, który jak wiadomo odbył sie w 1815 r..
Noale ja tam sie nie znam. To p. Robards powinna wiedziec, skoro pisuje o balach, Tonie i tym podobnych

przez **Papaveryna** » 11 sierpnia 2014, o 09:13

Hoho,piątunia,moja droga! :paluszki:

Chyba tak samo odebrałaś Uwiedzioną. To znaczy ja nie doszłam tam dalej,bo nie dałam rady,ale dla mnie to całe uwodzenie to była żenua po prostu. Takie łażenie wokół siebie nie wiadomo dlaczego,po co i na co. Sranie w banie jednym słowem.
I niby tam on jej zrobił dobrze i ona jemu i w ogóle.Ale tyle w tym emocji było jak przy spuszczaniu wody w klozecie.
Niby też śmiesznie miało być,ale też do końca nie wyszło jak trzeba. Ta scena z suknią byłą dobra,ale to za sprawą lokaja najbardziej i jego komentarzy. Ten bohater jakiś taki mdły był,a ona też taka phiii...

Co do drugiej książki to kompletnie się nie rozumiem na datach i na historii więc się nie wypowiem :wink:

Też mi kilka rzeczy nie grało,ale bardzo rzadko jest tak,że gra mi całkowicie. Lubię bardzo jak bohaterowie się żrą,jak iskry się sypią,jak się początkowo nie lubią i najlepiej właśnie jak bohaterka jest taką jędzowatą starą panną :hyhy:

Takie rzeczy robią mi dobrze i mam kilka książek z takim motywem,które bardzo lubię

Też mi nie pasowało to "ubrzydzenie" jej,bo potem wydawało się,że jest całkiem znośna i tak nie wiadomo jak to było naprawdę.
Tyle,że tutaj humor mi pasował - jak kazała mu tę rzepę skrobać,jajka wybierać i jak go ten muł kopnął czy co tam było.No i jeszcze to jak go opluła,zwyzywała i wywaliła z łóżka na tym statku :evillaugh:

przez **Desdemona** » 11 sierpnia 2014, o 09:33

aur_ro napisał(a):
A! No i jeszcze taka sprawa. Czy w Ameryce w 1760-któryms tanczono już na balach walca??? Wydawało mi sie że taniec ten wszedł na salony dopiero po Kongresie Wiedenskim, który jak wiadomo odbył sie w 1815 r..
Noale ja tam sie nie znam. To p. Robards powinna wiedziec, skoro pisuje o balach, Tonie i tym podobnych

wtedy to chyba kotyliona tańczyli a nie walca.... :shock:

przez **Viperina** » 11 sierpnia 2014, o 10:01

Właśnie czytam tę Robards - jestem na samym początku i podoba mi się. To moja pierwsza Robards i chyba będą następne

Kawo, sir Alistair to trzeci tom, ale radziłabym, żeby przeczytać caly cykl albo chociaż trójkę i czwórkę. Czwórka jest całkiem niezła. W trójce jednak przeszkadzała mi Helena.

przez **aur_ro** » 11 sierpnia 2014, o 10:19

Papaveryna napisał(a):bohaterowie się żrą,jak iskry się sypią,

To było ok, większą część ksiązki czytało mi sie b. dobrze. (z wyjątkiem tego że zrobiła z Zuzanny kwadratową babę z niemal szczeciną zamiast włosów).
Ale już w Anglii, u krawcowej, kiedy Ian spotyka dawną kochankę, klepie ja po tyłku, szepcza coś do siebie ( a wszystko to na oczach Zuzanny, przedstawianej jako "żona"), potem te specyficzne "oswiadczyny" : "oboje nie mamy wyboru"... Moim zdaniem wymagało to rozwinięcia, wyjasnienia. Po tak zasygnalizowanych problemach zupełnie nie spodziewałabym sie szczęsliwego finału. A jesli nastapił ( i to tak żarliwy) to powinien być bardziej umotywowany ( i tu zabrakło mi przemyśleń Iana).

Desdemona napisał(a):wtedy to chyba kotyliona tańczyli a nie walca....

Tez mie sie tak wydaje.

przez **Papaveryna** » 11 sierpnia 2014, o 10:25

Tu masz rację. Jak klepnął tę kochankę po tyłku miałam chęć klepnąć jego i te oświadczyny też takie...Ale podobało mi się,że ona się zawinęła i ona za nią wyruszył.Tylko właśnie to było tak hop-siup,a powinno być jak mówisz

przez **szuwarek** » 11 sierpnia 2014, o 11:42

no po takiej akcji to bym się raz zamachnęła.... :czeka:

przez **aur_ro** » 11 sierpnia 2014, o 11:57

Tak, Papaveryno, on za nią wyruszył, ale wyruszył za nią gdzieś po ok. 2 miesiącach.
Te 2 miesiące to terra incognita w tej historii

Romans historyczny

Kto przegląda forum