Romans historyczny

[szuwarek]

To mnie po prostu doprowadził ten , kiedy ona go zabiła taąikoną , ona tak siedział jak niemota i wtedy odkrył, że Beriemu ona po prostu zabijała mózg takimi zagraniami. I sam siedział jak głoopi długi opis był tego jego przemyślenia, że w sumie to Berti silny bo przetrwał

[Papaveryna]

To nie była ikona tylko akona!

[•Sol•]

tak czytam Waszą dyskusję i mam ochotę przeczytać jeszcze raz
Jess była genialna, taka silna kobita, tylko podziwiać

[Viperina]

Dołączam do wielbiciek Lorda Belzebuba, ale przede wszystkim do wielbicielek Jess Swietnie napisana książka. Bez głupot, durnych pomysłów, pelnokrwisci bohaterowie kierujący się racjonalnymi przeslankami albo, jesli emocjami, to ze świadomością, ze cos jest nie halo. Przeczytam cala serię

Kilka doskonalych scen (moja ulubiona - paryska burza, a propos w wersji wloskiej walnela go w splot sloneczny, a nie w przyrodzenie). No i te jego delikatne nerwy i romantyczna natura (facet, który przez trzy godziny wybiera pierscionek i to z rubinem, bo przelala jego krew, i z diamentami, bo blysnela blyskawica, jak go pierwszy raz pocałowała, jest romantykiem pełną gębą ).

W każdym razie pozycja obowiązkowa

[Księżycowa Kawa]

Jess była genialna, taka silna kobita, tylko podziwiać

O tak!

Fakt, to o nerwach również było dobre.
Po prostu całość była rewelacyjna.
Aż mam ochotę na następną.

[Papaveryna]

Kawo,a nie nerwił Cię on trochę jak po ślubie zaczął się tak głupio zachowywać?
Na szczęście szybko mu przeszło i myślę,że może jednak zachowywał się tak,bo nie miał dobrych wzorców i nie wiedział jak powinien postępować

[Księżycowa Kawa]

Nie, bo uznałam, że to dowód, że zależy mu na Jess - na swój specyficzny o nią się troszczył, czyż nie? Przecież nie chciał jej skrzywdzić, dla tego go pozytywnie oceniam. Poza tym sam przyznał przed sobą, że spanikował i nie myślał w ogóle, skoro nie wyciągnął żadnych wniosków i w konsekwencji wyszło to niesamowicie.

[Papaveryna]

Mnie to bardziej tym meczem,na który się wybierał wkurzył
A poza tym to ja już mam uraz do książek gdzie po ślubie bohatera zaczyna dręczyć przeszłość i robi się masło maślane Dain i tak w miarę szybko się pozbierał i zaczął myśleć sensownie.
Co by nie gadać ta książka na tle większości historyków,których nie mogłam już strawić wypadła bardzo dobrze.Dawno się tak nie uśmiałam

[Viperina]

Dziewczyny, po takich przejściach - tatus, mamusia + koledzy ze szkoly, to i tak zachowywal sie nad podziw dobrze. Przeciez mogl tez zostac seryjnym mordercą. ..

[Księżycowa Kawa]

Dokładnie, a jednak nie wyżywał się na bohaterce, jak niektórym to się zdarza

Ale tutaj wszystko miało sens niezależnie od tego, co robili i dlatego tak to mi się podoba. I dobre było to, gdy nie chciała się z nim sprzeczać, on wtedy był taki biedny

[Papaveryna]

Taaaa,a jak się sprzeczała to gadał,że jest mu szpilką w tyłku

[Księżycowa Kawa]

Dzięki temu wiedział już, co traci, czyli spokój nie był tym, czego pragnął

[Papaveryna]

A gdzieś jeszcze coś takiego było,że bohaterka ciągle bohaterowi się sprzeciwiała i on się o to wściekał...A jak wreszcie zaczęła się we wszystkim z nim zgadzać to nie mógł wytrzymać i robił wszytko żeby ją sprowokować do kłótni...Tylko gdzie to było Garwood mi się kojarzy.

[gosiurka]

chyba w Nimfie jeżeli dobrze pamiętam, Tajemna będzie wiedziała na pewno

[Księżycowa Kawa]

było coś takiego i chyba więcej niż raz...

[Viperina]

Podobało się też bardzo to, jak rozegrała to z ikoną (scena na wrzosowisku). Nie znoszę, kiedy w powieści bohaterka (bo najczęściej jedziemy schematem, że tak zachowuje się bohaterka) ukrywa coś przed mężem/lubym z obawy, że jeśli mu powie, to zawali się świat. I świat najczęściej wali się właśnie dlatego, że mu nie powiedziała. Jess natomiast gra w otwarte karty i traktuje męża poważnie, co przynosi właściwy skutek i niczego nie komplikuje.

Podobało się także to, że facet nie był wcieleniem boga Apollina, za to miał w sobie ten zwierzęcy magnetyzm Lubię, jak bohater nie jest ósmym cudem świata.

[szuwarek]

Mnie się tak wydaje, że pomimo powtarzających się schematów w romansach Chase podeszła do nich jakby z innej strony - już nie rachityczne i zwiewne kobiety i olśniewająco piękni i rozhulani faceci.
Nie buja w obłokach bo cały wątek z synem - który potrafi zabić książkę albo wywołać jakiś koszmar - tutaj opisała ... no może romansowo, ale bez owijania w bawełnę (nie udawała, że takie lokalne dziewoje nie istnieją, że panienki jeżdżą za sponsorami, że pełno takich dzieci było i tatusiowie bardzo rzadko się nimi zajmowali etc. Jest historyk, gdzie ojciec bohatera był niezłym oblatywaczem i bohater utrzymywał z nieślubnym synem, mieszkającym we wsi bardzo dobre relacje. a to była jednak rzadkość. ) z drugiej strony nie dziwię się małżonkom - widzieć koło siebie dowody na styl zycia męża... dobrze jak przedślubnego , a niejednokrotnie i poślubnego.

[Agrest]

A propos nieślubnych dzieci, to tutaj jest jeszcze coś nietypowego. Jak bohater romansu (historyka ofc) ma nieślubne dziecko, to jest to zwykle dziewczynka. Zapewne nie zawsze, ale najczęściej jednak tak. Jest to prostu, hm, mniej konfliktowe, bo dziewczynkę można wychować prawie jak ślubną, ale przy chłopcu już inaczej - nigdy nie odziedziczy tytułu, całego majątku i tak dalej, zawsze w porównaniu do rodzeństwa, a konkretnie do pierwszego brata, jaki się pojawi, będzie w jakiś sposób pokrzywdzony z racji tego nieślubnego pochodzenia. No a Dain ma, nietypowo, chłopca.

[szuwarek]

łatwiej potem taka córkę za mąż wydać...o nazwisko się nie awanturuje...
ale byli nieślubni bohaterowie, że od razu wspomnę np. Alchemię Quick, czy brotherhhod of blood. I męczyli sie tym pochodzeniem. Połowa arystokracji nieślubna albo nie tego ojca....

[Agrest]

Bohaterowie oczywiście tak, no ale właśnie to bywa dla nich jakimś cierniem, a tego ciernia autorki widocznie wolą już w momencie HEA zaoszczędzić rodzinom bohaterów

[Papaveryna]

Podobało się także to, że facet nie był wcieleniem boga Apollina, za to miał w sobie ten zwierzęcy magnetyzm Lubię, jak bohater nie jest ósmym cudem świata.

Mnie również bardzo to przypadło do gustu
Kurczę jak będziecie tak dalej piać nad Belzebubem to będę musiała kupić sobie drukarkę i wydrukować tę książkę na papierze żeby móc sobie do niej zaglądać i się uśmiechać

[Księżycowa Kawa]

Podobało się też bardzo to, jak rozegrała to z ikoną (scena na wrzosowisku). Nie znoszę, kiedy w powieści bohaterka (bo najczęściej jedziemy schematem, że tak zachowuje się bohaterka) ukrywa coś przed mężem/lubym z obawy, że jeśli mu powie, to zawali się świat. I świat najczęściej wali się właśnie dlatego, że mu nie powiedziała. Jess natomiast gra w otwarte karty i traktuje męża poważnie, co przynosi właściwy skutek i niczego nie komplikuje.

Tak, to była rewelacyjna scena i od dawna czegoś takiego mi brakowało.

Bohaterowie oczywiście tak, no ale właśnie to bywa dla nich jakimś cierniem, a tego ciernia autorki widocznie wolą już w momencie HEA zaoszczędzić rodzinom bohaterów

I trzeba umieć z tego wyjść tak, aby to miało sens.

[mad_line]

To prawda, ja osobiście nie znam książki, w której bohater - z tytułem - ma nieślubnego syna. Dziewczynki płodzą na potegę, a chłopców tylko wtedy jak nie mają tytułu szlacheckiego ( np. Urocza i nieznośna Long). No bo przecież HEA musi być

A co do Loretty Chase, to tych Łajdaków trzeba czytać po kolei, czy można przejść od razu do tej wiekopomnej trójeczki?

[Agrest]

Nie trzeba po kolei. Nie ma prawie żadnych połączeń z wcześniejszymi książkami. Zdecydowanie bardziej połączone są trójka i czwórka. A poza tym gdybyś przeczytała np Captives of the Night, to byś się zdziwiła, o czym dziewczyny piszą, bo to znacznie poważniejsza książka

(poza tym jeśli mnie pamięć nie myli, to pomimo kolejności pisania Lord of Scoundrels chronologicznie jest tak naprawdę drugie)

[Viperina]

No właśnie, drugi tom jest o Emondzie i Leili, a oni w trzeciej części jeszcze nie są parą...