Romans historyczny

[Księżycowa Kawa]

w sumie lepiej z prostytutką niż z jakąś byłą... pamiętam taki romans, że on nie zerwał z kochanką i ciągle się spotykał aż żona przyłapała ich w jego biurze. Jeszcze chyba nawet podkreślał, że bardzo lubił i może nawet więcej do tej kochanki czuł. No to już było dla mnie niestrawne nawet nie czekałam na koniec...

Nie będzie to: cykl Księżna w desperacji i "Książę jej marzeń"?

[Papaveryna]

Ojejku,to Eloisa takie straszydła tworzy?

[Księżycowa Kawa]

Jak się czyta całość, to ma sens, ale w skrócie to nie brzmi dobrze.

[szuwarek]

Tak kawo - to to. Jak czytałam Powrót męża to już tam się przewijali jako postaci drugoplanowe i już mnie drażnili. On nawet wspominał kochankę, że teraz niby zona wróciła i on widzi jaki skarb ale kochankę lubił itd... Podejrzewam, że gdyby nie lekka zazdrość to nic by nie było. chyba wtedy już mnie odrzuciło od ich motywu...
W ogóle ten cykl jakoś tak mnie .... drażnił. Chyba poza Powrotem męża każdy bohater mnie wkurzał.

[Alias]

Sol, ładnie napisane Może to zachęci jeszcze kogoś do przeczytania.

[•Sol•]

dziękuję taką mam nadzieję właśnie

[Viperina]

Alias, kilka słów więcej na temat

Pierwsze spotkanie bohaterów? Ona płoszy jego konia (w jego wersji) on z niego spada a ona się przewraca. Oczywiście wtedy jeszcze nie wiedzą co będzie ich łączyć.
(...) Edwarda

Ja to już gdzieś widziałam...

...
...
...

Początek zerżnięty z Dziwnych losów Jane Eyre. Nawet imię bohatera takie samo

[•Sol•]

tak też mi to zapachniało Dziwnymi losami
ale nie przeszkadza, dobrze się czyta i w ogóle

[Księżycowa Kawa]

Tak kawo - to to. Jak czytałam Powrót męża to już tam się przewijali jako postaci drugoplanowe i już mnie drażnili. On nawet wspominał kochankę, że teraz niby zona wróciła i on widzi jaki skarb ale kochankę lubił itd... Podejrzewam, że gdyby nie lekka zazdrość to nic by nie było. chyba wtedy już mnie odrzuciło od ich motywu...
W ogóle ten cykl jakoś tak mnie .... drażnił. Chyba poza Powrotem męża każdy bohater mnie wkurzał.

Ta para przewija się od samego początku, gdy się tłumaczył później to nawet miało sens, zresztą nie na tym polegał jego największy błąd, bo potem skrewił jeszcze bardziej. On tej kochanki nie lubił, tam chyba chodziło, aby coś udowodnić, bo wtedy jakoś próbował się pozbierać się po skandalu z udziałem swego ojca albo rodziców czy jakoś tak.

[Księżycowa Kawa]

„Lord of Scoundrels” Loretta Chase – wcale nie dziwię się, że ta książka bywa wysoko notowana w rankingach. Tu jest wszystko, co trzeba i to w odpowiednich proporcjach. Chociażby Dain prezentuje typ bohatera, za którym niespecjalnie przepadam (nie wspominając już, że w wykonaniu niektórych bywają wręcz niestrawny). Natomiast u Chase wychodzi obronną ręką. W zasadzie przypomina niedźwiedzia rannego w łapę – wystarczyło wyjąć tenże cierń i od razu zaczął lepiej się zachowywać. Na plus mu przypisuje, że potrafił przyznać się do błędu, nawet być samokrytycznym wobec siebie (w końcu bez oporów nazwał się imbecylem i rozpuszczonym bachorem, gdy rozumiał, że nie miał racji). No i nie wyżywał się na bohaterce. Oprócz tego sam zauważył, że jego mózg nie pracował właściwie, gdy w pobliżu znajdowała się Jessica i potrzebował trochę czasu, aby uporać się z tymże szokiem. Jessica również znakomicie w tym się odnalazła i przede wszystkim potrafiła walczyć o swoje. To było dobre, gdy w pewnej chwili Dain zaczął się wręcz modlić o małą sprzeczkę Najważniejsze, gdy pojawił się pewien problem, to Jessica zwróciła się do męża, pomimo że ich sytuacja wyglądała, jak wyglądała. Po prostu nie lubię, jak w takich okolicznościach przerażone bohaterki odstawiają męczennice, kryjąc się po kątach i głupio kombinując, zamiast zmierzyć się z problemem. To fantastyczna odmiana! No i autorka rewelacyjne to przedstawiła. Inaczej mówiąc, Jessica wiedziała dobrze, na ile sobie może pozwolić i należycie to rozegrała, a co za tym idzie, doprowadziła do konfrontacji z mężem, uczciwie przedstawiając sprawę i zresztą racja leżała po jej stronie. Po prostu od dawna czekałam na taką scenę.
Z tego wszystkiego prawie zapomniałam wspomnieć o najważniejszym, a mianowicie o postaci Bertiego, który powodował u mnie największe salwy śmiechu, szczególnie wtedy, gdy Dain usiłując zirytować (wkurzyć) Jessice, przystał na jego towarzystwo – ten opis jego mąk był po prostu świetny Trochę szkoda, że nie było reakcji Bertiego na to małżeństwo ani jak go spacyfikowano, że nie czynił więcej szkód.

[•Sol•]

Belzebub jak na razie ma same wielbicielki
Wyjątkowo dobre to było, właśnie takie niestandardowe zachowania bohaterów dodały atrakcyjności
Nawet paskudny Dain był uroczy

[Księżycowa Kawa]

Dokładnie, ale jak co do czego przyszło, nie był taki paskudny
Poza tym po standardowych zachowaniach bohaterów pragnie się odrobiny odmiany, przynajmniej tak jest w moim przypadku i co ważniejsze, cała ta historia ma sens i logikę, a to uwielbiam.

[szuwarek]

boszsz te relacje z Bertiem

[Księżycowa Kawa]

No właśnie, cudownie biedak został opisany

[Agrest]

No to nic tylko czytać dalej

[Księżycowa Kawa]

Kusi, kusi, tym bardziej, że mam jeszcze jedną, a pewnie istnieją i inne.

[Agrest]

Chodziło mi o czytanie dalszych losów Bertiego Książek w ogóle Chase ma jeszcze ze dwadzieścia (w sumie nie tak dużo jak na 27 lat kariery).

[Księżycowa Kawa]

To on nawet jest głównym bohaterem?

[Agrest]

Głównym nie, ale ma wątek drugoplanowy z pewnym dziewczęciem

[szuwarek]

ale nie wszystko po polskiemu

Teraz zabił mnie Mr.Impossible. , a widzę, że cała rodzina opisana... chociaz nie dziwię się, że ojciec go wysłał daleko od domu

[Księżycowa Kawa]

Rozejrzę się, ale pewnie to już tylko w oryginale...

[Agrest]

Ale czasem przecież czytasz

[Księżycowa Kawa]

Owszem, pewnie nawet poszukam, problem w tym, że się nie wyrabiam, ale coś tam wykombinuję, szczególnie jeśli to jest co najmniej dobre.

[gosiurka]

Mam prośbę, jeżeli ktoś ma konto na Lubimyczytać, to książki Chase są wprowadzone przeze mnie i można je ocenić może jeszcze kogoś zachęcimy do czytania

[Papaveryna]

Bertie był super!
Mnie się podobał taki jeden fragment,ale nie pamiętam dokładnie o co tam chodziło
Dain tam rozmyślał coś o tym,że skoro Bertie patrzy w lustro i wyobraża sobie,że ma mózg to i on może sobie coś tam wyobrażać