Jude Deveraux

[Duzzz]

Kochał jej wyimaginowany obraz, a ja to akurat potrafię zrozumieć, bo czy nie raz nie dwa nie było tak, że ktoś okazywał się kimś innym niż sądziliśmy, że jest, bo mieliśmy tzw. 'klapki zauroczenia na oczach'.

W końcu zrozumiał czego naprawdę potrzebuje i jakiej kobiety w swoim życiu. Jak już postanowił tak się tego trzymał.

[Papaveryna]

Po pierwsze weź pod uwagę, że Wes miał ją za prostytutkę, bo jej siostra przecież nią w pewnym stopniu była.
Po drugie facet wyposzczony to i głodny
Po trzecie nietrzeźwy, chociaż to tłumaczyć go nie powinno.

Ja wiem,ale nie chciałabym żeby mój narzeczony za moimi plecami bzykał prostytutki Dla mnie ten gościu to żałosny błazen i tyle

A w Wybawcy wkurzyła i zadziwiła mnie rzecz następująca...Otóż gdzieś tak bliżej końca Alex spotkał jakąś swoją dawną znajomą (chyba byłą kochankę nawet),która rzekomo jechała gdzieś do męża i dzieci Poprosił ją aby się na trochę u nich zatrzymała i pomogła mu wzbudzić zazdrość w Jess.Ona się zgodziła i robiła cały czas to co trzeba i w ogóle sprawiała wrażenie,że bardzo Jess polubiła i chciała żeby wszystko skończyło się dobrze...Razu pewnego ona wyszła na dwór i Alex jako Wybawca myślał,ze to Jessica i zaczął jej gadać jakieś tam bzdety chyba chciał żeby się rozebrała.Na co ona bardzo się podnieciła i zaczęła to robić,a potem była strasznie zawiedziona,bo on zauważył że to nie Jessica tylko ona i poprosił chyba żeby ją zawołała.
To miałam na myśli mówiąc,że Deveraux takie głupie maniany odwala.No bo co to miało niby być?Zwłaszcza że potem ta cała Sophy nadal zachowywała się jak dobra wróżka i nadal próbowała ich ze sobą godzić i tak dalej...

[Duzzz]

Po pierwsze weź pod uwagę, że Wes miał ją za prostytutkę, bo jej siostra przecież nią w pewnym stopniu była.
Po drugie facet wyposzczony to i głodny
Po trzecie nietrzeźwy, chociaż to tłumaczyć go nie powinno.

Ja wiem,ale nie chciałabym żeby mój narzeczony za moimi plecami bzykał prostytutki Dla mnie ten gościu to żałosny błazen i tyle

Jako że to romans historyczny to przymykam oczy. A może dlatego że wcale żal mi Kim nie było

Tyż bym nie chciała, żeby mój na inne kwiatki chodził, ale to już inna bajka.
Nie powiem co by stracił zanim bym go za drzwi wykopała

A tam nie było coś w tym stylu, żeby zrazić ją do zorro, a zachęcić do tego prawdziwego Rany nie pamiętam już tego

[Papaveryna]

Duz,w sumie to było,ale to bardziej Alex chciał ją do Wybawcy zniechęcić już później Mi chodziło o coś zupełnie innego.Rozumiem że możesz tego nie pamiętać

Dziwne po postu dla mnie było zachowanie tej kobiety,bo tutaj taka dobra,pomaga mu zazdrość wzbudzać ,z Jess się w sumie zaprzyjaźniła i potem jeszcze specjalnie dłużej została aby zobaczyć czy się wszystko dobrze skończy...A z drugiej strony wiedziała,że Wybawca to Alex i że przez pomyłkę wziął ją za Jess,bo ciemno było i ona chciała mu się podłożyć tylko on sam się kapnął że to nie jest Jess A zaraz potem ta babka znowu zachowuje się najnormalniej w świecie jakby to w ogóle nie miało miejsca
W innych książkach też zauważyłam,że bohaterowie ni z gruszki ni z pietruszki nagle odwalą jakąś horrendalną głupotę a potem wszystko idzie normalnie jakby nic się nie zdarzyło.

Tak jak z Kim i tym że próbowała zabić Leah.Potem wszystko jest ok tak że ja sama o tym zapomniałam i polubiłam ją

[Duzzz]

Może ta Sophie jeszcze miętę czuła do Alexa

[Papaveryna]

Być może,ale dla mnie to i tak mało logiczne było Jak czuła miętę i wiedziała,że on jednak kocha żonę to powinna stamtąd spływać a nie przedłużać swój pobyt i czekać aż się wszystko dobrze skończy...Jeszcze żeby coś tam mataczyła przeciwko nim,ale nie ona taka dobra była
Nie umiem do końca objąć umysłem twórczości Deveraux

[Duzzz]

Deveraux powtarzam góra 3-4 książki, reszty od dawna nie brałam. Ona jest dobra na początku przygody z romansem historycznym jak jeszcze nie wymagamy za dużo

Mam do niej sentyment i tak pewnie zostanie.

[szuwarek]

och ja mam własnie taki sam problem z Deveraux. Historia się toczy az tu nagle jak walnie z grubej rury i potem oczekuje przejścia nad sprawą jak gdyby nidgy nic. Jak czytałam Montgomerych to w każdej książce mi ciśnienie podnociła - a to kochanka sie narzuca, a to jakaś tajemnica go męczy, a niby mądry facet głupieje i traktuje bohaterkę jak sierotę, potem nagle go olśni i jedno "sorki" i po sprawie. U niej często sa te byłe albo aktualne miłości, i dopiero po czasie bohater kuma o co chodzi. i to mnie wkurza. Tyle do niej podejsc robiłam bo fajnie pisze i ma fajne pomysły ale wyrzucania dziewek z łożka męża albo udowadniainie przez cała historię, że jego ukochana to zołza to ponad moje siły. Ja wiem, że życie jest inne ale po to czytam ksiazki z HEA żeby od tego odpocząć.
A to co Papaveryna opisła w Wybawcy to tez przykład takiej akcji - nie dosyć że była kochanka to jeszcze sie po domu pląta i niby pozytywna ( jaka pozytywna jak męża zdradzała ?)poza tym pokażcie mi w życiu byłą kochankę, która pozostaje w dobrych relacjach z facetem

[Księżycowa Kawa]

Nie umiem do końca objąć umysłem twórczości Deveraux

Deveraux widocznie też

[Duzzz]

Dla mnie jako 12-13 latki była to mistrzyni romansu, strasznie ją lubiłam. Zresztą co tu dużo gadać ja całe Da Capo kochałam miłością wielką
Nie dostrzegałam tych panienek, a jak nawet to zawsze cieszyłam się, że coś im się nie powiodło, ot moja 'słodycz' wychodziła W tym wieku nie wymagałam wiele, by się tylko pięknie kończyło

Do dziś mam więc pewien sentyment do Deveraux

[Adolek]

Ja maiłam tak samo.Podkradałam mamie przyniesione z biblioteki książki i czytałam do późnej nocy.

Do dziś mam więc pewien sentyment do Deveraux

Ja ją nawet lubię. Zawsze można wiele jej zarzucić, można się pogubić, miejscami nie rozumieć...ale jej historie mają potencjał. Nie są takie sztampowe, nie? Przynajmniej według mnie dość interesujące.

[Duzzz]

Ja nie miałam co mam podkradać

Za to biblioteka pękała w szwach jeśli chodzi o romanse historyczne Na moje szczęście
Deveraux było bardzo dużo, nie wiem w sumie czy na tamten czas nie mieli wszystkiego

Sztampowe jeśli chodzi o inne autorki na pewno nie. A przynajmniej żadna nie przychodzi mi w tym momencie do głowy.
Ale w swojej twórczość jest schematyczna jak widać

[Księżycowa Kawa]

Racja, inaczej czyta się, gdy ma się kilkanaście lat, inaczej później, szczególnie gdy zaczyna się na pewne aspekty albo gdy jakiś schemat widzi się po raz kolejny.


A "Słoneczko" jest fajne?

[Papaveryna]

Ja z wiekiem się coraz mniej tolerancyjna robię i coraz bardziej upierdliwa
Miałam o "Wybawcy" troszkę napisać więc czynię to

"Wybawca" to moje trzecie podejście do Pani Deveraux i mogę śmiało stwierdzić,że najbardziej udane Sięgnęłam po tę książkę za sprawą Kawy,która poleciła mi ją w wątku Mam ochotę na...

Główny bohater Alexander otrzymuje od siostry list,w którym informuje go ona,że źle się dzieje w jego rodzinnych stronach i wzywa na ratunek.Zaniepokojony mężczyzna natychmiast wyrusza w rejs,a towarzyszy mu jego dobry przyjaciel Nicholas.Bogaty Rosjanin.
Kiedy docierają na miejsce Alex zostaje bardzo źle potraktowany przez stacjonujących w Ameryce Anglików.Jest też świadkiem różnorakich wykroczeń jakich dopuszczają się oni na Amerykanach.Postanawia więc utrzeć im nosa.Przebiera się w czarną pelerynę,na twarz zakłada maskę i na czarnym koniu wyrusza szukać sprawiedliwości.Niestety ma pecha i zostaje postrzelony,a ludzie,do których dociera ta informacja natychmiast wszczynają poszukiwania.Chcą również przeszukać statek Nicka.Przyjaciel wpada na pomysł żeby przebrać Alexandra w rzeczy jego kuzyna i w ten sposób mężczyzna unika zdemaskowania.Problem w tym,że to przebranie z przystojnego Alexa czyni karykaturę człowieka.Składają się na nie kolorowy,błyszczący surdut,masywna peruka,wypchany brzuch i "pogrubiona" reszta ciała.Ponieważ nie chce zostać rozpoznany nie rezygnuje z niego i tak pojawia się w rodzinnym miasteczku gdzie zostaje wyśmiany przez wszystkich,którzy pokładali w jego przybyciu wielkie nadzieje i liczyli na jego pomoc.Od tej pory Alexander prowadzi podwójne życie.Za dnia jest niepozornym,grubym,chorowitym Alexandrem,a w nocy zmienia się w zamaskowanego,tajemniczego Wybawcę.

Alexa polubiłam.To pierwszy bohater Deveraux,który wydaje się całkiem normalny Nie licząc oczywiście tych wszystkich przebieranek.Alex sam się w tym nieźle pogubił.Jako Wybawca wdaje się w romans z Jessicą,a jako Alexander jest jej dobrym przyjacielem.Mężczyzna doprowadza do tego,że staje się sam o siebie piekielnie zazdrosny i nie umie się z całej sytuacji wyplątać.Chce żeby Jess kochała jego z takim wyglądem,a nie Wybawcę.Jednocześnie udaje chorego i niezdarnego,mówi jej że musi nosić perukę,bo jest łysy,że nie może uprawiać seksu.Po ślubie nie chce spać z nią w tym samym łóżku,ale jako Wybawca obiecuje że przyjdzie do niej w nocy Pokręcone to wszystko na maksa,ale nieźle się przy tym uśmiałam.

Jessica trochę przypomina mi Leah z "Uwiedzionej".Razem z siostrą opiekuje się gromadą młodszego rodzeństwa.Jess łapie krewetki,kraby,łowi ryby i bardzo ciężko pracuje aby zapewnić utrzymanie swojej rodzinie.Kiedy pojawia się Wybawca Jessica pomaga mu i kilka razy ratuje życie.Wdaje się z nim w romans chociaż nic o nim nie wie.Nie wie jak wygląda,bo cały czas ma na twarzy maskę.Podejrzewa nawet że może być żonaty.
Jess trochę mnie irytowała swoim ślepym oddaniem dla Wybawcy.Alexander jako jej przyjaciel wiele razy jej pomagał i wyratował z wielu opresji.A ona nie okazała mu żadnej wdzięczności,ciągle się z niego wyśmiewała i wyszydzała go.Kiedy poprosił ją o rękę powiedziała,ze zamiast Wybawcy dostał jej się marny wodorost.Nie liczyła się z uczuciami Alexa,a on naprawdę był bardzo dobry dla niej i jej rodziny.Miałam też wrażenie,że taka troszkę latawica z niej.
W tej książce zdecydowanie bardziej do gustu przypadł mi bohater niż bohaterka Oczywiście Alex ze swoim rozdwojeniem jaźni namieszał nieźle,ale i tak
Na końcu Jessica go świetnie załatwiła,kiedy wreszcie odważył się jej wyjawić,że on i Wybawca to jedna i ta sama osoba

Jest tutaj para drugoplanowa.To siostra Jess i Nick,który zostaje pomyłkowo wzięty za sługę Alexa,ale nie próbuje nawet tego wyprostować.Dopiero na końcu Eleonor dowiaduje się jaki z niego bogacz.Autorka mało im miejsca poświęciła i informacje o nich są tylko takie ogólne.

Trochę przeszkadzało mi,że maskarada trwała do samego końca.Myślałam,że prawda wcześniej wyjdzie na jaw.Zachowanie głównych bohaterów wydawało mi się czasami całkowicie pozbawione logiki i była jeszcze kwestia przyjaciółki Alexa,którą już wcześniej poruszyłam.
Mimo to dobrze się bawiłam czytając tę książkę,nie pojawiło się w niej nic co by mnie jakoś mocniej zdenerwowało,czytało się szybko,końcówka była zabawna i tym razem o wiele najbardziej dopracowana

[Lilia ❀]

Do działu recenzji z tym

[Papaveryna]

Dobrze Tylko poprawię potem trochę żeby bardziej się kupy trzymało

[Lilia ❀]

dziękuję bardzo

[gosiurka]

Księżycowa "Słoneczko" jest takie sobie , pomysł niezły, z realizacją już gorzej. Dziewczyny pisały już o tym wpisz w Szukaj to znajdziesz szybciej.

[Księżycowa Kawa]

To chyba u niej częste. Coś ostatnio za mną chodzi, aby za to się wziąć.

[Desdemona]

wieki temu poczytywałam Deveraux ...może jakaś powtórka...Rycerz w lśniącej zbroi mnie kusi...albo Księżna....

[Księżycowa Kawa]

Pierwszej nie czytałam, drugiej nie pamiętam...

[gosiurka]

Księżycowa Deveraux ma lepsze książki chociażby Rycerz wspomniany przez Des czy Słodki kłamca , bo jeżeli chodzi o resztę to zdania są podzielone bo niedociągnięcia są w każdej tylko, w zależności, co kto lubi na pewne rzeczy przymyka oko np. do moich ulubionych należą : Oszukana, Obietnica , Uwiedziona, Wybawca.

Z Deveraux jest jak z polecankami, czasem się trafi czasem , nie

[Księżycowa Kawa]

Czytałam jej całkiem sporo, ale dawno temu i zapamiętałam tylko dwie: "Wybawca" i "Nawiedzona". Kiedyś jej niekonsekwencja niespecjalnie mi przeszkadzała, lecz mam wrażenie, że dzisiaj byłoby inaczej.

[gosiurka]

Podejrzewam to samo ,dlatego boję się powtórek

[Księżycowa Kawa]

Mam podobnie, w bibliotece popatrzę na jej książki i biorę co innego, poza tym mam własne, których jeszcze nie czytałam - najwyżej jeszcze poczeka.