Julie Anne Long

przez **aur_ro** » 14 kwietnia 2014, o 12:43

O Olivii i Lyonie ma być następna? Juz sie pogubiłam trochę.

przez **Agrest** » 14 kwietnia 2014, o 12:47

Nie, jeszcze nie, ale ta następna po następnej prawdopodobnie już tak.
Moje rozważania stąd się wzięły, że w tej nowej Olivia pojawia się dość często.

Spoiler:

przez **mad_line** » 14 kwietnia 2014, o 12:57

Oj, to wielka szkoda, uwielbiam Iana. Ale skoro pojawia się książę :lovju:

i Genevieve to nie może być tak źle tja

Z Olivią i Lyonem to Long sama zapędza się w kozi róg, od pierwszej części niesamowicie podkręca oczekiwania, a ja osobiście oczekuję przynajmniej czegoś tak dobrego jak Miłosna szarada

przez **Adolek** » 21 kwietnia 2014, o 16:14

W tym roku święta spędzaliśmy tylko w naszym mikroskopijnym, trzyosobowym gronie. Były zatem dość leniwe. Tak też przypadkiem, korzystając z wolnego czasu, natrafiłam na Ryzykowne rozkosze. Pierwsze spotkanie z autorką. Nie miałam wielkich wymagań. A tu proszę, dawno nie czułam się tak pozytywnie zaskoczona. Bardzo mi odpowiadał styl, czytało się migiem. No i sama fabuła-super! To rozkoszne uczucie być tak szczerze zainteresowaną tym, co będzie dalej. :evillaugh:

Bohaterka-świetna. Bardzo intrygująca, niesztampowa dla romansów, trudniąca się niekoniecznie legalnymi źródłami pozyskiwania pieniędzy( i to nie dla celów wyższych, charytatywnych, odkupienia,nie- dla samej siebie, dla lepszej przyszłości). Jej zaradność, wdzięk i pomysłowość ujęły mnie. No i nasz bohater. Poczciwy jegomość, postać zarówno poważna i godna podziwu, jak i zabawna. Można by powiedzieć, że był ujmujący :bigeyes:

Zresztą taka była cała książka. Czuło się presje czasu, czyhające niebezpieczeństwo, a jednocześnie niejednokrotnie wielką dawkę humoru. Bardzo mi się podobało partnerstwo i różność pomiędzy bohaterami , a także ich docieranie się pełne docinek i złośliwości. Również niepewność, co do ich przyszłości( chociaż oczywiście można przewidzieć wszystko już na początku, ale jednak...)
Bardzo chętnie sięgnę po kolejne pozycje tej autorki.

przez **aur_ro** » 21 kwietnia 2014, o 17:04

Adolek napisał(a):natrafiłam na Ryzykowne rozkosze.

Akurat tej z Pennyroyal Green nie czytałam.
Jestem ciekawa, jak ci sie spodoba "Miłosna szarada". Nie chce nudzić, ale tylko niewinnie wspomnę, jak zwykle

, ze to mój namber łan. Choć... niedawno na moim radarze kilka innych romansów sie pojawiło, które są blisko, a nawet blizej pierwszego miejsca.

przez **mad_line** » 21 kwietnia 2014, o 17:27

Adolek napisał(a):W tym roku święta spędzaliśmy tylko w naszym mikroskopijnym, trzyosobowym gronie. Były zatem dość leniwe. Tak też przypadkiem, korzystając z wolnego czasu, natrafiłam na Ryzykowne rozkosze. Pierwsze spotkanie z autorką. Nie miałam wielkich wymagań. A tu proszę, dawno nie czułam się tak pozytywnie zaskoczona. Bardzo mi odpowiadał styl, czytało się migiem. No i sama fabuła-super! To rozkoszne uczucie być tak szczerze zainteresowaną tym, co będzie dalej. Bohaterka-świetna. Bardzo intrygująca, niesztampowa dla romansów, trudniąca się niekoniecznie legalnymi źródłami pozyskiwania pieniędzy( i to nie dla celów wyższych, charytatywnych, odkupienia,nie- dla samej siebie, dla lepszej przyszłości). Jej zaradność, wdzięk i pomysłowość ujęły mnie. No i nasz bohater. Poczciwy jegomość, postać zarówno poważna i godna podziwu, jak i zabawna. Można by powiedzieć, że był ujmujący Zresztą taka była cała książka. Czuło się presje czasu, czyhające niebezpieczeństwo, a jednocześnie niejednokrotnie wielką dawkę humoru. Bardzo mi się podobało partnerstwo i różność pomiędzy bohaterami , a także ich docieranie się pełne docinek i złośliwości. Również niepewność, co do ich przyszłości( chociaż oczywiście można przewidzieć wszystko już na początku, ale jednak...)
Bardzo chętnie sięgnę po kolejne pozycje tej autorki.

Cudowne to jest, prawda? Pennyroyal Green to jeden z moich ulubionych cykli historycznych :bigeyes:

Ja też uwielbiam Madeline (mój nick to właśnie TA Madeline :wink:

) a Colin

Perełeczka.

przez **klarek** » 21 kwietnia 2014, o 18:30

Oceniłam to dobrze, ale o czym było :mysli:

przez **Adolek** » 21 kwietnia 2014, o 19:15

Cudowne to jest, prawda? Pennyroyal Green to jeden z moich ulubionych cykli historycznych Ja też uwielbiam Madeline (mój nick to właśnie TA Madeline ) a Colin Perełeczka.

Świetne, świetne :bigeyes:

Madeline to jedna z fajniejszych bohaterek, z jakimi miałam do czynienia.

Tak pobieżnie- on- oskarżony o morderstwo uroczy hulaka. ona ratuje go od zawiśnięcia. Są uwikłani w bardzo złożona intrygę i postanawiają dowieść jego niewinności. Ukrywają się, szantażują, znajdują w wielu kłopotliwych i śmiesznych sytuacjach.

przez **Adolek** » 23 kwietnia 2014, o 14:33

Właśnie przeczytałam Skrzydła motyla, czyli drugą część cyklu. Planowałam sobie zrobić przerwę z romansami historycznymi, ale nie mogę...Po prostu zarówno pierwsza, jak i druga część są super. Sądzę więc, że cały cyk "Pennyroyal Green" taki będzie. Muszę go przeczytać.
Poznając historię Milesa ubawiłam się po pachy. Niejednokrotnie mój facet patrzył na mnie, jak na szaloną, kiedy śmiałam się niemal do łez. Fragmenty, w których Cynthia adorowała potencjalnych kandydatów na męża są bezcenne. A zdecydowanym numerem jeden jest sytuacja odstrzelonego przez nią, posągowego penisa. Cała fabuła była niezła, chociaż nie występowały tam żadne zagadki, wielkie zawirowania, czy mega dramaty. Faktycznie zarówno on, jak i ona to postacie złożone. Pozornie zadowoleni z życia, jednakże w środku obojga była jakaś pustka.
Sam Miles to człowiek z pasją, doświadczony wieloma dalekimi podróżami. Z jednej strony to intelektualista, z drugiej strony romantyk. Cynthia jest inna, to kobieta czynu. Nie pozwala sobie na zbędne uczucia, jest rzeczowa, dąży do celu. Kolejna silna kobieta. Wisi nad nią pasmo biedy, która zmusza ją do działania.
Bardzo poruszająca i romantyczna była miłość od pierwszego wejrzenia, jaką bohater poczuł do swojej wybranki. Podobało mi się, że od początku to On ją kochał. Ich docieranie się znowu było pełne zgryźliwości, pozornej obojętności i żartu, niejednokrotnie podszytego sporą dawką ironii.
Książki J. A. Long , to dla mnie bardzo miłe zaskoczenie. Z przyjemnością i niecierpliwością sięgnę po następne części.

przez **mad_line** » 23 kwietnia 2014, o 17:49

Póki co moimi faworytami z tego cyklu są Ryzykowne rozkosze i Miłosna szarada. Ta druga to absolutne mistrzostwo świata :inlove:

Jeden z najlepszych romansów historycznych jaki kiedykolwiek czytałam :ohlala:

przez **aur_ro** » 23 kwietnia 2014, o 18:25

mad_line napisał(a): Jeden z najlepszych romansów historycznych jaki kiedykolwiek czytałam

przez **Adolek** » 23 kwietnia 2014, o 18:42

Zatem nie mogę się już doczekać. :bigeyes:

Postanowiłam jednak być silna, czytam po kolei. :evillaugh:

przez **Alias** » 23 kwietnia 2014, o 18:50

Ja czytając Miłosną szaradę nie mogłam uwierzyć, że to Long napisała. Dlatego, że... tak bardzo mi się spodobała. Wszystkie moje wcześniejsze spotkania z tą autorką kończyły się rozczarowaniem.
A tutaj, proszę. Taka niespodzianka

Po Szaradzie znowu coś tam chciałam spróbować Long, ale próba zakończyła się kolejnym niepowodzeniem...

przez **sunshine** » 23 kwietnia 2014, o 18:55

A ja chyba jestem jakas inna

bo uwazam że szarada jest nawet okej, ale utknęłam w połowie, hm bo w sumie histora jest fajna, pomysł okej, ale czegoś mi brako9walo, nie wciągnęło mnie.
Akcji mi brakowało chyba, ciężko powiedzieć

przez **szuwarek** » 24 kwietnia 2014, o 08:22

kurcze, ja naprawdę nie chwyciłam Miłosnej szarady - czytałam i nic... ani nie zachwyciła ani nie zniechęciła. Gra o markiza też nie powaliła ale jakoś przebrnęłam.
Za to nie zniechęcona sięgnęłam po siostry Holt i bardzo mi się spodobały.

przez **mad_line** » 24 kwietnia 2014, o 14:27

Ja ciapa niesamowita zaczęłam czytać cykl o siostrach od końca. Kto czytał, ten wie jak dużo straciłam :mur:

przez **Adolek** » 25 kwietnia 2014, o 09:32

Czytam Miłosną szaradę (jestem gdzieś w okolicach 80 strony), jednakże póki co nie powaliła mnie. Jednak czyta się szybko i robi się coraz bardziej interesująco.
Pragnę jednak wspomnieć o poprzedniej części, czyli Ocean pocałunków. Bardzo mi się podobała. Główni bohaterowie byli świetni. Takie zupełnie nietuzinkowe postacie. Autorka nadała im tyle sprzecznych cech.
Violet niby beztroska, buntowniczka, z głową pełną szalonych pomysłów.Już w poprzednich częściach można było poznać jej legendarne wybryki Podczas całej książki obserwujemy jej przemianę, odkrywamy ukryte cechy. Ot ,rozpieszczona dziewczynka ...a nagle zaciąga się na statek, stawia wszystko na jedną kartę, wykazuje chart ducha, wielkie poświęcenie, w końcu bezgraniczną miłość. Odkrywamy, że kieruje się zupełnie innymi pobudkami. Przede wszystkim jest bardzo silną kobietą. A kapitan Flint :bigeyes:

To jest mężczyzna. :inlove:

Zagubiony w dwóch światach, działający na pograniczu bycia szorstkim wilkiem morskim, a wyszukanym dżentelmenem. Bohater z przeszłością, ukształtowany przez niepowodzenia, pełen siły i samozaparcia. Kierujący się instynktem. Było w nim coś pierwotnego, podobał mi się. Otaczała go taka aura siły, mroku i...samotności. I ta jego ludzka natura, która tak długo nie pozwalała mu zrezygnować z postawionego sobie celu. Większość akcji toczy się na statku, opisy nie są przytłaczające, przeciwnie niekiedy bardzo wprowadzały w nastrój. Muszę też wyznać, że bardzo podobały mi się sceny erotyczne. Przynajmniej dla mnie, nawet w tych bardziej niewinnych sytuacjach, napięcie między bohaterami było bardzo wyczuwalne. :heat:

Jakoś wyjątkowo budziło to moje emocje. Może przez to, że oni naprawdę starali się siebie nie pragnąć...Mieli poczucie, że w końcu jedno zdradzi drugie. Oni wiedzieli, że złamią sobie serce. To było naprawdę niesamowite.
I dodatkowo jeszcze poruszająca miłość Violet do brata. Odwzajemniona, oczywiście. Czasami niemal się wzruszałam. :smile:

Naprawdę godna polecenia pozycja, wiadomo - dość przewidywalne zakończenie, aczkolwiek do końca autorka starała się trzymać pewną dozę niepewności. Akcja toczyła się sprawnie, nie pozwalała na nudę. Jedne wątki pociągnięte lepiej, inne gorzej, jednak naprawdę ciekawe, jasne.

przez **Księżycowa Kawa** » 25 kwietnia 2014, o 22:58

szuwarek napisał(a):kurcze, ja naprawdę nie chwyciłam Miłosnej szarady - czytałam i nic... ani nie zachwyciła ani nie zniechęciła. Gra o markiza też nie powaliła ale jakoś przebrnęłam.
Za to nie zniechęcona sięgnęłam po siostry Holt i bardzo mi się spodobały.

"Miłosna szarada" bardzo mi się podobała i stwierdziłam, że po tym mogę dać autorce drugą szansę.

przez **Adolek** » 26 kwietnia 2014, o 12:09

Mi też podobała się Miłosna szarada, chociaż nie tak bardzo, jak Ryzykowne rozkosze i ocean pocałunków . Myślę jednak, że to jedna z tych historii, które gdzieś tam zapadają mi w pamięć. Na chwilę obecną na tym skończę z Long, chociaż na pewno wrócę do jej pozostałych książek, w innym czasie.

przez **Viperina** » 26 kwietnia 2014, o 17:13

Adolek, przeczytaj Grę o markiza, z tego, co piszesz i jak piszesz (

) wydaje mi się, że powinna Ci się spodobać, bo między bohaterami jest ciekawa relacja.

przez **Papaveryna** » 14 czerwca 2014, o 13:28

Dziewczyny,w Książkoteście przeczytałam fragment Gry o markiza chyba i zaciekawił mnie.Tak przeleciałam przez wątek i zastanawiam się nad Long...Bo ja nic jej nie czytałam....Teraz to i tak nie mam kiedy,ale jak czas się znajdzie może by spróbować...Czy dla mnie ona się nada?Trochę mnie już znacie więc wiecie że jestem dziwna :hyhy:

Najbardziej mnie interesuje czy nie ma u niej jakich większych tragedii ludzkich,zdrad i tym podobnych brzydów,bo jak nie ma to próbować mogę śmiało.Najwyżej mi nie podejdzie :wink:

przez **Adolek** » 14 czerwca 2014, o 15:34

Ja też mam w planach Grę o markiza. Mi się Long podobała, jak zresztą widać w postach wyżej. :evillaugh:

przez **aur_ro** » 14 czerwca 2014, o 15:36

Papaveryno, zacznij od "MIłosnej szarady".

przez **Adolek** » 14 czerwca 2014, o 15:39

Mi właśnie Miłosna szarada nie podobała się jakoś wybitnie, ale warto przeczytać. Nie ma tam żadnej wielkiej masakry. Są wprawdzie zdrady i intrygi, ale wszystko do zdzierżenia.

przez **sunshine** » 14 czerwca 2014, o 15:50

Ja też Miłosnej szarady nie przeczytałam. Nie dałam rady, ale dziewczyny chwaliły

Julie Anne Long

Kto przegląda forum