Mary Balogh

[mad_line]

Hmmm, nie dziwię się. Balogh, tworząc postać Frei, wysoko zawiesiła poprzeczkę. Póki co czeka mnie historia jej brata, Aidana.

[klarek]

Tego to bardzo lubię
Zresztą jak spojrzałam przed chwila na BBN, to Freja też dostała od mła 4,5

[mad_line]

No to zacieram ręce, ale sobie poczytam

[klarek]

mad, tyko podziel się później wrażeniami

[mad_line]

Po to tu jestem

[Księżycowa Kawa]

"W końcu miłość" bardzo mi przypadło do gustu, chociaż jeszcze trochę się zastanawiam nad końcówką. Duncan nie patyczkował się, nim zdołał dobrze się przyjrzeć Margaret, już się oświadczał
Ogólnie podoba mi się, jak Balogh przedstawia pary z poprzednich serii, czyli nie usiłuje na siłę udowadniać, jacy oni ze sobą są szczęśliwi, tylko tak zwyczajnie i to jest dobre.

[Adolek]

Freya to moja ulubiona bohaterka Balogh. Nie wynika to tylko z Miłosnego skandalu. Chociaż ta część jest świetna. Przede wszystkim jest wiele zabawnych momentów. Freyę lubiłam już w częsci o Kicie. To świetna postać silna, zdecydowana, kontrowersyjna, szlachetna.

"W końcu miłość" bardzo mi przypadło do gustu, chociaż jeszcze trochę się zastanawiam nad końcówką. Duncan nie patyczkował się, nim zdołał dobrze się przyjrzeć Margaret, już się oświadczał
Ogólnie podoba mi się, jak Balogh przedstawia pary z poprzednich serii, czyli nie usiłuje na siłę udowadniać, jacy oni ze sobą są szczęśliwi, tylko tak zwyczajnie i to jest dobre.

Faktycznie to chyba najszybsze zaręczyny.

[Agrest]

Sedno sprawy. Balogh to inspiracja dla innych autorek, nie bójmy się wielkich słów -żyjąca legenda Piękne historie z pięknym tłem, Balogh nie pisze pod publiczkę, nie idzie na łatwiznę, jej bohaterowie nie mają łatwo, oj nie. Ja mam spore zaległości w jej książkach, ale stopniowo je nadrabiam. Póki co moją ulubioną powieścią są Echa wspomnień.

No nie, nie do końca o to mi chodziło. Nie uważam, że te autorki, o których pisałam, inspirowały się Balogh. A w każdym razie na pewno nie wszystkie Raczej myślę, że warto szukać tych, które są świetne na swój sposób, a jeśli część z tego sposobu pokrywa się ze sposobem baloghowym, to super Teraz to już zamieszałam

Co do zakończenia Ech wspomnień, pozostaje ono jednym z najdziwniejszych zakończeń romansów, jakie poznałam. Sam motyw, o którym pisałaś, spotkałam w kilku innych książkach, ale tam rozwiązany był w sposób bardziej, że tak powiem, naturalny. Tutaj decyzja była podjęta świadomie i wciąż nie umiem powiedzieć, czy jest to dla mnie wiarygodne.

Ogólnie tego typu motyw jest dość problematyczny w romansie (szczególnie historycznym), bo jednak zwykle wymaga rozwiązania deus ex machina, co jest takie sobie... No ale cóż. Łączy się to z tą tragiczną konsekwencją przyzwoitości/moralności postaci, którą czasem Balogh stosuje (patrz Tajemnicza perła, tu również deus ex machina było nieodzowne) i co potrafi dać wiele miłego angstu, więc nie będę ZA BARDZO narzekać.

No i ja również bardzo lubię Echa, wspominam to jako lekturą pełną emocji

[mad_line]

Oj tak, te emocje, i to raczej nie pozytywne... A zakończenie, no cóż, Balogh przez całą książkę nakreśliła portret "tego drugiego" jako skończonego egoisty, który nie liczy się z uczuciami najbliższych, rani ich, nie odczuwając przy tym cienia wyrzutów sumienia. Naprawdę trudno mi uwierzyć w ten nagły przypływ wielkiego heroizmu Ale jako całokształt, książka piękna.

[Agrest]

Ale myślę, że gdyby wcześniej był dobry, wierny i cudowny, to wcale nie byłoby mi łatwiej w to uwierzyć... Może nawet byłoby trudniej, bo tu chociaż jest ten element odkupienia. Przypomniało mi się teraz dziwnym splotem skojarzeń , jak w Rilli ze Złotego Brzegu mały Bertie Meredith mówi, że gdyby mógł niemieckiego cesarza ukarać w dowolny sposób, to sprawiłby, że ten zrozumiałby, ile zła uczynił

[mad_line]

Chyba masz rację. A na dodatek, jak inaczej mogłaby sie skończyć historia tej trójki? Nie ma za dużo alternatyw, biorąc pod uwagę czas w którym żyli bohaterowie...

Obecnie poczytuję Sekretne małżeństwo. To dopiero początek (bohaterowie jadą do Londynu wziąć ślub), ale już mi się podoba i czuję w kościach, że będzie ciekawie

[Księżycowa Kawa]

Faktycznie to chyba najszybsze zaręczyny.

W "Idealna żona" też niespecjalnie zwlekał, a tu nawet ślub był szybki

Oj tak, te emocje, i to raczej nie pozytywne... A zakończenie, no cóż, Balogh przez całą książkę nakreśliła portret "tego drugiego" jako skończonego egoisty, który nie liczy się z uczuciami najbliższych, rani ich, nie odczuwając przy tym cienia wyrzutów sumienia. Naprawdę trudno mi uwierzyć w ten nagły przypływ wielkiego heroizmu Ale jako całokształt, książka piękna.

Wydaje mi się, że on był bardziej bezmyślny w swoim postępowaniu niż egoistą, co do przypływu tego wielkiego heroizmu zdaje się być całkiem możliwy, zwłaszcza w kontekście, że nie miał okazji przemyśleć swej decyzji, po prostu przemknęło mu przez myśl, że w ten sposób może rozwiązać większość problemów, a potem już nie miał czasu na zmianę zdania.
W każdym razie Balogh to zrobiła to jakoś tak, że nie wydawało się naciągane.

[mad_line]

"Bezmyślny" to chyba za słabo powiedziane. Lista jego przewin jest imponująca. A co do sceny nad stawem, chyba już zaczynam rozumieć jej symbolikę. Moje poczucie niesprawiedliwości słabnie

[Księżycowa Kawa]

Zdaje się, że był typowym produktem tamtych czasów jakby nie było, to się skończyło dobrze dla bohaterów.

[mad_line]

Tak, wszystko dobrze się skończyło. Chyba za bardzo to rozkminiam, ale gościu wkurzył mnie jak mało który ostatnio

[Księżycowa Kawa]

Ten akurat nie, ale ostatnio nieźle mnie irytował Norman z "W końcu miłość" - co za nadęty głupiec! Ale tak to bywa z niektórymi postaciami, że wkurzają i chyba niekiedy tak ma być.

[mad_line]

Wiem, że jeszcze sporo "ciekawych" przypadków przede mną. Podobno bohater Zatańczymy? to wyjątkowy gad Prawda to?

[Księżycowa Kawa]

U innej autorki faktycznie taki byłby, lecz nie u Balogh. Frederick po prostu był zagubiony i trochę mu zajęło nim odnalazł właściwą drogę.

[mad_line]

Sparwdzę jak ogarnę Bedwynów. Chociaż nie, najpierw wezmę się za Tajemniczą perłę.

[Księżycowa Kawa]

Jasne, nie ma to jak osobiście się przekonać.
"Tajemnicza perła" też się wyróżnia na tle innych, choć tu pewne rozwiązanie już nie wydawało się aż tak naturalne, bo właściwie na nie się czekało od początku.

[aur_ro]

U innej autorki faktycznie taki byłby, lecz nie u Balogh. Frederick po prostu był zagubiony i trochę mu zajęło nim odnalazł właściwą drogę.

To ten co sie tak kolorowo ubierał i zalecał sie do najmłodszej Bedwynówny? Nie czytałam tego jeszcze!!

[Agrest]

Co prawda nie pamiętam, kto się do niej zalecał, ale to raczej nie on, bo to z innej, starszej trylogii.

[aur_ro]

Aż musiałam sprawdzić. Wydawało mie sie ze w "Przewrotnym kusicielu" był jakiś taki kolorowy amant na F, Frederic, Francis.
Z czy mi sie to zlało?

[Agrest]

A, Francis, tak, on się zalecał w Ostatnim walcu. A on też ma swoją książkę, aczkolwiek u nas tego nie wydali (The Famous Heroine).

[aur_ro]

Agrest, ale masz pamięć!

W każdym razie prawdą jest że ani Zatanczymy ani The Famous Heroine nie czytałam. Zwiało mnie w inne rejony.