Shana Galen

przez **Księżycowa Kawa** » 5 stycznia 2014, o 23:12

I to bardzo, bo te okładki nie mają żadnego sensu...

przez **Lilia ❀** » 7 lutego 2014, o 12:41

March 4, 2014

She Wants Him...

She Wants Him Not...

Lily Dawson, dubbed the Countess of Charm by the Prince Regent himself, plays the role of the courtesan flawlessly while her real purpose is spying in the service of the Crown. Her mission now is to seduce a duke to test his true loyalties. She'll do it, even though the man she really wants is Andrew Booth-Payne, Earl of Darlington—the duke's son.

Andrew is furious when he finds himself rivaling his father for Lily's attention. When he uncovers Lily's mission, Andrew is faced with impossible choices. It seems he is destined to betray either his family, his country, or the longings of his own heart...

przez **Księżycowa Kawa** » 7 lutego 2014, o 20:05

Wyjątkowo przyjemna okładka, a sama historia może być interesująca.

przez **ewa.p** » 6 marca 2014, o 18:24

przeczytałam cała trylogię.Jedynka nawet nie najgorsza,szybko sie ją czytało,choc zabrakło mi tego czegoś.Dwójka świetna.W ogóle historia Armanda jest chyba najlepsza z całej serii,on sam najbardziej poraniony,miał za sobą najgorsze przezycia.Trójka taka sobie,w sumie nie bardzo połączona z pozostałymi,dopiero w końcówce dochodzi do spotkania braci.Miałam nadzieje,że inaczej będzie ta historia poprowadzona ale się rozczarowałam.Ta ostatnia część równie dobrze mogłaby być pojedynczą książką,a nie ostatnia z serii.Szkoda trochę,bo pomysł miał potencjał...

przez **Lilia ❀** » 6 marca 2014, o 20:26

wiedziałam, że druga część będzie mieć najwięcej zwolenników

przez **klarek** » 6 marca 2014, o 21:06

A ja mam cały czas na półce i nie mogę się zabrać

przez **Lilia ❀** » 6 marca 2014, o 21:10

A powinnaś. Armand jest :bigeyes:

nie to, że piękny, bogaty itp., ale taki poraniony, niepewny.

przez **klarek** » 6 marca 2014, o 21:13

no własnie wiem, ale jakoś nie mogę

Norka mi przeszkadza

przez **Księżycowa Kawa** » 6 marca 2014, o 23:09

Tak, historia Armanda jest najlepsza.

przez **sunshine** » 6 marca 2014, o 23:58

Lilia napisał(a):A powinnaś. Armand jest
nie to, że piękny, bogaty itp., ale taki poraniony, niepewny.

oj tak Armand :adore:

przez **LiaMort** » 7 marca 2014, o 20:12

moje serce też podbił o. ;D

Strona WWW · przez **Duzzz** » 22 kwietnia 2014, o 12:05

Przeczytałam "Tajemnice diamentów" i podobało mi się. Na tyle, że to moja pierwsza książka autorki i na pewno nie jedyna

Klejnoty z Ton jakoś mi w nazwie cyklu nie pasują. Raczej może prędzej 'Trzy diamenty'.
Trzy diamenty to 'kurtyzany' przyjaciółki.
Pierwsza jest o rozwódce, którą nazywają Księżną Zalotów.
No i rzeczywiście zostaje Księżną

Fajnie się akcja rozgrywała. No i nie przeszkadzały mi nawet seksy. Były dobrze wpasowane. :hyhy:

Dałabym jej 5

przez **sunshine** » 22 kwietnia 2014, o 17:13

O dobrze wiedzieć

czyli warto przeczytać

Strona WWW · przez **Duzzz** » 22 kwietnia 2014, o 17:21

Tak

Fajna propozycja

I też to ma być trylogia

przez **Lilia ❀** » 22 kwietnia 2014, o 19:16

trzecia część tej trylogii wyszła niedawno w oryginale.

Strona WWW · przez **Duzzz** » 22 kwietnia 2014, o 21:09

Zauważyłam wyżej

No i tak sądziłam, że trzecim bohaterem głównym będzie Darlington

przez **Księżycowa Kawa** » 22 kwietnia 2014, o 23:02

Trzeba będzie się za tym rozejrzeć, bo poprzednia seria w zasadzie mi się podobała, dwójka najbardziej.

przez **Agrest** » 23 kwietnia 2014, o 07:30

duzzza22 napisał(a):Klejnoty z Ton jakoś mi w nazwie cyklu nie pasują. Raczej może prędzej 'Trzy diamenty'.

Przede wszystkim poprawić to Ton, bo straszy... Ton = towarzystwo.

Strona WWW · przez **Duzzz** » 23 kwietnia 2014, o 14:01

Na okładce cykl według Amber to "Klejnoty Salonów" zgłosiłam to na BBN i u nas na pierwszej wstawiłam wersję wydawnictwa.

przez **Księżycowa Kawa** » 15 listopada 2014, o 19:24

„Tajemnice diamentów”
Wprawdzie sam bohater nie pojawia się od samego początku, jednak to on robi największe wrażenie, przynajmniej moim zdaniem. Tak się składa, że w życiu księcia Pelham wszystko toczy się zgodnie z ustalonym porządkiem i gdzie nie ma miejsca na nieprzewidziane zdarzenia. Najważniejsza jest punktualność, rutyna i porządek. Z drugiej strony nie ma co się dziwić, skoro odebrał takie a nie inne wychowanie, czyli gdy po raz pierwszy spóźnił się, jego pies stracił życie, gdy to przydarzyło się po raz drugi (nie z jego winy), utracił słuch w uchu – coś takiego jednak wywiera wpływ na charakter czy też na postępowanie.
Dopiero nieoczekiwane pojawienie się Juliette w życiu księcia wiele zmienia i nic już nie jest takie samo. A wszystko zaczęło się od pewnego artykułu w gazecie, potem jeszcze zostali wplatani w pewną aferę, której należało stawić czoło… W każdym razie im wystarczyło, a wspólny pobyt załatwił resztę.
Mam wrażenie, że Juliette została skrojona przez autorkę tak, aby ją dopasować do bohatera, przez co jest mało wyrazista, a ta cała jej niezależność wydaje się być pozorowana, a także sprowadza się do tego, że ich kłótnie i sprzeczki bywają ciekawe oraz wielce urozmaicają powieść. Poza tym zdaje się być dość bezradna i naiwna w podejściu do życia. Na szczęście nie jest tak źle pod tym względem, jakby mogłoby być. Niewątpliwie interesujące było to, jak uczyła spontaniczności Willa, to znaczy Pelhama i wolałabym, aby na ten temat pojawiło się więcej, a także w bardziej rzetelny sposób.
Tak swoją drogą, książę Pelham bywa wielokrotnie wobec Juliette nieuprzejmy, wręcz można powiedzieć, że wychodzi na wrednego gbura, tyle że to nie bierze się z powietrza. Dopiero na koniec z nawiązką to odrabia, robiąc z siebie pośmiewisko. Osobiście uważam, że mogłabym się obejść bez tej sceny, gdyż mnie niczego nie musiał udowadniać. Niemniej jednak pozostałym czytelniczkom to może się spodobać.
Jest również intryga związana z poszukiwaniem diamentów, morderstwem oraz nie tylko. Jeżeli nie przygląda się temu zbyt dokładnie, nieźle to wypada, ale tak naprawdę to wszystko okazało się jak dla mnie trochę zbyt kuriozalne i nie trafia do mojego przekonania. Aczkolwiek końcówka była całkiem niezła. No i jeśli ktoś oczekuje jakieś wiarygodności historycznej, na pewno jej tutaj nie znajdzie.
W pewnej chwili przyplątała mi się myśl, że gdyby za tych bohaterów zabrała się Sylvia Day, wyszłoby o wiele bardziej emocjonalnie oraz wiarygodniej. Wówczas to byłaby wyjątkowa historia. Ale to tylko moje zdanie.
Ogólnie rzecz ujmując, poszczególne sceny mi się podobały oraz bohater, lecz całość nie zrobiła na mnie wrażenia. Dla mnie po prostu jest to trochę zbyt powierzchowne.
Miało być kilka słów, a wyszło trochę więcej, ale i tak nie wiem, czy udało mi się dokładnie wyrazić to, co mam na myśli…

przez **sunshine** » 16 listopada 2014, o 13:58

Ciekawa recenzja

z chęcią przeczytam

przez **klarek** » 16 listopada 2014, o 14:02

czuję się zachęcona

przez **szuwarek** » 16 listopada 2014, o 14:05

Przeczytałam Kawo. Hmmm... mam mieszane uczucia- bo z jednej strony bardzo ładna historia (sama w sobie) miłosna. a z drugiej jakos tak absurdalnie wszystko dookoła: te trzy kurtyzany i ich protektor z żoną, książe (prawie nieśmiały dziewic) poslubiający kurtyzanę... jakos tak... :czeka:

kurcze, coz za bardzo bajkowo (a przecież ja nie lubię realizmu tylko wanilię).
Ale muszę przyznać, że romans sam w sobie miły, fajny, wciagający.

przez **sunshine** » 16 listopada 2014, o 14:07

Ooo hm ciekawe książę i kurtyzana... ale i tak przeczytam

przez **szuwarek** » 16 listopada 2014, o 14:10

sunshine - no jeśli ja połknęłam kurtyzanę (haha !) to znaczy, że nic złego..

Shana Galen

Kto przegląda forum