Ulubione cytaty, fragmenty, sceny

[fanka76]

Boski

[klarek]

cudne to

[Kasiag]

Uwielbiam ich

[LiaMort]

ja też..xD

[Księżycowa Kawa]

Fajnie tak sobie przypomnieć choć kawałek

[LiaMort]

pewnie już było ale...

– Jade, to Lyon i jego żona, Christina.
Jade okręciła się – krople śmierdzącej wody spłynęły z jej spódnicy na podłogę. Podniosła wzrok i oznajmiła:
– On mnie wrzucił do Tamizy.
– Co takiego? – spytał zaskoczony Lyon, ale po chwili w jego oczach zapaliła się iskierka uśmiechu, bo zauważył jakieś śmieci sterczące z włosów Jade.
– Caine wrzucił mnie do Tamizy – powtórzyła.
– Naprawdę? – zdziwiła się Christina.
– Naprawdę. – Jade odwróciła się do niej. – A potem nawet mnie nie przeprosił. – Po tej uwadze rozpłynęła się we łzach. – To wszystko jego wina – łkała. – Najpierw stracił koło powozu, a potem swój instynkt. Mój plan był o wiele lepszy. Ale on jest zbyt uparty, by się z tym zgodzić.
– Nie zaczynaj od nowa – ostrzegł ją Caine.
– Dlaczego wrzuciłeś to biedactwo do Tamizy? – spytała Christina. Podbiegła do Jade z wyciągniętymi rękami. – Ko¬chanie, musisz być przemarznięta do kości – zauważyła. Jednak gdy zbliżyła się do Jade, zatrzymała się gwałtownie i cofnęła o krok.
– To było konieczne – wyjaśnił Caine próbując zignorować wrogie spojrzenie Jade.
– Nienawidzę go – powiedziała Jade do Christiny. – Nie obchodzi mnie, że jest waszym przyjacielem – dodała łkając. – To łajdak.
– Tak, potrafi być łajdakiem – zgodziła się Christina. – Ale ma też swoje zalety.
– Jeszcze ich nie poznałam. – Jade westchnęła.
Christina zmarszczyła nos, wzięła głęboki oddech i objęła Jade w talii.
– Chodź ze mną, Jade. Zaraz cię wyczyścimy. Chyba lepiej zrobić to w kuchni. Lyon, obudź służbę. Potrzebuję pomocy przy grzaniu wody. Och, masz niezwykłe imię – zwróciła się z powrotem do Jade. – Bardzo ładne.
– On je wyśmiewa – szepnęła Jade na tyle głośno, by Caine ją usłyszał.
Caine przymknął oczy; był poirytowany.
– Nie wyśmiewałem się z twojego imienia! – krzyknął. – Przysięgam na Boga, Lyon, że ta kobieta od chwili, gdy ją poznałem, nic tylko się skarży i płacze.
Jade głośno westchnęła, a potem pozwoliła, by Christina poprowadziła ją na tyły domu. Caine i Lyon od-prowadzili je wzrokiem.
– Widzisz teraz, lady Christine jak on się obraźliwie zachowuje? – spytała Jade. – A ja tylko poprosiłam go o małą przysługę.
– I odmówił? – zdziwiła się Christina. – To dziwne. Caine jest przecież na ogół bardzo uczynny.
– Chciałam mu zapłacić srebrem – opowiadała dalej Jade. – Teraz jestem nędzarką. Caine wrzucił mój płaszcz do Tamizy, a srebro było w kieszeni.
Christina potrząsnęła głową. Zatrzymała się przed zakrętem korytarza i z niechęcią spojrzała na Caine’a.
– Zachował się bardzo nieuprzejmie – stwierdziła.
I zniknęły za zakrętem; Jade w pełni podzielała jej opinię.
– O jaką przysługę cię prosiła? – spytał Lyon.
– Nic nadzwyczajnego – wycedził Caine. Pochylił się, by zdjąć przemoczone buty. – Po prostu chciała, żebym ją zabił. Tylko tyle.
Lyon głośno się roześmiał, ale zamilkł, gdy zdał sobie sprawę, że Caine nie żartuje.
– Chciała, bym to zrobił jeszcze przed świtem – dodał Caine.
– Coś podobnego!
– Zgodziła się, żebym przedtem dokończył szklaneczkę koniaku, którą akurat piłem.
– Bardzo łaskawie z jej strony.
Uśmiechnęli się do siebie.
– Teraz twoja żona sądzi, że jestem potworem, bo nie spełniłem prośby tej kobiety.
– Przyjacielu, Christina nie wie, o jaką prośbę chodziło. – Lyon roześmiał się.
Caine cisnął buty na środek holu, potem dorzucił jeszcze na stos pończochy.
– Wydaje mi się, że mógłbym zmienić zdanie i zrobić jej tę grzeczność – zauważył sucho. – Do diabła, zniszczyłem swoje ulubione buty.
Lyon oparł się o ścianę i skrzyżował ręce na piersi. Przez chwilę obserwował w milczeniu, jak Caine zdejmuje koszulę.
– Nie, nie mógłbyś jej zabić – odparł. I łagodnym tonem dodał: – Chyba nie żądała tego poważnie? Wydaje się taka nieśmiała. Nie wyobrażam sobie...
– Była świadkiem morderstwa – przerwał mu Caine. – A teraz kilku łotrów próbuje ją znaleźć i dopilnować, by milczała. Lyon, wiem tylko tyle, ale przy pierwszej okazji wyciągnę z niej każdy szczegół. Im szybciej to załatwię, tym szybciej się jej pozbędę.
Ponieważ Caine wydawał się taki wściekły, Lyon usiłował zachować powagę.
– Wyprowadza cię z równowagi, prawda? – spytał.
– Do diabła, nie! – mruknął Caine. – Dlaczego sądzisz, że byle kobieta może mnie wyprowadzić z równowagi?
– Bo zdjąłeś spodnie pośrodku holu – wyjaśnił Lyon. – Dlatego sądzę, że jesteś zdenerwowany.
– Potrzebuję koniaku – stwierdził Caine. Chwycił spodnie i zaczął z powrotem je wkładać.
Christina przebiegła koło nich, uśmiechnęła się do męża i popędziła na piętro. Nic nie powiedziała widząc Caine’a prawie nago, on zresztą też się nie usprawiedliwiał.

Julia Garwood Szmaragd

[Nocny Anioł]

przypomniałaś mi , jakie to było fajne

[•Sol•]

cudne było znów chyba trzeba powtórzyć

[Nocny Anioł]

prawda, chyba trzeba

[tajemna]

kocham ich

[fanka76]

mam i nie pamiertam moze jednak warto przeczytać

[AnilEWE]

"- Pozwól, że naleję ci jeszcze - zaproponowała Arabella. -A potem chciałabym ci coś
pokazać. - Zniżyła głos. - W moim pokoju.
Dougless wykrzywiła się. Głupiec! Wedle słów kucharki Arabella pokazywała wszystko w swoim
pokoju wszystkim mężczyznom. Ze złośliwym uśmieszkiem zajrzała do torebki. Weszła energicznie
do salonu. Wszystkie światła, poza jedną ćmiącą się lampką, były zgaszone Nicolas siedział na kanapie.
Koszulę miał rozpiętą do pępka. Arabella nalewała mu bourbona.
- Och, lordzie Stafford! - powiedziała gromko Dougless i zaczęła energiczny obchód salonu,
włączając wszystkie lampy. - Oto kalkulator, o który pan prosił, ale z przykrością donoszę, że działa
na baterie słoneczne. Funkcjonuje tylko w bardzo jasnym pomieszczeniu.
Nicolas wpatrywał się z zainteresowaniem w podręczny kalkulatorek. Kiedy zaczęła demonstrować
funkcjonowanie urządzenia, oczy Nicolasa zrobiły się wielkie jak spodki.
- To umie dodawać?
- I odejmować, mnożyć, dzielić. Proszę, oto przykład. Powiedzmy, że chciałby pan odjąć od bieżącego
roku tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego ósmego rok tysiąc pięćset sześćdziesiąty czwarty, ten, w którym
pański prz odek został oskarżony o zdradę i na zawsze stracił wszystkie rodzinne dobra. Otrzymuje pan
czterysta dwadzieścia cztery lata. Czterysta dwadzieścia cztery lata na naprawienie zła i dołożenie starań, by
pańscy potomkowie przestali naśmiewać się z pana... z niego.
- Hej, ty, wynocha z tego salonu - rozkazała Arabella, tak wściekła, że słowa dusiły ją w
gardle.
- Och! Och! - wykrzyknęła Dougless z miną niewiniątka. - Czyżbym pani w czymś przeszkodziła?
Strasznie mi przykro. Absolutnie nie miałam takiego zamiaru. Wypełniałam tylko moje obowiązki. -Zaczęła
wycofywać się do drzwi. - Proszę sobie nie przeszkadzać i kontynuować to, czym państwo byli zajęci.
Dougless wyszła z salonu, pokonała korytarz i wróciła na paluszkach.
Cienie padające z salonu poczerniały.
- Potrzebujęświatła - powiedział Nicolas. - Ta machina nie pracuje bez światła.
- Nicolas, na litość boską, to zwykły kalkulator! Odłoz go.
- To przecudowna machina. Cóż to za przycisk?
- Do obliczania procentów, ale co to ma za znaczenie"



"O północy zdała sobie sprawę, że nie zaśnie. Wciąż miała przed oczami Nicolasa
śpiewającego z Arabella albo wracającego z polowania, w krzywo zapiętej koszuli.
Wstała z łóżka, włożyła szlafrok, rozpuściła włosy i udała się przez wielki dom do pokoju
Nicolasa. Pod jego drzwiami nie było świata, ale spod drzwi Arabelli bił blask, dzwoniły
kieliszki i perliły się uwodzicielskie śmieszki pani domu.
Dougless nie zastanawiała się nad tym, co robi. Zapukała i nie czekając na pozwolenie
wkroczyła do sypialni Arabelli.
- Hej, wpadłam, bo potrzebuję agrafki. Urwało mi się ramiączko. Bardzo ważne
ramiączko, wiesz, o co mi chodzi.
Nicolas wylegiwał się na łóżku Arabelli, rozpięta koszula wyłaziła mu ze spodni, Arabella
miała na sobie przezroczysty czarny peniuar, raczej odkrywający niż zakrywający
wdzięki.
- Ty... ty... - wykrztusiła Arabella.
- O, hej, lordzie Stafford, czy w czymś przeszkodziłam?
Nicolas spoglądał na nią z wielkim rozbawieniem.
- No proszę, telewizor Bang i Olafson, świetna marka. Pierwszy raz widzę coś takiego na
żywo. Bardzo bym chciała obejrzeć ostatnie wiadomości. Mam nadzieję, że nie przeszkadzam.
O, jest pilot. - Przysiadła na łóżku, włączyła ogromny kolorowy odbiornik i zaczęła
przelatywać po kanałach. Nicolas usiadł za jej plecami.
- Kino - wyszeptał.
- Eee, gdzie tam, tylko telewizja. - Zademonstrowała mu działanie pilota. - Patrz, tym
włączasz i wyłączasz. Tu jest głośno-cicho, a tu są kanały. A to dopiero! Stary film o
królowej Elżbiecie. - Wyłączyła telewizor, położyła pilota na nocnym stoliczku koło
Nicolasa, ziewnęła i powiedziała: - Właśnie przypomniało mi się, że chyba mam jakieś
agrafki. Mimo wszystko dzięki, lady Arabello. Mam nadzieję, że nie przeszkodziłam pani
zbytnio.
Dougless musiała podbiec do drzwi, bo Arabella rzuciła się za nią, wyciągając ręce jak
szpony. Ledwo zdążyła do drzwi i natychmiast zatrzasnęła je za sobą. Przystanęła za nimi,
nasłuchując tego, co działo się wewnątrz. Po chwili usłyszała jedyne w swoim rodzaju
przeraźliwe huki, łomoty i wrzaski, ścieżkę dźwiękową telewizyjnego westernu. Tylko raz
zagłuszył je przeraźliwy krzyk Arabelli:
- Wyłącz to!!!
Dougless wróciła do siebie uśmiechnięta i zasnęła natychmiast jak grzeczne dziecko"

JUDE DEVERAUX
"WYZWOLONA" vs "RYCERZ W LŚNIĄCEJ ZBROI"

[sunshine]

Uwielbiam

[Desdemona]

też....rewelacyjne....

[LiaMort]

fajne..xD

[•Sol•]

żeby nie wiem jak było cudne mam hamulec - wątpliwe HEA

[sunshine]

oj tam ja czytałam o niczym nie wiedząc i jestem zadowolona

[•Sol•]

Sun, pewnie gdybym nie wiedziała i czytała to pewnie byłoby ok. Mniej lub bardziej ale ok i pewnie wcale nie czepiłabym się zakończenia.
Ale jak wiem to się zaparłam kopytami zadnimi i czytać nie chcę.

[sunshine]

Szkoda nie będę namawiać.
Może kiedyś się tam skusisz

wiem że jestem jedną z niewielu którym się książka się podobała

[•Sol•]

albo ktoś się skusi na zadanie mi jej polecankowo

[Lilia ❀]

Sun, mnie też się podobała i nie krzywię się na zakończenie.

[Agrest]

wiem że jestem jedną z niewielu którym się książka się podobała

Mówimy o Rycerzu w Lśniącej Zbroi?

[Lilia ❀]

aha, właśnie o nim.

[sunshine]

Sun, mnie też się podobała i nie krzywię się na zakończenie.

to ciesze się

[Agrest]

I że niby Rycerz to tak przez niewiele osób jest lubiany? No błagam