Małgorzata Kursa

[•Sol•]

a widzisz, to ja tego o Modzie nie widziałam nie było mnie trochę i to się tak zbiera, ciężko nadrobić.
Ale coś w tym jest. Matki i córki w jednym czasie mogą mieć po 30 lat.
I tak w ogóle jesteśmy na tym samym etapie poznawania też czytam w kolejności niby chronologicznej.

[Lilia ❀]

Ale to prawda, w ogóle nie można się zorientować, jakie to lata. Nie widzę różnicy między pierwszą a trzecią książką. Tylko latka bohaterów lecą, choć dzieci Oleńki czy malutkiej jeszcze się nie pojawiły, więc czas nie robi różnicy. [przynajmniej nie zauważyłam]

[•Sol•]

Lil, w pierwszej Olcia maluchem się woziła teraz to już takie raczej nierealne, maluchy towarem deficytowym są.
Ale komórki mieli. A znowu bez przesady, u nas komórki w latach 90' to nie były na porządku dziennym.

[ewa.p]

ja tez miałam wrażenie,że autorka dość swobodnie potraktowała te upływające lata w swoich książkach.Miasto się u niej praktycznie nie zmieniło,ludzie też nie bardzo,a upływające lata można było poznać jedynie po dorosłych dzieciach

[Lilia ❀]

no! i Ewa napisała to co ja powyżej, ale chyba bardziej zrozumiale
Sol, malucha widzę z okna balkonowego, sąsiad jeździ, więc to nie taki zabytek. a sentyment można mieć.

[•Sol•]

właśnie brak zmian. Marek cały czas w telewizji, ci sami ludzie, dziwne.
Lil, ale wiesz, żeby pani doktor nie na stażu maluchem? Chodziło mi o to że nie są już tak często spotykane jak kiedyś, w tych latach 90', teraz to już raczej rzadkość.

[ewa.p]

mało ważne,czym się jęździ,dobrze że się jeździ.A na stażu to lekarze kokosów nie zarabiają,może jej akurat tylko na malucha starczało Poza tym komórki w latach 90-tych to nie była rzecz oczywista.A w tych książkach jakoś nie widać,żeby to było coś nadzwyczajnego

[Duzzz]

Sol już nie pamiętam dokładnie, ale to chyba tylko zbierzność

Co do lat macie rację, ale niestety jest jak jest.. No i jeszcze patrząc na lata wydawania poszczególnych to jeden wielki miszmasz... Dziwne też, że nie zrobiono z tego jakiegoś cyklu np. 'Kraśnik'... Przecież wszystkie książki kręcą się wokół niego No i wtedy wypadałoby ładnie ułożyć tomami A tu czytaj sobie jak Ci leci

Co do lat to widoczna dopiero jest od Babskiej wcześniej nie bardzo... No i Malutka prawie zanika... Co jest nie bardzo dobrym zabiegiem... Bo przecież ona taki swoisty klimat nadaje, tworzy tą całą ekipę przyjaciół, powiązań, a im dalej tym jej mniej...
Wychodzi na prowadzenie młode pokolenie i głównie akcja zatacza się wokół "Echa Kraśnika" Tyle, że za moment nie będzie kogo już z redakcji swatać, wrabiać, mordować... Zatem mam nadzieję, że nie dojdą kolejni dziennikarze Tylko gdzieś akcja się przeniesie... Tiaaa jeszcze o Kamie może pani Kursa pisać

[Lilia ❀]

Małgorzata Kursa:
Będę donosić. Wczoraj Przyjaciółka zrobiła mi krzywdę. Rozmawiałyśmy przez telefon i znienacka rzuciła mi w ucho stary, zapomniany już prawie tekst. Przez całą noc śniły mi się kadłubki, wątróbki i dróbka, a zza starego grobowca wykrzywiała się odrażająca morda, która - jak zepsuta płyta - wciąż powtarzała:
Gdzie jest, panie, grób Kadłubka?
Tam, gdzie, panie, trup Kadłubka.
Koło słupka leży kupka
- To Kadłubka jest wątróbka.
Ości kupka, kości grupka
- To Kadłubka dróbka są.
Rany, jaka ja dziś zmęczona byłam! Nie dość, że przez pół nocy usiłowałam zamknąć mordzie mordę, to jeszcze w ciągu dnia wierszyk sam mi się mamrotał. Dobrze, że mi nie wyleciał z gęby w sklepie, bo już bym chyba siedziała na obserwacji.

[klarek]

niezłe

[Duzzz]

No i jak jej nie uwielbiać

[•Sol•]

oj ma kobita talent
chociaż trochę zastąpi nam Chmielewską

[klarek]

No i jak jej nie uwielbiać

to wcale nie jest takie trudne

[ewa.p]

wczoraj przeczytałam to na Facebooku,ryłam ze śmiechu normalnie

[Duzzz]

No i jak jej nie uwielbiać

to wcale nie jest takie trudne

No co Ty


4 listopada ukazało się wznowienie.

[Księżycowa Kawa]

"Teściową oddam od zaraz" - nieco mnie irytowało zachowanie Amy i Izy na widok policji i ich przekonanie, że zaraz zostaną aresztowane itp., szczególnie w przypadku Amy, przecież rodzice byli prawnikami, powinna choć częściowo orientować się w swoich prawach, a obie robiły za przysłowiowe blondynki z kawałów. Poza tym skoro Ama oglądała tyle sensacyjnych filmów, powinna wiedzieć, że policja nie będzie się rzucać w oczy, gdyż to nie ma żadnego sensu, a jej głupie pomysły chodzą po głowie.
I jeszcze jedna rzecz – miałam wrażenie, że autorka ciągle nawiązując do jedzenia, jakby chciała w ten sposób przebić Chmielewską, aż w końcu przeskoczyłam kilka kwestii kulinarnych. Przy okazji nie rozumiem reakcji Izy na placki, bo zachowywała się, jakby teściowa poczęstowała ją co najmniej arszenikiem, a potem okazało się, że nic nie było
Niemniej jednak to był naprawdę niezły pomysł na zejście z tego świata w dwóch przypadkach, zaskakujący problem z teściową, zresztą cała historia była o czymś innym, niż początkowo się wydawało, stając się niezłą klamrą spinającą opowieść.

[Duzzz]

To była moja pierwsza Kursa... Muszę przyznać, że irytowało mnie najbardziej to, że tytuł miał się nijak to książki. Przynajmniej dla mnie... Iza i jej teściowa jakoś zeszły dla mnie na drugi plan, a w pierwszej czołówce była Ama.... No i ten wątek romantyczny... Ni z tego ni z owego nagle Ama jest z Krzysztofem(dobrze pamiętam?)

[Księżycowa Kawa]

Ale teściowa pojawia się na początku oraz trochę na koniec, przez co cała historia jest nieco zaskakująca, bo w sumie jest o czymś innym.
A wątek romantyczny, no cóż, przypomina nieśmiałe podchody nastolatków

[Duzzz]

Ale żeby ją zaraz w tytuł brać

Ja tam nawet tych podchodów nie zauważyłam

[Księżycowa Kawa]

Ale tytuł dość chwytliwy, ewentualnie nie było innego pomysłu.
Może to nie były tyle podchody, ale jakieś tam myślenie, gdzie w zasadzie za brakło miejsca na akcję...

[Duzzz]

Możliwe

No właśnie, ja nawet nie pamiętam, żeby gdzieś się oni całowali czy dotykali... Tak ni z tego ni z owego się w sobie zakochali

[Księżycowa Kawa]

Dość częsty przypadek u polskich autorek.

[Lilia ❀]

Małgorzata Kursa
Gorzej ze mną, niż myślałam. Szłam do Lidla totalnie zdołowana, bo uznałam, że mam właśnie początki Alzheimera. Nie mogłam sobie za Boga przypomnieć, czy w przewidzianym terminie zdobyłam konieczną do egzystencji pieczątkę, czy też beztrosko o tym zapomniałam. No, psiakrew, jak u Machulskiego: " Czy ja byłam z pieskiem, czy bez pieska?" I, jakby mało mi było tej psychicznej tortury, niedaleko sklepu dopadła mnie kobita w wieku zaawansowanym, capnęła za ramię metodą kleszczową i wbiła we mnie surowe spojrzenie. O, mamusiu - pomyślałam przerażona i od razu zaczęłam rachunek sumienia. - Coś mojego przeczytała i uznała za swój obowiązek sprowadzić moją pokręconą duszyczkę na drogę cnoty. Już miałam zrobić odpowiednio skruszoną minę, kiedy kobita oznajmiła twardo: - Już się zaczęło głosowanie. Trzeba pójść i zagłosować, żeby dali pieniądze na nasz kościół! Zaznaczy pani ten punkt, bo inne mniej ważne! OK, z wariatami i nawiedzonymi nie zadzieram, bo się ich normalnie boję. Kiwnęłam jeno głową, skorzystałam z okazji, że uścisk zelżał i wyrwałam w kierunku sklepu. Po drodze nieco się we mnie kotłowało. Już pan minister dał na kościół, ja nie muszę dokładać z naszych miejskich. Bardziej mi się podobają inne inwestycje i nie lubię, kiedy ktoś mnie do czegokolwiek zmusza. Ale już w sklepie zastygłam między regałami niby kamień, bo przyszła mi do głowy niepokojąca myśl: dlaczego, mianowicie, baba mająca do dyspozycji kupę przechodniów czepnęła się akurat mnie? Proste - wyglądam prawdopodobnie jak jak okaz polskiego mohera. I nic to, że znaku rozpoznawczego na głowie nie noszę. Nic, że różańcem nie wymachuję i klątw nie rzucam. Coś siostrzanego musiała w mojej gębie wypatrzeć. I, jasna cholera, jak mnie to gnębi. Mam doła jak holenderska depresja - początki Alzheimera i moher na gębie... Od dziś omijam lustra.

[Duzzz]

Świetna jest

Mam nadzieję, że 7 pojawi się w Warszawie

[Księżycowa Kawa]

Rewelacyjny tekst, nawet lepszy niż w książce.