Ulubione cytaty, fragmenty, sceny

[Nocny Anioł]

Zerek

[ewa.p]

świetni są

[Papaveryna]

"Ted popędził jak burza na chór.Schody zatrzęsły się pod jego butami.
- Co ty,cholera,tutaj robisz?
Usiadła na futonie i starała się wyglądać,jakby dopiero się obudziła.
- Jak widać,nie śpię.A swoją drogą,co ty tutaj robisz?Włazisz bez pukania w środku nocy...I nie powinieneś przeklinać w kościele.
- Od jak dawna tu mieszkasz?
Przeciągnęła się i ziewnęła,usiłując wyglądać na wyluzowaną.Byłoby to znacznie łatwiejsze,gdyby miała na sobie coś bardziej efektownego niż figi w trupie czaszki i T-shirt z logo firmy Happy Printing,pozostawiony przez któregoś z gości.
- Musisz się tak wydzierać? - zapytała. - Zakłócasz spokój sąsiadom.A oni nie żyją.
- Od jak dawna?
- Nie jestem pewna.Niektóre z tych nagrobków datowane są na czterdzieste lata XIX wieku."

"Nikt mi się nie oprze" SEP

[Nocny Anioł]

dobre

[Desdemona]

super....

[Papaveryna]

Podobnych fragmentów jest więcej.Dla mnie to jedna z lepszych SEP.Ubóstwiam Meg i Teda

[Księżycowa Kawa]

Coś mi się zdaje, że tego nie czytałam...

[Kasiag]

Ja na pewno tego nie czytałam, bo nigdzie nie mogę dostać
A fragment cudny

[sunshine]

muszę przeczytać w końcu

[ewa.p]

a mi cos miga że przeczytałam,ale za wiele z tego nie pamiętam

[LiaMort]

uwielbiam ich.

[Duzzz]

Fragment od Very bomba

Gdyby nie to, że była na dachu domu, pewnie zaczęłaby podskakiwać z radości. Zamiast tego jednak odłożyła młotek i usiadła, obejmując rękami podkurczone kolana. Czekała. Nie mógł chociaż napisać listu i dać jej znać, że wraca?
Uświadomiła sobie, że ubrana była w spodnie. Nie widzieli się tyle tygodni i miała go przywitać, wyglądając jak chłopak. Nie było już jednak ratunku.
W końcu wóz wyłonił się zza drzew i zajechał przed dom, otoczony przez rój okolicznych mieszkańców. Zobaczyła Michaela. Siedział na ławce woźnicy i wyczekująco spoglądał w głąb ogrodu. Jak mogła zapomnieć, jaki był wspaniały? Jak zawsze miał zbyt długie zmierzwione włosy, które wołały o fryzjera, a jego ubrania wymagały porządnego prania, ale te r ami o n a . . . Obok wozu szli jego chłopcy. Lukę niósł na rękach Iwana Groźnego, a Andrei robił słodkie oczy do jednej z mieszkających w sąsiedztwie dziewczynek. Kiedy Libby ponownie spojrzała na Michaela, patrzył na nią, jakby chciał ją zamordować.
- Złaź stamtąd! - wrzasnął. - Zaciągnął hamulec, wyskoczył z wozu i ruszył przez trawnik, jakby chciał komuś przyłożyć. Siedząc trzy piętra nad nim, słyszała, jak burczy coś pod nosem we własnym języku: nie brzmiało to jak pochlebstwa. Stanął na środku ogrodu i krzyknął do niej: -Czy ty nie potrafisz zachowywać się jak normalna kobieta i chodzić po ziemi? Przejechałem dla ciebie ponad tysiąc kilometrów, a tu co? Spodnie!
Nie mogła w to uwierzyć. Spóźnił się dwa miesiące i miał czelność krytykować jej strój! ? Przez ostatnie tygodnie była pośmiewiskiem całego miasta, a on był na tyle zuchwały, by jeszcze teraz upokarzać ją na oczach wszystkich? Tak, czuła się jak prawdziwa księżna.
- Jestem pewna, że kobiety w Kentucky ubierają się dużo ładniej! -wypaliła.
Nie posiadała się z radości, że go widzi, ale nie miała zamiaru pozwalać mu, żeby odnosił się do niej tak lekceważąco.
- W rzeczy samej - odparował, po czym oparł drabinę o ścianę, szykując się, żeby się po niej wspiąć.
Musiała działać szybko. Zanim zdołał wejść na drugi szczebel, odepchnęła stopą drabinę, posyłając ją na ziemię, i zmusiła go do odskoczenia. Z tłumu dobiegły okrzyki uznania. Spostrzegła, że kibicowały jej kobiety, podczas gdy mężczyźni trzymali stronę Michaela. Pan Stockdale pomagał mu nawet na nowo przystawić drabinę.
- Nie waż się tu wchodzić! - krzyknęła. - Czy eleganckie kobiety w Kentucky też codziennie podlewały twój jaśmin, nawet wtedy, kiedy z wściekłości chciało się im kląć na czym świat stoi?
Podparł się pod boki i mrużąc oczy, spojrzał w górę.
- Kobiety w Kentucky są zbyt dobrze wychowane, żeby kląć.
- Cóż, ja nie! - Chwyciła kosz z orzechami, wymierzyła i cisnęła go prosto w jego arogancką głowę. Orzechy i skorupki rozsypały się w powietrzu, a koszyk wylądował na trawie. Nikomu nic się nie stało, ale Sally Gallagher była wniebowzięta.
- Pokaż mu, Libby!
Michael odwrócił się i skinął na Josepha. Ponad stukilogramowy olbrzym przecisnął się przez tłum. Obaj podnieśli drabinę i ponownie przystawili ją do ściany, szykując się do drugiego podejścia. Joseph chwycił ją u podstawy, niwecząc główny plan obrony Libby. Zresztą tak naprawdę nie chciała się już bronić. Drabina skrzypiała, kiedy Michael zaczął się po niej wspinać. Podciągnęła się wyżej, żeby oddalić się na bezpieczną odległość od jego płonących oczu, które zaraz miała ujrzeć. Nie widziała go, ale słyszała, jak pokonywał kolejne szczeble, wspinając się wyżej i wyżej. Czy nie umiał niczego robić cicho? Nawet jego powrót do miasta musiał odbywać się w towarzystwie tłumu gapiów, którzy podążali za jego wozem jak za magicznym dźwiękiem baśniowego fletu Szczurołapa.
Nagle uświadomiła sobie, że wrócił tylko dla niej. Ogarnęła ją duma. Miała ochotę natychmiast się w niego wtulić.
Pierwszą rzeczą, jaką zobaczyła, były jego spracowane i ogorzałe dłonie. Podciągnął się na nich, po czym pokonał kilka ostatnich szczebli. Kiedy w końcu wynurzył się ponad krawędź dachu, na jego twarzy malował się wielki uśmiech.
- Dzień dobry, panno Sawyer - powiedział jakby nigdy nic.
Skinęła w jego kierunku z równą nonszalancją.
- Witaj.
Już miał postawić stopę na dachu, kiedy znieruchomiał, delektując się dobiegającym jego nozdrzy zapachem. Wyraz jego twarzy wyrażał stuprocentową męską satysfakcję.
- Pachniesz perfumami ode mnie.
- Jak codziennie.
Jeszcze bardziej się rozpromienił.
- Cieszę się. - Jak na tak potężnego mężczyznę wszedł na dach z wielką gracją, zwinnie obrócił się i usiadł obok niej. - Przejechałem tysiąc kilometrów właśnie po to, by zobaczyć ten uśmiech. Było warto.

"Sekrety Róż" E. Camden

[faris]

A ja jestem dziwna i akurat nie lubię Meg i Teda Uważam, że są znacznie lepsze książki SEP niż ta. Chyba 3 jej książki mi kompletnie nie podeszły - m.in właśnie Nikt mi się nie oprze, ble.

Chodził za mną fragment o Eve i Roarku, ale mi gdzieś umknął. Muszę poszukać. Bo płakałam ze śmiechu.

[ewa.p]

Duzz,fajny fragment.Cała książka jest taka?

[klarek]

oj, fajny

[Duzzz]

Duzz,fajny fragment.Cała książka jest taka?

Nie, niestety nie jest tak zabawna... Są momenty jeszcze z dziećmi-synkami Michaela jak np. dobierają się do dżemu jeżynowego, ale ogólnie jest to bardziej smutniejsze... Walka o dom i doświadczenia/przeżycia wyniesione z wojny... I smutna historia Mirelii No i Libby mająca na pieńku z ojcem, który uważa ją za analfabetkę i głupią kobietę

Mnie się dobrze czytało, chodź czasami chciałam więcej opisów, szczegółów, ale w ogólnym zarysie dobre i tak było

[LiaMort]

fajny fragment Duzz..xD

[ewa.p]

zapisze sobie Duzz,dzięki

[Księżycowa Kawa]

Tak mi się przypomniała herbatka z napalmem

Staruszka wróciła z tacką, na której stały dwie małe filiżanki bez uchwytów oraz piękny czajniczek z białej porcelany. Postawiła tackę przed nami i łypnęła ze złością na mnie, a potem na syna.
- Cukru? Mleka? Śmietanki? Napalmu?
- Mamo – skarcił ją mężczyzna – to by było wszystko.
- Światła wkrótce zgasną, a ty chcesz tylko herbaty!
Kim nalał herbaty.
Piłem ją ostrożnie, łyczek po łyczku, bojąc się napalmu.
Była w porządku.

- Wedle życzenia, jeden bilet parkingowy.
- To było zajebiste – oznajmiła moja uczennica, wydzierając mi bilet z palców. – Nawet nie musiałeś recytować zaklęć ani nic.
Penny, mogło ci się wydawać, że po prostu kopnąłem maszynę – odparłem z westchnieniem – ale zapewniam cię, że musiałem się uczyć całe życie, żeby wiedzieć, w które miejsce ją kopnąć.

Kate Griffin „Neonowy dwór czyli zdrada Matthew Swifta”

[Desdemona]

świetne...muszę zaznajomić się z tym....

[Księżycowa Kawa]

świetne...muszę zaznajomić się z tym....

Akurat to trzeci tom, ale Griffin teraz można tanio znaleźć...

[Papaveryna]

Kawo,super

A ode mnie jeszcze trochę fragmentów z "Nikt mi się nie oprze"

"- Posłuchaj mnie,Teodorze. - Plasnęła dłonią w kant jego torby. - Zostałam do tego zmuszona.Nienawidzę golfa i nie mam pojęcia,co robię.Absolutnie żadnego,rozumiesz?Więc sugeruję żebyś naprawdę się postarał nie denerwować mnie bardziej,niż już jestem zdenerwowana. - Dała krok do tyłu. - A teraz przestań gadać i walnij tę cholerna piłkę.I bądź uprzejmy tym razem prosto,żebym nie musiała łazić za tobą po całym polu.
Posłał jej mordercze spojrzenie,zupełnie niestosowne przy jego świętoszkowatej reputacji i wyszarpnął z torby kij,udowadniając,że doskonale potrafi radzić sobie z własnym sprzętem.
- Policzymy się jak już będzie po wszystkim. - Uderzył piłkę z potężnego,podsyconego wściekłością wymachu,który wzbił w powietrze fontannę piasku.Odbiwszy się dziesięć metrów przed greenem,piłka potoczyła się w stronę flagi oznaczającej dołek,zawisła na jego krawędzi i wpadła do środka.
- Imponujące - stwierdziła Meg. - Nie wiedziałam,że jestem takim dobrym trenerem golfa."

"- Chciałem tu dla Lucy zainstalować klimatyzację,ale teraz się ciesze,że tego nie zrobiłem.Emisja tych wszystkich fluorowanych węglowodorów do atmosfery na pewno spędzałaby ci sen z powiek.Masz piwo?
Spojrzała na niego spode łba.
- Ledwie mogę sobie pozwolić na mleko do płatków.
- Nie płacisz czynszu za mieszkanie - zauważył. - Mogłabyś przynajmniej trzymać w lodówce piwo dla gości.
- Nie jesteś gościem.Jesteś zarazą."

"- Jeśli przychodzisz w sprawie seksu,to wiedz,ze już mi się znudziłaś.
- Co by wyjaśniało obecność tego wielkiego łóżka i wygodnych,dużych foteli w wwozie dostawczym.
- I kanapy.Nie zapominaj o kanapie.Bez urazy,ale twój lokal nie jest urządzony zbyt komfortowo.A z informacji,którą właśnie odebrałem,wnoszę,że chcesz utrzymać ten stan rzeczy.Dlaczego odesłałaś ciężarówkę?
- Naprawdę myślałeś,że zamierzam przyjmować od ciebie prezenty?
- Meble były dla mnie,nie dla ciebie.Szlag by mnie trafił,gdybym miał spędzić kolejną noc na tym futonie.
- No to całe szczęście,że już ci się znudziłam."

"Z pełnym niesmaku prychnięciem Ted sięgnął do lodówki.Meg wydała stłumiony okrzyk.Rzuciła się ku niemu,chwyciła go za ręce i wlepiła wzrok w jego dłonie. - O mój Boże.Stygmaty."

[LiaMort]

ta.. to było dobre.

[tajemna]

Muszę to wkleić... właśnie zakrztusiłam się przez tę scenę:

Spoiler:

Bella poruszyła się, ocierając o niego biodrem. Z zaskoczeniem poczuł podniecenie. Myślał, że ma to z głowy na jakiś czas. Odsunął się i spojrzał po sobie. Przez rozporek w bokserkach wysunął się czubek tego, czym jej dogadzał. To wydłużało się i krągły łepek wysuwał się coraz dalej. Ukradkiem, jakby łamał niepisane prawo, odjął palec od piersi Belli i stuknął nim w penis, który był już jednak tak sztywny, że odgiął się z powrotem na miejsce. Przymknął oczy i krzywiąc się niechętnie, ujął erekcję w dłoń. Poruszył ręką. To niesamowite, jak jedwabista skóra ślizga się po twardym rdzeniu. Do tego te dziwne odczucia. W gruncie rzeczy całkiem przyjemne. Właściwie przypominały mu penetrację Belli, choć nie były nawet w połowie tak cudowne. Boże, zachowywał się jak baba. Bał się własnego... fiuta? Puszka? Penisa? Jak, u diabła, powinien to nazywać? Jak mówili na to normalni samce? Chyba nie wacuś? Jednak określenie to nie wydawało się już stosowne. Teraz, kiedy już wymienili, można powiedzieć, uścisk ręki, puścił to i wsunął rękę w bokserki. Muliło go i trząsł się, ale postanowił doprowadzić rzecz do końca. Nie wiedział, czy jeszcze kiedyś znajdzie w sobie dosyć odwagi. Odsunął... fiuta, tak, na początek będzie to nazywać fiutem... i dotknął dłonią jąder. Poczuł dreszcz przebiegający po fiucie, od nasady po sam koniuszek. Było to całkiem przyjemne.
Wieczna miłość Ward

Puszka...?
Padłam

[•Sol•]

nooo on miał z tym problem duży