Robin Kaye

[Księżycowa Kawa]

Zaliczyłam "Śniadanie do łóżka", skoro nie mogłam dorwać dwójki, ale sądziłam, że będzie mniej nawiązań.
Podobały mi się starania Richa - tyle włożył w to wysiłku i zaangażowania, ale Becca pod koniec przesadziła
Zdaje się, że Kaye wszystkim swoim bohaterom funduje miesięczną rozłąkę..

[Papaveryna]

Ja planuję sobie to zakupić niedługo.Czy jest humor,Kawo?

[Desdemona]

Papa jest ... bohaterka ma fajnego kota....a Rich to fajne ciacho ...muszę sobie powtórzyć to...

[Księżycowa Kawa]

Ja planuję sobie to zakupić niedługo.Czy jest humor,Kawo?

Jest, wydaje mi się podobnie jak w jedynce pod tym względem.

Papa jest ... bohaterka ma fajnego kota....a Rich to fajne ciacho ...muszę sobie powtórzyć to...

No tak, Rich jest niezły, ale szkoda, że nie było jakieś konkretnej reakcji matki, gdy powiedział, że sam będzie prał swoje rzeczy.

[Księżycowa Kawa]

"Paląca miłość" nie wydawała mi się jakoś szczególnie smutna i jest lepsza od Śniadania do łóżka". Becca tutaj jest całkiem rozsądna, przez co jej późniejsze zachowanie tym bardziej wydaje się bezsensowne.
I tak na moje oko, te historie są na tyle ze sobą powiązane, że lepiej jednak to czyta się po kolei, jeśli ma się okazję.

[Papaveryna]

A w "Palącej miłości" nie ma seksu na każdej stronie?Czytałam,że jest go sporo i od razu przyszła mi na myśl książka,do której mam uraz.
Miałam sobie kupić "Śniadanie do łóżka",ale ostatecznie zdecydowałam się na coś innego.Może to i dobrze,skoro mówisz,Kawo,że lepiej iść z nimi po kolei...

A ta Becca wkurzająca jakaś?

[sunshine]

Tak lepiej czytać po kolei

W palącej miłości seksu jest sporo wg mnie

To w Śniadaniu do łózka jest już przyjemniej
ale i tak pierwsza cześć wg mnie najlepsza Nick Romeo

[Księżycowa Kawa]

A w "Palącej miłości" nie ma seksu na każdej stronie?Czytałam,że jest go sporo i od razu przyszła mi na myśl książka,do której mam uraz.

Nie ma, choć od niego się zaczyna, a później Mike na spotkanie nie bierze kondomu, bo chce ją lepiej poznać, po prostu jest uroczy i taki pedantyczny. Ta ich historia ma sens jako całość. Ale ta mamusia jest potwornie wkurzająca, czepia się biednej dziewczyny, że narzeczonemu złamała serce, choć to on ją zdradzał, w ogóle ta cała śpiewka, że bez męża itp. - po prostu byle jakikolwiek był, może nawet się znęcać, aby tylko był - ta matka jest naprawdę potworna

Jeśli chodzi o Bekę, to jej zachowanie pod koniec jest wyjątkowo kretyńskie, bo na początku sprawia wrażenie sensownej kobiety, ale później z jej mózgu chyba się zrobiła miazga, a szkoda, bo w sumie to niezła historia. Mam wrażenie, że autorce zabrakło pomysłu na koniec.

[Papaveryna]

Aha.Ta matka to już w pierwszej części mi na nerwy działała.Zwłaszcza to,że wiedziała o zdradach męża i nic z tym nie robiła,bo to normalne przecież Jakby mnie mąż zdradzał chyba bym go podpaliła.

Boję się tego seksu trochę,po "Oczarowanej" zrobiłam się strasznie pruderyjna

[Desdemona]

Mike jest obłędny ....muszę sobie zrobić przypominajkę....w któryś weekendzik...

[Księżycowa Kawa]

Taka matka to prawdziwy koszmar, tu mi się wydała jeszcze gorsza, w "Śniadaniu do łózka" praktycznie jej już nie było i jakoś synowi życia nie zatruwała.

Boję się tego seksu trochę,po "Oczarowanej" zrobiłam się strasznie pruderyjna

Można ominąć te fragmenty, w sumie ja tak robiłam, bo nie przykuwały uwagi.

[sunshine]

Mike jest obłędny ....muszę sobie zrobić przypominajkę....w któryś weekendzik...

w sumie racja

[Księżycowa Kawa]

No i jego dryg do sprzątania i gotowania...

[Desdemona]

facet prawie doskonały.....

[sunshine]

Nick Romeo tez
Nawet wole go bardziej ach

[Księżycowa Kawa]

W zasadzie racja - i taki odpowiedzialny, troskliwy...
Nick również.
Poza tym ostatecznie Rich też się wyrobił, gdy mu zależało.

[Janka]

Przeczytałam w ostatnich tygodniach te trzy książki i niestety oceniam je słabiusio.
Po nich przeczytałam tylko jedną książkę (i ze dwa HQ), a już nie pamiętam, o co w nich chodziło, ani kim byli bohaterowie, ani ich imion. Pamiętam za to "Noc kosa", którą czytałam bezpośrednio przed nimi oraz te książki, co potem. OK, może to skleroza wybiórcza, ale bardziej się skłaniam, że mi nie utkwiły, bo nie miały czym.

Ponieważ teraz przeczytałam ostatnich kilka stron tego wątku, to pewne rzeczy mi się poprzypominały, ale ogólnie zapamiętałam tylko tyle, że te 3 książki opowiadają historię trójki rodzeństwa. Dwie dziewczyny i chłopak, którzy w celu wystąpienia w swojej części przeprowadzają się do tego samego mieszkania i mają przez to tych samych sąsiadów, którzy dziwnym trafem każdą osobę z tej trójki uwielbiają bez wyjątków i zastrzeżeń. Oraz opiekują się tym samym psem. Pies na szczęście mieszkał tam tylko w dwóch częściach, bo jakby go trzecia para również odziedziczyła, to zgłosiłabym ten cały burdel do towarzystwa opieki nad zwierzętami, żeby nimi porządnie wstrząsnąć.
Z powodu tego samego miejsca akcji wszystkie te części łatwo możnaby było wystawić w teatrze. Byłyby tanie dekoracje. Z jakiego powodu autorka zdecydowała się na taki zabieg niestety nie wiem, ale chyba nie chodziło jej, żeby było taniej.

Wydawałoby się, że książki będą w jakiś sposób jednakowe, ale nie, różnią się niesamowicie.
Pierwsza napisana była bardzo śmiesznym stylem, który na myśl przywodził mi naszego Aniołka. Nie wiem, ile razy się śmiałam, na pewno bardzo dużo. Cudne było. Bawiłam się wspaniale.
Drugą dla odmiany przeryczałam. Nie raz, czy kilka, ale prawie całą, a przynajmniej tak mi się teraz wydaje. Cudnie przeryczałam. Bawiłam się wspaniale.
Trzecia mnie zanudziła prawie na śmierć. Nie wiem, ile razy byłam bliska agonii, ale kilka na pewno. Miałam wrażenie, że jest pisana na siłę, a wszelkie pomysły pani Kaye już dawno wyszły. Przemęczyłam ją i przemodliłam, żeby się szybciej skończyła.

No dobrze, dwie mi się podobały, ale i tak nie mam chęci, aby kiedykolwiek do nich wracać. Może to wina tej trzeciej. (Ktoś kiedyś powiedział, że zawsze jest wina "tej trzeciej", ale to chyba o coś innego chodziło.)

Ja wiem,że SEP całkiem inaczej pisze.Mi to tak w ogólnym zarysie się z nią skojarzyło.Mogę się jednak mylić

Mnie też się z nią cały czas kojarzyło, a też wiem, że ona inaczej.
A dokładnie mówiąc, to pierwsza część kojarzyła mi się z tymi książkami SEP, w których jest śmiesznie, np. "Urodzonym uwodzicielem" i "Nie będe damą". Druga z tymi do ryczenia, "Areną" i "Odrobiną marzeń". A trzecia z najstarszymi SEP, gdy jeszcze nie umiała pisać oraz tymi, w których nie umiała sprawić, żeby historia wciągała. Nie wytknę teraz palcem, ale są takie.
Jeśli kiedyś się okaże, że Robin Kaye nie istnieje, a książki napisała SEP pod pseudonimem, to ja uwierzę.

[sunshine]

Janko
świetnie to wszystko ujęłaś!
Z tym porównaniem do SEP dałaś mi do myślenia

[Janka]

Tak się zastanawiam, dlaczego pozostał mi po tych książkach niesmak, mimo że mi się podobały i myślę, że to przez bohaterów.
Rodzeństwo prosiaków mieszkających w chlewie. Mających niesamowicie popierniczonych rodziców, a co najmniej matkę.
O takich matkach psycholodzy zdaje się mówią, żeby się od nich bezpowrotnie odciąć, bo są toksyczne.

Bardzo przeszkadzała mi prosiakowatość całej tej trójki, a co najmniej dziewczyn, bo chłopak się przynajmniej starał.
One obie były tragedią.
Znam osoby, u których jest zawsze niesamowity bałagan, ale przy tym jest czyściutko. I znam takie, u których jest zawsze i brudno, i narozwalane, a w zlewie piętrzą się góry naczyń, ale tam się za to dużo gotuje i piecze.
Znam takie osoby, czyli wierzę, że mogą istnieć, a jednak te w książce były dla mnie niewiarygodne. Powinny robić chociaż coś jednego. Nie robiły nic i miałam dlatego wrażenie, że wykorzystywały swoich chłopaków. Strasznie i podle wykorzystywały.

[Księżycowa Kawa]

Janko
świetnie to wszystko ujęłaś!

Obrazowe podsumowanie

Bardzo przeszkadzała mi prosiakowatość całej tej trójki, a co najmniej dziewczyn, bo chłopak się przynajmniej starał.
One obie były tragedią.
Znam osoby, u których jest zawsze niesamowity bałagan, ale przy tym jest czyściutko. I znam takie, u których jest zawsze i brudno, i narozwalane, a w zlewie piętrzą się góry naczyń, ale tam się za to dużo gotuje i piecze.
Znam takie osoby, czyli wierzę, że mogą istnieć, a jednak te w książce były dla mnie niewiarygodne. Powinny robić chociaż coś jednego. Nie robiły nic i miałam dlatego wrażenie, że wykorzystywały swoich chłopaków. Strasznie i podle wykorzystywały.

Faktycznie, coś w tym jest, ale to chyba na zasadzie wszystko albo nic, czyli często nadużywany chwyt przez wiele autorek.

[Papaveryna]

Jeśli kiedyś się okaże, że Robin Kaye nie istnieje, a książki napisała SEP pod pseudonimem, to ja uwierzę.

Janko
Kiedy przeczytałam "Romeo Romeo" i napomknęłam tutaj,że mi się kojarzyło z SEP pojawiły się głosy,że wcale nie,bo SEP inaczej pisze.Ja wiem,że inaczej,ale takie miałam odczucia.Uznałam w końcu,że że mną coś nie tak i więcej nie poruszałam tego tematu Teraz widzę,że nie jestem sama

Zgadzam się z Tobą jeszcze w jednym punkcie.Drażnił mnie ten cały syf w domu Rosalie.

[Księżycowa Kawa]

Wygląda na to, że Kaye czyta się dla męskich bohaterów

Aha.Ta matka to już w pierwszej części mi na nerwy działała.Zwłaszcza to,że wiedziała o zdradach męża i nic z tym nie robiła,bo to normalne przecież Jakby mnie mąż zdradzał chyba bym go podpaliła.

Tak jeszcze mnie naszło: wiesz, dla niej najważniejsze było mieć męża, reszta się nie liczyła, a ten może jakoś musiał tę harpię odreagować i widocznie im to pasowało

[Janka]

Wygląda na to, że Kaye czyta się dla męskich bohaterów

Też do tego doszłam.


Jeszcze mi się coś przypomniało, co było w tych trzech książkach. A szczególnie odczułam to w dwóch pierwszych: Pani Kaye nie umie napisać dobrego zakończenia. Opowiada nawet ciekawą historię, opowiada, czytelnik się wciąga coraz bardziej, buduje się napięcie, buduje, czeka się na jego rozładowanie, a tam nic. Wszystko się na końcu rozmywa. Robi się mdło. Jakaś papka i trochę lukru, i koniec książki.
Porównam to jeszcze raz do SEP, ale na zasadzie przeciwieństwa, bo SEP umie genialnie stworzyć scenę kulminacyjną. U niej na końcu wydarza się coś takiego, że nam kapcie z nóg spadają albo pęka guma w gaciach.
A Kaye? Jeśli się wstrzyma powietrze w oczekiwaniu na bum i piękny finał, to można się udusić i nie doczekać.

[Księżycowa Kawa]

A Kaye? Jeśli się wstrzyma powietrze w oczekiwaniu na bum i piękny finał, to można się udusić i nie doczekać.

Końcówki trochę tak kartkuję, bo nawet nie spodziewałam się niczego wyjątkowego, zresztą rzadko na to można liczyć.

[Papaveryna]

Tak,zakończenie pierwszej części jakieś trochę bezpłciowe było.Pozostałych póki co nie poznałam.

Wygląda na to, że Kaye czyta się dla męskich bohaterów

Tak jeszcze mnie naszło: wiesz, dla niej najważniejsze było mieć męża, reszta się nie liczyła, a ten może jakoś musiał tę harpię odreagować i widocznie im to pasowało

Też się zgadzam.Nick był pomocny,opiekuńczy,gotował i sprzątał.Za to go lubimy czy nawet kochamy.No,ale cały ten syf powodowała główna bohaterka.Nie mam tu na myśli okresu jej choroby,ona robiła to już od dawna.Czytając miałam wrażenie,że sprzątnięcie czegokolwiek po sobie to dla niej zupełny kosmos.Zapadłabym się pod ziemie jakby mój mąż zbierał moje porozrzucane gacie i tampony,a Nick wtedy był dla niej prawie obcym człowiekiem.

Faktycznie dla mamuśki najważniejsze było posiadanie męża.Mógłby zdradzać na prawo i lewo i prać po pysku,to przecież drobnostki.Strasznie się burzyła,że Rosalie zerwała z tym beznadziejnym,ślimakowatym facetem,co chciał sklep mięsny prowadzić.Nie pamiętam jak mu tam było.mamuśka koniecznie chciała ich pogodzić.