Ulubione cytaty, fragmenty, sceny

[Bombelek]

Muszę to przeczytać Genialny fragment

[sunshine]

Muszę to przeczytać

[LiaMort]

oj świetne.

[AnilEWE]

Polecam

[faris]

Oj tak, książka zapada w pamięć fragment genialny, kiedyś zrobię sobie powtórkę.

[Księżycowa Kawa]

Na tyle interesujący fragment, że chyba bez trudu zapamiętam nazwisko.

[•Sol•]

poprawiam sobie humor Autobiografią Chmielewskiej (znów) i się popłakałam ze śmiechu na jednym momencie. Jak któraś jest brzydliwa to niech zamknie oczy

Grójec wciąż jeszcze stanowił okolicę niebezpieczną, skłonną do załatwiania sporów
nożem i siekierą, W sobotę wieczorem miał przyjechać mój mąż, ostatnim autobusem z
Warszawy. Grójca nie znał, był tam przedtem raz w życiu, wyszłam zatem po niego na
właściwy przystanek, przed apteką…
Chciałam napisać czyją, ale nie napiszę, bo przypomniało mi się wydarzenie z ową
apteką i jej właścicielem związane. Dawno nie robiłam dygresji, najwyższy czas.
Opowiadał mi o tym ten sam biegły sądowy, który występował w sprawie Szweda i
białego mercedesa dla siódmej córki naszego rodzinnego znajomego od sadów. Kończył
przed wojną gimnazjum w Grójcu, biegły, nie znajomy, właściciela apteki znał i nie lubił.
Nie lubiła go cała klasa, a nawet dwie, jakoś się tej młodzieży naraził, co mu chyba łatwo
przyszło, bo był krwistym, gwałtownym awanturnikiem, wyzutym z cech takich, jak
tolerancja i pobłażliwość. Jakieś wydarzenie zdenerwowało chłopaków ostatecznie,
postanowili się zemścić i rodzaj zemsty był raczej rzadko spotykany.
Znaleźli mianowicie rurę od maski gazowej z pierwszej wojny światowej, a któryś posiadał
ogromny miech kowalski. Połączyli te elementy i wszyscy kolejno, całe dwie klasy,
spożytkowali miech jako urządzenie sanitarne, innymi słowy, jak by to elegancko
powiedzieć, nie budząc zbytniego wstrętu w czytelnikach, rzetelną potrzebę fizjologiczną
zaspokoili w jego wnętrzu. Następnie, o bladym świcie, a może nawet jeszcze w nocy,
wycisnęli całość w estetycznej formie przez gazową rurę na schodach u wejścia do
apteki.
Właściciel wczesnym rankiem sam otworzył drzwi od środka i ujrzał dzieło. Co to jest, nie
było wątpliwości, dzieło posiadało wszelkie właściwe sobie cechy. Właściciel zsiniał,
dostał szału, omal nie trafiła go apopleksja, z miejsca zareagował gwałtownie, wezwał
przez telefon i posłańców, kogo tylko się dało. Przyjechała policja, różne władze miejskie i
sądowe, przybył nawet starosta, i wszyscy zgodnie usiłowali dociec, co to było za jakieś
okropnie wielkie zwierzę, które coś podobnego mogło zrobić, i dlaczego akurat przed
apteką? Może chore było…? Zagadki zoologicznej nie rozstrzygnięto i nie wiem, kto to
sprzątnął, ale obie ostatnie klasy gimnazjum czuły się w pełni usatysfakcjonowane

Autobiografii tom drugi, Pierwsza młodość

[Księżycowa Kawa]

I pomyśleć, że jeszcze tego nie znam!

[LiaMort]

fajny fragment..xD

[AnilEWE]

Rohan pozwolił Kevowi wstać, ale nadal wykręcał mu ramię na plecach.
Win stanęła obok Harrowa. Widok jej w tak skąpym odzieniu, stojącej tak blisko innego mężczyzny, sprawił, że wszystkie mięśnie w całym ciele Keva nagle się napięły. Widział zarys jej bioder i nóg. Cała rodzina musiała kompletnie zwariować, jeśli pozwala jej tak się ubierać przy obcych i zachowuje się, jakby to było właściwe. Tureckie spodnie... Jak gdyby sama nazwa miała spowodować, że będą wyglądać inaczej niż bielizna.
- Nalegam, abyś przeprosił - oświadczyła Win. - Byłeś bardzo niegrzeczny dla mojego gościa, Merripen.
Jej gościa? Kev spojrzał na nią z furią.
- Nie ma takiej potrzeby - odparł pospiesznie doktor Harrow. - Wiem, jak to musiało wyglądać.
Win spojrzała gniewnie na Keva.
- Dzięki niemu znów jestem zdrowa, a ty w ten sposób mu się odwdzięczasz?
- Jest pani zdrowa tylko dzięki sobie - wtrącił Harrow. - To rezultat pani wysiłków, panno Hathaway.
Teraz Win złagodniała; spojrzała na swojego lekarza.
- Dziękuję. - Jednak gdy ponownie skierowała wzrok na Keva, zmarszczka na czole powróciła. - Czy zamierzasz przeprosić, Merripen?
Rohan jeszcze mocniej wykręcił jego ramię.
- Zrób to, do cholery - mruknął. - Dla dobra rodziny Mierząc lekarza wściekłym wzrokiem, Kev przemówił
w romani.
- Ka xlia ma pe tute. (Wytarzam cię w gnoju).
- Co znaczy - pospieszył z pomocą Rohan - proszę wybaczyć to nieporozumienie, rozstańmy się w przyjaźni.
- Te malavel les i menkiva - dodał Kev dla efektu. (Zdychaj w obłędzie i cierpieniach).
- W wolnym tłumaczeniu - znów wtrącił się Rohan - mech twój ogród zapełnią dorodne, grube jeże. Co, jeśli mogę dodać, jest uważane wśród Romów za błogosławieństwo.
Harrow patrzył na nich sceptycznie.
- Przyjmuję przeprosiny. Nie żywię urazy - mruknął

[Nocny Anioł]

ich

[LiaMort]

ja też..xD w wolnym tłumaczeniu.

[Nocny Anioł]

grube jeże

[tajemna]

Kocham ten fragment I jeszcze podpalanie szafy

[Nocny Anioł]

i to jak ja porwał
i jeszcze jak Kev prosi Rohana zęby go nie zostawiał, żeby się obudził

[tajemna]

Nie wiedziałam gdzie to napisać, myślę że tu będzie najlepiej.
Dziewczyny, czy któraś z Was ma papierkową Sekretną miłość Laurens? Już kiedyś o tym myślałam, ale wyleciało mi z głowy, a teraz przy powtórce znowu to zauważyłam:
w wersji pdf nie ma strony 346 i 347. Ciekawam ich bardzo Dałoby się zrobić fotkę tym stronom i wrzucić tutaj, żeby można było przeczytać? Z przepisaniem za dużo roboty, więc chyba najłatwiej zeskanować albo zrobić zdjęcie. Tylko czy któraś jest w gronie szczęśliwców, którzy posiadają tę książkę?

Dla pewności ostatnie zdanie ze strony 345 brzmi: - A więc, moja droga, czy spędzasz dużo czasu na działalności charytatywnej? - Lady Harcourt, w wieku zbliżonym do wieku Alaihei, uśmiechnęła się nieszczerze. - Takie spokojne życie musi być niezwykle przyjemne.
A pierwsze ze strony 348 brzmi: W następnej chwili sama też znalazła się na parkiecie, wirując w objęciach Gabriela. Poza tym nie było innych tańczących par.

A może któraś ma wersję bez tego braku?

[•Sol•]

Kleypas cudnie pisze, powtarzałam sobie ostatnio Wyjdź za mnie.
Tajemno, niestety nie mam jak Ci pomóc

[tajemna]

Trudno, może kiedyś zaspokoję swoją ciekawość

[sunshine]

No ja bym musiała isc do biblioteki a jakby ta ksiazka była to chętnie zeskanuje

[tajemna]

Byłoby super U mnie nie ma

[sunshine]

No właśnie teraz zauważyłam ze tez nie ma tych stron
ciapa ze mnie

[tajemna]

A ja poprawiłam moją odpowiedź w poście wyżej
U mnie w bibliotece nie ma tej książki, więc jeśli kiedyś miałabyś pod ręką to będę wdzięczna po wsze czasy

[sunshine]

Spoko u mnie w bibliotece jest także może kiedyś jak mi sie uda ją dostać to zeskanuję

[tajemna]

Z góry pięknie dziękuję

[Lucy]

Jednak leżąc pośród bąbelków, uznałam, że coś w tym było. Wystarczyła krótka rozmowa z Si i od razu poczułam się dużo, lepiej. Byłam szczęśliwsza, bardziej wyzwolona i lżejsza.Leżałam w wodzie i uśmiechałam się do siebie. I wtedy to zobaczyłam. Coś, czego nie powinno być w kąpieli.
- AAAAAAAAAAAAAAAA! - wrzasnęłam i tym razem wcale nie przesadzałam. — AAAAAAAAAAAAAAAAA!
Wyszłam z wanny i zaczęłam nerwowo krążyć po łazience. Od jak dawna to co tam było? Czy Simon wiedział o jego istnieniu ?
Oddech uwiązł mi w gardle. Musiałam się uspokoić. Musiałam oddychać . Ale nie mogłam. Serce dudniło mi w piersi.
Dyszałam, czując pod powiekami palące łzy. To nie może być prawda. Nie teraz. Nie wiedziałam, co robić.
Pochyliłam się, ubolewając nad tym, że nie ćwiczyłam jogi i spojrzałam na niego. Był tam. Siwy włos łonowy. Nie
wyglądał jak inne włosy. Był długi, gruby i włóknisty. Wyglądał jak coś wyhodowanego na głowie Keitha Richardsa, a nie na moim łonie
- Dobra, ty mały draniu. Czas się pożegnać.
Szarpnęłam go.
— Ałć!
Cholernik wciąż tam był.
- Uparty jesteś, co, Keith?
Sięgnęłam po maszynkę do golenia. Nagle zrozumiałam dlaczego ludzie golą włosy łonowe. Ponieważ są równie siwe jak głowa Johna Majora. Zaczęłam się golić. Keith poszedł na pierwszy ogień. Nie chciałam jednak kosić całego trawnika. Nie chciałam też zostawiać koziej bródki w stylu Georga Michaela.
— Wiem — sapnęłam.
W tej chwili do głosu doszło moje kreatywne myślenie, ponieważ wpadłam na genialny i romantyczny pomysł
ozdobienia swego łona małym włochatym serduszkiem.Jak się okazało, wcale nie było to takie łatwe. Praktycznie niewykonalne. Mimo to ukończyłam zadanie, choć nie miałam pewności ,czy efekt rzeczywiście przypomina serduszko. Myślę,że
gdybym kogoś spytała, odpowiedz ,,serduszko” pojawiałby się tuż po bardziej oczywistych odpowiedziach typu: ''wiewiórka'' i ''traktor''
Wierzyłam jednak, że miłość żyje dzięki takim właśnie drobnym rzeczom...

**********************************************************************************************************

Wstałam i zaczęłam zbierać ubrania. Znalazłam też łazienkę.Była staromodna. Na samym środku stała wanna na mosiężnych nogach
, otoczona stosami magazynów dla surferów. Usiadłam na sedesie. Tak jak się tego obawiałam, miałam zaparcie.
Wszystko przez to, że próbowałam zapanować nad wzdęciami. Sięgnęłam po pierwszy lepszy magazyn i przygotowałam się na dłuższe posiedzenie. Kiedy było już po wszystkim, pociągnęłam za staromodny łańcuszek i kilka razy spuściłam wodę. Zajrzałam do muszli klozetowej, aby sprawdzić, czy nie powinnam użyć szczotki. Niestety, kupa wciąż tam była. Jakby tego było mało, była OGROMNA.
Przez chwilę gapiłam się na nią. Byłam pod wrażeniem choć cała ta sytuacja zaczynała mnie przerażać. Jeszcze raz pociągnęłam za łańcuszek. Ten jednak ani drgnął. Czekając, aż zbiornik napełni się wodą próbowałam sobie przypomnieć co jadłam wczoraj. Kolejnego hamburgera. Pociągnęłam za łańcuszek .Kupa wciąż tam była. Wyglądało na to ,że zrobiłam niezatapialną kupę. Ale przecież nie mogłam jej tam zostawić .Leo pomyślałby, że mam jelita jak spasiony kierowca ciężarówki. Wzięłam kolejny magazyn dla surferów i przejrzałam go ,czekając aż zbiornik znów się napełni wodą. Spłukiwanie numer cztery. Kupa wciąż leżała na dnie toalety. Nie ! Nie! Spłukiwanie numer sześć. Klocek nie drgnął ani o milimetr. Co miałam robić?
- Julia!
- Hej, skarbie. Jak się masz? Jak tam scena gwałtu?
- To długa historia .Opowiem ci później ,na Skypie; ta rozmowa kosztuje nas fortunę. Posłuchaj ,Jules, wiem,że zabrzmi to dziwnie ,ale zdarza ci się czasem zrobić wielką kupę?
- Aha.
- Co robisz, kiedy nie chce się spłukać ?
- Fuj.
- Przepraszam .
- Spłukuj dalej.
- Próbuje - odparłam, zerkając na kupę i po raz kolejny spłukując wodę.
- Trafiony,zatopiony?
- Nie!
- Dobra, powiem ci ,co masz robić.
- Okay.
- Gdzie jesteś?
- W domu Leo Clementa.
- Jasna cholera. Miałam ci powiedzieć ; Leo pisze felietony w magazynie ,który czyta Carlos.
- Leo Clement pisze felietony ? Żartujesz. Jak się nazywa ten magazyn?
- "Nads".
- Ładnie.
- Tak ,są przezabawne.Pisze o całowaniu się i takich tam.
Zamarłam.
- Co?
- O mój Boże. Spałaś z nim?
- Nie,nie.
- Robiłaś mu laskę?
- Jules! Nie! Ale byliśmy nadzy.
Roześmiała się.
- Nie ma w tym nic śmiesznego. Nie mogłam się z nim przespać ,bo byłam oziębła ,a teraz zrobiłam w jego łazience niezatapialną kupę i dowiedziałam się ,że pisze o swoim życiu seksualnym w magazynie dla facetów! MÓWIĘ POWAŻNIE, JULIO! PRZESTAŃ SIĘ ŚMIAĆ !
- Przepraszam, Sare.
- Jules ! Jeżeli natychmiast nie przestaniesz się śmiać ,nigdy ci tego nie wybaczę. Mówię poważnie .Musisz mi pomóc pozbyc się tej cholernej wielkiej kupy!
- Dobrze już ,dobrze. Idź do kuchni i zobacz ,czy ma jakieś plastikowe torby.
- O nie ! Proszę ,tylko nie to!
- Jeśli się nie spłuczę ,będziesz musiała to zrobić.
- Robiłaś to kiedyś?
- Nie! Moje kupy się spłukują. Co jadłaś?
- To chyba hamburgery albo makrobiotyczne tartinki ,które jadłam wczoraj.
Idę do kuchni .Otwieram szuflady .Czuję ulgę ,wiedząc ,że nawet najlepsi modele mają w domu szufladę pełną pustych reklamówek .
- Mam.
- Okay,włóż ręce do środka i wyjmij kupę.
- Dobrze.
- Odłóż telefon i zrób ,co ci karzę .Chyba nie chcesz ,żeby wpadł do kibla.Nie rozłączę się.
Po raz ostatni spuściłam wodę .O Boże. Musiałam wyłowić własną kupę. Sięgnęłam do dna toalety,wstrzymałam oddech i wyciągnęłam ją .
- Fuj ,torba jest mokra od wody ! Jules!
- Włóż ją do umywalki ,żeby trochę obeschła !- krzyknęła do telefonu. - Później zapakuj ją do kolejnych reklamówek .Muszę już lecieć ,ale odezwij się na Skypie tak szybko ,jak będziesz mogła.
- Pa, Jules!
Cisnęłam torbę do umywalki .Byłam spokojniejsza.Luzik . I po sprawie ...


(Nie)doskonała dziewczyna
Lucy-Anne Holmes