Polska strefa

[Księżycowa Kawa]

Tak, pierwsza część to "Słomiana wdowa" , a druga to "Kobieta do zadań specjalnych" - występuje w nich ta sama postrzelona Zuznnna, żona młodego lekarza, który już w pierwszej części wyjeżdza do pracy w Londynie, a wtedy jego żona pakuje się w przeróżne kłopoty.

Dzięki, bo po BBN nie mogłam tego dojść.


Ostatnio czytając "Kobiecą intuicję" Stec, przyszło mi na myśl, że polskie autorki z tzw. kobiecej literatury jakoś nie bardzo potrafią stworzyć charakterystycznego bohatera, przynajmniej dla mnie oni zlewają się jedno i są jacyś tacy nieciekawi, niezdecydowani i niekiedy praktycznie dla nich nie ma miejsca w powieści, bo pojawiają się dopiero pod koniec jako nagroda dla udręczonej pseudo bohaterki. Z drugiej strony mnie czytałam tego aż tak dużo, może jeszcze nie trafiłam na właściwą książkę...

[ewa.p]

jedyny wyrazisty mężczyzna z polskiej literatury,który mi utkwił w pamięci to Lesio Chmielewskiej.No,może jeszcze Diabeł,ale to raczej ten z Całego zdania nieboszczyka niz z wcześniejszych części

[Księżycowa Kawa]

Tak ogólnie w literaturze, to bywały interesujące postacie, tyle że ich nie uświadczysz ostatnimi czasami i tu przede wszystkim mam na myśli te ni to obyczajówki, ni to romanse.

Z kolei Chmielewska to zupełnie inna historia.

[ewajoanna23]

wiesz Księżycowa , dałaś mi do myślenia zrobiłam sobie przegląd polskich książek tych współczesnych oczywiście i charakterystycznego ciężko wybrać. Może dlatego, że czytając Twój post cały czas po głowie chodzi mi Wołodyjowski i Kmicic tylko oni tak mało współcześni

[Janka]

Ostatnio czytając "Kobiecą intuicję" Stec, przyszło mi na myśl, że polskie autorki z tzw. kobiecej literatury (...)

Może to dlatego, że Kobiecą intuicję napisał mężczyzna.

Dzięki, bo po BBN nie mogłam tego dojść.

Mnie się one plączą, bo w złej kolejności je kupowałam.
Ale gdy się ma książki w ręce, to można poznać, bo jedna jest z 2009, a druga z 2010 i na skrzydełku okładki "Kobiety" jest napisane, że wcześniej była "Wdowa".

[Księżycowa Kawa]

wiesz Księżycowa , dałaś mi do myślenia zrobiłam sobie przegląd polskich książek tych współczesnych oczywiście i charakterystycznego ciężko wybrać. Może dlatego, że czytając Twój post cały czas po głowie chodzi mi Wołodyjowski i Kmicic tylko oni tak mało współcześni

No właśnie, pewnie coś prędzej znajdzie poza tzw. kobiecą literaturą, ale gdzie takich bohaterów powinno być najwięcej, nie ma nic godnego uwagi. No cóż, na szczęście w zagranicznej literaturze ich nie brakuje.
Ponadto wydaje mi się, że Lingas-Łoniewska idzie we właściwym kierunku.

Ostatnio czytając "Kobiecą intuicję" Stec, przyszło mi na myśl, że polskie autorki z tzw. kobiecej literatury (...)

Może to dlatego, że Kobiecą intuicję napisał mężczyzna.

Obiło mi się to uszy, ale to nie zmienia faktu, że tutaj pojawia się kolejny męski bohater, który pełni marginesową rolę, jest nijaki i to kobieta musi za niego podjąć decyzję, bo on nie potrafi. Tak w ogóle "Kobieca intuicja" przypominała bełkot nie do końca trzeźwej osoby.

Dzięki, bo po BBN nie mogłam tego dojść.

Mnie się one plączą, bo w złej kolejności je kupowałam.
Ale gdy się ma książki w ręce, to można poznać, bo jedna jest z 2009, a druga z 2010 i na skrzydełku okładki "Kobiety" jest napisane, że wcześniej była "Wdowa".

Mam wrażenie, że autorka to pisała niechronologicznie.

[Janka]

Obiło mi się to uszy, ale to nie zmienia faktu, że tutaj pojawia się kolejny męski bohater, który pełni marginesową rolę, jest nijaki i to kobieta musi za niego podjąć decyzję, bo on nie potrafi. Tak w ogóle "Kobieca intuicja" przypominała bełkot nie do końca trzeźwej osoby.

Mnie się podobała. Jak się dowiedziałam, że napisał to mężczyzna, to przeczytałam ponownie specjalnie pod tym kątem.

Było coś w dialogach. Nie wiem co, ale one były jakieś inne, niż powinny. Pokrętne. Mnie one śmieszyły, ale to fakt, że można się nimi bardzo zdziwić. To samo było z logiką głównej bohaterki. Niektóre jej decyzje były bardzo karkołomne.
Takie samo wrażenia miałam kiedyś z harlequinem Lucy Gordon, który był przetłumaczony przez mężczyznę.
Może ci panowie sądzą, że właśnie tak mówią i postępują kobiety? Ciekawe, jak zareagowaliby mężczyźni, czytając te książkę. Czy ich też coś by w niej zastanawiało albo drażniło?

Druga część nie podobała mi się wcale. Elementu zaskoczenia już w niej nie było. Po prostu była nudna i miałam problem z doczytaniem.

Mam wrażenie, że autorka to pisała niechronologicznie.

Nie wiem na pewno, ale wydaje mi się, że chronologicznie.
W "Słomianej wdowie" (2009) mąż wyjeżdża za granicę.
W "Kobiecie do zadań specjalnych" (2010) wraca, ale zaraz wyjeżdża znowu.

[Księżycowa Kawa]

W "Kobiecej intuicji" zaczyna się o miłości i idealnym facecie, co dla mnie brzmiało sztucznie i nieprzekonująco, a później nie było wcale lepiej. Ja w tym uczuciu nie potrafiłam dostrzec nic ciekawego czy też wyjątkowo, raczej wydawało się okropnie banalne, że nawet nie nadawało się na książkę. Uważam, jeśli to ma być książka o miłości, powinno to być napisane co najmniej interesująco a nie w taki nudny sposób. Jak dla mnie zachowanie bohaterki było mało wiarygodne (choć tutaj bardziej na miejscu byłoby określenie: głupie), ale jeszcze w miarę akceptowalne (nie wiem dlaczego, ale Polacy najczęściej ostatnimi czasami tworzą bohaterki same kretynki, co powoli zaczyna mnie irytować ), lecz tę książkę najbardziej położyło marne wykonanie - jak dla mnie to nie było po prostu zabawne poza rozmową z Krzysiem. Za plus uznaję również tego, kto stał za tymi pogróżkami, bo jednak ciekawe. Ale jej poszukiwania były zwyczajnie kretyńskie i bez sensu. Koniec też słaby.

[Janka]

A to była książka o miłości? Bo jeśli tak, to rzeczywiście nie wyszła.
Nie oczekiwałam ani książki o miłości, ani romansu, ani HEA, dlatego się nie zawiodłam.
Dla mnie była książką przygodową, bo tym właśnie są dla mnie chick-lity.

Zakończenie mi też nie pasowało. "Pani pisarka" chciała zakończyć mocnym akcentem, ale się nie udało.

[Księżycowa Kawa]

Jak jest dobre wykonanie, to dla mnie nie ma w zasadzie znaczenia, o czym to jest, a tutaj miałam wrażenie, że autor/autorka nie miał sprecyzowanego pomysłu albo nie wiedział, jak to ująć i w końcu wyszedł taki bełkot bez sensu. Ale było, minęło.

[Janka]

Ja myślę, że zamysłem autora było udowodnienie, że mężczyzna też potrafi napisać książkę o następnej Bridget Jones.
A oprócz tego celu, prawdziwego pomysłu na książkę może rzeczywiście nie miał. Opowiedział po prostu historyjkę. Żeby nie była za prosta, to namotał. Mnie zadowolił, ale zgadzam się, że nie trafi tą książką do każdego.
Ciekawa jestem, czy druga część Tobie lepiej by się podobała, niż ta pierwsza. Na pewno ma lepsze zakończenie, ale czy środek by Cię zadowolił, to niestety nie wiem.

[Księżycowa Kawa]

Cały czas wydaje mi się, że czytałam "Mężczyznę do towarzystwa", który chyba nie był zły - tak jakoś mi kołacze po głowie i częściowo stąd bierze się moje rozczarowanie, bo myślałam, że to będzie jednak ciekawsza historia, przynajmniej lepiej napisana.

Ja myślę, że zamysłem autora było udowodnienie, że mężczyzna też potrafi napisać książkę o następnej Bridget Jones.

Jakoś nie jestem przekonana, tzn. nie było źle, ale dobrze też nie.

[Janka]

Myślę, że gdyby mnie te dialogi tak mocno nie fascynowały swoją wyjątkowością, to też zwróciłabym uwagę na wszystkie niedoróbki. A ja właściwie na wszystko przymknęłam oko. Tylko końcówka była za mocno spaprana, żeby przymknąć.


Te dialogi, to zupełnie jak w harlequinie, o którym wspomniałam. Tylko dzięki śmiesznym dialogom zaliczyłam go do Perełek, a jak kiedyś próbowałam go czytać i wyobrażać sobie, jak by wyglądał, gdyby ktoś inny go przetłumaczył, to dużo z niego nie zostało.

[Janka]

Katarzyna Grochola - A nie mówiłam!
Jest taka książka.
Przeczytałam do końca i niestety nie dowiedziałam się, po co ona jest.
Nie ma w niej niczego. Tak zupełnie niczego. Żadnej treści. Zlepek epizodów połączonych logicznie, które do niczego nie zmierzają.
Nie buduje się żadne napięcie.
Nie ma morału.
Niczego nie uczy.
Nie bawi (było jedno lub dwa śmieszne zdania, ale na to nowelki lub opowiadania byłoby za dużo, a co dopiero powieści).
Nie rodzi innych emocji.
(Raz płakałam

Spoiler:

gdy trzeba było uśpić starego schorowanego psa.

Ale to też za mało, żeby uznać tę scenę za sens całej książki.)

W sumie była bardziej pusta niż czyste kartki.
Ukradziono mi 35 złotych i kilka godzin z życia. Kto mi to odda?

[Księżycowa Kawa]

Nie ma w niej niczego. Tak zupełnie niczego. Żadnej treści. Zlepek epizodów połączonych logicznie, które do niczego nie zmierzają.
Nie buduje się żadne napięcie.
Nie ma morału.
Niczego nie uczy.

Powiedziałam, że w ten sposób można określić większość polskiej tzw. kobiecej literatury.

Ukradziono mi 35 złotych i kilka godzin z życia. Kto mi to odda?

Nikt. I dlatego właśnie w ciemno nie płacę 35 złotych, za polskie na wszelki wypadek i za 10 złotych nie biorę.

[Janka]

Trzy poprzednie części były dużo lepsze. Duże dużo.
Można się było spodziewać, że ta też coś będzie w sobie miała.
Poprzednie też były zlepkiem epizodów, ale w nich o coś chodziło. Trzeciej dobrze nie pamiętam, ale w pierwszej i drugiej rosło napięcie, po czym wystąpiła ładna kulminacja. Było w nich też więcej ciekawych scen, np. śmiesznych.
Można tę serię podsumować, że każda następna część był gorsza, niż poprzednia.

Powiedziałam, że w ten sposób można określić większość polskiej tzw. kobiecej literatury.

Dla mnie to straszne, bo wyrosłam na absolutnie doskonałej polskiej literaturze dla dzieci i młodzieży. Duża część tych książek powstała zanim się urodziłam, ale do dziś nie tracą aktualności pod niektórymi względami.
Kocham polską literaturę i życzyłabym sobie, żeby była najlepsza na świecie.

[ewa.p]

jedyna książka Grocholi,która mnie zainteresowała to Osobowość ćmy

[Janka]

Ja wolę Grocholę od Szwai. Przynajmniej nie jest aż tak strasznie przewidywalna.

[Dorotka]

Mnie Szwaja zanudza.

[Levanda]

Z polskich pisarek czytałam jako nastolatka "owocową trylogię" Izabeli Sowy. Wtedy bardzo mi się podobała, chociaż jako 18-latka nie potrafiłam się odnaleźć w części, gdzie bohaterka jest grubo po 30. To chyba było o jakiejś lekarce?

[Księżycowa Kawa]

Sowę też mi się nieźle czytało, ale to było już dawno temu. Choć "Podróż poślubna" była już słabsza.

Od czasu do czasu coś biorę polskich autorek w poszukiwaniu czegoś fajnego, ale chwilami czuję się zniechęcona i coraz trudniej przychodzi mi dawać im drugą szansę. No, ale wszystkiego jeszcze nie sprawdziłam.

[Dorotka]

Ja zawsze pierwsze kroki w księgarniach kieruję do półek z polskimi autorkami, ale najchętniej sięgam po nowe, nieznane jeszcze nazwiska szukając u nich czegoś nowego, ożywczego, ale obowiązkowo z nutką humoru, no i oczywiście romantycznego. Jedyna nasza autorka, której jestem wierna to Olga Rudnicka, naprawdę ją lubię.

[Duzzz]

Chyba się zakochałam Krusa przyprawia mnie o niepohamowany śmiech Ostatnio patrzono się na mnie jak na idiotkę w autobusie, a ja się śmiałam w głos

Drugie spotkanie moje z autorką i równie zadowalające Przeczytałam "Ekologiczną zemstę" i nie mogłam no nie mogłam się powstrzymać przed śmiechem z tych dwóch aparatek, które postanowiły dać zemstę 'ekologiczną' łobuzowi, który jednej z nich ukradł torebkę. Wymyślają co...

Spoiler:

Że złapią go i napoją rycyną, po której chce się szybko do łazienki

One są przebojowe, ale najbardziej powaliła mnie poszkodowana, która z napięcia przed 'akcją'

Spoiler:

w kominiarkach wyhaftowała czerwone rogi A w rękawiczkach zrobiła czerwone haftowane pazury, nawet synowi, który pomagał.

Płakałam ze śmiechu.

Chociaż jest coś co zawsze mnie jakoś w polskich autorkach razi to tu na to nie zważam... Czekam na kolejne dwie książki, wiedzą moje bibliotekarki, że mają dla mnie odkładać jak tylko wrócą Zamierzam też je nabyć, takiej dawki humoru nie mogę przecież nie mieć na półce

[ewajoanna23]

ale fajnie , następna miłośnicza Kursy , w maju następna jej powieść też wydana będzie przez wyd.Prozami, ja jej stronie na facebooku możesz przeczytać więcej na ten temat.

[Duzzz]

Świetna jest Jej poczucie humoru mnie powala Te rękawiczki i czapki do łez mnie doprowadziły...
Wiele jest scen, które ukochałam i w teściowej też Teraz mam "Tajemnicę Sosnowego Dworku" udało mi się dostać w bibliotece Tylko w sumie nie wiem czy nie powinnam tego była czytać przed ekologiczną

Ile jej książek wydano? 4 przez wyd. Prozami chyba, ale widziałam jeszcze jedną tak? Więc w sumie 5? U mnie są tylko w katalogu bibliotecznym 4 I tak zamierzam ją sobie nabyć, zakochałam się no

A która według Ciebie najlepsza? Najbardziej śmieszna?