Linda Howard

[Wiedźma Ple Ple]

Albo ma dobrych murzynów koncepcyjnych. Jak Jack London.

[Janka]

I ta rozpiętość, co Agrest powiedziała:

Howard ma rozpiętość od ha ha humoru do totalnej dramatozy.

Ona jest niesamowita i nie do objęcia moim malusim rozumkiem.

[Agrest]

Obejrzałam kiedyś wywiad z Howard, mówiła że jej postaci do niej przemawiają i to jest rzeczony geniusz, a ona sama nic nie wymyśla. Mówiła, że ostatnio suszyła włosy i nagle Blair do niej zagadała.
Nie wiem jak to się ma do jej deklaracji, że teraz kiepsko jej się pisze przez tarczycę, ale tak mówiła.

A ja z kolei nie obejmuję rozumkiem, że ona jest taka uwielbiana.

[Wiedźma Ple Ple]

To ja mam tak z Roberts

[Janka]

A jest uwielbiana?
Myślałam, że niktóre książki tak, ale nie że za całokształt.
I te niektóre to też raczej muszą trafić w amatora konkretnego stylu.

[aralk]

A ja z kolei nie obejmuję rozumkiem, że ona jest taka uwielbiana.

[Wiedźma Ple Ple]

A pisze na okładkach, ze to królowa romansu?

[Agrest]

No pewnie, że Howard jest uwielbiana. Na pewno dziś mniej niż kiedyś, bo jak czytam jakieś komentarze czy recenzje, to baaardzo często Howard pojawia się na listach typu "kiedyś kupowałam jak leci, dziś już mi nie robi", ale te trochę starsze książki jak najbardziej.
Dodam, że niekoniecznie piszę o polskich warunkach, gdzie wiele jej książek nie wyszło.

Roberts jestem prędzej w stanie zrozumieć (choć serio, nie w takiej skali), choć subiektywnie po prostu mnie nudzi.

[Janka]

No właśnie, kiedyś.
Kiedyś była inna konkurencja, a na bezrybiu i rak ryba.
Ona mi się kojarzy z Michelle Martin, która też kiedyś była bardziej doceniana, a teraz pomału zapominana.

A pisze na okładkach, ze to królowa romansu?

Na okładkach jest napisane, że 1 lub 2:
1-to jedna z największych amerykańskich gwiazd romantycznych thrillerów sprzedanych w ponad 12 milionach egzemplarzy.
2-to amerykańska autorka sprzedanych w ponad 12 milionach egzemplarzy powieści z najwyższych miejsc amerykańskich list bestsellerów.

[Agrest]

No to w końcu ona jest geniuszem nie do ogarnięcia czy jej popularność to kwestia bezrybia?

[Wiedźma Ple Ple]

No właśnie, kiedyś.
Kiedyś była inna konkurencja, a na bezrybiu i rak ryba.
Ona mi się kojarzy z Michelle Martin, która też kiedyś była bardziej doceniana, a teraz pomału zapominana.

A pisze na okładkach, ze to królowa romansu?

Na okładkach jest napisane, że 1 lub 2:
1-to jedna z największych amerykańskich gwiazd romantycznych thrillerów sprzedanych w ponad 12 milionach egzemplarzy.
2-to amerykańska autorka sprzedanych w ponad 12 milionach egzemplarzy powieści z najwyższych miejsc amerykańskich list bestsellerów.

czyli nie KRÓLOWA ROMANSU
uspokaja mnie to
Nie bezrybie, chciałabym takie bezrybie.

[Janka]

No to w końcu ona jest geniuszem nie do ogarnięcia czy jej popularność to kwestia bezrybia?

Przepraszam, widocznie naplątałam.
Geniusz jednej książki miałam na myśli. Tylko i wyłącznie Pana Perfekta.
A rozumkiem nie do ogarnięcia jest dla mnie jej wszechstronność. Że i niesamowity śmiech, i niesamowita nuda. Kryminał, sensacja, romans, wątki paranormalne i sama nie wiem co jeszcze. Trudno znaleźć dwie książki, które pod ten sam gatunek podchodzą.

[Wiedźma Ple Ple]

Geniusz jednej książki miałam na myśli. Tylko i wyłącznie Pana Perfekta.

Ejże ...

[Janka]

Ejże, że dla Ciebie nie jest genialna, czy Ejże, że nie jedyna?

[Wiedźma Ple Ple]

Ejże niejedyna

[Janka]

No OK, nie czytałam wszystkich, mogę oceniać tylko po tych co czytałam.
Według mnie Howard ma kilka świetnych książek, prawdziwych perełek, można się przy nich naprawdę dobrze bawić. Ale żeby zaraz o geniuszu mówić, to raczej bym się tak daleko nie posunęła. W żadnej innej geniuszu nie dostrzegam. Najwyżej świetne elementy.
Np. taka jedna, której nie ma po polsku, z akcją bez chwili wytchnienia.
Płomenny rejs się mi podobał, ale tam trzeba przebrnąć przez usypiająco nudny początek.
Anioł śmierci jest piękny. Dobór bohaterów jest genialny, ale nie cała książka.
Nawet Polowania na sobowtóra nie można określić jako genialne, choć jest blisko.

Serio, Mister Perfekt to dla mnie jedyna genialna książka Howard.

[Księżycowa Kawa]

Trudno znaleźć dwie książki, które pod ten sam gatunek podchodzą.

Wydaje mi się nie tak trudno, "Pocałuj mnie, gdy zasnę", "Dość już łez" czy nawet "Płomienny rejs" z powodzeniem można umieścić w jednym gatunku. I oprócz tej ostatniej był ten sam schemat z zachowaniem faceta pod koniec, zresztą to pojawiło się również w nieszczęsnej "Wiosennej burzy".

[Wiedźma Ple Ple]

No OK, nie czytałam wszystkich, mogę oceniać tylko po tych co czytałam.
Według mnie Howard ma kilka świetnych książek, prawdziwych perełek, można się przy nich naprawdę dobrze bawić. Ale żeby zaraz o geniuszu mówić, to raczej bym się tak daleko nie posunęła. W żadnej innej geniuszu nie dostrzegam. Najwyżej świetne elementy.
Np. taka jedna, której nie ma po polsku, z akcją bez chwili wytchnienia.
Płomenny rejs się mi podobał, ale tam trzeba przebrnąć przez usypiająco nudny początek.
Anioł śmierci jest piękny. Dobór bohaterów jest genialny, ale nie cała książka.
Nawet Polowania na sobowtóra nie można określić jako genialne, choć jest blisko.

Serio, Mister Perfekt to dla mnie jedyna genialna książka Howard.

Cry no more.

[Janka]

Wiedziałam, że miałam coś na liście do przeczytania, czego ciągle nie zaliczyłam.
Raz już to zaczynałam i mnie uśpiło. Muszę zrobić podejście nr 2.

[Wiedźma Ple Ple]

Dla mnie to się wymyka.

[Agrest]

Trudno znaleźć dwie książki, które pod ten sam gatunek podchodzą.

Wydaje mi się nie tak trudno, "Pocałuj mnie, gdy zasnę", "Dość już łez" czy nawet "Płomienny rejs" z powodzeniem można umieścić w jednym gatunku. I oprócz tej ostatniej był ten sam schemat z zachowaniem faceta pod koniec, zresztą to pojawiło się również w nieszczęsnej "Wiosennej burzy".

Chciałam tylko zaznaczyć, że to nie ja napisałam


Dla mnie Mr Perfect wcale nie jest genialny, dlatego że w dużej mierze oceniam po romansie, a tam romans jak wiele u Howard, po dwóch dniach kocham cię, weźmy ślub i to było na tyle. Tak, tak, wiem, Sam jest super hiper i wygrał plebiscyt. A żeby książka była genialna, to geniusz nie może się ograniczyć do zaskakującego zakończenia intrygi sensacyjnej A poza tym poza rozwiązaniem jest jeszcze zawiązanie, a tam było naciągane jak gumka od majtek.


Cry No More ujdzie w tłoku.

[Księżycowa Kawa]

OK, błąd przy formatowaniu.

[Janka]

Genialność Mistera Perfekta oceniam po wątku kryminalnym. Dobry wątek musi zaskakiwać, a tutaj zaskakuje genialnnie. I niejednokrotnie.

Zawiązanie wątku kryminalnego też mi się wydawało naciągane przez większą część książki, ale pod koniec wszystko staje się oczywiste i można sobie dopowiedzieć, dlaczego z takiej bzdury zrobił się motyw ciężkiej zbrodni. Mnie przekonało.

Trudno znaleźć dwie książki, które pod ten sam gatunek podchodzą.

Wydaje mi się nie tak trudno, "Pocałuj mnie, gdy zasnę", "Dość już łez" czy nawet "Płomienny rejs" z powodzeniem można umieścić w jednym gatunku. I oprócz tej ostatniej był ten sam schemat z zachowaniem faceta pod koniec, zresztą to pojawiło się również w nieszczęsnej "Wiosennej burzy".

Polowanie na sobowtóra i Ryzykowna piekność też tworzą parę z jednego gatunku.

Jasne, że jak ktoś przeczyta wszystkie jej książki, to łatwiej podobiera podobne. Ale właśnie to podobieństwo nie jest oczywiste. Trzeba się naszukać, żeby dopasować. Można przeczytać pewnie z dziesięć jej książek i nie trafić na dwie, które będą w tej samej kategorii.

[Wiedźma Ple Ple]

Zawiązanie wątku kryminalnego też mi się wydawało naciągane przez większą część książki, ale pod koniec wszystko staje się oczywiste i można sobie dopowiedzieć, dlaczego z takiej bzdury zrobił się motyw ciężkiej zbrodni. Mnie przekonało.

I mię, jako wielbicielkę midsomer murders, gdzie dla większej bzdury okrutnie mordowano.

[Agrest]

Ale ta cale media i tak dalej, no aż w taki sezon ogórkowy nie wierzę