Jude Deveraux

[•Sol•]

to ja za Rycerza podziękuję romans ma mieć HEA definitywne i wyraźne i już. To jest powód dla którego do Deveraux mi się nie spieszy.

[Berenika]

Szczerze powiedziawszy, to ja kupiłam HEA w Rycerzu. Jakoś wydało mi się to w miarę nieźle uzasadnione.

A co do Uwiedzionej - już kilka razy pisałam o tym, że dla mnie to tam brakuje kilku akapitów chociaż. Przez chwilę nawet łudziłam się, że to u nas wycięli coś, ale nie to JD zawaliła sprawę. Podobnie jak Sol mam w przypadku tej książki ogromny niedosyt.

[Lilia ❀]

ja też kupiłam. i ogólnie Rycerz podobał mi się bardzo.

[Agrest]

Jeśli chodzi o Rycerza, to tam jest po prostu HEA na wyższym poziomie, prawdziwe porozumienie dusz i niektórzy tego nie ogarniają swym rozumkiem... na przykład ja

No dobra, racjonalnie potrafię przyjąć, że wg autorki ta książka ma HEA i że znakomita większość czytelniczek tak to odbiera (wystarczy spojrzeć na oceny, zachwyty, rankingi...)

Tylko że ja takich rozwiązań nie lubię. Dla mnie cały smak romansów to ten bagaż doświadczeń, zmiany, które zachodzą w postaciach. Romans jest w głowach. A tutaj wszystko wymazane.

Spoiler:

Ten facet na końcu to dla mnie obcy człowiek. A Nicholas o tej świadomości, jaką poznaliśmy w książce nie żyje i zmarł sam, bez żadnego kontaktu z bohaterką przez dziesiątki lat.

Nawet jeśli to jest HEA, to jest to HEA, które niweczy całe moje zaangażowanie. Choć dodać muszę, że czytałam z grubsza już wiedząc jak się skończy i to zakończenie i tak ubodło mnie mniej niż się spodziewałam, bo ogólnie cała książka okazała się nieszczególnie agrestowa

Ale to kwestia gustu. Mój jest akurat taki

[basik]

Zaczynam dopiero przygodę z tą autorką. Przeczytałam Cykl "Rodzina Peregrinów" (Ujarzmienie i Zdobywca ) i nawet mi się podobał, bardziej Zdobywca.

[Berenika]

Kiedyś zaczytywałam się we wszelkiej maści Montgomerych i Taggertach.

[basik]

teraz ja zabieram się za Montgomerych , chociaż będzie trudno , bo w bibliotekach sa tylko niektóre części

[Jadzia]

Można ich czytać spokojnie pojedynczo, szczególnie część od piątej. Bo pierwsze 4 połączone są i je dość dobrze czytać chronologicznie ale da się i pojedynczo całkiem.

I ja jakoś bardziej lubię Taggertów niż Montgomerych

[Berenika]

Jednakowoż o Taggertach chyba powstało mniej książek?

[Jadzia]

Niestety. Parę książek, parę opowiadań i tyle. A szkoda.

[aralk]

z Taggertów czytałam tylko pierwsza część, z Montgomerych troszkę więcej, ale wspomnienia mam niezłe

[ewa.p]

ja Montgomerych czytałam wyrywkowo,znaczy najpierw 6 pierwszych tytułów,a potem jak popadło,w zależności od zasobności bibliotek.Tylko Rycerza czytałam wielokrotnie,trochę z sentymentu,trochę z powodu podróży w czasie.Taggertów chyba dwie części czytałam,tzn. dwie na pewno,reszty nie pamiętam(o tym nastoletnim geniuszu ,który szukał narzeczonego dla matki i o szefie,który rzekomo potrzebował osoby towarzyszącej na ślubie kuzynki chyba)

[Jadzia]

Te dwa co mówisz, ewo, to opowiadania są. Czytałam oba I oba mi się podobały jest teś o bliźniaku tego od ślubu w antologii Zaproszenie I o siostrach dwa historyki, z czego tylko jedna książka jest z Taggertem i tylko tą czytałam, drugiej nie.

A Montgomerych to zdecydowanie jest więcej i ja też na wyrywki ich czytałam, tak po całości ale żadnej nie powtarzałam, a Rycerza w rękach nie miałam i nie przewiduję mienia

[ewa.p]

na Rycerza polowałam 14 lat zanim kupiłam(w końcu na Allegro mi się udało),ale mieć musiałam i co jakiś czas wracam.Tych historyków o Taggertach nie czytałam,biblioteki nie mają,a za każdym razem jak próbowałam kupić jakiś złośliwiec w ostatniej chwili przebijał moja stawkę w licytacji.Pech jak widać,nie chce,żebym to przeczytała

[basik]

Zaczynam Rodzinę Montgomerych od początku.
Obietnica bardzo mi się podoba, bo dużo się dzieje, jest dramatoza ale też i wesołe chwile. Bohater trochę z początku śfiniowaty, za to bohaterka jest w porządku. Jest też i zły charakter w postaci byłej kochanki, postacie drugoplanowe też bardzo ciekawe.
Jeżeli kolejne części też są takie ciekawe to mam co czytac przez kilka kolejnych dni.

[Berenika]

Myślę, że ci się spodoba i reszta

[basik]

Bardzo jestem ciekawa, dlaczego właśnie taka a nie inna jest kolejność Rodziny Montgomerych , Po pierwszych 4 tomach myślałam , że teraz będzie coś o dzieciach albo wnukach....a tu w Kusicielce jest Ameryka końca XIX wieku, a Wybawca to znowu XVIII wiek....jakoś tak dziwnie

[gosiurka]

do czołówki należą Obietnica, cały Cykl James River i Wybawca, na którym dobrze się naśmiałam
Z Obietnicy do teraz pamiętam jak wywołać łzy (a czytałam ją zaraz po wydaniu

[Kawka]

Wreszcie mi się udało trafić na książkę Deveraux, z którą nie miałam żadnych problemów. Owszem, autorka pisze solidne romanse, ale przeważnie czegoś im brak.
Własnie skończyłam pochłaniać "Wybawcę" Deveraux i mogę stwierdzić, że to najlepsza powieść tej autorki, jaką czytałam, a czytam kilka.
Jest w tej książce wszystko co lubię w romansie - przygoda, chemia między bohaterami, emocje, humor, pasja. Bohaterowie dają się lubić, ona jest rezolutna, wrażliwa i zadziorna ale nie za mocno, on tajemniczy, honorowy i równocześnie zrównoważony. Akcja sprawia, że wprost nie można się oderwać od książki. Ich słowne potyczki i wzajemnme psikusy ubarwiły książkę, choć osobiście nie jestem zwolenniczką tego motywu.
Koljeny plus - to on pierwszy się zakochuje i wyznaje bohaterce miłość. Świetny pomysł z odwróceniem schematu "zmiana ról" oraz pozornym trójkątem emocjonalnym.
Podsumowując - zdecydowanie polecam "Wybawcę" każdej romansoholiczce.

[Księżycowa Kawa]

Z przeczytanych kilku książek tej autorki pamiętam przede wszystkim "Wybawcę" i "Nawiedzoną" - one jakoś najbardziej się wyróżniły.
W "Wybawcy" podobało mi się to, że nie ograniczał się do zakładania maski, kiedy się przebierał, zaś całość wyszła humorystycznie; w tej książce jest coś takiego, że chce się do niej powrócić. Tak swoją drogą, istnieje coś o jego braciach, bo wydaje mi się, że się nie natknęłam?
Jeżeli chodzi o "Nawiedzoną" to podobało mi się jakieś dwie trzecie, bo to wszystko zaczęło się wyjaśniać, wyszło to jakoś tak zwyczajnie, po prostu czegoś mi zabrakło.
Z kolei "Dzikie orchidee" od lat stoją na mojej półce i jakoś ich nie mogę przeczytać. Widocznie jeszcze nie nadszedł na nie czas.

[Jadzia]

Dzikie orchidee są całkiem inne niż te jej typowe romanse. Zanim się za nie zabierzesz, wyzbądź się oczekiwań Ale mi się podobały.

[gosiurka]

Nawet jeśli to jest HEA, to jest to HEA, które niweczy całe moje zaangażowanie. Choć dodać muszę, że czytałam z grubsza już wiedząc jak się skończy i to zakończenie i tak ubodło mnie mniej niż się spodziewałam, bo ogólnie cała książka okazała się nieszczególnie agrestowa

Ale to kwestia gustu. Mój jest akurat taki

Rozumiem , książka podobała mi się bardzo zakończenie mniej,ale..... czytając więcej książek Deveraux czasem przeplata wiarę w reinkarnację, więc myślę, że pod tym względem jest HEA

[Księżycowa Kawa]

Dzikie orchidee są całkiem inne niż te jej typowe romanse. Zanim się za nie zabierzesz, wyzbądź się oczekiwań Ale mi się podobały.

Takie rzeczy mi nie przeszkadzają - byle książka była na poziomie; zresztą czytając już recenzje, coś takiego przemknęło mi przez głowę.

[Duzzz]

Tak swoją drogą, istnieje coś o jego braciach, bo wydaje mi się, że się nie natknęłam?

A nie było czegoś tam o jednym z jego braci, że poznał kogoś jak pływał statkiem
Pamiętasz imiona tych braci? Adam, Kit?
Ja mam chyba jakieś braki pamięciowe A do tego "Wybawcę" chyba w tym roku powtarzałam

[Księżycowa Kawa]

Właśnie że nie bardzo pamiętam, bo wprawdzie też powtarzałam "Wybawcę", ale dość dawno i całkiem możliwe, że mieli na imiona: Adam, Kit albo i nie. Spytałam tutaj, bo nie bardzo mi się chce przeglądać w Biblionetce wszystko po kolei, przynajmniej na razie.