Jayne Ann Krentz => A. Quick, J. Castle, S. James

[Księżycowa Kawa]

Co do twoich słów o Skandalu, to chyba wszystkie bohaterki jej starszych książek są takie, że gadają jakieś bzdury i głupoty, ale przeważnie tez i czyny ich są bzdurne, ale ja też ją po prostu lubię - no, przynajmniej w tym starszym wydaniu

I właśnie za to tak bardzo lubię Krentz. Wkurzają mnie płaczliwe bohaterki i nie znoszę kretynek - działają mi na nerwy. Po prostu mam sentyment do tej powieści, w zasadzie do każdej Krentz czy też Quick, bo nawet jeśli pisze coś słabszego, to da się czytać bez jakoś większych oporów, przynajmniej z mojej strony. Trochę mniej mi się podoba, gdy bierze się za paranormalne historie, ale da się przełknąć bez większego trudu.

A Lavinii i Tobiasa jeszcze nie czytałam, bo jak Amercom wydawał, to przegapiłam pierwszy tom, i mam tylko drugi i trzeci

Ja przegapiłam drugi tom i długo musiałam czekać, aż pojawi się ponownie; raz widziałam w antykwariacie po osiem złotych, ale postanowiłam poczekać, aż będzie w księgarni po 6,15, no i w końcu się doczekałam.

[Jadzia]

A najśmieszniejsze, że jednak starsze bohaterki Quick (Krentz już trochę mniej) można podciągnąć bez większych problemów do kategorii kretynek, ale jakoś to nie przeszkadza, nie?

[Księżycowa Kawa]

Nie, jakoś mi się nie kojarzą z kretynkami. Wydaje mi się, że jest więcej w tym niefrasobliwości i wiary, że wszystko skończy się dobrze; poza tym one nie poddają się w obliczu trudności, z tego, co pamiętam, zawsze podejmują walkę. No i niezależnie od tego, w co wierzą, raczej postępują rozsądnie albo prawie rozsądnie. W każdym razie nie pamiętam nic szczególnie rażącego czy też odrzucającego, ale nie czytałam wszystkiego i sporo pozapominałam.
Ostatnio czytałam "Prywatnego detektywa" (obecnie "Pensjonat Maggie") - podobała mi się jej pierwsza reakcja na widok detektywa, a także później gdy dowiedziała się pewnej rzeczy o nim, to nie awanturowała się, że nie jest z nią szczery, lecz to on się tłumaczył sam z siebie. W sumie nie przeszkadzało mi specjalnie jej twierdzenie, że wie, jak powinien wyglądać i zachowywać się prywatny detektyw, bo przeczytała trochę kryminałów, choć nie miało to sensu. Chociaż można byłoby tę historię trochę lepiej rozwinąć, a także dopracować niektóre szczegóły. Tak czy owak, "Prywatny detektyw" okazał się ciekawszy od filmu "Avengers" - wolałam poczytać, niż oglądać.

[Jadzia]

Nie pamiętam w której to było książce, historyk jakiś, mam w pamięci taką scenę, jak bohaterka sama idzie się rozprawić z szantażystą czy kimś takim, w ciemną noc, w alejkę za domem, bo coś tam coś tam i uznała, że nie może powiedzieć bohaterowi (już był bodajże jej mężem wtedy). I co druga robi coś w tym stylu, kiedy każdy rozumny człowiek by powiedział, że lepiej wszystko pójdzie, jesli do tego bohatera jednak pójdzie i mu wytłumaczy wszystko.

I naiwność, naiwność - dobrze przynajmniej, że ona się przeważnie ogranicza do postrzegania bohatera

[Lilia ❀]

to chyba była Ryzykantka

[Jadzia]

A moglo tak być, ona miała kompletne fiu-bździu w głowie

[Agaton]

Z perspektywy czasu, Quick oceniam jako takie typowe 'safe read'. Z drugiej strony, jakoś podejrzanie dużo książek pasuje mi do tej kategorii... Może to też kwestia poziomu bezpieczeństwa? Sama nie wiem

[Lilia ❀]

tak, chciała przeżyć przygody, które nie przystają grzecznym panienkom. on, zdaje się, uczył ją przeskakiwać przez płot.
a ja w ostatnich miesiącach uzależniłam się i teraz trochę zwolniłam, by nie wyczytać wszystkiego na raz (choć właśnie kończę powtórkę i biorę się za następną; chyba)

[Jadzia]

Widziałam na GR, że ostatnio coś często u ciebie Krentz się pojawia Ja zamierzam oprócz zaznajomienia się całkowitego z jej harlequinową tfurczością przeczytać resztę starszych współczesnych, których jeszcze nie czytałam.

[Berenika]

Nie pamiętam w której to było książce, historyk jakiś, mam w pamięci taką scenę, jak bohaterka sama idzie się rozprawić z szantażystą czy kimś takim, w ciemną noc, w alejkę za domem, bo coś tam coś tam i uznała, że nie może powiedzieć bohaterowi (już był bodajże jej mężem wtedy). I co druga robi coś w tym stylu, kiedy każdy rozumny człowiek by powiedział, że lepiej wszystko pójdzie, jesli do tego bohatera jednak pójdzie i mu wytłumaczy wszystko.

I naiwność, naiwność - dobrze przynajmniej, że ona się przeważnie ogranicza do postrzegania bohatera

To w rzeczonym Skandalu zdaje się było

[Księżycowa Kawa]

Owszem, coś takiego miało miejsce w Skandalu, tyle że gdy szantażysta nie zgodził się zrezygnować z szantażu, kobieta wyjęła pistol i zamierzała go użyć. Bardzo mi się ta scena podobała.

[Jadzia]

Może i w Skandalu Jak mówię, w co drugiej taka akcja

[Liberty]

A najśmieszniejsze, że jednak starsze bohaterki Quick (Krentz już trochę mniej) można podciągnąć bez większych problemów do kategorii kretynek, ale jakoś to nie przeszkadza, nie?

Wcale nie. One wierzą w drugiego człowieka i są pozytywnie nastawione do życia. Zwyczajnie dobre kobiety. I nie są też naiwniaczkami. Nie pamiętam w której to książce było, ale była taka scena, w której gł. bohater zarzucił bohaterce że jest naiwniaczką i idiotką. Na co ona mu odpowiedziała, że bardzo dobrze zdaje sobie sprawę, że świat nie jest różowy, że jest świadoma okrucieństwa, ją też życie doświadczyło; tylko nie pozwala by złe doświadczenia wpływały na jej życie i na sposób postrzegania ludzi. Mniej więcej tak to było. Krentz od dawna stanowi osobną kategorię. Ja sobie zawsze myślę o niej tak: są paranormale i jest Castle, są bohaterki romansowe i jest Quick, są macho bohaterowie i jest Krentz

[Lilia ❀]

Amen, Liberty

[Berenika]

Słuszne słowa, Liberty.

[Księżycowa Kawa]

A najśmieszniejsze, że jednak starsze bohaterki Quick (Krentz już trochę mniej) można podciągnąć bez większych problemów do kategorii kretynek, ale jakoś to nie przeszkadza, nie?

Wcale nie. One wierzą w drugiego człowieka i są pozytywnie nastawione do życia. Zwyczajnie dobre kobiety. I nie są też naiwniaczkami. Nie pamiętam w której to książce było, ale była taka scena, w której gł. bohater zarzucił bohaterce że jest naiwniaczką i idiotką. Na co ona mu odpowiedziała, że bardzo dobrze zdaje sobie sprawę, że świat nie jest różowy, że jest świadoma okrucieństwa, ją też życie doświadczyło; tylko nie pozwala by złe doświadczenia wpływały na jej życie i na sposób postrzegania ludzi. Mniej więcej tak to było.

Również z tym się zgadzam. Bo przecież tu nie chodzi o naiwność z ich strony względem życia, lecz o to, aby pomimo wszystkich przeciwności pozostać optymistą i jakby nie było, to jednak wygrywają ostatecznie.

[gosiurka]

Krentz nie trzyma się stereotypów ," bo on jak to zrobił to mnie nie kocha"(owszem to też lubimy) dobrze jest co jakiś czas przeczytać coś innego , jak biorę jej książkę do ręki to się zastanawiam, co ta główna bohaterka, zmaluje czy wymyśli w tej książce najlepszym przykładem jest, chociażby "Skandal" pierwsza książka, wydana tej autorki na polskim rynku przez De Capo gdzie on chce się mścić na jej rodzinie a ona kombinuje jak ich pogodzić Rewelacja

[Księżycowa Kawa]

Kusi mnie, aby ponownie wziąć się na "Skandal", właściwie coraz bardziej. Póki co, przeczytałam "Podstęp" (w końcu znalazłam egzemplarz z okładką, która mi odpowiada) i od początku widać, że będzie niesamowicie - rodzina uważa go za nudziarza i nie docenia jego możliwości; ona zaś uważa się za światową kobietę i jest nieco roztrzepana; w sumie gospodyni była też niczego sobie: najpierw ostrzega nauczyciela przed trzema małymi potworkami, później go podejrzewa o najgorsze, gdy ni stąd, ni zowąd zrobiło się cicho. Podoba mi się ta historia i jej spójność.

A "Bestia" była wydawana jedynie przez De Capo? Przynajmniej innej wersji nie widziałam.

[Berenika]

Tak, tylko Da Capo wydało Bestię.

[Księżycowa Kawa]

Ciekawe, jakby wyglądało to w Amber? Czasem miewają niezłe okładki.

[Jadzia]

Księżycowa, kiedy ostatnio widziałaś u Amber "niezłą" okładkę historyka? Od dawna same amorki, suche wiechecie i krzywe ramy

[Księżycowa Kawa]

Na przykład "Podstęp" Ambera mi odpowiada, szczególnie w porównaniu do tej z Abercomu, która mnie irytowała, że nie zdecydowałam się na egzemplarz, choć kosztował 4,5 złotego. Ogólnie większość z nich mogła być. Podobały mi się okładki Ranney: "Portrety miłości" "Nieodparta miłość" albo Hunter - nie pamiętam już tytułu, lecz okładka zawierała dużo fioletu; podobała mi się na tyle, że chciałam ją mieć, tylko że treść nieszczególnie mi przypadła do gustu i co gorsza była z błędami.

[Berenika]

Historyczne okładki amberowskie wołają na ogół o pomstę do nieba. Choć niektóre (Putney albo Foley) nie wywołują natychmiastowej zgrozy estetycznej.

[Księżycowa Kawa]

Historyczne okładki amberowskie wołają na ogół o pomstę do nieba.

A jakie?
Na myśli mi przychodzi Balogh i jej "Zauroczeni" - tak mi się to nie podobało, że nie chciało mi się tego wypożyczać, bo sądziłam, że będzie nudne. W sumie "Alchemia" Quick jest słaba, a i "Blask snów" (czekam aż to wydadzą w ciekawszej szacie graficznej) lub obecny "Szept płomieni".

[Jadzia]

Zerknij tutaj. Balogh jest wyjątkowo pokrzywdzoną przez Amber autorką... Julii Quinn też się dostało... A i Amanda Quick... szkoda gadać...