Judith McNaught

przez **Heidi** » 15 grudnia 2011, o 18:33

o Czuję że rzucasz mi rękawice a ja z przyjemnością je podniosę po przeczytaniu opisu :byebye:

przez **nana_rlbi** » 16 grudnia 2011, o 00:04

Heidi napisał(a):Daruję sobie wykłócanie się w tym temacie, zważywszy na zbliżające się święta. choć może i tam zaglądnę może znajdzie się ktoś kto podziela mój zachwyt

ja się dołączę :smile:

przez **Heidi** » 19 grudnia 2011, o 18:15

Fajerwerki genialne, jutro napiszę więcej

przez **Heidi** » 20 grudnia 2011, o 18:57

Książka swoją wyjątkowość zawdzięcza temu, iż jak dla mnie jest na prawdę interesująca. Rzadko się zdarza żeby książka mnie ciekawiła, bo zazwyczaj jest do granic możliwości przewidywalna. Może za bardzo pewne motywy są powielane u wszystkich autorek. Inaczej jest jeśli jest się młodym czytelnikiem romansów, ale jeśli czyta się je 10 lat, to rzadko może coś przykuć naszą uwagę - i znaleźć coś czego jeszcze nie było. Zaskakujący dialog, zaskakujące zachowanie, zaskakujący obrót akcji to coś czego ostatnio mi najbardziej brakuje, coś po czym nie pomyślę -- WIEDZIAŁAM.

W fajerwerkach było kilka rzeczy, które muszę pochwalić przede wszystkim wątki poboczne zawsze je omijam a tu przykuły moją uwagę miłość siostry, czy wątek kryminalny, jeśli można tak go nazwać. Nawet kiedy dziewczęta opowiadały swoją historię biwakowania, to czułam jak bym siedziała wśród tej rodziny przy stole i słuchała z zapartym tchem ich opowieści.
Książka ma bardzo zabawne momenty, szczególnie jak wypowiada się babcia. Pozytywnie zaskakuje brakiem intryg, byłam przekonana kiedy bohaterka chciała zrobić bohaterowi niespodziankę i przyjechać bez zapowiedzi, to byłam przekonana na 100 % że zastanie u niego (wuja ) w mieszkaniu jakąś kobietę - bo tak jest zawsze. A tu proszę, kto czytał ten wie jak było

I najpiękniejsza scena po której dostaję dreszczy, kiedy to bohater jest na werandzie, i ona nieświadomie też się tam pojawia, aby podjąć decyzję czy spędzić z nim prawdziwy miesiąc miodowy i co on na to : :-P

Gdy przechodziła obok Cole'a, schwycił ją za rękę, tak że musiała się zatrzymać i
obrócić. Patrzył na nią w milczeniu i przyciągał do siebie. Mówił łagodnym tonem, który zbił
ją z tropu.
- Nie igraj ze mną, kotku.
Schwycił ją za drugą rękę i pociągnął. Znalazła się na nim...
:sweet_kiss:

SUPER DZIĘKI ZA PSEUDO-POLECANKĘ :adore:

przez **sunshine** » 20 grudnia 2011, o 19:02

Cieszę się że się podobało

przez **maddalena** » 20 lutego 2012, o 17:39

Skoro pochwaliłam się, że przeczytałam Coś wspaniałego to wypada coś skrobnąć :lol:

Więc tak:
Brak mi słów :lol:

Ok. ok...

Książka rozpoczyna się naprawdę fajnie... gdy po krótkim poznaniu Sandy mówi Jordanowi, że wygląda jak posąg Michała Anioła...
Coś takiego powiedzieć facetowi, okropność!
Na wytłumaczenie mamy fakt, ze była młoda i głupia :hyhy:

W realu to może nie jest fajne, ale przeczytać o tym w książce... dodaje pikanterii :hyhy:

Moim skromnym zdaniem, najlepszym momentem i fragmentem książki, jest sytuacja w której Aleksandra zostaje postrzelona a mężuś to odkrywa i trzymając ją na swych ciężko spracowanych książęcych rękach :lol:

, pognał z nią do powozu... oraz gdy tłumaczy się leżącej w śpiączce żoneczce :lol:

Lubię czytać o świnach a w tej książce, bohater był za mało świniowaty :rotfl:

Zgodzę się, że jego zachowanie był okropne ale nic jej nie mówił tylko był obrażony a ona nie wiedziała o co i była dla niego milusińska.

Pomimo tych drobnych mankamentów książka jest nawet fajna :haha:

przez **Katarzyna888** » 22 lutego 2012, o 12:06

W tej ksiazce moj ulubiony moment to

Spoiler:

przez **maddalena** » 28 lutego 2012, o 13:48

Zgadzam się, ten fragment również jest bardzo ciekawy.

przez **Alias** » 10 marca 2012, o 16:49

Mam zamiar zabrać się w końcu za tą tak szerko tu omawianą Whitney. Nie przeraża mnie tak bardzo śfinowatość bohatera, co raczej objętość tej knigi.

przez **Katarzyna888** » 10 marca 2012, o 16:56

Mnie nie przerazila tylko dlatego, ze czytalam z komputera:)
Przeczytaj, troche sie slimaczy, ale ma swoje dobre sceny ( i te kontrowersyjne):)

przez **sunshine** » 10 marca 2012, o 18:31

jestem ciekawa Twojej opinii Alias po przeczytanie o Whitney

przez **aralk** » 10 marca 2012, o 20:21

to książka, która wyzwala we mnie nie do końca zrozumiałe emocje:

Spoiler:

przez **Fringilla** » 11 marca 2012, o 01:24

no ja wciąż swój system mam: kawałek czekolady na przemian z rzucaniem mięsem tonem pełnym zdziwienia przy co lepszych momentach ^_^

przez **Alias** » 11 marca 2012, o 11:43

Póki co czyta mi się to dzieło bardzo dobrze, ale jestem przed 200str., więc cała kupa dramatów (czyli jakieś 500 str.) dopiero przede mną.

przez **aralk** » 11 marca 2012, o 14:20

Fringilla napisał(a):no ja wciąż swój system mam: kawałek czekolady na przemian z rzucaniem mięsem tonem pełnym zdziwienia przy co lepszych momentach

system jakiś wypadałoby wypracować, bo o ile do szacownej książki nie zamierzam nigdy więcej zaglądać, o tyle mógłby sprawdzić się w innych

przez **sunshine** » 11 marca 2012, o 14:27

Z tego co ja pamietam to nawet w spokoju czytałam tę książkę. Tylko się zastanawiałam i dalej zastanawiam po jaka cholerę autorka wymyśliła na tych bohaterów tyle dramatów, masakra. confused1

przez **Agrest** » 11 marca 2012, o 14:39

To była jej pierwsza książka, więc może chciała wszystkie pomysły za jednym zamachem spisać

Z drugiej strony, niektóre autorki mają po prostu tendencję do serwowania nadmiaru :lol:

przez **aralk** » 11 marca 2012, o 18:56

no tak, ale nawet Wielka Miłość nie usprawiedliwia znoszenia takiej ilości kretynizmów partnera

przez **sunshine** » 11 marca 2012, o 18:58

Dokładnie, ta jego śfiniowatośc była straszna. Był nawet gorzej niż śfiniowaty.

przez **aralk** » 11 marca 2012, o 19:00

ja tam bym go zamknęła, dla mnie był groźny dla otoczenia i należało go izolować

przez **sunshine** » 11 marca 2012, o 19:00

Dokładnie należało go zamknąć :hyhy:

przez **Alias** » 11 marca 2012, o 19:01

Brnę dalej i dalej mi się podoba

przez **Agrest** » 11 marca 2012, o 19:18

aralk napisał(a):no tak, ale nawet Wielka Miłość nie usprawiedliwia znoszenia takiej ilości kretynizmów partnera

Ja tylko snuję rozważania o tym, co mogło kierować autorką; co do znoszenia kretynizmów, to tej książki nie dałam rady nawet do połowy doczytać :rotfl:

przez **aralk** » 11 marca 2012, o 19:22

pamiętam

ja przetrwałam jedynie z powodu tego, że byłam na obczyźnie, w jednym miejscu bez dostępu do żadnej innej książki w naszym języku :rotfl:

przez **Fringilla** » 11 marca 2012, o 19:45

Agrest napisał(a):To była jej pierwsza książka, więc może chciała wszystkie pomysły za jednym zamachem spisać Z drugiej strony, niektóre autorki mają po prostu tendencję do serwowania nadmiaru

no, ale w kolejnych tez się dramatoza szerzyła, natomiast u takiej Eloisy nastąpiło wygaszanie (chociaż tez aż do przesady

a w ogóle uważam, że oddałaś pole - do połowy? nie poznasz tego uczucia po zakończeniu lektury, buaaa :hyhy:

Judith McNaught

Kto przegląda forum