Johanna Lindsey

[Scholastyka]

poszukam, gdzieś w kilometrach moich pólek to tkwi

[Heidi]

Ależ nie raz mu mówiła i pytała się czy pozbędzie się tej flądry i on za każdym razem odpowiadał, że nie. Widziała ich zresztą wielokrotnie razem , co miała mu jeszcze powiedzieć masz romans, przeszkadza mi to. Nie mówiła mu tylko o rzeczach, które Amelia nawymyślała jej.

Jeśli chodzi o zarządzanie jego posiadłością i bycie Panią na dworze. Nie dziwi mnie fakt, że nie poczuwała się Panią, nie chciała tego małżeństwa a jak tylko się pojawiła, to Amelia wyraźnie zasugerowała, że ona tu piastuje to stanowisko z woli Rolfa. Czuła się obco na nie swoim terenie wśród nieswoich ludzi. Ale oj tak stanęła na wysokości zadania i to co mogła zrobić dla dobra zamku zrobiła.
Leoni już po prostu miała taki charakter, jej osobowość wykształciła się podczas lat spędzonych w samotności z dala od jakiejkolwiek rodziny i miłości. To fakt nie umiała walczyć o miłość, ale ja ją całkowicie rozumiem, cóż to za upokorzenie mieszkać z kochanką męża, która spodziewa się dziecka pod jednym dachem. Na dodatek ona tez była w ciąży. Spakował się i wyjechała to całkiem naturalne i normalne. Oczywiście iektóre kobiety wolą knuć intrygi żeby za wszelką cenę zatrzymać przy sobie mężczyznę np. Amelia. Leoni taka nie była, wolała się usunąć i mieć święty spokój w swojej warowni i nie znosić dłużej upokorzenia. Rolf sam powinien wiedzieć co jest najważniejsze i wiedzieć jak się zachować, ale czasem z jego błyskotliwością i rozumem było kiepsko

Co do króla to moim zdaniem on z niej to wyciągnął, nie chciała go okłamywać, a może poczuła się jak na rozmowie u psychologa. Cóż, zapytał dlaczego nie jest z nim szczęśliwa to mu odpowiedziała:

- Nie wierze, że jesteś aż tak niezadowolona z małżeństwa, jak twój mąż sądzi. Może na początku byłaś mu przeciwna, ale ujrzawszy go, poczułaś ulgę, prawda? - Nawet nie czekał na jej odpowiedź. - Powiedz mi, lady Leonie, jesteś zadowolona z sir Rolfa?
- Jeśli ta myśl sprawia waszej wysokości przyjemność.
- To nie jest odpowiedź.
- Zatem moja odpowiedź brzmi: nie.
- Cóż to znowu...
Leonie serce skoczyło do gardła.
- Wasza wysokość nie chciałby, żebym kłamała. Oto odpowiedź na pytanie.
Henryk zachichotał.
- W istocie.
Leonie zapomniała, że król łatwo wpada w złość. Powinna patrzeć na jego minę, zamiast stać ze spuszczonymi oczyma. Na szczęście wyglądało na to, że go udobruchała.
- To bardzo intrygujące, moja droga - mówił dalej zamyślony król. - Damy uważają, że twój mąż jest bardzo pociągający.
- Bo jest - zgodziła się Leonie.
- Czy ci się podoba?
- Nie powiedziałam, że mi się nie podoba, wasza wysokość.
Henryk zmarszczył gniewnie brwi.
- Zasłużył się nam wielokrotnie. Otrzymał dobra. Zdobył niewyobrażalne bogactwo z łupów wojennych i na turniejach. Zatem powiedz mi, co ci się nie po doba w Rolfie d'Ambercie.
Nie mogła uniknąć odpowiedzi. Rozejrzała się wokół i upewniła, że nikt oprócz króla nie usłyszy jej wyznania.
- Jak sądzę, wielu żonom to się nie podoba - zaczęła z lekkim wzruszeniem ramion. - Mój pan Rolf nie jest wiernym mężem.
- Widząc cię, trudno mi w to uwierzyć - odparł Henryk.
- Chciałabym w to wątpić - przyznała.
Zapadła cisza.

[ewa.p]

według mnie jeśli potrafiła się otworzyć przed obcą osobą(czy to Henrykiem,czy przed zastępcą męża) to tym bardziej powinna zaufać mężowi i powiedzieć mu,co ją gryzie.Ucieczka to nie jest dobry sposób na rozwiązywanie problemów,mówię z doświadczenia.
Owszem mieszkanie z kochanka męża było dla niej upokarzające,ale przecież przez dłuższy czas jej męża nie było w domu.Mogła zwrócić uwagę Amelii,że to ona jest panią domu,zresztą potrafiła wziąć się za porządki czy rachunki(i nieuczciwego rządcę),jeśli tylko chciała.Reszta jej postępowania(łącznie z ukrywaniem uczuć czy pretensji) była według mnie po prostu głupia

[nattka69]

Johanna Lindsey - moja ulubiona autorka

Co do "Bezdroża Miłości" - Jest to jedna z moich ulubionych. Nie podobało mi się, oczywiście, stosunek Leonie do Amelii. Była przy niej cicha jak myszka, siedząca w kącie i potakująca powoli główką. Tamta sobie przypisywała wszystkie zasługi co do gospodarstwa, ale Rolf mógł zauważyć, że nic nie robiła przez ten cały czas, to po co i teraz miałaby się starać. Leoni chociażby do tego mogła się przyznać, a nie że potem Rolf te biedne kwiatki kopał, jak się dowiedział, że nie tylko to jego ukochana robiła : D .

Zakochałam się w książce "Bunt Serca", którą mogę czytać godzinami i nigdy mi się nie znudzi



Dla mnie lepszej autorki nie ma, a od "Buntu Serca" lepszej książki

[sunshine]

Dziewczyny co sądzicie o książkach Dzikie serce i Nieposkromiony..?

Nic tej pani nie czytałam i sobie wzięłam te dwie z ciekawości

[ewa.p]

Colt mi się podobał.Dzikie serca na razie stoją nieprzeczytane na półce(jak jeszcze parę innych tytułów).

[Wiedźma Ple Ple]

a dla mnie z kategorii trzy zet

[Lilia ❀]

to znaczy?

[Wiedźma Ple Ple]

zakuć, zaliczyć, zapomnieć

oprócz Srebrzystowłosego, tego się nie da, zapomnieć

[aralk]

ano i mnie starszy kilka koszmarków

[Jadzia]

Ja nie mogę zapomnieć tego diabłą nieszczęsnego co ją uwiódł, albo raczej tej piękności zasmarkanej, co została uwiedziona
I wybaczcie dziewczyny, którym się to podobało, ale ta książka, albo raczej wspomnienie o niej wzbudza we mnie agresję

[sunshine]

A o jaką książkę Jadziu chodzi?
Tak żebym wiedziała na przyszłość.

[Lilia ❀]

Diabeł, który ją uwiódł.
Jadzia jest uprzedzona, ja ją lubię. Lubię tę dylogię.

[sunshine]

Aaa
może kiedyś sięgnę

[ewa.p]

Właśnie przeczytałam Powiedz,że mnie kochasz.Książka należy do cyklu Rodzina Mallory.Ten akurat tytuł jest piątym tomem serii.Kłopot w tym,że wydano jedynie dwie pierwsze części,później właśnie piątą oraz siódmą i ósmą.Książka jest ciekawa,tyle,że mnóstwo w niej odniesień do części poprzednich.Jest mowa o Reginie i Nicku,z książki Kocha się tylko raz(tą akurat czytałam);o Rosslyn i Tony'm z Buntu serca(tego nie czytałam) ale również o Amy i Warrenie, oraz o Georgii i Jamesie,których losów nie tłumaczono.Trochę to mąci odbiór książki,bo wielu rzeczy trzeba się domyślać

[basik]

Dla siebie stworzeni- to ostatni tom z Cyklu Rodzina Mallory i chociaż prawie cała rodzina tu występuje, to żaden członek klanu, nie jest głównym bohaterem, tylko przyjaciel Drew i jego żony (W niewoli pożądania)

Julia, córka bogatego kupca w wieku 5 lat zostaje zaręczona z Richardem, drugim synem hrabiego. Niestety od samego początku znajomości narzeczeni pałają do siebie nienawiścią, a do ślubu nie dochodzi, bo Richard ucieka z domu przed ojcem tyranem. Spotykają sie dopiero po 11 latach, ale z początku nie poznają siebie i zaczynają flirtować.
Gdy wreszcie rozpoznają siebie, do głosu dochodzi dawna nienawiść, co prowadzi do wielu nieporozumień, awantur i chęci zerwania dawnych zaręczyn, na które nie chce zgodzić się jego ojciec i konsekwentnie dąży do ich ślubu.

Książkę bardzo dobrze się czyta, dużo ciekawych sytuacji, emocje może wzbudzać postępowanie jego ojca , bohaterowie raczej pozytywni (chociaż nie zawsze), jedyny kłopot to połapać się kto kim jest z Mallotych, bo o losach Georgii i Jamesa, książki jeszcze nie wydano, a Richard tam już się pojawił (beznadziejnie zakochany w Georgii)

[sunshine]

Przeczytałam w końcu Nieposkromionego Colta Thundera ;)
i stwierdzam, że bardzo sympatyczna książka, nie wiem czemu myślałam, że facet będzie śfinią, będzie targanie za włosy i takie tam
Fajna historia właściwie, spokojna, bez jakiś mega porywów, miłość fajnie się rozwija, sceny miłosne takie spokojnie i w porządku aczkolwiek seks na koniu... no padłam
Pierwsza książka tej pani zaliczona
no i na razie się nie zawiodłam. Choć to dopiero pierwsza książka

[Lilia ❀]

weź się za rodzinę Malory

[tajemna]

Dokładnie to samo chciałam napisać. Ja chyba się wezmę za ostatnią część po polsku, mianowicie Dla siebie stworzeni. Nie wiem dlaczego, ale jej nie czytałam. Czytała któraś? Warto?

[Lilia ❀]

Basia czytała i napisała opinię. Szukaj kilka postów wstecz.

[Berenika]

O trzy posty wyżej nad twoim jest.

Ubolewam nad tym, że nie mamy historii Georgii i Jamesa. mogliby to wreszcze wydać.

[tajemna]

Ło matulu ślepa jestem! No to chyba się za nią złapię

[basik]

Musisz ją uwieść niezbyt mnie zachwyciła i oceniam ją na 4 przede wszystkim za humor, na który nie można narzekać.

Katey, młoda Amerykanka po śmierci matki, po której odziedziczyła wielką fortunę wyjeżdża do Anglii, aby poznać swoją rodzinę. Już na statku poznaje Boyda ( brata Georginii) , który od razu postanawia że to będzie jego przyszła żona.
Ona jednak odrzuca jego zaloty. Potem spotykają się już w bardziej dramatycznej sytuacji, gdy Katey ratuje porwaną córkę Anthony Malory i zostaje posądzona przez Boyda, że to ona jest porywaczką, przez co trafia do więzienia.
Potem znowu ma zamiar wyruszyć z podróż dookoła świata i w tym celu wynajmuje statek Boyda, który ma nadzieję, że ta podróż zbliży ich do siebie.
Niestety sprawy zaczynają się komplikować,

Spoiler:

bo okazuję się , że Anthony jest jej biologicznym ojcem.

Treść trochę banalna, romans bardzo mało rozwinięty, więcej powtórek z tego co już było w poprzednich tomach i sprawy rodziny Molory są na pierwszy planie.
Ale czyta się lekko i przyjemnie, dzięki zabawnym sytuacjom i dużej dawce humoru.

[Wiedźma Ple Ple]

to za co aż 4?

[basik]

tylko i wyłącznie za humor, bo można się zdrowo pośmiać z dialogów oraz sytuacji