Warrior - Archer Zoe (Agaton)

[Agaton]

"Warrior" - Archer Zoe

Tak właściwie, to nie wiem gdzie by ten tytuł wcisnąć, mając do wyboru nasze kategorie Niby to historyk, okres panowania królowej Wiktorii, jakby nie było, ale elementy paranormalne ma, a jakże. Przy czym nie znajdziemy tu wampirów, zmiennokształtnych, wilkołaków czy nawet mlekołaków. Bardziej to podpada pod fantasy, bo mamy do czynienia z magią. Magią nie byle jaką, bo istniejącą na całym świecie, przy czym tylko nieliczni wiedzą o jej istnieniu (Tak po prawdzie, to jest nasz normalny wymiar, nie alternatywa ). Ci źli, którzy chcą podbić świat, i ci dobrzy, którzy ten świat chronią. Magię uprawiać może każdy, kto wie o jej istnieniu, o ile zna odpowiednie formułki i ma do tego narzędzia. Takim narzędziami są tzw. źródła. Przedmioty o potężnej mocy, które w rękach tych złych mogą służyć niecnym celom. Dla przykładu, zdobycie władzy na światem. Se, se, se.

Mój kontakt z tym tytułem był dziełem przypadku. Lubię oglądać oceny różnych osób na goodreads i potem sprawdzać co to za książka, o ile ma ciekawą okładkę, tytuł lub, już później, komentarz. Dwa razy trafiłam na pozytywną opinię osób, których wrażenia pokrywały się z moimi (Nie żeby tylko dwie dobre oceny miała ta książka, po prostu przez konto dwóch osób na nią natrafiłam.) i postanowiłam przetestować. Na innym portalu oznaczenia były takie: romans, historyk, akcja/przygoda, paranormal/magia/fantasy, miejsce akcji - Mongolia. Ciekawość to jedno z moich imion, musiałam sprawdzić.

Jedna panna napisała tak, tu cytuję: "Polecam każdemu, kto lubi romanse z gorącym wojownikiem/żołnierzem, jako bohaterem, akcję, przygodę, magię i ekscytujące sceny miłosne."
Sprawdźmy zatem --->
Gorący bohater? Owszem, jak najbardziej.
Akcja? Sporo, a nawet i więcej.
Przygoda? Patrz wyżej i jeszcze trochę.
Magia? Bez dwóch zdań.
Sceny? No raczej...!

Dla mnie to taka baja, która cieszy. Kawałek dobrej rozrywki, nawet jeśli coś się wyciera na brzegach. Pojawiły się 'ale', bo:
* pojęcia nie mam ile z tej książkowej Mongolii to totalny wymysł, a ile prawda. Podejrzewam, że autorka mogła coś sobie pozmyślać.
* czasem odnosiłam wrażenie, iż bohaterowie tylko noszą kostiumy, a tak naprawdę dużo bliżej im do współczesności. W sumie, nie przeszkadzało mi to specjalnie, ale ktoś może mieć taki zarzut. Cóż, i ja na to zwróciłam uwagę, choć mało mnie to obeszło.
* zabrakło mi trochę emocji. Na mój gust, relacje między parą mogłyby być bardziej rozbudowane i głębsze, ale widać taki urok gatunku. W końcu nie można porównywać klasycznego romansu z tym, bo tutaj jeszcze trzeba było upchnąć magię i akcję, zaś objętościowo jest porównywalnie. Gdzieś coś uciec musiało.

Na koniec napiszę tak. Interesująca opowieść, która ma i wady, i zalety. Nie mogłaby co prawda stanowić podstawy w mojej diecie romansocholicznej, ale jako deser, proszę bardzo.

Aaa. Kung-fu się pojawiło, też.

Podsumowując, nie radzę szukać głębokiego sensu. Jest dobrze tak, jak jest. Zabawa przede wszystkim Przy czym głupio też nie jest. Oj, nie.

[Liberty]

Brzmi nawet nawet Zoe Archer chyba została nominowana do RITY z kat. romans paranormalny za "Rebel".

[Jadzia]

No więc ogólnie rzecz biorąc, zgadzam się w opinią Agatona

co do kostiumów, które noszą bohaterowie według Agatona - może i tak było, ale czy wyobrażasz sobie prawdziwą wiktoriańska panienkę robiącą rzeczy, które robiła Thalia? Ja nie bardzo

I kurcze, Mumia i Indiana - te filmy miałam przed oczami

Ale było bardzo fajne i się zastanawiam nad kupnem dalszych części

[Agaton]

co do kostiumów, które noszą bohaterowie według Agatona - może i tak było, ale czy wyobrażasz sobie prawdziwą wiktoriańska panienkę robiącą rzeczy, które robiła Thalia? Ja nie bardzo

Tia, w innym wymiarze Tak tylko mi przyszło do głowy, że zazwyczaj autorki trochę bardziej starają się ograniczać swoje bohaterki, żeby nie było widać na pierwszy rzut oka (Wiecie o co chodzi, bo to i tak widać.), iż mamy współczesną pannę w gorsecie Tutaj Thalia była niczym jedna z bohaterek Indiany Chociaż, swoją drogą, do treści tej książki pasowało to bardzo.

A ja pewnie kiedyś też przeczytam kolejne części, przy czym opinie mają różne. Z całości wypowiedzi doszłam do wniosku, że prawdopodobnie ten pierwszy tom najbardziej będzie mi odpowiadać.

[Jadzia]

Ja kupiłam, bo pierwsza część serii ja tam zawsze serie zaczynam czytać od początku i utykam gdzieś po drodze

I nie wiem, czy by odpowiadało, gdyby autorka próbowała jakoś, jak napisałaś, ograniczać bohaterkę... Strasznie by to było sztuczne zważywszy na całość.

[Agaton]

Ja kupiłam, bo pierwsza część serii ja tam zawsze serie zaczynam czytać od początku i utykam gdzieś po drodze

Ja się staram czytać od początku, ale zwykle różnie to wychodzi. Tutaj chyba zaważył raczej opis i ogólne wrażenia innych osób, a nie kolejność Tak czy inaczej, cieszę się, że zaczęłam od początku. Na pewno niczego nie pogubię po drodze.

I nie wiem, czy by odpowiadało, gdyby autorka próbowała jakoś, jak napisałaś, ograniczać bohaterkę... Strasznie by to było sztuczne zważywszy na całość.

Wiem o tym, dlatego napisałam, że do treści książki taka bohaterka pasowała. "Historycznie poprawna" gryzłaby się z pomysłem

[Agrest]

Przeczytałam książkę, przeczytałam recenzję (powtórnie

Z Agatonowych ale zgadzam się z trzecim, częściowo. Fajnie, gdyby romans był jakiś bardziej oryginalny (ponieważ czytałam wcześniejsze romanse Archer, wiem że potrafi) i myślę, że gdyby autorka trochę nad tym popracowała zamiast nad opisami natychmiastowego pożądania, to mogłoby jej się udać. Nie wydaje mi się, żeby duża domieszka przygodowości w tym przeszkadzała, pirackie romanse Canham są dość przygodowe, a jednocześnie interesujące romansowo. Mnie wręcz zaskoczyło, że ta książka była właśnie zupełnie klasycznym romansem, bo chyba po okładce i wcześniejszej lekturze np powyższej recenzji wydawało mi się, że przygoda będzie znacznie bardziej dominująca, a romans gdzieś w tle, a tak nie było. Na co absolutnie nie narzekam, oczywiście Proporcje jak dla mnie akurat i rodzaj przygody też, nawet nie musiałam za dużo ominąć (wszelkie opisy walk i akcji z reguły odpuszczam)

Ale pomimo tego, że romans idealnie mógłby być ciekawszy, to nie było też jakoś zniechęcająco nudnie pod tym względem, więc o ile romanse w kolejnych częściach dadzą się odróżnić jeden od drugiego, to nie będę narzekać

Natomiast co do kostiumów - czy one były bardziej widoczne niż w innych historykach? Bo szczerze mówiąc nie zauważyłam.
No i ta Mongolia. Wydaje mi się, że jest to po prostu taki tradycyjny, może i stereotypowy, obraz przeszłości tego kraju. Archer pewnie można przyłapać na błędach w niuansach, ale wszystkie informacje, które z ciekawości z grubsza zweryfikowałam - o obyczajach i miejscach - zgadzały się. Ale przy otoczce przygodowo-baśniowej chyba tak nie przeszkadza tradycyjność obrazu.