Przywoływacz dusz
Gail Z. Martin
06.04.2011
Wygodne życie Martrisa Drayke’a, drugiego syna króla Bricena z Margolanu, legło w gruzach, gdy jego starszy, przyrodni brat Jared wraz z mrocznym magiem Arontalą zabijają króla by przejąć tron. Tris ucieka z trójką przyjaciół: kapitanem gwardii Soteriusem, nadwornym mistrzem bardów Carroway’em oraz Harrtuckiem, królewskim gwardzistą.
W świecie, w którym duchy ukazują się otwarcie i wpływają na sprawy żywych ludzi, Tris skrywa głęboką tajemnicę. Podejrzewa, iż może być spadkobiercą magicznej mocy swojej babki, która była potężną czarodziejką. Taka magia uczyniłaby z Trisa Przywoływacza Dusz, obdarzonego rzadkim magicznym darem pozwalającym na pośredniczenie pomiędzy żywymi a umarłymi.
A ja to już mam
. I postanowiłam się podzielić mymi wrażeniami z lektury i nie tylko. Zacznę od okładki, która wyjątkowo mi się podoba, bo co rzadko się zdarza łączy się z treścią książki. Co prawda mam nadzieję, że tytułowy Przywoływacz Dusz, czyli Tris to nie jest pan w kapturze z okładki, bo mam inną wizję tego bohatera, ale poza tym wszystko mi pasuje. Szczególnie ten szary odcień zieleni, kojarzący się z duchami, umarłymi i nieumarłymi. Napisałabym, że ładna jest ale ładna to można napisać o kładce romansu 
a nie książki fantasy, napiszę wiec dobra jest 
. I nieźle wygląda na półce. 
To tyle odnośnie opakowania, teraz słów kilka o zawartości. „Przywoływacz dusz” to książka Gail. Z Martin, przedstawiająca historię Matrisa Drayke’a drugiego syna króla Bricena z Margolanu, którego przyjemne życie kończy się w momencie, gdy jego przyrodni brat Jared zabija ojca i nie tylko jego, tym samym przejmując władzę w królestwie. Tris musi ratować się ucieczką i szukać sprzymierzeńców, którzy pozwolą mu zemścić się na bracie oraz uratować cały świat Siedmiu Królestw. Bo tak jak w każdym porządnym fantasy tak i tu prócz osobistych rachunków do wyrównania bohater musi uratować świat przed zagrażającym mu niebezpieczeństwem. W tym przypadku zagrożenie będzie uosabiał Foor Arontala mag, którego celem jest uwolnienie Obsydianowego Króla a gdy do tego dojdzie świat pogrąży się w chaosie, krwi, zniszczeniu…
Całe szczęście Tris jest dziedzicem mocy swej babki, jest Przywołwaczem Dusz, czyli kimś kto pośredniczy między światem żywych a martwych, ma moc wzywania duchów i odsyłania ich, kierowania ich działaniami 
i Obsydianowego Króla wraz z Arontalą może wysłać na tamten świat 
. Problem polega na tym, że owszem moc ma ale gorzej z wiedzą jak tą mocą kierować… 
, zanim się tego nauczy minie wiele czasu a na razie jest niczym ślepe pisklę, taki słodko nieporadny Ślepe pisklę nie jest jednak pozbawione pomocników i przyjaciół. W jego ucieczce towarzyszą mu kapitan gwardii Soterius, bard Carroway, jeden z najlepszy żołnierzy jego ojca Harratuck, później dołączy do nich skuszony obietnicą sowitej nagrody najemnik i przemytnik Vahanian i kilka innych osób, ponadto czuwa nad nim Zgromadzenie Sióstr będące dość ciekawą organizacją, kobiecą organizacją skupiającą kobiety władające mocą
.Akcja płynie szybko, od czasu do czasu wędrówka bohaterów urozmaicana jest przez sceny walk i potyczek, a to na miecza a to na języki
. Na swojej drodze przyjaciele z przymusu spotykają interesujących ludzi i nie mniej interesujące duchy. A czytelnicy zostają zapoznani ze światem, w jakim pisarka osadziła akcję książki. Światem trochę przypominającym nasze średniowiecze, z tym że pełno w nim magii, istot magicznych, artefaktów i amuletów a obok ludzi żyją wampiry zwane vayash moru. Martin udało się stworzyć naprawdę niezwykły świat i mam nadzieję, że nie popsuje tego dobrego wrażenia w kolejnych tomach.Gdybym miała stawiać „Przywoływaczowi dusz” oceną dostałby czwórkę z plusem, bo jest to książka dobra ale nie zaskakująca, nie miałam większych problemów z przewidzeniem, co się wydarzy na następnej stronie, ale nie czytało mi się z tego powodu źle. Wręcz przeciwnie, czas spędzony na lekturze minął mi bardzo szybko i nawet nie zauważyłam, kiedy dotarłam do ostatniej strony. Chętnie czytałabym dalej o Trisie, Vahanianie i ich problemach nie tylko z zagrożeniem płynącym od strony ich wrogów ale również o tych, które sprawiają im kobiety, ponieważ mamy tu ładnie poprowadzone dwa wątki miłosne: Trisa(zasygnalizowanu) i Vahaniana i pewnej uzdrowicielki (dość rozbudowany).
„Przywoływacz dusz” nie jest książką, która wprowadza coś nowego, ale jest książką dobrze napisaną, w której motywy znane z innych książek, zostały w ciekawy sposób przetworzone. Książką, która nie nudzi i którą warto przeczytać.
A teraz prośba niech ktoś to przeczyta bo muszę porozmawiać o:
1. Jaredzie, bo to palant totalny..
2. Vahanianie i Carin, bo kocham ten motyw kto się czubi ten się lubi.
3. I w ogóle o romansie w tej książce, bo jest i mi się podoba, i jest go w sam raz.
4. Zgromadzeniu Sióstr, bo uwielbiam wszelkiego rodzaju tajne organizacje kobiece, znaczy się kobiety mające władzę.
5. Vayash moru, czyli o wampirach z Siedmiu Królestw.
6. Foorze Arontali, bardzo, bardzo złym magu.
7. Samej idei Przywoływacza Dusz, nekromancji i różnych takich…
8. Dlaczego motyw wędrówki to najpopularniejszy motyw w fantasy…?
9. Dlaczego niektórzy bohaterowie muszą być tak bardzo głupi….. ?
