Irytuje nas...

przez **aralk** » 8 marca 2011, o 08:43

a wystąpiło, wystąpiło zresztą nie tylko w tej książce

przez **Wiedźma Ple Ple** » 8 marca 2011, o 12:16

jak dobrze obmyślane, hm... niekoniecznie musi być irytujące ...

vide Oszustka Deveraux

przez **Agaton** » 8 marca 2011, o 12:29

Mnie irytuje, gdy bohaterowie z powodu dumy, honoru czy miłości, stwierdzają, że jednak lepiej jak dadzą tej drugiej osobie spokój i wyjeżdżają gdzieś w cholerę pod koniec historii (Nie wynika to z przymusu czy niebezpieczeństwa, oczywiście.). A potem albo wracają, bo racji nie mieli (Ale powaga? :hahaha:

), albo się gonią. Już chyba najbardziej mnie drażni, gdy ona postanawia wyjść za mąż, choć wcześniej nigdy nie planowała, ponieważ nie dogadała się z ukochanym.

Spoiler:

Ja zawsze stwierdzam, że mogliby być bardziej egoistyczni i siedzieć na dupie, żeby poczekać co z tego dalej wyniknie, a na dodatek powiedzieć co myślą i dlaczego. Ale nie...
I tak się zastanawiam jaki jest tego powód. Autorki chcą dodać emocji do tych historii czy po prostu nie mają pomysłu, a książka musi mieć odpowiednią długość??? :niepewny:

A w ogóle, to zauważyłam taką zależność. Tym bardziej lubię jakąś autorkę, im mniej takich chwytów stosuje :mrgreen:

Bo mogę docenić jakiś tytuł, ale ogólne wrażenie po czymś takim z reguły spada.

przez **Heidi** » 8 marca 2011, o 20:11

O a ja chyba rzadko natykam się na takie sytuacje chyba tylko raz się pojawiła w CUDOwnej kuracji

przez **Agaton** » 8 marca 2011, o 20:34

Szczęściara z Ciebie. Ja ostatnio jakoś częściej :roll:

Albo to moje wrażenie

przez **aralk** » 8 marca 2011, o 20:37

może zmęczenie materiału, troszeczkę
ja ostatnio miałam wrażenie, że jak przeczytam coś w stylu: miał wiele kobiet, ale nigdy żadna nie wywoływała w nim takich emocji, z żadną nie było mu tak cudowanie to myślałam, że zacznę wyć... tyle, że zostałaby mi jedynie Heyer :hyhy:

przez **Wiedźma Ple Ple** » 8 marca 2011, o 20:39

masz rację mnie się od dawna chce od tego :rzyg:

przez **Fringilla** » 8 marca 2011, o 21:08

hm, ja dzięki temu nauczyłam się czytać przymykając oczy dosłownie, aby mię takie zdania zbytnio nie walił po mordzie :hahaha:

przez **Kawka** » 28 marca 2011, o 20:28

Irytuje mnie jak bohaterowi ledwo się znają a twierdzą, że łączy ich wielka miłość. Rany. Z tego powodu strasznie mnie wkurzała książka "Kuzynka" Gregorette Heyer, którą ostatnio czytałam.

Spoiler:

przez **Agrest** » 28 marca 2011, o 21:11

Dla mnie to jest zdecydowanie kwestia z kategorii "zależy od wykonania"

Może niektóre autorki potrafią mnie lepiej omamić po prostu

przez **Scholastyka** » 28 marca 2011, o 21:55

Kawka napisał(a):Irytuje mnie jak bohaterowi ledwo się znają a twierdzą, że łączy ich wielka miłość. Rany. Z tego powodu strasznie mnie wkurzała książka "Kuzynka" Gregorette Heyer, którą ostatnio czytałam.

Spoiler:

Ona znała faceta TYDZIEŃ zanim się zaręczyli, ale oczywiście była PEWNA, że to ten jedyny. A to wcale nie była jakaś podfruwajka, tylko stateczna i rozważna dziewczyna wkraczająca w staropanieństwo.

no co - ostatni dzwonek. normalnie :haha:

przez **Kawka** » 29 marca 2011, o 17:06

Ok, Schola, przełknełabym , gdyby bohaterka twierdziła, że musi szybko złapać meża, bo już nie jest młodziutka, ale ona twierdziła, że po tygodniu znajomości znalazła ideał mężczyzny. :roll:

Miałam ochotę walnąć książkę w kąt, ale zawsze doczytuję do końca.

przez **Liberty** » 29 marca 2011, o 17:21

Kawko, ale myślisz że takie rzeczy nie mają w rzeczywistości miejsca? Osobiście znam kilka takich przypadków miłości od pierwszego wejrzenia

przez **Kawka** » 29 marca 2011, o 19:04

Nie wiem czy mają miejsce w rzeczywistości. Ja się nie spotkałam z czymś podobnym. Szczerze mówiąc nie wierzę, że można zbudować trwały, dojrzały związek na trwającej tydzien fascynacji. Tym bardziej, że w tej konkretnej książce nawet się nie zdążyli pocałować przed podjęciem decyzji o ślubie. Gdyby mi jakiś facet zapropoonował ślub po tygodniu to bym uciekła bardzo daleko od niego. Kiedyś przerabiałam zwiazek z kimś, kto bardzo szybko się angażował w uczucia (choć nieco dłużej niż tydzień). Zauroczenie przeszło mu równie szybko, jak się zaczęło. Romans owszem, jest możliwy pod wpływem chwili, ale nie dobry związek, a tym bardziej nie miłość.

przez **Liberty** » 29 marca 2011, o 19:55

Z punktu literackiego zgodzę się w 100%, że kiepski to romans, który ledwo romansem jest. A z życiowego dodam, że swego czasu (i w wielu miejscach na świecie nadal) ludzie musieli budować związek na jeszcze mniejszych podstawach niż natychmiastowe zauroczenie np. wtedy gdy z powodów finansowych rodzice decydowali o małżeństwie dzieci.

przez **Fringilla** » 29 marca 2011, o 20:03

hm... to chyba zależy co uznajemy za punkt wyjścia i na jakie fazy dzielimy proces "wiązania się"

niektórzy potrzebują atmosfery zdeterminowania ^_^

przez **Liberty** » 29 marca 2011, o 20:49

Którą w tym przypadku zapewnił wiek bohaterki :hyhy:

przez **Fringilla** » 29 marca 2011, o 20:52

jest w tym sens

przez **Kawka** » 29 marca 2011, o 20:57

O ile w życiu może być różnie to chyba zgodzicie się ze mną, że romans bez żadnej chemi pomiędzy bohaterami i z jednym (!) pocałunkiem na przeszło 300 stronach może budzić uczucie zawodu.

Strona WWW · przez **Magadha** » 29 marca 2011, o 21:10

Kawka napisał(a):O ile w życiu może być różnie to chyba zgodzicie się ze mną, że romans bez żadnej chemi pomiędzy bohaterami i z jednym (!) pocałunkiem na przeszło 300 stronach może budzić uczucie zawodu.

Całkowicie się z Tobą zgadzam, też byłabym zawiedziona.

Fringilla napisał(a):niektórzy potrzebują atmosfery zdeterminowania

Nie czytałam tej książki i pewnie nie przeczytam, ale osobiście nie przemawia do mnie ten argument, prędzej uwierzę w miłość od pierwszego wejrzenia niż w determinację. Ja jestem zdeterminowana od dwudziestu lat, a nie widzę od tamtej pory żadnych zmian.

przez **Fringilla** » 29 marca 2011, o 21:13

chodzi o determinację w działaniu w przypadku napotkania konkretnego osobnika ^_^

przez **basik** » 29 marca 2011, o 21:14

zgadzam się z Tobą Kawko, jeden a nawet kilka pocałunków to stanowczo za mało

przez **Fringilla** » 29 marca 2011, o 21:17

zgodzę się, że może, Kawko

Strona WWW · przez **Magadha** » 29 marca 2011, o 21:23

Fringilla napisał(a):chodzi o determinację w działaniu w przypadku napotkania konkretnego osobnika

W takim razie mogę przyznać rację.

Tylko wtedy ja również byłabym ostrożna jeśli chodzi o całkowite przekonanie bohaterki, że to ten jedyny. O człowieku można się wiele dowiedzieć w ciągu np. pół roku, ale tydzień? To tak jakby zakładać, że dla nas się zmieni.

przez **Agrest** » 29 marca 2011, o 21:47

Ale Heyer oceniać po ilości pocałunków to też tak nie bardzo chyba? Czy ktoś wątpi w uczucia Elizabeth i Darcy'ego, a przecież pocałunku nie było tam żadnego, jeśli dobrze pamiętam. Podobnie nie sposób porównać dzisiejszego strachu przez zbyt zaangażowanym facetem z tempem rozwoju związku sprzed dwustu lat.
To tak ogólnie, bo czasem owszem, autorkom te szybkie związki nie wychodzą.

Ja mam czasem odwrotny problem, bohaterowie wyznają miłość po grób, a ja tam widzę tylko seks między nimi

Irytuje nas...

Kto przegląda forum