Forumowy poradnik związkowy

przez **Heidi** » 23 stycznia 2011, o 01:29

Dziewczyny chcę się z Wami z czymś podzielić ale uprzedzam że jest to sprawa bardzo ... straszna i delikatna zarazem. Że dziewczęta wrażliwsze nie powinny tego widzieć. Jednak pragnę z Wami o tym porozmawiać.

Ostatnio kiedy szukałam avatara, na moim komputerze ukazały się pewne zdjęcia które chcę Wam pokazać i zapytać co o tym myślicie. Ja osobiście byłam zdruzgotana, bardzo poruszona wręcz nie mogłam o niczym innym myśleć przez następne dni.

Są to zdjęcia żołnierzy, którzy powrócili z wojny do swoich narzeczonych.
Przed
http://img529.imageshack.us/img529/5777/onierza.jpg
Po
http://img121.imageshack.us/img121/1869/onierzb.jpg

Przed
http://img801.imageshack.us/img801/6493/storyprzed.jpg
http://img222.imageshack.us/img222/4596/tyziegelbf.jpg
Po
http://img529.imageshack.us/img529/9443/onierz.jpg
http://img442.imageshack.us/img442/797/onierz2.jpg
http://img822.imageshack.us/img822/9426/onierz3.jpg

Nie chciałabym tutaj dyskutować o słuszności bądź jej braku jeśli chodzi o wojnę bo wiadomo nic dobrego ona nie niesie tylko ofiary. Chciałabym jednak podyskutować o mocy miłości. Nie znam angielskiego więc nie znam dokładnej historii tych par ale chyba za dużo nie trzeba wiedzieć żeby widzieć.

Przez kilka dni nad tym rozmyślałam jaka silna musi być miłość tych dziewczyn, nie chodzi tylko o wygląd ale przecież np kiedy on zostaje kaleką a ona przy nim trwa. Ona nie może pozwolić sobie na chwilę wahania, musi przecież na nowo tchnąć w niego życie i wpajać mu myśl że warto żyć i że jeszcze wszystko przed nimi.

Na siłę pokazałam te zdjęcia mojemu chłopakowi który był bardzo wstrząśniętym widokiem tych mężczyzn. Później na spacerze z psem o tym rozmawialiśmy i ja powiedziałam straszną rzecz, mianowicie że MOŻE lepiej by było dla tej dziewczyny gdyby on zginął. Ale szybko jednak wczułam się w jej sytuację i że to mój mężczyzna miał by zginąć i wtedy szybko zrozumiałam jaki popełniłam błąd tak mówiąc. Przecież dziękowałabym Bogu do końca życia i kochała szczerą miłością swojego mężczyznę za to że jest za to że bóg mi go nie odebrał.

Pewnej nocy obudziłam się nagle i przed oczyma stanęła mi jego twarz tego drugiego mężczyzny. Bardzo się przestraszyłam, serce mi biło jak oszalałe z przerażenia, kiedy już się przebudziłam na tyle żeby dostrzec ze poduszka się zdeformowała, zaczęłam sobie wpierać że tak wygląda twarz Twojego męża, że budzisz się i zasypiasz koło niego. Że musisz zacząć go kochać i zacząć dostrzegać w tej twarzy ukryte piękno. Byłam załamana nie mogłam się przełamać ta twarz napawa mnie takim lękiem, nie wiem. Mój partner twierdzi że wolałby nie żyć niżeli tak wyglądać czy zostać kaleką, ja zawsze twierdzę że cokolwiek by się nie stało byłabym przy nim.
A Wy kochane co czujecie???

przez **Wiedźma Ple Ple** » 23 stycznia 2011, o 11:56

czujemy, że potrzebujesz jakiejś porządnej, męczącej pracy... :wink:

przez **Heidi** » 23 stycznia 2011, o 15:20

To fakt

przez **Fringilla** » 23 stycznia 2011, o 15:27

a skąd (jakiego artykułu ewentualnie) pochodzą te zdjęcia?

przez **Wiedźma Ple Ple** » 23 stycznia 2011, o 15:29

ja widziałam kilka takich programów na Discovery i innych ... i nie traktowały bynajmniej tylko o ofiarach wojny ...

że już nie wspomnę o prześwietnym Wilburze Smith...

przez **Jadzia** » 23 stycznia 2011, o 16:01

Heidi napisał(a):Przez kilka dni nad tym rozmyślałam jaka silna musi być miłość tych dziewczyn, nie chodzi tylko o wygląd ale przecież np kiedy on zostaje kaleką a ona przy nim trwa. Ona nie może pozwolić sobie na chwilę wahania, musi przecież na nowo tchnąć w niego życie i wpajać mu myśl że warto żyć i że jeszcze wszystko przed nimi.

To ja ci powiem tylko tyle, że czasami, kiedy ktoś zostaje "kaleką" (swoją drogą, to słowo jest be), to jego bliscy bardziej to przeżywają i trudniej im dojść do ładu niż samej tej osobie. Uwierz, wiem co mówię.

Heidi napisał(a):Mój partner twierdzi że wolałby nie żyć niżeli tak wyglądać czy zostać kaleką (...)

A na to powiem tylko jedno słowo (bez obrazy dla nikogo i może lepiej nie powtarzaj): kretyn.

przez **Fringilla** » 23 stycznia 2011, o 16:16

cały urok teoretyzowania

przez **Wiedźma Ple Ple** » 23 stycznia 2011, o 16:17

oj, bo to Jadzia powinna obejrzeć Jak Johny poszedł na wojnę

przez **Jadzia** » 23 stycznia 2011, o 16:20

Chyba jednak podziękuję

przez **Wiedźma Ple Ple** » 23 stycznia 2011, o 16:22

a na drugim końcu mamy Dr House ... już lepiej, nie? :wink:

przez **Fringilla** » 23 stycznia 2011, o 16:25

ale że w jakim sensie, bo się przy housie zgubiłam?

przez **Wiedźma Ple Ple** » 23 stycznia 2011, o 16:26

taki niby kaleka, phi :wink:

a ci spaleni gdzieś pośrodku ... ma Heidiowy facet trochę racji podle mnie ...
albinosa ptaki dziobią

przez **Dorotka** » 28 kwietnia 2011, o 15:41

Pochwalę sie Wam, że byłam dzisiaj świadkową na ślubie mojej ... ciotki. Ciotka ma siedemdziesiątkę na karku i właśnie zawierała czwarty związek małżeński. Trzej poprzedni mężowie byli zeszli już z tego świata, a obecny jest na najlepszej drodze, by za nimi podążyć. Ceremonia odbyła się u nich w domu, bo Pan Młody jest dość wiekowy i nie byłby w stanie o własnych siłach dojść do USC. Powiem krótko: było zabawnie, bo ciotka jest lekko przygłucha i nie zawsze słyszała do urzędniczka udzielająca ślubu do niej mówiła, poprzekręcała przysięgę małżeńską, co chwilą przerywała, wstawała, wychodziła [a to po taborecik, a to po krzesełko, a to coś jej się przypomniało]. :lol:

A to co mnie rozśmieszyło najbardziej to formularze, które musieli wcześniej podpisać i zadeklarować, że dzieci, jakie ewentualnie miałyby się urodzić w trakcie trwania związku będą nosiły nazwizko Pana Młodego. :wink:

A przypomnę, że Pan Młody liczy sobie 87 wiosen i, jak sam twierdzi, nie pamięta już jak się te dzieci robi.

Zabawnie było też w momencie, kiedy przysięgali sobie wierność i ciotka szturchnęła swego lubego w bok [tak, że o mało nie wyrżnął, bo mu się laska omsknęła] i zagroziła, że jeżeli ją będzie zdradzał, to go rzuci. :rotfl:

A urzędniczkom z USC na odchodne kochana ciotunia dała po .... cukierku.
E, co tu gadać, fajnie było.

przez **Agrest** » 28 kwietnia 2011, o 16:33

Siła miłości :lol:

przez **ewa.p** » 28 kwietnia 2011, o 16:33

niezła historia :rotfl:

przez **LiaMort** » 28 kwietnia 2011, o 16:35

dobre..xD

ah..xD

przez **Jadzia** » 28 kwietnia 2011, o 16:38

Trzeba życzyć cioci i jej małżonkowi sto lat w miłości :big:

przez **Kawka** » 28 kwietnia 2011, o 17:08

Fajną masz ciotkę, Dorotko. :hahaha:

Zdrowia i szczęścia nowożeńcom.

przez **Lorelei** » 28 kwietnia 2011, o 17:57

Nieźle

przez **Dorotka** » 28 kwietnia 2011, o 18:07

Moja ciotuchna to niezła agentka. Czasami zbiera jej się na wspominki i nagle zaczyna mi opowiadać o swoim pierwszym mężu, którego nazywała czule Bobo [a facet miał dwa metry wzrostu, ważył z 90 kilo i wyglądał tak, że strach byłoby przejść koło niego w ciemnym zaułku] i o tym jak uprawiali seks. :lol: