Winter Garden - Ashworth Adele (Agaton)

[Agaton]

"Winter Garden" - Ashworth Adele

O pozorach,
lęku,
pożądaniu,
tęsknotach,
miłości.

Południowa Anglia, zima, a właściwie koniec listopada, rok 1849.
Angielski szpieg, Madeleine DuMais, dotąd mieszkająca we Francji, a konkretnie w Marsylii, przybywa do małej miejscowości o wdzięczniej nazwie Winter Garden, czyli Zimowy Ogród. Jej zadaniem jest znalezienie osoby odpowiedzialnej za kradzież i nielegalny handel opium. W śledztwie partneruje jej Thomas Blackwood, który już od jakiegoś czasu przebywa na miejscu, by wstępnie określić potencjalnych podejrzanych. Zamieszkują w małym domku, zaś w celu zapewnienia sobie przykrywki udają pracodawcę i pracownicę. Na potrzeby śledztwa układają historię, według której bohater spisał swoje wspomnienia z wojny opiumowej, z kolei bohaterka ma je przetłumaczyć z języka angielskiego na francuski. Szybko jednak rozchodzą się plotki, że tę parę łączy nie tylko praca, ale coś więcej...

By móc się lepiej wczuć w historię, wypadałoby znać kilka szczegółów z życia bohaterów.
Ona.
Kobieta niezwykłej urody. W jej przypadku imię Bella byłoby jak najbardziej na miejscu. W połowie Francuzka, w połowie Angielka. Jest nieślubnym dzieckiem angielskiego kapitana statku oraz francuskiej aktorki. Zadanie do jakiego została przydzielona nabiera w pewien sposób wymiaru osobistego. Przez lata, od wczesnego dzieciństwa do momentu opuszczenia matki, obserwowała jak ta używka niszczy "najbliższą" jej osobę. Ojca widziała kilka razy w ciągu swego życia, zginął na morzu, gdy Madeleine miała 12 lat, choć dowiedziała się o tym dopiero po roku. W rezultacie mimo piękna zewnętrznego, jej wnętrze wcale nie jest takie piękne. Nie zaznała miłości, szybko nauczyła się, że świat wcale nie jest miły. Praca to jej jedyny cel, to wszystko co ma. Dla mężczyzn nie ma żadnego sentymentu.
On.
Mężczyzna, który swego czasu cieszył się niezwykłym powodzeniem wśród płci pięknej. Wdowiec z kilkunastoletnim synem. W pewnym momencie jego arogancja i pewność siebie stają się powodem nieszczęśliwych wydarzeń, w wyniku których zostaje na stałe okaleczony. Kuleje, a na twarzy ma blizny. Anglik w stu procentach, który na własnej skórze miał okazję się przekonać, że pozory są niezwykle zwodnicze. Póki był zdrowy i w pełni sił, cały świat leżał u jego stóp. W momencie, gdy nie może poruszać się bez kulenia, towarzystwo zaczyna spoglądać na jego osobę inaczej. Niedoszła druga żona stwierdza, że nie może się z nim związać, bo on już przecież nigdy nie zatańczy walca.

"Piękna i Bestia" w wersji dla dużych dziewczynek.

Ona piękna, ale niezdolna do uczuć. On kochać potrafi, jednak rany fizyczne nie dają o sobie zapomnieć. Dwie zranione dusze. Każda musi zmierzyć się ze swoimi demonami i zaufać drugiej osobie.

Przeglądając wypowiedzi w internecie natknęłam się na wypowiedzi, w których wypowiadający się stwierdzali, że pierwszy raz zdarzyło się im sięgnąć po książkę ze szpiegami w rolach głównych, jednak nie żałują. Mi akurat nigdy afery szpiegowskie nie przeszkadzały, więc nie narzekałabym, tak czy inaczej. Istotne jest natomiast to, że zawód tej dwójki nie ma większego znaczenia. W rzeczywistości nie o zadanie chodzi. Ale... nie zapędzajmy się.

Książka na poważnie, jak najbardziej. Jedyny względnie zabawny moment, to fragment, w którym bohaterka przekonuje zgromadzone na wieczorku panie, że Thomas jest impotentem. Później zastanawia się jak mu o tym powiedzieć. Poza tym nie jest ani lekko, ani śmieszne, ani pogodnie. Przy tym jakiejś dramatozy też nie umiałam wyczuć. Może jej tam nawet nie było. Sama nie wiem.

Pisać, nie pisać. Ostrzec, nie ostrzec. W skrótowym wstępie napisałam, że jest o pożądaniu, bo i jest. Sceny erotyczne są sugestywne i nie tylko one. Nawet rozmowy między Maddie i Thomasem mówią wiele, choćby krótka wymiana zdań na temat gry w szachy. Można by zarzucić historii, że za dużo tego wszystkiego. Ja takiego odczucia nie miałam, choć wiem, że istnieją osoby, którym mogłoby się nie podobać. Warto zwrócić jednak uwagę na jedną rzecz. To wszystko naprawdę ładnie się komponowało, miało jakiś cel i grało z fabułą. A, jednocześnie, wycięcie tego czy owego, skróciłoby tylko książkę, nie zabierając jej sensu.

Przyznam się szczerze, iż nie trafiłabym pewnie na tę książkę przez długi czas albo wcale, gdyby nie została mi polecona ze względu na mój ulubiony motyw baśniowy. Nie pozostaje mi się nic innego, jak cieszyć się z tego, że miałam możliwość przeczytać "Winter Garden". Była to jedna z lepszych książek czytanych przeze mnie w ciągu ostatnich kilku miesięcy.

"I’ve been waiting for you, Madeleine." pierwsze słowa wypowiedziane przez Thomasa.
"I’ve been waiting for you, Thomas." mówi Madeleine niemal pod koniec.

Ja też czekałam. Na okazję, by ten tytuł przeczytać.

[Agrest]

Od razu mówię, że nie przeczytałam powyższej recenzji Bo mam pecha do tej książki, a raczej ta książka ma pecha do mnie... Już ze dwa lata temu miałam ją w ręku i tak przeglądałam i przeglądałam... i w pewnej chwili już tyle wiedziałam, że mi się nie chciało całości czytać - dlatego nie cierpię czytania po przekątnej, bo tak to się u mnie kończy. Więc tym razem zero spoilerów
W każdym razie dzięki za przypomnienie, minęło już dużo czasu i zdążyłam zapomnieć, więc może na długi weekend zaplanuję powrót

[Agaton]

Tylko, w razie czego, pretensje nie do mnie Moje rozległe zainteresowania fabularne mają swoje wady, choćby w przypadku polecania książek innym

[Agrest]

Zawsze jest ryzyko, nic nowego

[Fringilla]

no no... szybka jesteś, Agatonie
fajnie rany, jak dawno czyjekolwiek wrażenia z książki pokrywały się w jakimś stopniu z moimi
swoją drogą My Darling Caroline tez trochę zahacza o ten motyw - są tam róże...

Agrest - ja też tak zaczęłam (i fakt, na pierwszy rzut oka to winno szkodzić intrydze) ale na dłuższą metę tu będzie miało tylko znaczenie, czy to twój klimat czy nie...

[Agrest]

Wiem, wiem, ale to taki odruch, z reguły czytając romanse nie zerkam nawet jednym okiem, co będzie za ileś tam kartek, nie lubię po prostu

[Agaton]

no no... szybka jesteś, Agatonie

Wcale nie. Po prostu piszę z poślizgiem

Na marginesie, znowu zima

[Fringilla]

no ledwo co czytałam poprzednią recenzję

[Agaton]

Tamta też z poślizgiem
Zresztą, miałam czas, to mogłam czytać

A, faktycznie w niedzielę namazałam poprzednią. Pewna byłam, że szybciej.

[Wiedźma Ple Ple]

Frin tak reklamowała i oto miała rację
wstyd mi

[Fringilla]

czytała?

[Wiedźma Ple Ple]

nie

[Fringilla]

to czemu wstyd? się zgubiłam

[Agaton]

to czemu wstyd? się zgubiłam

Chyba właśnie przez wzgląd na to, że nie czytała
A dlaczego miałoby jej być wstyd gdyby czytała?

[Agrest]

Przeczytałam i książkę, i recenzję

Książka podobała mi się, choć chyba trochę mniej niż wam Ale na 4, w porywach 4 + oceniam, u mnie to i tak wysoka ocena

Podobał mi się klimat wyizolowanego domku w zimowym krajobrazie, jestem fanką izolacji, stąd ciągoty do statków kosmicznych

Thomas... Hm, przeczytaj kiedyś Wild at Heart Gaffney, Agaton, kompletnie inna bajka, ale może ci się spodoba Myślę, że można bohaterów obu książek wsadzić do jednego wora, choć życiowe przygody mieli zupełnie inne.

Nie mogę się jednak zgodzić, że Madeleine nie jest piękna w środku, czy że nie ma uczuć - w gruncie rzeczy byłoby ciekawie, gdyby była bardziej zimna, ale mnie się taka nie wydawała, a wręcz przecież na końcu okazuje się, że wpadła Thomasowi w oko właśnie dzięki swojej życzliwości i bezinteresowności. Nawet niechęć do posiadania dzieci mija natychmiast po seksie z Thomasem

Co do seksów - dosadność opisów nie jest dla mnie żadną przeszkodą, natomiast przyznam, że wspomniana dyskusja o szachach na początku trochę mnie ubawiła, za bardzo over the top


PS Agaton, może byś trafiła, ta książka była na liście TOP 100 romansów, którą linkowałam z okazji, hm, Kleypas bodajże (wypadła z listy dopiero w tegorocznej edycji)

PS 2 Dla mnie dramatoza = angst, więc jak najbardziej, książka była według mnie dramatozowa

PS 3 Help... Mam wrażenie, że już czytałam romans, w którym

Spoiler:

bohaterka coś osiąga, po czym na koniec okazuje się, że to bohater jej wydatnie pomógł i nie jej w tym zasługa... Co to mogło być?

[Fringilla]

rany, a imię ich miliard mnóstwo, więc większość, uważam, gdzie zasługi wszelakie wiadomo czyje w efekcie (tudzież u źródła

ale to przerysowanie własnie działa, łącznie z izolacją

ok, przyznam się - wzmianka o chłodzie bohaterki mi umknęła, wszak uroczo rozgadana, emocjonalnie podchodzi - pragmatyzm w stylu iście "kontynentalnym" a nie albionowo-chłodnym po prostu ładnie pokazane mimo wszystko pewne zmęczenie bohaterki...

tak właśnie sobie myślę o liście romansów, które zapadły mi w pamięć, nawet jeśli swe wady mają...

[Agrest]

To czekam na ten miliard tytułów, bo nie zasnę, jak mnie to będzie dręczyć I to kojarzy mi się takie mocno zaznaczone, jak tutaj...

A pewnie, pewnie, jest mnóstwo książek, które zapadają w pamięć mimo wad. Czy ta zapadnie i mnie, trudno się wypowiadać pół godziny po skończeniu lektury Naprawdę nie wiem, jakoś mocno mnie nie ruszyła, ale to się czasem okazuje z pewnego dystansu

[Fringilla]

ja zapamiętałam

Spoiler:

makiawelicznie śfiniowatego bohatera

to chyba to uczucie romansowej bezradności wobec fabuły

[Agrest]

But I'm a creep... Bo trochę był

Po zastanowieniu powinnam chyba cofnąć porównanie do bohatera Wild at Heart On nie był tym, co Frin napisała w spojlerze Nawet nie miałby jak. Raczej chodziło mi o połączenie siły + pewnej cichości charakteru, jednak nie da się ukryć, że możliwości działania u bohaterów były diametralnie różne, a moje skojarzenie powstało zanim okazało się, jakie były możliwości Thomasa

[Fringilla]

ba! i to miało sens...
dlatego warto porównać z My Darling Caroline

ps.błagam, tylko nie to, bo mi się przypomina smutna twarz Tony'ego Leung Chiu Wai w Rikszarzu - rany, nie ma jak przechytrzyc samego siebie

[Agaton]

To teraz nastąpi sekcja zwłok

Podobał mi się klimat wyizolowanego domku w zimowym krajobrazie, jestem fanką izolacji, stąd ciągoty do statków kosmicznych

Mi też, niemal zawsze i wszędzie.

Książka podobała mi się, choć chyba trochę mniej niż wam

Bo mi jakoś sporo książek podchodzi (Szczególnie, gdy ma w sobie coś, czego szukam. Np. motyw.), więc zdaję sobie sprawę, że mój entuzjazm o niczym nie świadczy.

Nie mogę się jednak zgodzić, że Madeleine nie jest piękna w środku, czy że nie ma uczuć - w gruncie rzeczy byłoby ciekawie, gdyby była bardziej zimna, ale mnie się taka nie wydawała, a wręcz przecież na końcu okazuje się, że wpadła Thomasowi w oko właśnie dzięki swojej życzliwości i bezinteresowności. Nawet niechęć do posiadania dzieci mija natychmiast po seksie z Thomasem

W sensie tych uczuć, to konkretnie chodziło mi o miłość między kobietą a mężczyzną. Niekoniecznie o oziębłość, bo przecież uczuć, jako takich, Madeleine nie była pozbawiona Zaś co do urody wewnętrznej, podobnie jak z wyglądem zewnętrznym. Rany ujmują urody oczywistej, więc jakoś tak mi wyszło i napisałam, że nie jest piękna w środku. Na zasadzie analogii do wyglądu bohatera. Za bardzo uogólniłam, ale jak fajnie prezentuje się w recenzji

Co do seksów - dosadność opisów nie jest dla mnie żadną przeszkodą, natomiast przyznam, że wspomniana dyskusja o szachach na początku trochę mnie ubawiła, za bardzo over the top

Teraz mnie zabij, bo nie użyłam słowa dosadność, a sugestywność. Jednak jest różnica, przynajmniej dla mnie. Przy czym nie odnosiłam się do żadnej konkretnej osoby z tym "ostrzeżeniem", na pewno nie z naszego forum w sumie. Ale przypominam sobie, że Pinks kiedyś pisała, iż jakieś panie czegoś tam nie czytają, choć romanse uwielbiają, bo seks jest nie taki, jaki powinien. Znaczy się zbyt konkretny był, a one w tych kwiatkach siedzą.

PS Agaton, może byś trafiła, ta książka była na liście TOP 100 romansów, którą linkowałam z okazji, hm, Kleypas bodajże (wypadła z listy dopiero w tegorocznej edycji)

Ja do tych list, tak trochę, jak pies do jeża, więc nie jestem pewna.

PS 2 Dla mnie dramatoza = angst, więc jak najbardziej, książka była według mnie dramatozowa

Każdy stosuje inne kryteria, najwidoczniej.

PS 3 Help... Mam wrażenie, że już czytałam romans, w którym

Spoiler:

bohaterka coś osiąga, po czym na koniec okazuje się, że to bohater jej wydatnie pomógł i nie jej w tym zasługa... Co to mogło być?

Chociażby "Heaven, Texas" - SEP

[Agrest]

SEP, nie...

Agaton, co do tych seksów, to rozumiem, źle zacytowałam, ale to bez znaczenia tak naprawdę, chodziło mi po prostu o to, że ta scena była taka, hm, przesadzona w swej erotyczno-aluzyjnej powadze

[Agaton]

SEP, nie...

Ale motyw był. Też się obraziła i uciekała

Agaton, co do tych seksów, to rozumiem, źle zacytowałam, ale to bez znaczenia tak naprawdę, chodziło mi po prostu o to, że ta scena była taka, hm, przesadzona w swej erotyczno-aluzyjnej powadze

I przez to mogło być odebrane jako przedobrzone Choć mi tam w sumie nie przeszkadzało, najwyżej się pośmiałam, co akurat u mnie nie jest niczym nowym

[Fringilla]

to wciąż 2000 rok, chociaż ja ia miałam wrażenie, że nieco wcześniejsza

[Viperina]

Jest! Jest! Wyszło po włosku, już mam i jak tylko skończę Świadka Roberts, będę czytać