Julie Garwood

przez **pinksss** » 14 listopada 2010, o 20:45

tak, <span style="font-style: italic">Różę</span> czytało się przyjemnie ... Obrazek

przez **Berenika** » 14 listopada 2010, o 21:54

Mnie też

Dorotko, a czytałaś już pozostałe części?

przez **Jadzia** » 14 listopada 2010, o 22:07

Mi jakoś te westernowe Garwood średnio podeszły, ale <span style="font-style: italic">Róża</span> z tego co pamiętam jednak najbardziej Obrazek

przez **aralk** » 14 listopada 2010, o 22:11

O, to może nieco mało sensownie odłożyłam ją do oddania, bez czytania Obrazek

przez **Agrest** » 14 listopada 2010, o 22:23

Coś ty, jak masz kryzys to szkoda książki Obrazek

przez **Agaton** » 15 listopada 2010, o 00:43

Popieram

Jak nie mam na coś ochoty, to zawsze czekam aż mi wróci. W momencie, gdy się zmuszam, choćby tylko odrobinę, cała radość czytania znika...

przez **Berenika** » 15 listopada 2010, o 00:57

Co racja, to racja. Lepiej poczekać, aż chęci wrócą.

przez **Lilia ❀** » 26 listopada 2010, o 14:56

Data ukazania się: 24-11-10

Stron: 336

Wymiary: 125x190

Sophie Rose dziennikarka z Chicago przeprowadza się do małej miejscowości na Alasce. Z dala od zgiełku dużego miasta pracuje w lokalnej gazecie opisując miejscowe osobowości. W tajemniczych okolicznościach zostaje zamieszana w morderstwo. Ufając swojemu dziennikarskiemu instynktowi próbuje znaleźć winnego zbrodni, co doprowadza do zamachu na jej życie. W tym momencie do akcji wkracza przystojny agent FBI Jack MacAlister. Pośród niebezpieczeństw w bezlitosnych ostępach Alaski budzi się między nimi uczucie, lecz jego finału nikt nie przewidział...

przez **aralk** » 27 grudnia 2010, o 14:19

Dziewczyny, w jakiej kolejności powinno się czytać historię Clayborne'ów. Cykl Czas Róż, jest kontynuacją Cyklu Róża czy jakoś po środku, bo chyba sie pogubiłam

przez **Berenika** » 27 grudnia 2010, o 14:26

Pierwsza jest Róża, później Czas róż w kolejności: Różowa, Biała, Czerwona, a na końcu Wiosna.

przez **aralk** » 27 grudnia 2010, o 14:29

Dzięki, Bereniko

A jest w tym jakiś sens?

przez **Berenika** » 27 grudnia 2010, o 14:37

W jakim sensie?

Podział takowy ma sens o tyle, że każda część opowiada historię jednego (jednej) z przybranego rodzeństwa.
Co do sensu czytania, to każdy się musi przekonać na własnej skórze, czy Garwood westernowa mu leży czy nie.
Same historie są w miarę sensowne, ale każdy wnikliwszy czytelnik znajdzie coś, do czego można się przyczepić.

przez **aralk** » 27 grudnia 2010, o 14:48

złe pytanie z mojej strony w takim razie

sorry

Z tego co rozumiem, to dwa cykle opowiadają o jednej rodzinie. I stąd moje pytanie o sensowność takiego rozdzielenia? Nie znam treści, więc być może gdzieś tam zasadne jakoś jest rozdzielenie na części czegoś co w ogólnym założeniu, wydawałoby się jednością. Hmm, nie wiem czy jasno to sprecyzowałam...

przez **Berenika** » 27 grudnia 2010, o 15:02

To u nas tak podzielono, bo u Garwood mamy na stronie coś takiego:

Western:
FOR THE ROSES
THE CLAYBORNE BRIDES
COME THE SPRING

Poza tym For The Roses napisała w 1995, a pozostałe 1997. Pewnie czytelniczki ją molestowały o historię braci.

I jeszcze podział z fantasticfiction.co.uk:

Claybornes' Brides (Rose Hill)
1. For the Roses (1995)
2. One Pink Rose (1997)
3. One White Rose (1997)
4. One Red Rose (1997)
5. Come the Spring (1997)
One Pink Rose, One White and Red Rose (omnibus) (1997)

przez **aralk** » 27 grudnia 2010, o 15:08

o, Bereniko, dzięki wielkie :padam:

przez **Berenika** » 27 grudnia 2010, o 15:21

Nie ma za co :smile:

przez **aralk** » 29 grudnia 2010, o 20:25

Skończyłam Różę Cudna jest. Długa, ale nie wydumana. I często taka zwykła ludzka. A jak już ktoś uwierzy w cud rodziny Clayborne to przyjmie wszystko bez mrugnięcia okiem.
Takie książki to ja lubię :smile:

przez **Berenika** » 29 grudnia 2010, o 20:56

Dzięki twojemu dopytywaniu też czytam Różę

Sympatycznie jest.

przez **pinksss** » 29 grudnia 2010, o 21:00

prawda, Różę nawet ja zdołałam przełknąć bez trudu :wink:

przez **Jadzia** » 29 grudnia 2010, o 21:22

A ja przeczytałam i też chyba mi się podobała, ale tak umiarkowanie

przez **aralk** » 29 grudnia 2010, o 21:41

ona taka typowo Garwoodowska jest, jakbym nie wiedziała kto to napisał, wiedziałabym bez problemu

przez **pinksss** » 29 grudnia 2010, o 21:55

ale na szczęście nie jest średniowieczna i współczesność tak nie prześwituje

przez **Renata7** » 30 grudnia 2010, o 16:01

Na szczęście. Chciaż ja akurat za tą pozycją nie przepadam :smutny:

przez **Dorotka** » 22 stycznia 2011, o 18:42

Skończyłam właśnie "Lwicę". Intryga z podrzynającym gardła tatuśkiem i niby-szaloną matką była jak dla mnie mocno naciągana i absolutnie nie obchodziło mnie rozwiązanie tej zagadki, ale za to postać głównej bohaterki jest boska. Najbardziej podobała mi się scena podczas napadu na dom lorda Bakera, gdy Christina i Lyon stali na tarasie. Za każdym razem, gdy przypomnę sobie jak Christina, niezauważona przez nikogo, jednym celnym rzutem przebiła nożem dłoń jednego z napastników, a potem udawała, że nie ma pojęcia skąd się ten nóż wziął i kto nim rzucił, muszę się uśmiechnąć. :rotfl:

No i te jej teksty, po prostu cud, miód i orzeszki.
Co prawda w całej tej historii wiele rzeczy nie bardzo trzymało się kupy, ale para głównych bohaterów wszystkie te niedociągnięcia rekompensowała z nawiązką. A seks - namiętny, gorący i jak dla mnie mistrzowsko opisany.

przez **aralk** » 22 stycznia 2011, o 19:18

Garwood lubi i takie opisy i żywiołowe bohaterki

Julie Garwood

Kto przegląda forum