Romans paranormalny

przez **Berenika** » 22 marca 2010, o 03:03

I to nie zawsze swego uroku Obrazek

przez **Agrest** » 22 marca 2010, o 03:04

Balogh paranormalnie, opowiadania:

The North Tower

The Heirloom

Ale ich nie czytałam, tzn tylko tak przerzuciłam Obrazek

Jakoś mnie nie ciągnie... Bo chyba mam odwrotne podejście niż ty, pinks, tzn jak mnie najdzie ochota na paranormal, to wybiorę autorkę paranormalną z gruntu, a nie taką, co na co dzień czym innym się para.

przez **Fringilla** » 22 marca 2010, o 03:08

ładne były Obrazek

przez **Agrest** » 22 marca 2010, o 03:13

I teraz będzie coś jeszcze, w austenowskiej antologii... Z reinkarnacją.

przez **pinksss** » 22 marca 2010, o 16:34

ale taką która w tym "robi" od lat a nie przerzuciła się ostatnio ... Obrazek

ale Balogh chyba nic porządnego współczesnego nie napisała ... odpada Obrazek

przez **Fringilla** » 22 marca 2010, o 19:51

nie "nic porządnego współczesnego" tylko "nic współczesnego" Obrazek

oprócz opowiadania z "zamianą miejsc" ale tego tam było co kot napłakał Obrazek

przez **pinksss** » 22 marca 2010, o 21:06

dziękuję za sprecyzowanie Obrazek

przez **Fringilla** » 22 marca 2010, o 21:49

ależ proszę cię bardzo Obrazek

przez **basik** » 22 marca 2010, o 22:31

masz racje Pinks, bo wzięłam się za Marzenia z gwiezdnego pyłu Kurland i jest jak dla mnie strasznie bzdurna, są waleczne duchy i podróż w czasie do 1227 r.ale to nie to co chciałabym poczytać, za dużo dowcipu

chyba jednak sobie odpuszczę ....

przez **Fringilla** » 22 marca 2010, o 23:29

czy dobrze zrozumiałam: zbyt humorystyczna?

przez **basik** » 23 marca 2010, o 01:01

nie lubię takiego cukierkowatego humoru( bójka z napastnikiem na parkingu, póżniej walka duchów)

przez **kasiek** » 23 marca 2010, o 01:03

Ja tam jaki mi trafi w ręce to przeczytam, pytanie jeno czy się rozkoszować będę? Obrazek

przez **ewa.p** » 23 marca 2010, o 01:05

ty się wieloma rzeczami rozkoszujesz...

przez **kasiek** » 23 marca 2010, o 01:06

Bo ja mam szersze spojrzenie niż inni Obrazek

i różne aspekty doceniam. Obrazek

przez **pinksss** » 23 marca 2010, o 01:07

slapstikowa nieco Obrazek

a przy tej w tej pierwszej wydanej durne zagrania o Palmer się ocierające Obrazek

czytnę sobie znowu Klątwę Deveraux i będzie dość Obrazek

przez **Fringilla** » 23 marca 2010, o 01:18

ta epoka, to pokolenie - nie można zapomnieć Obrazek

przez **Agaton** » 23 marca 2010, o 03:35

Ja to bym o duchach sobie poczytała Obrazek

Jedyne co czytałam i mi się kojarzy to seria Pośredniczka - Cabot Meg dla młodzieży. Bzdurne nie było, mi się podobało.

przez **ewa.p** » 23 marca 2010, o 14:57

Pośredniczka akurat fajna,ale o duchach jest sporo ciekawych ksiąek.jeśli nie czytalaś to polecam Co się wydarzyło w Springtown Deloras Scott,albo Nawiedzony dom Heather Graham,obydwie z Harlequina

przez **Jadzia** » 23 marca 2010, o 21:23

To jakaś nowo wydana?

przez **Berenika** » 23 marca 2010, o 21:28

Świeżynka

http://www.wydawnictwobis.com.pl/product.php?id=800

przez **kasiek** » 23 marca 2010, o 21:29

ano tak, najnowsza Kurland

przez **Jadzia** » 23 marca 2010, o 21:35

hmm... trzeba się będzie zastanowić, bo mi tam slapstick nie przeszkadza przeważnie Obrazek

przez **Fringilla** » 28 marca 2010, o 05:49

póxna pora, a ja kurcze na posterunku... to sobie napiszę Obrazek

grtauluję wytrwałym, którzy dotrą do końca tekstu, ew. przeczytają 50 procentów bez procentów.

Wstęp. W którym się tłumaczę

no więc... ponieważ Christine Feehan - klasyczne już dziś nazwisko w świecie romansowych paranormali, ze szczególnym uwzględnieniem wąpierzopodobnych i zmiennokształtnych nurtów - wreszcie i u nas zagościła - Mroczny książę Ambera, to ja się podzielę, dlaczego Feehan i dlaczego warto. Poczytać.

Wstęp c.d. w którym się tłumaczę dalej i wyjaśniam swą wizję

Tak sobie czekałam grzecznie, aż przynajmniej parę osób przebrnie, i doczekałam się, chociaż widzę pewną niechęć u części do dzielenia się opiniami Obrazek

a ponieważ ponadto niektóre osoby narzekały, że mamy dominację 16-latek w fabułach paranormali (ergo: niewinny świat pozacielesnych uniesień romantycznych) to właśnie Feehan - obok Armstrong (debiut 2001 - bardziej na poczatku w urban fantasy, tak jak i Harris), Sparks (debiut 2005), Adrian (debiut 2007), Kenyon (debiut 2002), znanej i lubianej L.K.Hamilton (debiut 1993... ale to inny przypadek) - jest dla "Starszych dziewczynek", a nawet biegunowo w stronę "starszych i sprofilowanych" (o co chodzi - za chwilę Obrazek

O Fehan po łebkach

Christine Feehan to już instytucja, niemal jak Sherrilyn Kenyon (też niedługo u nas) - debiut w 1999 roku i świetne wpasowanie się w koniunkturę post-Buffy czyli "wampiry są fajne" (czasem i niektóre). Dla przypomnienia: Meyer wystartowała ze swym cyklem w roku 2005 - epokę później.

Ogółem 40 książek na koncie (stan na 2009 rok), 4 serie prowadzone równolegle, opowiadań różnych też przyzwoita liczba, planowane kolejne tytuły jak najbardziej, rzesza fanów (mniej bądź bardziej narzekających) liczna, nagród mnóstwo. Jak dla mnie Christine Feehan to Diana Palmer paranormali (wespół wzespół z Sherrilyn Kenyon i Lorą Leigh) - każdy, kto wie, jak wysoce Palmer cenię, potraktuje to jako komplement dla autorki Obrazek

O Karpatianach

U nas pojawiła się część pierwsza cyklu Karpatianie, a dalsze w zapowiedziach. Kto czytał, ten wie, że bohaterami tej i kolejnych części są przedstawiciele rasy (ojej, ta Poprawność P.) wymierającej, wywodzącej się (witaj, Europo Środkow-Wschodnia i bójcie się wy, którzy wierzycie, że nie istnieje coś takiego jak Zderzenie Cywilizacji) z Karpatów, tych nie naszych (skojarzenie z Vladem nieprzypadkowe) i łączących różne atrakcyjne cechy takie jak zmiennokształtność, picie krwi, prawie-nieśmiertleność, spanie w klaustrofobicznych miejscach, wysoce rozwiniętą umiejętność unikania zewidencjonowania przez różne służby oraz lokalnych mieszkańców z widłami oraz genetycznie uwarunkowaną zdolność do absolutnej monogamii (nie jedna Feehan na to wpadła - moim zdaniem to właśnie stanowi o fenomenie romansu paranormalnego, jest absolutnym wynalazkiem w ramach tegoż, tudzież źródłem wyodrębnienia z zalewu i fantastyki i romansu - nie mogę się zdecydować Obrazek

Acha - i jeszcze jedną cechą charakterystyczną Karpatian jako grupy jest zdecydowana nadwyżka osobników płci męskiej... W ogóle przechlapane mają, co już kasiek gdzieś tam omówiła: bez spotkania "tej jedynej przez Los, Parki czy inną Ślepą Ewolucję wskazanej/stworzonej" się zmieniają w istotę wypisz wymaluj jak z naszych wąpierzowych legend: mordującą dla krwi, bez emocji - taki klasyczny czerwonooki i łysawy socjopata. Ale jak już spotka taki Karpatianin (uwierzcie, nie Meyer pierwsza wpadła na pomysł z imprintingiem Obrazek

swą wybrankę, to nawet ultradaltonizm mu przechodzi...

O fenomenie (uwaga - będzie o seksie. ale króciutko

Cykl, który liczy sobie ponad 25 części, kręci się wokół działalności WWF czyli "jak uratować zagrożony gatunek". I tak coraz dalej, głębiej i w ogóle, kolejni drugoplanowcy na różnych kontynentach i w różnych okolicznościach wpadają na "swoje kobiety" i w ogóle to jeśli ktoś się zastanawia jak ktoś, oprócz Diany Palmer oczywiście, jest w stanie trzaskać jeden szablon, a czytelnicy, nawet jeśli jęczą, to kupują dalej, to proszę bardzo, oto powód:

erotyka.

Bo, lingwistyczne studia nad karpatiańskim swoją drogą, ale tak naprawdę to chodzi o seks. I nie w wydaniu mejerowskim czyli "ach, to napięcie, kiedy oni się wreszcie prześpią ze sobą, a może lepiej, żeby jednak nie" tylko po prostu seks. Dwuosobowy jak najbardziej, przez wiele stronic i, wybaczcie fanki Stephanie, Laurens przy tym to pikuś Obrazek

Monogamia na pewno przysparza fanów, ale zagadnieniem dominującym jest monogamia w połączeniu, z w sumie i po prostu, ostrym seksem. I odpowiednią dozą dramtozy.

Ok, w sumie to jeszcze możemy się pokłócić o definicję ostrego seksu, ale może kiedy indziej. Nadchodzi jednak czas eksperymentowania z erotyką (wysyp swoją drogą stricte erotyki paranormalnej następuje niedługo potem) w romansach bez przemycania "niegrzecznych, niewaniliowych treści" za pomocą zabiegów jakie stosowała choćby Robin Schone - "wyuzdany seks" nie jest już domeną "tych złych" w fabule. Nadeszła także epoka wolności dla takich autorek jak Hamilton, która zaczęła w sumie od urban fantasy i bez seksu, ajak skończyła... uf, jeszcze nie skończyła Obrazek

Podsumowanie. Krótkie

Paranormal, mroczność wizualna i psychologiczna (ehm ehm...) - bo krwiście i krwawo bywa na różne sposoby - monogamia i dużo seksu oraz jakaś tam fabuła w tle? Że o HEA nie wspomnę? Sięgnijcie po Feehan Obrazek

A jak już mamy za sobą Armstrong, Sparks i Adrian, warto pamiętać, że to z 1999 roku.

Ps.O Feehan, ale nie o Karpatianach czyli paranormalu, który udało mi się przeczytać

A w ogóle to ja piszę ze względu na moją własną aktualną lekturę czyli 3 część innego cyklu, poswięconego zmiennokształtnym kotowatym:

Burning Wild o mężczyźnie po przejściach (ojojoj - z bohaterkami palmer sobie może dłoń uścisnąć i powinien zaliczyć pierwszą dziesiątkę tych co bardziej storturowanych, a rodzice bohatera to w ogóle poza kategorią buahaha) i kobiecie z przeszłością (znaczy: niby takie chuchro, a jednak szczwane...) - rewelacyjny przykład na "po co paranormale i dlaczego są kolejną odsłoną <fantastyka> Obrazek

ale do rzeczy: przyznam, ze dawno nie przeczytałam paranormala od deski do deski i bez hopów. Ponieważ czytanie o Karpatianach zawiesiłam (z okazjonalnymi zerknięciami) gdzieś po 8 części, a inne serie też tak jakby... do skanowania... to z pewną obawą sięgnęłam po Feehan znów, chociaż mam na pólce już od paru dobrych miesięcy... Kurcze, jeśli ktoś mnie spyta "jaka autorka faktycznie poczyniła postępy przez ostatnią dekadę" to wystawię Feehan Obrazek

Dobrze przemyślane jak na łopatologicznego paranormala - autorka żadnej dziury pozornych nielogiczności nie pozostawia niezałatnej. Może się podobać bądź nie, ale to jest kawał odwalonej przyzwoicie roboty. Może jestem zbyt surowa, ale Feehan ma problem ze słowem - jej mocną stroną jest pomysł i samo snucie opowieści, jak dla mnie emocjonalnie satysfakcjonujące w tym konkretnym tytule. Widać zarazem postęp od czasu debiutu... Lepsza redakcja? Obrazek

przez **kasiek** » 28 marca 2010, o 12:30

Wielkaś Fringillo Obrazek

przez **agula** » 28 marca 2010, o 12:38

Ach Fringilla świetny tekst. Jak przeczytałam Mrocznego księcia to miałam głównie dwa spostrzeżenia:

a- ta książka jest o seksie a fabuła to tak przy okazji w niej występuje.

b-Feehan to wypisz wymaluj Palmer. Aż zaczęłam się zastanawiać czy to przypadkiem nie ona pod pseudonimem z tym, że bohaterowie choć męscy szowiniści to nie tego kalibru co u Pani w Kapeluszu.

Jednak podobnie jak Palmer pani Feehan w jakiś sposób udało się zdobyć mnie dla siebie jako czytelnika i z trudem opieram się ochocie by zacząć czytać nieoficjalne tłumaczenia jej kolejnych tytułów które już pojawiły się na gryzoniach. Jednak nie, postanowiłam być twarda i poczekam na papierwe wydanie.

Obrazek

Romans paranormalny

Kto przegląda forum