Teresa Medeiros

przez **kasiek** » 26 października 2009, o 21:06

A taki bohater Uwieść dżentelmena wcale nie śfiniowaty a jaki fajny. Obrazek

przez **tessa15** » 26 października 2009, o 21:09

Hmm....to ja chyba biedna dotychczas w ciemności żyłam, bo nie trafiłam na ani jedną książkę z tego typu bohaterem......Albo nie zapadła mi w pamięć. Żeby to tak krótko ująć - chyba mam coś do niegrzecznych chłopców Obrazek

przez **Renata7** » 26 października 2009, o 22:03

Nie martw się Tessa , mam tak samo . Niegrzeczni chłopcy bardziej wpadają w pamięć .

przez **tessa15** » 27 października 2009, o 00:12

No wlaśnie! Są dużo bardziej interesujący. I teraz pojawia sie pytanie - czy niegrzeczny chłopiec to synonim śfinki? Obrazek

Strona WWW · przez **Kasiag** » 27 października 2009, o 12:17

Nie ty jedna Obrazek

Jest nas więcej Obrazek

przez **pinksss** » 27 października 2009, o 13:01

i ja

pod warunkiem ze ten w domu jest grzeczny Obrazek

przez **tessa15** » 27 października 2009, o 18:56

ale też nie zawsze.... Obrazek

przez **Agrest** » 27 października 2009, o 19:12

Heh, moja definicja złego chłopca jest inna niż śfini Obrazek

Ale niestety przykładami z Medeiros nie poprę, bo nic jej nie czytałam Obrazek

przez **tessa15** » 27 października 2009, o 20:02

Noo, to Agrest, moim zdaniem jest troszkę do nadrobienia:)

Ja też nie uważam, żeby niegrzeczny chłopiec równał się śfini, ale każdy niegrzeczny chłopiec ma w sobie coś śfinkowatego Obrazek

przez **Agrest** » 27 października 2009, o 20:03

Żebyś ty wiedziała, Tessa, ile ja mam do nadrobienia Obrazek

Chociaż przyznaję, że akurat Medeiros w najbliższym czasie nie planuję...

przez **tessa15** » 27 października 2009, o 20:29

A co planujesz? Obrazek

przez **pinksss** » 27 października 2009, o 20:32

Sawantkę se macham i cygański hrabia jest po prostu z górnej półki Obrazek

przez **kasiek** » 27 października 2009, o 20:38

pinks coś mi się zdaje, ze autorki Ci się ciut pomyliły Obrazek

przez **pinksss** » 27 października 2009, o 20:41

to od tego siedzenia godzinami na forum Obrazek

oczy mi się popsuły Obrazek

pójdę gdzie trzeba Obrazek

przez **kasiek** » 27 października 2009, o 20:48

Tam oczy na mózg się rzuciło. Obrazek

przez **pinksss** » 27 października 2009, o 20:56

co zrobić jak się ma takie nieciekawe życie Obrazek

przez **tessa15** » 27 października 2009, o 21:00

Oczy, mózg, na jedno wyszło Obrazek

Ale tak ps. Sawantka dobra rzecz Obrazek

przez **pinksss** » 27 października 2009, o 21:09

szkoda ze jej Medeiros nie napisała Obrazek

przez **tessa15** » 27 października 2009, o 22:06

No cóż, fakt, nie ta autorka;D Ale dobrze jest jak jest Obrazek

przez **Renata7** » 28 października 2009, o 16:53

Medeiros nie do podrobienia !

przez **tessa15** » 28 października 2009, o 20:33

Fakt faktem:P Ale jak to ja, przeczytałabym coś nowego:D

przez **Renata7** » 3 listopada 2009, o 18:46

Nie ty jedna .

przez **tessa15** » 4 listopada 2009, o 00:05

Zdaję sobie sprawę Obrazek

przez **aralk** » 8 listopada 2009, o 16:01

Wcale nie było tak źle jakby mogło wydawać się po wszelkich znakach na ziemi i na niebie.

Grota to moja trzecia Medeiros.

Pierwszy był Pamiętnik. Do tej pory jakoś nie potrafię jednoznacznie go ocenić. Słowo, które nieodmiennie kojarzy mi się z tą pozycją to subtelność. Tylko proszę nie pytać dlaczego Obrazek

Może to moje odczucie swoistego miksu tematycznego zafundowanego przez autorkę, a może sposób rozwiązania problemu, a może to bohaterowie, którzy przy całej swojej sile wydawali mi się tacy krusi. Nie wiem. A że Pamiętnik podobał mi się sięgnęłam po kolejną Medeiros. Swoje zdanie na temat Mistyfikacji wyraziłam już w tym temacie. Dla przypomnienia mogę tylko powiedzieć, że w swoim własnym odczuciu dawno, bardzo dawno, o ile kiedykolwiek, nie czytałam tak beznadziejnie głupiej, egzaltowanej i płytkiej książki. I pewnie długo nie sięgnęłabym po Medeiros, gdyby nie ten nieszczęśnie subtelny Pamiętnik.

Sięgnęłam po Grotę bo była w bibliotece, a zresztą ktoś, gdzieś tutaj napisał, a ja zapamiętałam, że wcale nie jest taka zła.

No i śmiało mogę powiedzieć, że nie jest Obrazek

Dla mnie oczywiście.

W pierwszym momencie fuknęłam na stylizację, bo o ile kocham miłością ślepą Garwood i mogę jej pewne uchybienia wybaczyć, o tyle Medeiros niekoniecznie. Zgrzytnęłam więc, ale i z radością pomyślałam, że potwierdzę swoje przekonanie i pójdę w inne rejony poszukiwać ciekawszych książek.

I zdziwiłam się wielce, bo połączenie tematyki z właśnie taką stylizacją jest moim zdaniem, jednym z silnych atutów Groty. Współgrają ze sobą idealnie, a co równie ważne – IMHO – właśnie taka stylizacja doskonale może ukryć niedociągnięcia fabularne czy kreacje bohaterów. Pasują niedomówienia, pasują pewne dłużyzny fabularne, a potem lawinowo gnające wydarzenia, pasuje nawet stosunkowo płaska szarpanina emocjonalna, że o tej fizycznej nawet nie wspomnę, bohaterów. Tak jakby fabuła dopasowana była do formy prezentacji. Jakby współgrały.

Ale nie tylko to oceniłabym na plus.

Podobają mi się postaci. I to nie tylko pierwszoplanowe. Sean ze swoją realną oceną miłości do Geliny, Moira równie mocno kochająca jak i obojętna, wykonująca polecenia króla, bezbłędnie dopasowująca się do sytuacji, nawet otoczony piórami Mer-Nod jest ciekawy. I Nimbus. Zdecydowanie mam słabość zapoczątkowaną wiele lat temu do błaznów, karzełków, trefnisiów, pajaców czy jakby ich tam nazwać. W każdym razie do małych ciałem, często ułomnych fizycznie literackich postaci, które w dobrze rozegranym scenariuszu pełnią kluczową lub co najmniej ważną rolę. Taki był Nevile z Rosecliffe Obrazek

I taki jest Nimbus. Jak dla mnie, Medeiros namalowała go bardzo sprawnie. Kilka wyraźnych maźnięć i już. Bez zbędnego wkładania mu w usta i głowę (podobnie jak Seanowi zresztą) dylematów miłosnych, emocjonalnych, poddańczych i wiernościowych. Obydwaj postawieni zostali w trudnej sytuacji i poradzili sobie z nią. A ona właściwie to opisała. Bez zbędnego patosu, potoku słów. Kilka jednoznacznych czynów, gestów i wystarczyło. Zgodnie z przyjęta konwencją.

Podoba mi się Conn i Gelina. I to co ich łączy. Narastanie emocji, szybko zbite rozterki Conna, odsunięcie tych Trzecich. Bardzo życiowe to się wydaje. Obdarte emocjonalnie być może, ale ktoś już mnie tutaj pouczał, żebym nie oczekiwała gór, gdzie teren najwyżej wyżynny. A już pierwsze zbliżenie Geliny i Conna uważam, za coś wyjątkowo literacko udanego. Nie żebym lubowała się w lakonicznych scenach wymuszonego seksu, ale to ograniczenie słów i emocji było dla mnie tutaj po prostu na miejscu. Ogólnie przyznać muszę, że Grota ze swoimi scenami miłosnymi, a właściwie ich brakiem, zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. I znowu być może jest to wynik wpisania sytuacji w słowa. Jeśli nawet tak jest to przyklasnę temu bardzo.

Ogólnie w mojej ocenie Grota imponuje odpowiednio rozłożonymi akcentami.

Jak na mnie dziwne również to, że nie przyczepiam się do fragmentaryczności. Też mi tutaj pasowała.

Jednak nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o braku poszanowania Medeiros dla czasu i wynikających z niego zmian. Autorka z właściwym sobie wdziękiem gubi dni, godziny oraz inne wyznaczniki upływającego czasu jak choćby gojące się rany czy rosnące włosy. Chronologia czasowa w przypadku tej pani to zwykły oksymoron. Mnie już nie denerwuje to tak bardzo, ale to zauważam i czym prędzej staram się o nim zapomnieć. Zawsze można powiedzieć, że to nie ona tylko tłumacz Obrazek

Ogólnie, nie wrzuciłabym Groty do jednego worka z typowymi romansami. Jest inna. I moim zdaniem wyróżnia się sposób tych kilkudziesięciu typowych jakie do tej pory przeczytałam. Nie każdemu będzie się podobać i pewnie łatwiej znaleźć argumenty „przeciw” niż „za”, ale myślę, że warto zajrzeć po nią.

Ja nie żałuję.

A kwestia Pani Medeiros znowu jest odwarta Obrazek

O czym donoszę z właściwą sobie oszczędnością w słowach Obrazek

przez **pinksss** » 8 listopada 2009, o 20:01

ale nie w punktach Obrazek

Teresa Medeiros

Kto przegląda forum