Mary Balogh

[Agrest]

Mnie się podobało



A co wam nie pasowało?

[Vienna]

O-żesz ! ...Jak mnie wkurzy, to wyżyję się na konduktorze.

[Lilia ❀]

A co konduktor winny?

[Agrest]

Ale nie straszcie tak dziewczyny, toż nie taki Joseph straszny jak go malują... (ja czekam na jakiś argument, co jest z nim na tyle nie tak, że aż wkurza )

[Vienna]

Ktoś musi być. ...Lajf is brutal.

[kasiek]

i full of zasadzkas

[Lilia ❀]

and always gives you kopas w dupas

[Agrest]

Napisałam długaśnego posta w temacie ostatniej serii i się wciął! Więc wiecie, to co teraz napiszę to będzie tylko marnym cieniem tamtych wywodów



Noooo to tak.



Dla mnie problem bierze się dwóch źródeł.



Po pierwsze, wszystkie trzy książki mają taką samą budowę. O, wiadomo, szczegółami się różnią, ale wszystkie opierają się na schemacie, który wygląda następująco:

First comes marriage, then comes seduction, at last comes love.







Tak właśnie jest No same spójrzcie, za każdym razem mamy małżeństwo z rozsądku bądź przymusu, następnie szczere postanowienie zakochania się (to jest dla mnie ' w tym przypadku) i na końcu misja zostaje zakończona sukcesem. Trzy książki pod rząd tak napisane to jedna ciut za dużo moim zdaniem.



Może zresztą nie byłoby tak źle, gdyby nie to, że (i tu po drugie) Balogh coś ostatnio specjalizuje się w romansie racjonalistycznym, ekhem. Wszystko jest tam tak dogłębnie przemyślane, tak zracjonalizowane, że na uczucia niewiele tam zostaje miejsca. Jeśli w kolejnej książce przeczytam coś podobnego do:

- Sprawię, że się we mnie zakochasz obiecuję (dla dobra małżeństwa)

- Załóżmy się, że się we mnie zakochasz (dla dobra małżeństwa)

- Musimy popracować nad tym, żeby się w sobie zakochać (dla dobra małżeństwa)



to coś mnie trafi, przysięgam



Owszem, Balogh ceni się właśnie za ukazanie tej drogi wewnętrznej bohaterów, ale tutaj nie tylko doprowadziła to do ekstremum (zaniedbując przy okazji jakąkolwiek fabułę), a w dodatku ta droga jest tak racjonalnie zaplanowana, że efekt jest blady.



Przecież pisała już książki o taki schemacie, choćby Indiscreet (i zaraz potem Unforgiven), ale to jak niebo a ziemia. Tam była równowaga pomiędzy uczuciami przed małżeństwem z przymusu, a staraniami po ślubie. Tutaj tego nie widzę.



Oni się wszyscy zbyt dobrze (czytaj: zbyt szczerze ) dogadują, gdzie jest u licha jakiś problem? Czasem zaczyna się nieźle, ale druga połowa książki rozpływa się gdzieś w emocjonalnym niebycie...



I znów - może bym się nie czepiała, gdyby nie to, że te książki są TAKIE SAME.



To tyle na razie, może jeszcze coś mi przyjdzie do głowy

[pinksss]

no to pokrótce zarzuty co do spójności jak w przypadku Quinn i Wyndhamów- zamiast dwóch jedna a porządna

[Agrest]

Niekoniecznie - na książkę, w której są trzy historie o dokładnie takiej samej budowie/przesłaniu, też nie mam ochoty

[pinksss]

acha czyli i Balogh się wypaliła

[Agrest]

Tego nie wiem Za kilka dni wychodzi kolejna książka, może ta będzie lepsza?



Zresztą każdy lubi co innego, mnie np podobała się cała seria o nauczycielkach, a niektórzy już wtedy ogłosili wypalenie Balogh (ba, są tacy co i przy Bedwynach )

[pinksss]

przy nauczycielkach to niektóre były po prostu PZ - przeczytać zapomnieć

[Agrest]

Przez takie właśnie opinie podchodziłam jak do jeża i w ogóle całe wieki się do nich zabierałam



Może dlatego miło się rozczarowałam

[Fringilla]

czytam...

[Agrest]

Dzisiaj na Word Wenches można poblogować z Balogh - zadać pytanie i czekać na odpowiedź Czy ktoś ma ochotę?

[Fringilla]

jestem wciąż w trakcie, więc wyjątkowa rozsypka powodowana nadmiarem wrażeń czytelniczych nie sprzyja koherentności mych wypowiedzi

[Agrest]

Ja to bym się nawet zapytała o coś, ale co tam będę psuć im humory... jako że pierwsza myśl, przychodząca mi do głowy do "WTF, Mary?"



Tak to wygląda

[Fringilla]

własnie dlatego się powstrzymałam, bo to ostatnio (patrz: czytam wciąż) jak mantra u mnie

[Agrest]

Ale co ciekawe, w tym zalinkowanym wywiadzie Balogh mówi, że pomysł na kolejną serię (i na to, że książki mają wyjść w króykich odstępach czasu) był JEJ pomysłem. Więc jeśli to prawda, no to nie ma tu mowy o naciskach wydawnictwa, wykorzystywaniu kury znoszącej złotej jajka itd, tylko ona sama się przeliczyła, albo też tak już się po prostu zmieniła.



Ale może to my się mylimy, na amazonie np ALCL ma cztery gwiazdki

[Fringilla]

ja bym była ostrozna w interpretowaniu "to byl mój pomysł" - bo co sie za tym kryje?

ja sądziłam swoją drogą, że patent nie musi byc zły: wieksza opowieść o rodzinie, która zamiast jednego tytułu z romansem prowadzącym i 2 drugoplanowymi składa się z trzech oddzielnych tytułów - a niektórzy wolą mieć przymusowo rozłożone w czasie niz dostawać "na raz"i męczyc się oczekując przez kolejny rok

problem: jak nie rozrzedzic balogh w balogh? bo quinn się nie udało ostatnio... ba, balogh wciąż uważam wygrywa w tym starciu na formę "rozrzedzenia"

[Agrest]

Zaznaczenia moje...



No cóż, to już wiem, że (nie)zdrowej dawki angstu nie ma się co spodziewać nawet po książce Cona

[Fringilla]

ale przyznam, że mi "bezProblemowy" Wulfric pasował, tak jak i Problemowy Sydnam (że nie wpomnę o ich partnerkach byli ok... i faktycznie nie będę porównywać Jamesa z boahterami najnowszej serii... dla mnie angst nie est niezbędną składową u Balogh i nie w tym do końca upatruję problemu... tu nie chodzi "co" (czyli oby nie Heathcliff tu chodzi "jak" ja zawsze miałam słabosć do jej bohaterów w typie darcy 'ego i Wentwortha, a Heathcliffa...

to ciekawe, że Mary tak postrzega swoje "przeszłe pisarstwo"...

ja sądzę, że pisarki romansów stanęły wobec zmian - i wymagań i realiów społeczno-kulurowych i faktycznie muszą wypracować nową ścieżkę... taki przełom miał miejsce w połowie lat 80tych, gdy nie tylko bo-rajpery z jednej i grzeczne trzymanie się za rączki egzystowało w 90%... dziś można stwierdzić, że wówczas nie wprost domagano się "chcemy sympatycznych facetów-partnerów i kobiet zasiadających w radach nadzorczych a teraz...

a teraz... hm...

[Agrest]

Ja nie żądam, żeby w każdej książce był taki angst jak Devil 's Web, to byłoby nie do zniesienia Zresztą akurat całej tej trylogii nie lubię za bardzo, z Web of Love na czele.



Ale będę się upierać przy tym, że w trzech ostatnich książkach temperatura uczuć jest znacznie niższa niż w poprzednich, i tych właśnie większych emocji najbardziej mi teraz u Balogh brakuje.



Teraz - w tej serii. Bo jak pisałam niedawno, jeszcze nauczycielki mi się podobały.

[Fringilla]

skomentowałam wypowiedź mary, która podkreśliła swą "antyangstową" politykę



ale dla mnie to rozrzedzenie (i dla mnie ono jest wyczuwalne od połowy serii o nauczycielkach) idzie w parze z przełożeniem nacisku n emocje z więzi między bohaterami na "rozliczanie się z własnymi demonami, a imie ich Straszny Rodzic męscy bohaterowie u balogh zdają się więcej czasu poświęcać na rozkminianie własnych powodów poplątania (Rodzice) niż na budowaniu relacji z bohaterkami. taka rozbudowana autorefleksja zahaczająca o amatorską autoanalizę.

a bohaterki mają problemy z całkiem innej beczki, ale co to za problemy, skoro u źródeł ich Rodzic nie występuje

ogólnie: takie tam drobnomieszczańskie problemu klasy średniej dobrze sytuowanej w dzieciństwie



ja to w ogóle mam taką wizje, której sie wstydzę troche, że to jest wymagane przez czytelniczki podjście; poradź, jak radzić sobie z mym znudzonym facetem, który nic tylko autoanaizie sie poświęca a jak mu smutno to zmyka do mamy, a jak mama była zła lub jej nie ma.... to pat