Meg Cabot => Patricia Cabot

[Janka]

Przyznam się, że nawet nie wiem, czy pani Cabot jeszcze cokolwiek pisze.

Właśnie sobie obejrzałam ceny książek papierowych Cabot z cyklu "Boy" i trochę mi gały wyszły. A nawet nie trochę, bo wiszą mi teraz na szypułkach i nie wiem, jak je powtykać z powrotem.
Ceny na amazonie wyglądaja tak: 96,00 euro, 95,00 euro i 72,95 euro. Najdroższy jest tom trzeci, co mi przypomniało, że w moim przypadku tom trzeci bardzo długo był najdroższą kupioną książką na allegro. (Dużo później pobiłam ten rekord książką SEP.)

[izkaa12]

Z tego co się kiedyś orientowałam to ostatnio (mówię tu o roku 2016 wzwyż) wydała kilka książek typu "kilka lat później" do swoich serii dla nastolatek ("Pośredniczka", "Pamiętnik Księżniczki"). Nie ukrywam, że gdybym je zobaczyła na półce w polskiej księgarni to zapewne wylądowałyby w moim koszyku. Piękne początki czytania

Taaak, ceny są zabójcze. Ja pamiętam, że kiedyś chciałam na naszym polskim empiku kupić, to ok 80 zł kosztowała. Dlatego zdarzy się, że buszując po księgarniach w poszukiwaniach jakiś książek wyszukuje czy przypadkiem nie mają w ofercie Boy'a 4, ale niestety albo niedostępny albo ceny jak sama widzisz.

[Janka]

"The Boy Is Back" na amazonie ma normalną cenę, 11,50 euro. Tylko trzy stare tomy są tak strasznie drogie.

Znalazłam te książki w niemieckiej księgarni wysyłkowej i na szczęście tutaj ceny są przyzwoite: od 11,99 za tom czwarty do 17,99 euro za wcześniejsze.
Chyba się zdecyduję na eBooki, bo są dużo tańsze.

[szuwarek]

Przez Jankę powtarzam Chłopaka z sąsiedztwa.. zapomniałam jak lubiłam tą książkę

[Janka]

Ależ Ci zazdroszczę!!!

[gosiurka]

Po długim czasie powtarzam sobie serię Dziewczyny od pioruna i dale uwielbiam tą serię, normalnie jak bym o sobie czyta, jeżeli chodzi charakterek
Wcześniej powtórkowo zaliczyłam Modelkę, pierwsza super, reszta już mniej.
Mimo że jestem już stara do tych serii, ale dalej mam z nich radochę i znowu naście lat

[•Sol•]

Na Cabot chyba nie ma czegoś takiego jak "za stara"


Modelkę czytałam tylko 1, potem jakoś no nie... Nie ciągnęło jej i tej serii dla bardzo młodszej młodzieży nie znam i nie zamierzam, resztę kocham

[gosiurka]

Sol ale dla mnie Modelka jest słabsza niż dziewczyna od pioruna czy Pośredniczka, te lepiej przeczytać , wciągają i naprawdę szybko się czyta.

[•Sol•]

No jest, jest, tu Ci przyznaję rację, choć nie znam całości. Drugiej przeczytałam blurba i to by było na tyle, więcej nie chciałam.

A Pośredniczkę, Dziewczynę od pioruna, Magiczny pech, Księżniczkę i resztę to ja znam po parę razy czytane
Te dorosłe i historyczne też.

Mam prawie całą Cabot. Miałam całą, ale pożyczyłam Paplę i nie wróciła do mnie

[gosiurka]

Papli jeszcze nie czytałam, ani jej historyków

[•Sol•]

Papla ma dość kontrowersyjny jak na standardy romansowe, zwłaszcza standardy sprzed tych 10 lat, kiedy wyszła, wątek romansowy.
Zaskakujący też, myślę, że warto się przekonać

Historyki ma lepsze i gorsze, ale też lubię

A paranormal znasz? Nienasyconych? też zaskakujący wątek romansowy

[gosiurka]

Planuję w każdym miesiącu coś jej przeczytać, paranormal coś czytałam , ale nie pamiętam za bardzo. Teraz czytam wszystko po kolei.Dziewczynę od pioruna i modelkę mam za sobą. Modelka 1 była dobra reszta średnia, ale też fajne, takie średniaki nie są złe, w końcu to Cabot

[Kawka]

Patricia Cabot "Spadek"

Emma van Court Chesterton jest wdową po ubogim wikarym, sprawującym posługę na dalekich bezdrożach jednej ze szkockich wysp. Ledwo wiąże koniec z końcem ale nie traci pogody ducha. Niestety, jej spokój zostaje zburzony, gdy okazuje się, że dostanie ogromny spadek. Warunkiem jego otrzymania jest powtórne zamążpójście. Od tej chwili Emma nie może się opędzić od zalotników. A na domiar złego na wyspę przybywa James Marbury, hrabia Denham, kuzyn jej zmarłego męża i największy wróg, który chciał zapobiec temu małżeństwu.

Książkę czytałam lata temu i wtedy uznałam ją za bardzo dobrą. Zdania po latach nie zmieniłam.

Patricia Cabot ma lekki i przyjemny styl. Klimat książki, mimo nie do końca zabawnych wydarzeń, jest bardzo pogodny, wręcz odprężający. Powieść obfituje w śmieszne sytuacje i humor, ale nie jest to ten rodzaj żartu, który ociera się o absurd. Jest lekko, sympatycznie ale z klasą i bez przegięcia.

Emma daje się polubić od pierwszej strony – to miła, rozsądna dziewczyna, która ma mocne przekonanie, że zmierza w dobrą stronę i nic nie jest w stanie jej wytracić z równowagi ani zawrócić z raz obranej drogi. Z kolei James to lekko irytujący człowiek, który wychowany był w przekonaniu, że zawsze osiąga to, co chce. Typowy rozpieszczony arystokrata. Kiedy w końcu umyka mu jedyna rzecz w życiu, której tak naprawdę chce, zaczyna rozumieć, że nie zawsze trzeba się kierować w życiu chłodną logiką i rozumem. Podoba mi się ich wzajemna relacja – nie jest to nachalny wątek, bo książka nie skupia się wyłącznie na romansie. Dużo dzieje się poza tym, autorka wplata wątki humorystyczne i opisy życia codziennego małej szkockiej osady, przez co uwaga nie skupia się wyłącznie na rozwoju uczucia głównej pary. Emocje Jamesa są według mnie lepiej oddane – on kochał Emma od bardzo dawna. Ona zaś uświadomiła to sobie nagle i tu brakło mi większej głębi, uzasadnienia tego wątku.

Sama historia jest dość typowa ale nie ma ani chwili na nudę. Wciąż coś ciekawego się dzieje, jakieś zmiany, zwroty akcji, wstawki humorystyczne, cięte riposty w dyskusji pomiędzy Emmą i Jamesem. Dodatkowo krótkie rozdziały i niewielka objętość pomagają w szybkim czytaniu. Z tą książką się płynie gładko i przyjemnie. Zanim się obejrzałam, skończyła się.

Powieść to bardzo miła odskocznia od codzienności. Lekka, przyjemna, miła w odbiorze lektura ale równocześnie nie jest infantylna, czy płytka. To dobrze skonstruowana historia, odprężająca i czasem wywołująca uśmiech. Ma swoje minusy ale generalnie jest to udana książka. Moja ocena to 9/10.

Link do działu recenzji: viewtopic.php?p=1242362#p1242362

[•Sol•]

Jejku, jak ja kiedyś wciągałam historyki Cabot!
Nie, żebym coś pamiętała, zlewają mi się w bezkształtną masę (jak coraz więcej książek, nie ten wiek już ), ale pamiętam, że wszystkie cechowało takie ciepełko. Każda w każdą te historie były urocze i słodkie

[Kawka]

Patricia Cabot "Sukcesja"

Lord Edward Rawlings prowadzi próżniacze życie. Pozwala kochance i jej świcie organizować bale w jego posiadłości i niewiele myśli o przyszłości. Gdy umiera jego ojciec, okazuje się, że istnieje spora szansa, że odziedziczy tytuł ale młody arystokrata nieszczególnie jest tym faktem zachwycony. Postanawia odszukać syna swojego zmarłego brata, prawowitego dziedzica, który wskutek rodzinnej waśni został wydziedziczony. Gdy w końcu udaje się odnaleźć chłopaka, obecnie dziesięcioletniego urwisa, okazuje się, że sprowadzenie go do rodowej posiadłości Rawlingsów nie będzie wcale proste. Dzieciak ma bowiem opiekunkę. Bardzo ponętną, obdarzoną twardym charakterem pannę Pegeen MacDougal, ciotkę młodego księcia, która wychowywała go od urodzenia. Pegeen ma zaś swoje powody, by odrzucić hojną ofertę pieniężną i pozostać w skromnym domku, gdzie ledwie wiąże koniec z końcem.

Jest to kolejna dobra książka autorstwa Cabot. Przede wszystkim lekki i bardzo przystępny styl pisarki powoduje, że jej powieści czyta się bardzo szybko i płynnie. Pod względem warsztatu nie ma się do czego przyczepić. Wszystko w tej książce jest na swoim miejscu. Odpowiednia doza dramaturgii, akcji i humoru oraz ogólna lekkość, a dodatkowo budowa powieści jest bez zarzutu, jednak główną zaletą jest dobre wykorzystanie wątku od nienawiści do miłości.

Relacja głównej pary jest wiarygodna. To mogłoby się wydarzyć naprawdę. To jest główna siła tej książki. Emocje między bohaterami. Owszem, nie jest to nic odkrywczego, motyw powielany bardzo często w romansie ale u Cabot działa bez zarzutu. Na plus zaliczam też humor, zwłaszcza w momentach gdy główna para drze ze sobą koty. Iskrzy między nimi, a przy tym jest lekko i zabawnie.

Bohaterka nie jest szarą myszką, zahukaną, czy bojącą się własnego cienia. To dumna, twarda babka z charakterem, która wie czego chce i nie zawaha się przeprowadzić swojego planu do końca. Kiedy trzeba, potrafi też przywalić w pysk. Bohater z kolei jest odrobinę dupkowaty i na te spoliczkowanie w pełni czasem zasługuje ale nie jest na tyle irytujący, żeby nie dać się lubić. Jest to jedna z najważniejszych rzeczy, na które zwracam uwagę podczas czytania, czy postacie mnie irytują i w jakim stopniu. W tym przypadku może odrobinę mi przeszkadzało zarozumialstwo bohatera ale ogólnie lubiłam oboje.

Kolejny plus to wartka akcja, niby nie dzieje się dużo, a nie jest nudno ani na chwilę. Podobały mi się też postacie poboczne, zwłaszcza czarny charakter i najlepszy przyjaciel Edwarda – Alistair. Trochę szkoda, że ta postać nie dostała swojej własnej historii miłosnej, a tylko krótką wzmiankę w epilogu.

Podsumowując to jest lekki, przyjemny romans z humorem. Bardzo przyjemny i pozytywny w odbiorze ale raczej nie zapadający w pamięć. Ocena końcowa za całokształt to 9/10.

W dziale recenzji: viewtopic.php?p=1256567#p1256567