Nom to jest do tej pory najlepsze Movie jakie oglądnęłam... bije nawet boskie An Affair to była taka euforia ze chcialam płakać ze szczęścia ze oglądam tak cudowna historie... Jest tam masa elementów które cenie w romansie... uwaga akcja toczy się w 1963, 10 lata po wojnie domowej.... w prowincjonalnej szkole.... już łapiecie klimat ? Mój mąż przyjeżdża do szkoły na prowincji by uczyć.... spotka tam oczywiście dwie kobiety o 4 lata starsza 25-letnia nauczycielkę Eun Hee i jedna ze swoich uczennic 17 letnia Hong Yun.... widzicie ze będzie trójkat... ale nie wszystko pójdzie po takiej lini jak się wam wydaje... to Slice of Life... widzimy codzienne życie HY i mieszkańców wioski... ten film jednak lśni nie z powodu mojego męża ale genialnej Jeon Do Yeon wtedy już 26 letnia wcieliła się w postać 17 letniej dziewczyny wchodzącej w dorosłość.... HY ma oczywiście crash na moim mężu.... ale dla mnie magia filmu jest obudzenie się niej kobiecości.... HY nie potrafi nazwać swoich uczuć.... ani pierwszej miłości ani zazdrości o nauczycielkę... jest niesamowicie skryta i nieśmiała... będąc dziewczynka w relacjach z mieszkańcami albo w szkole przy nim nie jest w stanie wypowiedzieć słowa... nawet nie potrafi mu spojrzeć w oczy.... by tak oddać taka nieśmiała nieświadoma postać trzeba być wielka aktorka.... potrafi cieszyć się z nieistotnych gestów.... analizować jakiekolwiek zachowanie które interpretuje w ten typowy dla zakochanej osoby sposób... dodatkowo fajnym efektem jest jej dziennik w którym pisze dokładnie sytuacje starając się znaleść jej uzasadnienie.... poszukuje i chce zrozumieć swoje uczucia... mimo ze nie ma confessu typowego.... jednak ona wie ze ten dziennik będzie przez niego czytany... i mimo tego bez ogródek ze szczerością wyznaje w nim wszystkie swoje odczucia i przemyślenia... więc obok sytuacji rodzinnych poznajemy jeszcze z tego dziennika jej uczucia i osobowość... jest to jedno z najlepszych psychologicznie obrazów ukazujących pierwsza niewinna miłość i przeobrażenie się z dziewczyny w kobietę... jeśli szukałam formatu Takako w Korei być może Do Yeon mogła by się o ta pozycje ubiegać... ten film to oczywiście nie tylko HY.... i mój mąż i Eun Hee zagrali tez świetne role... Eun Hee najbardziej doświadczona i znana z tej trójki fajnie dala właśnie tej dwójce pole do popisu.... to trochę jak paradoks ale do tego tez trzeba być klasowa aktorka... trzeba potrafić usunąć się w cień ... mój mąż wcielił się w postać nauczyciela z pasja by zmieniać świat... jest przyciągany przez swoją starsza koleżankę (bez jej udzialu) dzieląc z nią swoją muzyczna pasje ale również zauważa z tłumu HY .... dodatkowo mamy Koreę zaraz po wojnie na prowincji z miernym poziomem edukacji.... klasy które maja uczniów o bardzo dużym przedziale wiekowym włączając matki z dziećmi... kończących edukacje bez możliwości zmiany trybu życia... Powiem wam szczerze ze sama się zastanawiam jak było to możliwe pokazać tak dużo w formacie filmowym...
Tutaj macie klimat wielkości Do Yeon 1:02:00
chce więcej tego klimatu wiec wybaczcie trochę popodruzujemy... najpierw biorę was na wyspy 8 lat później A Gentle Breeze in the Village J-2007 by następnie wrócić na mainland.... tak dobrze widzicie ... Chiny zrobiły taka sama równoległa produkcje... The Road Home C-1999 Nie jestem sobie w stanie wyobrazic by ktoś to mógł zrobić lepiej ale wkrótce się przekonamy....
być może rok ma tutaj znaczenie nie przekaz.... powiem wam szczerze ze nie do końca go zrozumiałam.... w pewnym sensie jest o przyjaźni dwóch dziewczyn.... może i jest tam coś więcej... ale znów przyjaźń jest wystawiona na próbę i ta próba nie wypada pomyślnie dla Jin Sung... ale jest tam coś więcej.... być może nadinterpretuje.... może chce coś tam znaleść gdy nie ma nic ale... to również stara prawda jak świat.... co się stanie z przyjaźnią gdy nagle muszę ze sobą rywalizować ? JS i So Hee są bliskimi przyjaciółkami może nawet kochankami (w sensie romantycznym) obie chodzą na balet z tym ze o ile dla pierwszej balet to wszystko.... druga chodzi tam ze względu na matkę .... o ironię właśnie ta druga ma naprawdę talent... poznajemy je jako nieodłączne towarzyszki wydawać by się mogło ze pójdą za sobą na koniec świata... jednak nie wytrzymał nawet krótkiego odcinka... problem pojawia się gdy pojawia się szansa dla najlepszej baletnicy by wyjechać i uzyskać szanse .... JS zdaje sobie sprawę ze nie ma szans... i zaczyna się wkrada pęknięcie w ich wspaniała przyjaźń... JS prosi o pomoc przeznaczenie (ponoć jak wejdzie się na 29 stopień schodów spełnia one twoje życzenie...) wydawałoby się nic prostrzego.... ale .... właśnie życzenie się spełniło ale niestety nie w taki sposób jak sobie to wymyśliła JS... mamy tutaj znów motyw samobójstwa nastolatki.... a skoro to jest już trzecie więc wypadałoby się nad tym zastanowić.... dlaczego ? myślę ze są tutaj dwa powody... po pierwsze u nastolatków bardzo łatwo o zachwianie ... duże emocje które mogą doprowadzić kogoś na skraj przepaści.... po drugie jednak jest to coś ostatecznego po którym nie ma już powrotu.... myślę ze nie przypadkowo ten motyw powtarza się w każdym odcinku... również klimat horroru lub mistery jest nieprzypadkowo wybrany.... dość łatwo w nim przemycić pewne idee taki rodzaj moralitetu dla młodszego widza... bardzo sprytny zabieg techniczny... jeśli już przy tym jesteśmy to trzecia część jest najbliżej tego gatunku.... są momenty gdzie można się naprawdę bać... według mnie film przesadzony... myślę ze twórca pogubił się i po pewnym czasie zapomniał o wszystkim i przełączył się na tryb horroru.... ocena: 2/10 podobnie jak pierwszej części....
a teraz się okazuje, że właściwie mamy to samo 