Brittainy C. Cherry

przez **LiaMort** » 18 maja 2019, o 20:13

to naprawdę dobra książka.

przez **klarek** » 19 maja 2019, o 00:13

Zdecydowanie tak

przez **Księżycowa Kawa** » 19 maja 2019, o 20:13

Mam ją w planach, bo na razie czytam wszystko, co wpadnie Cherry.

przez **klarek** » 19 maja 2019, o 20:34

Zerknij Kawo, myślę, że powinnaś być zadowolona

przez **Księżycowa Kawa** » 19 maja 2019, o 22:48

W tej chwili to kwestia dostępności, czyli...

przez **Alias** » 21 maja 2019, o 19:12

Aralk, czytnęłam sobie.
Dzięki za rekomendację, miałam tę książkę od dawna, ale to twoje zachęcające słowa w końcu zmusiły mnie do lektury

przez **klarek** » 21 maja 2019, o 19:57

Alias, super

Mam nadzieję, że spodobała ci się

przez **Alias** » 21 maja 2019, o 20:33

Zdecydowanie

Dobrze wyważyła różne aspekty tej historii. Jej książki są najczęściej przyciężkawe ze względu na te wszystkie dramy, traumy... i pomimo, że tutaj również występują to ta historia tym razem mnie nie przytłoczyła.

przez **Szczypta_Kasi** » 29 października 2019, o 20:25

Właśnie skończyłam "Wodę, która niesie ciszę", nie tak dobra jak Siła, ale lepsza niż Powietrze. Jeszcze tylko Ogień mi został do nadrobienia.
Jak nie lubię traum, nieszczęścia, łez i wszelkiej maści ich wyciskaczy, tak powieści Cherry wchodzą mi gładko. Może dlatego, że są takie mało realne. Wszystkie wydarzenia są trochę jak z bajki, lub filmowego melodramatu. Jak najbardziej mogę utożsamiać się z pozytywnymi emocjami które w sobie niosą, a kompletnie nie działają na mnie te negatywne.

przez **Księżycowa Kawa** » 11 listopada 2019, o 22:08

klarek napisał(a):

Zawsze i wszędzie
Brittainy C.Cherry

Niestety, zbyt rzadko zdarza się sytuacja, kiedy sięgam po książkę, na którą trafiłam przypadkiem i w sumie wcale nie chcę jej czytać, a potem okazuje się, że nie potrafię się od niej oderwać. I choć może nie jest żadnym wielkim odkryciem, czyta się ją fantastycznie. Bohaterowie wydają się naturalni, są ludźmi, a nie wykreowanymi przez autorkę bohaterami cudownymi i przecudnymi. Miasteczko w którym toczy się akcja, nie jest wymarzonym małym kochającym się miejscem do jakich przekonują nas liczni autorzy, ale miasteczkiem pełnym ludzi zawistnych, złośliwych, poszukujących sensacji. Poznajemy rzeczywiste problemy bohaterów. Bardzo ludzkie i bardzo bolesne. Od Emery odszedł mąż po kilkunastu latach małżeństwa, przeżyła wiele poronień i w bólu i cierpieniu stara się ułożyć sobie na nowo życie, jej rodzina nie potrafi jej wesprzeć, a wiecznie niezadowolona, roszczeniowa i bardzo okrutna matka, niszczy dziewczynę. Jackson dawny narkoman, przeskakujący z kobiety na kobietę, trwający u boku wiecznie pijanego i staczającego się ojca, też ma za sobą przeszłość, która ukształtowała go w taki sposób.
Bohaterowie starli się na samym początku. I wiele czasu zajęło im dojście do momentu kiedy nie patrzyli na siebie, jak na najgorszego wroga. Sam etap poznawania był równie długi i obfitujący w niespodzianki i przedziwne okoliczności. A kiedy już zrobili krok w przód, świat ich zatrzymał i nie pozwolił pójść dalej.
Jak dla mnie to pełna ciepła i miłości książka o pogubionych ludziach poszukujących przyjaciela. I co ważne, znajdujących go. To nie przesłodzona historia, ale bardzo rzeczywista, pełna złych ludzi, złych ludzi i złych emocji.
Jak przystało na Brittainy C.Cherry oczywiście, że jest „nieoczekiwany” splot wydarzeń, ale nie jest tak bijący po oczach, jak w innych jej książkach.
Nie ukrywam, że jestem zaskoczona tą książką. Różną od jej innych, również dlatego, że porusza problemy ludzi dorosłych, choć sami bohaterowie, aż tak dorośli nie są.
Polecam. Bardzo.

Dobrze to się czytało, ale mam wrażenie, że mi w pamięci nie pozostanie.

przez **klarek** » 12 listopada 2019, o 01:10

Może i tak być, jednak samo czytanie przyjemne i miłe, ogrzewa czytelniczo. O niektórych książkach nawet tego nie można powiedzieć

przez **Księżycowa Kawa** » 13 listopada 2019, o 00:02

Fakt, grunt, że dobrze to się czytało.

przez **Kawka** » 20 lipca 2020, o 19:28

Brittainy C. Cherry "Powietrze, którym oddycha"

Tristana i Liz życie doświadczyło bardzo boleśnie. On stracił w wypadku żonę i synka, ona ukochanego męża. Ona siłę do życia czerpie dzięki córce, jego z przeszłością łączy jedynie pies - Zeus. Spotykają się, gdy ona potrąca jego psa, a potem okazuje się, że są sąsiadami. Początkowa wzajemna niechęć powoli przeradza się w płomienne uczucie, bo któż lepiej zrozumie zranioną duszę niż druga zraniona dusza?

"Powietrze, którym oddycha" to pierwsza powieść Brittainy C. Cherry, którą przeczytałam i wszystko wskazuje na to, że nie ostatnia, ponieważ było to zdecydowanie pozytywne doświadczenie.

Choć nastrój powieści jest melancholijny, chwilami smutny i ponury, to nie brak w niej elementów humorystycznych, głównie za sprawą Faye, najlepszej przyjaciółki Liz. Cała książka opiera się jednak na historii Liz i Tristana – ludzi, którzy próbują uporać się z traumą po stracie najbliższych osób. Oboje robią to na swój własny sposób, oboje inaczej przeżywają to co się stało. Oboje czują się wyobcowani i niezrozumiani przez innych. Dzięki temu, że przeżyli podobną tragedię, potrafią wzajemnie się zrozumieć. Ich emocje są pokazane na tyle dobrze, że od razu można ich polubić i im współczuć. Tristan reaguje agresją i udaje dupka ale Liz zdoła dotrzeć do jego serca i wydobyć spod maski potwora prawdziwego Tristana.

Trudno się pisze o tej książce. Składa się ona głównie z emocji. To one stanowią główną oś fabuły, bo poza nimi niewiele się dzieje, a mimo to nie ma się wrażenia, że jest nudno czy pusto. To nie jest książka o niczym, to opowieść o stracie i odrodzeniu się. O bólu i nadziei. Bardzo podoba mi się przesłanie, które niesie ta powieść. Podoba mi się też jej klimat.

Styl autorki jest obrazowy, czasem dosłowny i bardzo emocjonalny. Maluje obrazy za pomocą emocji, opisuje wewnętrzne przeżycia bohaterów w taki sposób, że to nie nuży, nie drażni, z pewnym melancholijnym spokojem. Ładunek emocjonalny jest tak duży, że trudno się oderwać od lektury.

Miłość rodząca się powoli jest prawdopodobna i wiarygodnie opisana. Subtelność i delikatność, z jaką to robi autorka naprawdę mi się podobała. Nawet mocne i szczegółowe sceny erotyczne pasują do całości.

Podobali mi się bohaterowie. Są dobrze napisani, niebanalni, ani papierowi, ich motywacja jest zrozumiała i emocje są prawdziwe. Można im uwierzyć. Poza tym postacie poboczne też są godne uwagi, zwłaszcza Emma. Bardzo trudno zbudować postać dziecka, bo zazwyczaj autorki czynią je zbyt dorosłe lub zbyt dziecinne. Emma jest idealna. Podobnie jak Faye. Poza główną parą, te dwie postacie najbardziej przypadły mi do gustu.

Jeśli chodzi o warsztat literacki autorki, nie znalazłam większych wpadek. Historia jest liniowa ale jest też zastosowana retrospekcja, która pozwala poznać emocje Tristana tuż po stracie rodziny. To bardzo dobry zabieg. Jedyną większą wadą, na jaką zwróciłam uwagę, jest końcówka, która wydała mi się przekombinowana i nie pasująca do całości.

Jest to pasjonująca powieść, zdecydowanie godna polecenia. To jedna z tych historii, które raczej zapadają w pamięć na długo. Według mnie zasłużoną oceną jest 8/10.

przez **Szczypta_Kasi** » 20 lipca 2020, o 19:47

Sprawdź Kawko pozostałe żywioły. Mój ulubiony to "Siła.." Choć "Ognia..." jeszcze nie czytałam więc pełnego obrazu nie mam.

przez **Kawka** » 23 lipca 2020, o 16:16

Dostałam to w polecance, a wkleiłam recenzję, bo zauważyłam, że do tematu "musisz to przeczytać" nie każdy zagląda. Jeszcze niei wiem czy zdecyduję się kontynuować tę serię. Mam naprawdę ogromną listę książek do przeczytania.

przez **Księżycowa Kawa** » 24 lipca 2020, o 09:35

Nie sądzę, aby ta lista miała się zmniejszyć, czyli chyba trzeba jakoś czas rozciągnąć :wink:

przez **Księżycowa Kawa** » 14 lutego 2021, o 22:21

W końcu miałam okazję przeczytać „Eleanor & Grey”. Z jednej strony historia ma swoje momenty, zaś z drugiej całość ostatecznie jakoś się nie wyróżnia; czegoś mi brakuje w końcówce.

przez **Szczypta_Kasi** » 15 lutego 2021, o 11:02

Ja byłam zachwycona początkiem. Grey jako chłopak był tak przecudownie cudowny :bigeyes:

Ale owszem druga część już nie była tak udana. Poprawna, owszem. Miło się czytało. Grey jednak przestał być sobą.

przez **Księżycowa Kawa** » 15 lutego 2021, o 12:55

Tak, coś w tym jest. To trochę zbyt duża zmiana. Poza tym niby im na sobie zależy na początku, a potem tak jakoś łatwo. Chyba te przeskoki coś zacierają...

przez **Shinedown** » 26 lutego 2021, o 21:31

Czytałam jej dwie książki. Ale to jak ona portretuje bohaterów.. No, sama tragedia ludzka. Np. bohaterce umarł ukochany, ma fatalne relacje z rodzicami (albo też jej umarli), straciła pracę i kot jej przepadł. W sensie tragizm, tragizm i tragizm. Nie lubię czegoś takiego. Wolę jak jest jakaś równowaga. Bo protagonista też ma fatalne życie. I jak mam czytać książkę o dwóch postaciach, które są tak tragiczne to zupełnie tego mi się odechciewa.

przez **Szczypta_Kasi** » 28 lutego 2021, o 16:43

Ja też nie lubię nadmiernych tragedii, ale akurat u Cherry mi to nie przeszkadza. To chyba jedna jedyna taka autorka.

przez **Księżycowa Kawa** » 1 marca 2021, o 01:20

Od początku Cherry jakoś dobrze mi się czyta, ale szybko zapominam, o czym to było...

przez **•Sol•** » 7 lipca 2022, o 15:54

Niezwykłe planuje wznowienie całej serii Żywiołów we wrześniu.
Kochając Pana Danielsa też będzie.

I... coś nowego od Cherry pewnie też wpadnie

przez **Szczypta_Kasi** » 7 lipca 2022, o 17:29

O fajnie. Lubię autorkę. I żywiołów chyba mi jednego brakuje. Ognia chyba.

przez **•Sol•** » 7 lipca 2022, o 17:52

Zostaną te same okładki, więc nie będzie mocno odstawać na półce

Niezwykłe przejęło całą Cherry, więc pewnie teraz będzie wychodzić powoli wszystko od niej

Brittainy C. Cherry

Kto przegląda forum