Nasz znienawidzony motyw romansowy

przez **Księżycowa Kawa** » 14 kwietnia 2022, o 21:57

Nocny Anioł napisał(a):Ja przy ostatniej polecance doszłam do tego czego nie lubię, ciężko to nazwać motywem. Opisze na przykładzie, dziewczynie posypał się cały świat,na jej oczach ojciec popełnia samobójstwo, napoili ja laudanum a bohater się zaczyna do niej dobierać bo mu się tak strasznie chce, i rządzi nim pożądanie. W tym momencie odłożyłam książkę, dalej nie wiem czy to pożądanie wygrało. Tego nie lubię, chłopów którymi rządzi pożądanie

Również tego nie lubię, szczególnie u bohatera – nachalność nie jest fajna.

przez **Nocny Anioł** » 15 kwietnia 2022, o 07:21

Kawka napisał(a):Jeśli to jest to, co myślę, to nie pamiętam takiej sceny w tej książce.

Spoiler:

Chodzi Ci o "Jego wysokość pirat" Foley?

Tak, to jest ta książka i niestety jest tam taka scena.

Tak Kawo, nachalności mówimy nie.

przez **Kawka** » 15 kwietnia 2022, o 18:42

Chyba czas na powtórkę.

przez **Fringilla** » 24 kwietnia 2022, o 23:59

Nienawiść to za mocne słowo, ale...

Ok, jest powód, dlaczego ostatnio konsumuję grzeczne nisko-angstowe (znaczy: mało cierpienia takiego faktycznie dającego po twarzy fizycznie) romanse bardziej oparte na postaciach i ich rozwoju a nie akcji (czyt. 80% to hokejowe romanse współczesne, raczej mlm

Nie jestem po prostu ostatnio w stanie przebrnąć przez współczesną opowieść romansową, gdy a) potencjalny partner jest odpowiedzią na wszystkie problemy bohaterki/bohatera. A nie jest prosto w romansie hetero się na alternatywę natknąć... i/zarazem b) mocno wpisana w romans nierównowaga partnerów pod względem ekonomicznym/statusowym/płciowym... No to już niemal wpisane jest w większość nie-fantastycznych romansów (a wręcz jest podstawą w romansie historycznym, co jestem w stanie nie tylko tolerować).
Dlatego choćby 3 miesiąc meczę The Worst Guy Katy Canterbury.
I dlatego romans a la 365 dni jest chyba rodzajem dzieła, z którym mi najbardziej nie po drodze w całym romansowym gatunku.

O, i dlatego zirytował mnie 2gi sezon Bridgertonów

Bo tam angst wynikający z 2 powyższych czynników był... niedopracowany. Znaczy: na koniec twórcy nie mieli pomysłu na zdefiniowani, czym jest satysfakcjonujące HEA w historyku (lub pseudo-historycznym romansie z pogranicza fantastyki

To nie jest proste wbrew pozorom, dostosować nasze wyobrażenia o "historii" do potrzeb HEA

przez **Liberty** » 27 kwietnia 2022, o 20:13

Fringilla napisał(a):Nienawiść to za mocne słowo, ale...

Nie jestem po prostu ostatnio w stanie przebrnąć przez współczesną opowieść romansową, gdy a) potencjalny partner jest odpowiedzią na wszystkie problemy bohaterki/bohatera. A nie jest prosto w romansie hetero się na alternatywę natknąć... i/zarazem b) mocno wpisana w romans nierównowaga partnerów pod względem ekonomicznym/statusowym/płciowym... No to już niemal wpisane jest w większość nie-fantastycznych romansów (a wręcz jest podstawą w romansie historycznym, co jestem w stanie nie tylko tolerować).
Dlatego choćby 3 miesiąc meczę The Worst Guy Katy Canterbury.

Hę???? W The Worst Guy widzisz nierównowagę czy że partner/ka jest remedium na problemy? Bo ja tego w ogóle tam nie widziałam i trochę się zgubiłam :niepewny:

przez **Fringilla** » 27 kwietnia 2022, o 20:47

Tak, przecież cały koncept polega na nierównowadze - tej społecznie rozumianej (bohaterka / ojciec, bohaterka / szpital, źródło agresji/gniewu w interakcjach z bohaterem - ma wszak raczej powody zewnętrzne, a bohater jest tylko, wg fabuły, pozornym, awatarem tej nierównowagi).

przez **Pannabe** » 28 kwietnia 2022, o 18:00

Nie lubię motywu gwałtu/ molestowania seksualnego. NNie po to sięga się po literaturę romansu, żeby się dołować i przytłaczać.

przez **tully** » 28 kwietnia 2022, o 19:08

Nie cierpię gdy jeden mimo ze wie ze ona kocha innego ciagle próbuje ja zdobyć.

przez **Fringilla** » 29 kwietnia 2022, o 08:42

Pannabe napisał(a):Nie lubię motywu gwałtu/ molestowania seksualnego. NNie po to sięga się po literaturę romansu, żeby się dołować i przytłaczać.

Dlatego jestem zwolenniczką dobrego otagowania, nawet kosztem spoilerów, bo jednak to gatunek, gdzie raczej wolę wiedzieć, z czym mam do czynienia

No i każdemu wedle potrzeb

przez **Liberty** » 2 maja 2022, o 12:40

Fringilla napisał(a):Tak, przecież cały koncept polega na nierównowadze - tej społecznie rozumianej (bohaterka / ojciec, bohaterka / szpital, źródło agresji/gniewu w interakcjach z bohaterem - ma wszak raczej powody zewnętrzne, a bohater jest tylko, wg fabuły, pozornym, awatarem tej nierównowagi).

Trochę tak, ale nie powiedziałabym że bohater jest odpowiedzią na wszystkie problemy bohaterki. One nie znikają, wręcz przeciwnie. Bohaterka wprost mówi wybrankowi że jak chce z nią być to musi się liczyć z tym, że wszystkie jej problemy nadal tu będą. Jego z resztą też.

przez **Fabianna** » 3 maja 2022, o 09:15

A mnie drażni motyw nierealnie młodego milionera. Za każdym razem jak mam nieszczęście trafić, mimowolnie przewracam oczami. I ogólnie ostanio motyw milionerów z helikopterami, Porshe i whisky mnie wkurza - chyba że jest uzasadnione dobrze skąd fortuna się wzięła, a zwykle nie jest. I to łączy się z drugim nielubianym motywem - natychmiastowym, gorącym pożądaniem i "on ją musi mieć!", cyckami wyskakującymi ze staników i penisami z rozporków już na drugim spotkaniu.

przez **Fringilla** » 3 maja 2022, o 17:11

Liberty napisał(a):
Fringilla napisał(a):Tak, przecież cały koncept polega na nierównowadze - tej społecznie rozumianej (bohaterka / ojciec, bohaterka / szpital, źródło agresji/gniewu w interakcjach z bohaterem - ma wszak raczej powody zewnętrzne, a bohater jest tylko, wg fabuły, pozornym, awatarem tej nierównowagi).

Trochę tak, ale nie powiedziałabym że bohater jest odpowiedzią na wszystkie problemy bohaterki. One nie znikają, wręcz przeciwnie. Bohaterka wprost mówi wybrankowi że jak chce z nią być to musi się liczyć z tym, że wszystkie jej problemy nadal tu będą. Jego z resztą też.

Stąd "awatar"

Ale właśnie: sama wizja niefajnego środowiska i układu jest męcząca, a ja obecnie - to kwestia preferencjo co do męskich bohaterów - nie mam do końca cierpliwości do bohaterów co do których nie mam pewności, że jednak czerwone flagi z początku się nie okażą mimo wszystko realne...

***
Przy okazji mam pytanie - też a propos postu Fabianny: czy łatwo nie natknąć się na nielubiany motyw w książkach?
Ja przykładowo mam obecnie mocne wyczulenie na wszelkie okołomafijne opowieści i badboyów w odmianach bogatych i mniej bogatych, a gdy tylko zaglądam w okolice polskich romansów, to z mety trafiam.
Przewrażliwienie czy faktycznie nadreprezentacja... :niepewny:

PS I tez jestem miłośniczką "slow burn" a zarazem przełknę spokojnie "natychmiastowe pożądanie" w takim zestawie - to jest jednak sztuka upakowania motywu jak dla mnie... Można, ale mało kto potrafi.

przez **gosiurka** » 3 maja 2022, o 17:57

Fab w prawie co drugiej książce to jest, staram się tego nie widzieć, ale masz rację, jak jest za dużo, to aż nie chce się czytać czasami..
Fri fajnie to nazwałaś "nadreprezentacja"

przez **Fringilla** » 6 maja 2022, o 01:30

Hm, przy okazji: jestem w stanie uznać za fajny tytuł, gdzie są spore fragmenty, które tylko przelatuję wzrokiem

I utwierdziłam się w przekonaniu: nie, narracja pierwszoosobowa w 99% obniży dla mnie jakość czytelniczych doznań

przez **gosiurka** » 6 maja 2022, o 13:50

Niestety masz rację. Jak widzę użytą pierwszą osobę często odkładam książkę, czasem zabieram się znowu, ale muszę się nastawić.

przez **Kawka** » 6 maja 2022, o 14:05

Mam to samo. Nie przepadam za pierwszą osobą ale moje ostatnie doświadczenia z YA trochę mnie otworzyły na ten sposób narracji. Choć sceny erotyczne pisane z perspektywy bohaterki są dziwne.

przez **tully** » 6 maja 2022, o 14:07

nie zwrocialm na to dotychczas uwagi ale NA i YA sa zazwyczaj w pierwszej osobie i to czesto z obu stron... dla mnie sceny erotyczne z obu stron sa dziwne

przez **Kawka** » 6 maja 2022, o 14:11

Chodzi mi o to, że jak jest narrato wszechwiedzący, to jest to dla mnie bardziej naturalne.

przez **Fringilla** » 17 maja 2022, o 23:48

Dorzucam:
przewracanie oczami we współczesnych produkcjach. Ile można?
Jest coraz gorzej. Mam wrażenie, że to jedyny sposób na wyrażenie emocji w 90% sytuacji.
O co chodzi? :niepewny:

przez **ewa.p** » 21 maja 2022, o 19:00

ja nie lubię romansów mafijnych,nie przeszkadzaja mi mafiozi w dobrych kryminałach czy nawet thrillerach,ale odrzucaja mnie mafiozi,których opisuje teraz spora grupa autorek,opiewająca ich i pokazująca ich przemianę pod wpływem miłości,najczęsciej narzuconej im przez kogoś nad nimi dominującego.No nie moja bajka.No i te laski z tych książek sa nieraz takie głupie/naiwne/nieuświadomione,że głowa mała...Niby wywodza się z rodziny mafijnej a nie mają pojęcia co robili ich ojcowie,bracia,a taeraz mąż(czytaj pan i władca) :zalamka:

przez **Fringilla** » 21 maja 2022, o 21:41

Co do nieogarnięcia: i nie można zrzucić na wiek najczęściej...

Ja dotąd nie rozgryzłam zjawiska. Bo jak jeszcze rozumiem element

pokazująca ich przemianę pod wpływem miłości,najczęsciej narzuconej im przez kogoś nad nimi dominującego

(każdemu jego kink) to dlaczego mafiozów do tego się wykorzystuje w takim formacie (niech mnie ktoś poprawi: fabuły zwykle nie kończą się moralnym ogarnięciem czyli odejściem od Rodziny, prawda?) - no nie łapię...

Fenomenu 365 dni dlatego nie rozumiem na dłuższą metę.

przez **ewa.p** » 21 maja 2022, o 21:45

nie,absolutnie.Najczęściej bohater sam jest tutto di capi,więc raczej Rodziny nie opusci.Co zaś do ich lepszych połówek,o najczęściej nie przeszkadza im fakt,że pan mąż często gęsto brudzi sobie ręce mokra robotą.
365 dni to dla mnie tak kuriozalny pomysł,że nawet nie zamierzam sięgać.Zdecydowanie takie "romanse" to nie moja bajka...Ani film,ani książka mnie nie ciagną

przez **Fringilla** » 21 maja 2022, o 22:59

Romans był jednak dla mnie zawsze gatunkiem, gdzie mamy pewne jasne moralne kryteria (i je przepracowujemy).
Przykładowo dyskutowane było, np. czy rozwód jest "moralny", co oznacza radzenie sobie z przemocą domową (np. czy bohaterka jest oceniana jako pozytywny czy negatywna, jesli nie odchodzi od partnera "bo dzieci"), czy możliwy jest romans HEA z ekhm strażnikiem obozu koncentracyjnego (ok, graniczny przypadek ale się pojawia) czy choćby w pro- queerowych opowieściach pokazywanie, że członkowie rodziny o niehetronormatywnej orientacjach (nie wspominam o stricte queerowych romansach) są"normalnymi" ludźmi (romans sporo zrobił dla normalizacji i akceptacji wielu grup społecznych).
Rozważano równouprawnienie kobiet, dyskutuje się o relacjach nie tylko białoeuropejskich w romansach (od niedawna intensywnie) etc.
Zmianom też podlega tzw. romans militarny...

Jasne, granice się przesuwają i o to chodzi - np. teraz w historycznych inaczej się dziś traktuje to, czy bohaterstwie np. regencyjnego romansu wiedzą - powinni! - czy "interesy", w jakie inwestują, obejmują np. handel niewolnikami i branże pokrewne, ale "kiedyś" po prostu nie wspominano o tym, a nie pochwalano i traktowano jako normę....
Dlatego zaliczam do fantastyki swoją drogą, to jednak utopie a nie zniuansowane opowieści we wszelkich odcieniach szarości :hyhy:

Jednak sięganie sięganie w fabułach po rozwiązania, gdzie pewne społeczne zasady moralne są praktycznie nieobecne / otwarcie łamane przez konkretną grupę (obowiązują odmienne standardy) a za takie uważam raczej mafijne romanse, to dla mnie... no, dziwne zjawisko.
Znaczy: rozumiem, że jest taka nisza (znowu: każdemu jego kink), ale ciężko mi zrozumieć, że zdaje się medialnie dominować gatunek...

przez **tully** » 22 maja 2022, o 11:14

Ja tez nie znoszę gangsterskich romansów, wydaje mi się ze autorki łamią kolejne granice by zaszokować i pokazać coś nowego... zastanawia mnie dlaczego to ma być coś nowego... czy to nie jest droga dla marnych autorek by szokując nadrobić braki warsztatowe... według mnie każdą dobrze przemyślana i napisana romantyczna historie każdą z nas przeczyta i oceni wysoko... czy nie jest to pójście na łatwiznę ? szok profesja zamiast wymyślania ciekawych motywów i interakcji miedzy nimi ?

przez **•Sol•** » 22 maja 2022, o 12:13

Też fanką jako takich nie jestem, choć kilka zacnych książek w ramach gatunku mafiosowym czytałam. I nie, wcale nie chodzi mi tu o Corę, która niejako flagowa jest.
Polskie też umieją, nawet całkiem dobrze.
Choć sam fenomen dla mnie dość niejasny, dobra książka, to dobra książka, jak jest dobrze napisana, to po prostu motyw jest tylko motywem, ale żeby czytać dla samych bandziorów... No jakoś tak nie wiem.
Może to chodzi o ten dreszczyk emocji niedostępny dla przeciętniej Ani czy Asi

W ramach tych mafijnych bardziej nie lubię czegoś innego - zdrad oraz ewentualnych gwałtów/przymuszania wszelakiego

Teraz czytam kolejną z serii "ona zmuszona, by go poślubić". Bo taki świat, okej, ale XXI wiek...
Choć akurat tu ten motyw na zdrowie jej wyszedł, bo bohater jest świetny, mimo że swoje za uszami ma.
Właśnie to też mnie dziwi, że autorki potrafią tak wykreować czarny charakter, że się na niego trochę leci

ta młodzieńcza słabość do bad boyów się odzywa :evillaugh:

Ale jak bad boy dobry dla żony, to jeszcze można rozumieć fascynację, ale fascynacji tym tam z książki z rokiem w nazwie... No nie skumam.

Nasz znienawidzony motyw romansowy

Znienawidziny motyw

Kto przegląda forum