W naszych zachodnich językach się spłaszczyło parę rzeczy, ale też mieliśmy różne znaczenia...
I te rozgraniczenia były podobne...
A wiecie, że nasz LUBIĆ właśnie pochodzi od
prasł. < praindoeur.
por. ros. любовь, ang. love, niem. Liebe
czyli właśnie kochać / miłować...?
O, tu jest ładnie tłumaczone:
https://nck.pl/projekty-kulturalne/proj ... ___,cltt,KKOCHAĆ, czyli ‘darzyć kogoś miłością’. „To chyba jedno z naszych najstarszych słów” – powiecie. I będziecie mieć rację. Ale uwaga! KOCHAĆ wcale nie od zawsze znaczyło ‘kochać’. W znaczeniu ‘kochać’ używano dawniej słowa MIŁOWAĆ. Natomiast samo KOCHAĆ znaczyło raczej ‘lubić’, a także ‘cieszyć się, ‘sprawiać komuś przyjemność’, a nawet ‘rozwijać się, mnożyć’. Można było KOCHAĆ SIĘ z CZEGOŚ, czyli ‘cieszyć się z czegoś’, np. „Nazaiutrz, kochaiąc się z tego swego zwycięztwa, co inszego przedsięwziął” [SJPL]. Można było również KOCHAĆ SIĘ w CZYMŚ, czyli ‘znajdować w czymś upodobanie’, np. „Przodkowie nasi w Hiszpańʃkiéy sukni się kochali” [ib.] – co nie znaczy, że dopuszczali się jakichś bezeceństw, tylko że ogromnie im do gustu przypadł krój hiszpańskich strojów. KOCHAĆ SIĘ mogły również rośliny: mówiono tak, gdy dobrze gdzieś się przyjmowały, rosły, rozwijały, np. „Przy rzékach byʃtrych bardzo rzadko kocha się drzewo płodne” – bo wiemy przecież, że drzewa owocowe dobrze rosną i obficie owocują nad spokojną wodą, a nie nad wartkimi potoczkami. A jeśli ktoś wyjątkowo coś polubił, wiele się po tym czymś spodziewał i myślał o tym cały czas, mówiono: KOCHA SIĘ w TYM, jak UBOGI w PROSIĘCIU.
Tak to się zmieniało przez wieki:
KOCHAĆ «znajdować w kimś, czymś przyjemność, mieć upodobanie, doznawać przyjemności, cieszyć się» [SStp] «troszczyć się, dbać, pielęgnować (kogo, co)» [SXVI] «miłować, lubić» [L]
MIŁOWAĆ «kochać, lubić, wysoko cenić, szanować, poważać» [SStp] «czcić, wielbić Boga i Jego świętych; być posłusznym Bogu, postępować według nauki bożej» [SXVI]
A w ogóle to zawsze było skomplikowane tez w naszej okolicy
4 typy miłości wg starożytnych Greków - od rodzinnej przez przyjacielską po platoniczną i erotyczną... Każda "miłość" z innym czasownikiem.
Albo jak w rzymskiej literaturze: "moja przyjaciółko / mój przyjacielu" w kontekście własnie wyznawania sobie uczucia nowych "kochanków"
Ba, w Biblii mamy w Pieśni nad Pieśniami o przyjaciółce
Od łacińskiego amāre, które mogło oznaczac i kochać, i lubić (podobnie zresztą brzmi nieprzypadkowo amicitia czyli przyjaźń
Albo jak w angielskim mamy boyfriend / girlfriend
Jak wyżej: w polskim tego nie ma obecnie, więc może dlatego jest to dla nas bardziej egzotyczne..
Natomiast w azjatyckich językach "kochać" bywa o wiele bardziej powiązane z miłością rodzinną - gdzie jest cała sfera poczucia odpowiedzialności i oddania, często wiążąca w przeszłości i na przyszłość, oparta na realnych więzach i zależnościach wręcz formalnych i prawnych (cały system konfucjański - język kształtujący etykę i vice versa).
Trudno użyć wtedy takiego słowa wobec osoby, z którą takich więzów się jeszcze nie wytworzyło - można taka osobę lubić mocno z perspektywą na, ale realistycznie: nie ma jeszcze wytworzonego systemu zależności i odpowiedzialności, niezbędnych w "miłości".
To takie nasze "eros" wstępne
albo w ogóle jak ona go w tej uliczce znalazła na początku 
(yup, niedawno robiłam rewatching, więc wiecie, jestem świeżo podjarana) oczywiście ja wiem, że to pewnie też zasługa reżysera itd. ale łatwo już, że tak powiem samym okiem rozpoznać czy to KBS czy JTBC i nie potrzeba loga w górnym rogu.
ale jednocześnie ta drama tak mnie denerwuje... Mam wrażenie, że ta relacja głównych jest tak wypłaszczona, upłycona albo oni tak bardzo nie chcą tego grać. Nie wiem. Co ciekawe 
