Irytuje nas...

przez **Fringilla** » 17 stycznia 2021, o 23:27

No ja właśnie nie wiem, gdzie jest granica między profesjonalizmem a "to lubią czytelniczki" :niepewny:

Znaczy: czy to wynika z braku tego pierwszego?
Może to jest lingo jak najbardziej na miejscu?

przez **Księżycowa Kawa** » 18 stycznia 2021, o 22:17

Odnoszę wrażenie, że oni sami tego nie wiedzą i prawdopodobnie niespecjalnie to ich interesuje. Jeszcze jest różnica pomiędzy tym, co lubią czytelniczki, a co im się wydaje, że lubią czytelniczki. To trochę jak strzelanie na oślep, a nuż się trafi...

przez **Fringilla** » 16 stycznia 2022, o 22:31

Ok, odnoszę wrażenie na podstawie moich nieporadnych prób konsumowania romansowych YA, że zdecydowana większość bohaterów męskich jest... no, toksycznych, niesympatycznych, agresywnych (pasywnie i aktywnie) i rozchwianych. Porównując z "dorosłymi" opowieściami/romansami.
Gdyby to się faktycznie przekładało na szersze zjawisko a nie moje losowe zestawienie, to się zastanawiam:
Czy młode odbiorczynie preferują ten model ("brak zainteresowania oznacza zainteresowanie") czy to im z założenia się sprzedaje taki model ("wiesz, chłopcy w tym wieku są nieczuli i mało empatyczni, zrozum i postaraj się"?

PS Z drugiej strony... bohaterki YA to grupa też najmniej empatyczna ze wszystkich znanych mi prowadzących narrację pierwszoosobową :lol:

przez **gosiurka** » 16 stycznia 2022, o 22:50

Również się nad tym zastanawiałam, kiedyś był motyw rycerza, teraz częściej ,że on potrzebuje "ratunku", a wręcz tak jak piszesz toksyczni itp, nie do końca mi to leży, owszem są wyjątki, ale też są granice.

przez **Fringilla** » 16 stycznia 2022, o 23:06

Czyli że motyw "on potrzebuje ratunku" często przybierał formę "bohaterka ma zadanie swą uległością oswoić/uratować bestię także dzięki swemu cierpieniu"? Bo tak, jak dla mnie zawsze był mocno obecny i popularny.
Zadziwia mnie dlatego jednak zasyp młodzieżówek w dalszym ciągu, gdzie bohaterka cierpieć ma w imię miłości i zainteresowania.

Mniejszość swoja drogą w romansach stanowiła faktyczna potrzeba uratowania rozsądnego, emocjonalnie zrównoważonego bohatera, który w tarapaty popadał przygodowo/zawodowo, a nie, bo był popaprany emocjonalnie i zadaniem bohaterki jest własnym kosztem wyciągać za uszy

Zastanawiałam się ostatnio nad tytułami, gdzie mamy do czynienia z faktycznie ratującymi z opresji bohaterami, którzy niczego nie oczekują w zamian poza zwykłą ludzką reakcją docenienia, a zarazem ma się wrażenie, że uratowaliby nawet gdyby bohaterka była nie w grupie zainteresowań bohatera, bo ten jest po prostu Porządnym Człowiekiem :lol:

To taki paradoks, bo popularnością cieszy się na pewno motyw "Mój Mężczyzna Uratowałby Tylko Mnie i Tak Powinno Być" (alternatywa to forma zdrady :hyhy:

przez **gosiurka** » 16 stycznia 2022, o 23:33

Fakt, ogólnie lubię ten motyw, ale zaczyna mnie to męczyć w szczególności jak dochodzi do takich rzeczy jak pisałaś wcześniej. Wnerwia mnie gdy ogólnie złe rzeczy jak np gwałt w takich książkach przedstawiany jest jako ok hmm oznaka uczucia....

przez **szuwarek** » 17 stycznia 2022, o 07:39

aż zapytałam córkę lat 18. One tego nie kupują. Moja Wera stwierdziła, że to chore i nie czyta. Mówi, że niektóre kolezanki czytają ale je to wkurza.
tzn wiem, że to nie jest miarodajne ale jednak nie wszystkie nastolatki starsze to kupują.

przez **gosiurka** » 17 stycznia 2022, o 12:19

Potem nic dziwnego,że ludzie reagują inaczej niż normalnie.

przez **Fringilla** » 17 stycznia 2022, o 15:50

szuwarek napisał(a):tzn wiem, że to nie jest miarodajne ale jednak nie wszystkie nastolatki starsze to kupują.

No jak najbardziej, to w większości rozsądna grupa, która nawet jak kupuje/czyta to ma rozsądne podejście do treści

Tu bardziej się zastanawiam nad mechaniką wydawniczą... czy to zjawisko Lipińskiej - wpychanej medialnie wszędzie i wszystkim, "tak się robi liczby sprzedażowe" mimo tego, że treść wcale nie... no...

gosiurka napisał(a):Potem nic dziwnego,że ludzie reagują inaczej niż normalnie.

Cz

yli?

przez **gosiurka** » 17 stycznia 2022, o 15:57

Jeżeli czytasz ,że gwałt to dowód uczucia, to co sama się prosiła, wyolbrzymiła reakcje itp

przez **Fringilla** » 17 stycznia 2022, o 16:33

Jest takie zjawisko ogólne opisane i zbadane, że inaczej się w życiu reaguje na pewne sytuacje (szczególnie, gdy dotyczą bliskich), a inaczej o nich dyskutuje publicznie - to drugie kształtuje między innymi literatura :hyhy:

Stąd te wszystkie wychowawcze "Rób to co mówię, a nie to co robię": wiek dzięcięconastoletni to własnie oswajanie z rozróżnianiem fikcji od życia, szczególnie gdy dorośli wokół mówią, kto ma być autorytetem i że "czytaj, to się dowiesz".
No to się czyta... młodziezowe romanse...

Ale właśnie: z drugiej strony szczególnie młodzież od zawsze prężnie produkuje własną literaturę i interpretuje zasady życiowe fanfikowo - i świetnie to robi... Rany, ja po to czytam fanfiki osób (zwykle powyżej już 20stki ale poniżej 30stki, jasne, że doświadczenie też robi swoje) żeby się moralnie podbudować ich wyobrażeniami o pozytywnym świecie w większości

I że potrafią rozróżniać kinki i fantazje oraz ich funkcje w literaturze (ich "każdy ma prawo do fantazji, Twój wybór, co czytasz" vs mojego pokolenia "każda kobieta marzy, aby ją trochę zgwałcić i dlatego o tym czytają").

A nie "intelektualny cynizm" i "gwałt się sprzeda"

Irytuje nas...

Kto przegląda forum