Meagan McKinney

[Karina32]

Chyba to nawet czytałam, ale nic a nic nie pamiętam

[gosiurka]

Ja czytałam bardzo dawno temu, ale odczucia mam podobne jak Kawka, mogłaby być dobra książka, ale...
Kawko tam był jakiś niedokończony motyw? Coś z ojcem ? Czy mi się pomyliło?

[Nocny Anioł]

Kurcze, albo mam taka sklerozę, albo nie czytałam

[Kawka]

Gosiurko - nie, raczej nie ma żadnego niedokończonego motywu. To chyba w "Księżycowej damie" był wątek brata głównej bohaterki, który się skończył nijak, bo został po prostu urwany.

[gosiurka]

A właśnie, szkoda bo mogło być ciekawie. Ona potrafi fajnie pisać,np Uzurpator to wg mnie jedna z jej lepszych książek.

[Kawka]

Mam "Uzurpatora" na półce ale opis jakoś mnie nie zaciekawił. To znaczy, kupiłam za jakieś grosze, wraz z innymi książkami, kierując się nazwiskiem autorki ale jeszcze nie nabrałam ochoty. Blurb podpowiada, że to niekoniecznie w moim guście. Niby oceny wysokie ale u mnie często jest tak, że to co wysoko ocenione, mnie się najmniej podoba i na odwrót.

[gosiurka]

Mnie blurb też nie zachęcił i sam początek też nie, ale szybko się wciągnęłam, przyjaciółka mi poleciła i się nie zawiodłam

[Kawka]

Dobrze wiedzieć. Odłożę sobie koło łóżka, na kupkę "do przeczytania w najbliższym czasie".

[gosiurka]

Dużo zapomniałam, ale wiem,że książka mile mnie zaskoczyła i wysoko ją oceniłam. Może też sobie powtórzę

[Nocny Anioł]

Jak dla mnie Uzurpator to najlepsza książka tej Pani

[gosiurka]

Ok, włączam na listę powtórek

[Kawka]

Dobra, odkładam na wierzch, skoro tak zachęcacie.

[Kawka]

Meagan McKinney "Uzurpator"

Lady Brienne Morrow miała trudne dzieciństwo. Gdy była małą dziewczynką matka uciekła z nią od męża tyrana. Dziewczyna dorastała w biedzie i strachu przed ojcem. Niestety, gdy matka umiera, nie ma wyjścia i musi wrócić do rodowej posiadłości znienawidzonego ojca. Na miejscu okazuje się, że hrabia przegrał wszystko w karty, a majątek należy teraz do tajemniczego Avenela Slane'a – przybysza z Ameryki.

Chyba ostatnio nie po drodze mi z McKinney. "Uzurpator" to dość popularna książka tej autorki i ciesząca się bardzo dobrą opinią, a na mnie nie wywarła większego wrażenia. Owszem, powieść czytało się nieźle i raczej gładko, co jest, po części, zasługą krótkich rozdziałów i dość dobrego tempa akcji ale nie porwała mnie ta historia.

Najbardziej irytował mnie główny bohater. Był nie do strawienia. Taki zarozumiały dupek i tyran, który przekonany jest o swojej nieomylności to najgorszy typ bohatera, na który zdarza mi się trafiać w romansach. On za to wszystko, co zrobił bohaterce, powinien się czołgać przez pół książki, a rzucił na końcu zaledwie jedno zdawkowe "przepraszam" i wszystko było w porządku.

Nie przepadam też za bohaterką. Głównie za to, że strasznie dawała sobą pomiatać i naiwna była okrutnie. Takie cielę bez charakteru, i mimo że czasem pokazywała pazurki, to jednak wciąż robiła głupoty i te same błędy. Najpierw się stawiała jak ratlerek do malamuta, a sekundę później już rozpływała z rozkoszy w jego samczych ramionach. Coś strasznego.

Motyw: "kto się czubi, ten się lubi" strasznie był męczący w tej powieści. Ciągłe emocjonalne huśtawki, głównie ze strony bohaterki, sprawiły, że czasem czytanie było masochistyczną przyjemnością. Bo mimo wszystko, czytało się to dobrze i w miarę płynnie. Fabularnie wszystko było w porządku i naprawdę zgrabne warsztatowo. Sceny erotyczne, opisy przyrody, dialogi – wszystko to na dobrym poziomie ale też nic nie wybiło się na tyle, żebym mogła się zachwycić tą książką.

Dla mnie to jest solidna opowieść, z dobrą fabułą i trochę irytującymi bohaterami, których trudno polubić. Może po prostu nie był to dobry czas na tę książkę dla mnie. Mimo wad, dostrzegam w niej jednak potencjał i myślę, że może się podobać. Za całokształt daję 7/10.

[gosiurka]

Ciekawe, co ja powiem po powtórce. Czytałam raz zaraz po wydaniu, a to trochę czasu temu było

[Nocny Anioł]

Też się właśnie zaczęłam zastanawiać, chyba trzeba to sprawdzić.

[Duzzz]

Kawko, podrzucisz obie recenzje również do działu z recenzjami?

[Kawka]

Już nadrobiłam Duzz.

[Kawka]

Meagan McKinney "Gwiazda Aranu"

Ojciec Aurory przed laty ukradł i ukrył bezcenny klejnot – Gwiazdę Aranu, po czym zniknął bez śladu. Dziewczynka dorastała jako sierota w przytułku, a później została w nim nauczycielką. Kiedy pojawia się okazja, by podjąć intratną posadę damy do towarzystwa, Aurora nie zastanawia się długo i wyrusza w podróż przez ocean ku przygodzie i nowemu życiu. Nie wie, że oferta pracy to tylko przynęta, a ona sama stanie się kartą przetargową w niebezpiecznej rozgrywce pomiędzy dwoma braćmi, którzy nienawidzą się wzajemnie. Okrutny Blackwell chce wyeliminować rywala do tytułu i majątku, które przed laty zagarnął dzięki podstępnej intrydze. Vashon zaś szuka zemsty za krzywdy, doznane od brata w dzieciństwie.

Pierwszą rzeczą, na którą zwróciłam uwagę jest bardzo dziwna konstrukcja książki. Powieść nie ma rozdziałów, podzielona jest na kilka bardzo długich części i kilka dość krótkich. Pierwszy raz się z czymś takim spotkałam w romansie. Czasami czytanie przez to się dłużyło, bo trudno było doczytać do jakiegoś odznaczającego się fragmentu. Zdecydowanie wolę czytać książki z tradycyjnym podziałem na rozdziały.

Podobała mi się bohaterka. To fajna dziewczyna z charakterem. Wie czego chce i ma poukładane w głowie. Niestety, bohater już mniej przypadł mi do gustu. Nie przepadam za takimi samcami alfa, ociekającymi testosteronem. Vashon jest zbyt zaborczy, samolubny, skoncentrowany na swoim celu – zemście. Czasem miałam wrażenie, że on nikogo nie kocha, a Aurora jest mu potrzebna tylko do prywatnej zemsty. Pod tym względem książka przypomina klasyczne bodice rippery, gdzie bohater pomiata bohaterką, a ona go i tak kocha. Na szczęście, Aurora nie jest typem bohaterki, która się łatwo daje sterować i choć Vashon nią poniewiera i próbuje stłamsić, ona stawia się i ma swoje zdanie. Gdyby było inaczej, prawdopodobnie powieści nie dałoby się czytać. Dużo jest między nimi agresji słownej i nie tylko ale mimo to, czyta się dobrze. Na szczęście bohaterowie przechodzą w końcu przemianę, zwłaszcza Vashon.

Na minus zaliczyć muszę traumę. Została zasugerowana dość mocno, po czym autorka urwała temat w połowie. A może to wina tłumacza i wycięcia części tekstu? Trudno stwierdzić, nie czytając wersji oryginalnej. W każdym razie, polska wersja ma ewidentne braki. Nie wiadomo dokładnie co się stało i dlaczego, czytelnik zostaje z mglistym obrazem przeszłości Vashona, a szkoda, bo być może szersze omówienie tego pozwoliłoby polubić bohatera. Lubię motyw traum i dlatego zwróciłam na to uwagę.

Tempo akcji jest w porządku. Wprawdzie na początku niewiele się dzieje, akacja rozkręca się powoli ale na szczęście, im dalej tym lepiej. Sama końcówka nie jest szczególnie emocjonująca ale mimo to książkę dobrze się czyta.

Kolejny plus to ciekawa sceneria. Słoneczne Karaiby, bezkresny ocean i piękne plaże. Lubię nietypowe miejsca akcji w romansie.

Kolejne plusy to: fajna para drugoplanowa, którą można z łatwością polubić. Flossie i Izaak są po prostu sympatyczni i nie przesadzeni. Poza tym dobre sceny erotyczne to też zaleta, choć nie są bardzo szczegółowe i rozbudowane, to dodają smaczku te książce.

Całość jest naprawdę niezła, choć chyba oczekiwałam trochę więcej. Rozczarował mnie źle poprowadzony wątek traumy, która została mocno zasugerowana ale nie wyjaśniona. Lubię znać motywację i paliwo bohaterów, które pcha ich ku zemście, a w tym przypadku autorka (tłumacz?), nie dała mi tej szansy. Niemniej, za całokształt daję 7/10, bo dobrze się czytało i było ok pod wieloma względami.

[Nocny Anioł]

Przyznam ze tego nie czytałam, zniechęciłam się na Łowcy fortun, ale może powinnam to zmienić.

[Kawka]

"Łowców fortun" nie czytałam, ale inne książki autorki są naprawdę dobre. Jedne lepsze, inne gorsze, ale ogólnie dobrze się je czyta, tak że nadrabiaj. Chyba najwyższą ocenę dałam "Księżycowej damie".

[Duzzz]

Poproszę opinię do działu z recenzjami. Z góry dziękuję

[Kawka]

Uzupełniłam, dziękuję.