Romans + fantastyka

[Karina32]

Jak będzie o Greyu, to nie wierzę, że będzie słabsza

[•Sol•]

Co drugi rozdział to Grey
Kto jeszcze, tego Wam nie powiem

[Karina32]

Nie mów, z przyjemnością poczekam

[kejti]

ktoś czytał? ponoć ciekawie przedstawiona, nie typowo, z obrazkami. W marcu może kupię

Illuminae Amie Kaufman

Rok 2575. Kolejny zwykły dzień w kolonii Kerenza, założonej przez megakorporację KWU, by wydobywać rzadkie surowce. O poranku Kady Grant rzuca swojego chłopaka Ezrę Masona i postanawia, że już nigdy się do niego nie odezwie. Nie spodziewa się jednak, że za kilka godzin będzie świadkiem inwazji BeiTechu, która ją i tysiące innych osób pozbawi domu.
Tych, którym udało się przeżyć, ewakuują trzy statki kosmiczne: Alexander, Hypatia oraz Copernicus. Ściga je wrogi pancernik Lincoln. Jego zadaniem jest uciszyć świadków brutalnego ataku na planetę. Tymczasem na pokładzie Copernicusa rozprzestrzenia się śmiertelnie niebezpieczny wirus, a system sztucznej inteligencji sterujący Alexandrem staje się... największym wrogiem ocalałych.
Kady włamuje się do zaszyfrowanej pamięci statków i odkrywa przerażającą prawdę o wydarzeniach dziejących się na jej oczach. Tylko jedna osoba może powstrzymać zagładę – jej (były!) chłopak Ezra.
Illuminae to powieść, która wprowadzi cię w XXVI wiek. Zamiast klasycznej narracji –niezwykłe dossier: tajne raporty wojskowe, e-maile, plany i schematy, odczyty z procesorów komputerowych. Czytając je, poczujesz się, jakbyś był w samym centrum wydarzeń!

[Karina32]

Pierwsza część cyklu niesamowicie mi się podobała i pozostawiła po sobie tak pozytywne wrażenia, że długo żadna inna książka nie była jej w stanie przebić. Aż do teraz i do drugiej części, która jest chyba nawet lepsza niż pierwsza i nie będzie za wcześnie jeśli powiem, że będzie ona w czołówce książek przeczytanych w tym roku.

Ale po kolei.
Jak wiemy klątwa z Emberfall zostaje zdjęta i wydawać by się mogło, że nic nie zagraża rządom Rhena i jego uczuciu do Harper. Niestety nie może być tak łatwo. Coraz szerszy krąg zataczają plotki, że to nie on powinien zasiąść na tronie, ale jego zaginiony, władający magią brat. Rhen za wszelką cenę musi go odnaleźć, aby zakończyć plotki i móc w spokoju zająć się poddanymi i królestwem.
Jak wiemy, tym zaginionym bratem jest Grey, który nie chcąc podważać pozycji Rhena, postanawia zniknąć i ukryć się. Jednak nieszczęśliwy zbieg okoliczności sprawia, że będzie musiał dokonać ciężkich wyborów, które zaważą na życiu i szczęściu jego i jego przyjaciół.

Podobnie jak pierwsza część, tak i ta nie pozwala nam na nudę. Nieustannie coś się dzieje, a jeśli akcja trochę zwalnia, to tylko po to, aby za chwilę nabrać dużo większego tempa i nie pozwolić nam na oddech.
Napisana z perspektywy Greya i kompletnie nowej żeńskiej bohaterki, Lii Mary, córki władczyni Syhl Shallow, której chyba z założenia nie powinniśmy polubić, w końcu to wróg naszych bohaterów. Jednak nic bardziej mylnego. Lia Mara jest kompletnym przeciwieństwem swojej okrutnej matki. Wychowana w jej cieniu jest bystra, spostrzegawcza i dobra, a jej największym zmartwieniem jest dobro poddanych, zarówno jej matki, jaki i tych z Emberfall. Przypadek sprawia, że jej losy połączą się z losami Greya i prawdopodobnie w kolejnej części będzie ich ciąg dalszy.

Jeśli chodzi o Greya, to można chyba pisać o nim w samych superlatywach. Już w pierwszej części miałam problem komu bardziej kibicować, jemu czy Rhenowi. Teraz nie mam wątpliwości. Grey jest przykładem szlachetnego rycerza, lojalnego i wiernego, który dobro innych przedkłada nad siebie. Przez cała książkę, oprócz fizycznej podróży, przebywa też swego rodzaju podróż duchową - od myślenia jak lojalny strażnik księcia, do silnego i pewnego siebie mężczyzny, który może zasiąść pewnego dnia na tronie. Pomagają mu w tym na pewno ludzie, którzy go otaczają i z którymi odbywa tę podróż - Jacob, Noah, Lia Mara, Tycho (którego siła i moralność mogą imponować), czy Iisak (ciekawy stwór, który odgrywa sporą rolę w przemianie i rozwoju Greya).
Wszyscy bohaterowie są tutaj świetnie nakreśleni i mają do odegrania własną, mniej lub bardziej ważną rolę. Mniej mamy tym razem Harper i Rhena. I to świetnie, bo mamy okazję poznać innych. A Rhen niestety, ale wiele traci w moich oczach w tej części. Z samotnego księcia z bajki, przemienia się w żądnego władzy tyrana, który nie waha się zabić dla osiągnięcia celu. Jestem bardzo ciekawa jak autorka poprowadzi dalej jego postać i czy będzie w stanie go zrehabilitować.
Jeśli chodzi o warstwę językową, to nie ma się do czego przyczepić. Język autorki jest bardzo plastyczny i łatwy w odbiorze. Nawet jeśli nie ma jakiejś spektakularnej akcji, to kartki same przelatują dalej, tak że nie wiadomo kiedy zleciało te ponad 400 stron.

Mamy tu również wątek romantyczny. Niezbyt nachalny i delikatnie poprowadzony, ale ciekawy i niepozbawiony chemii.

Jestem ogromnie ciekawa, jak potoczą się dalej losy wszystkich bohaterów i co zrobią Rhen i Grey. Mam nadzieję, że na 3 część nie będzie trzeba bardzo długo czekać

Moja ocena nie może być inna niż 10/10 i książka zdecydowanie ląduje na półce ulubionych

[aniazlipca]

A Curse So Dark and Lonely Brigid Kemmerer



Zakochałam się kompletnie w tej książce, w jej bohaterach, historii, stylu autorki

Zaczynam dziś czytać tą książkę...obym nie żałowała

[LiaMort]

A Heart do Fierce nad Broken skończone. Teraz trzeba czekać. Lubię Rhen'a ale wolę Grey'a jednak i Lię.

[aniazlipca]

Moje przemyślenia

Spoiler:

Ja póki co jestem trochę rozczarowana serią - The Cursebreaker Series. Spodziewałam się dużo więcej po waszych zachwytach. Niby Retteling Pięknej i Bestii, jednej z moich ulubionych, a autorka poszła w inną stronę. Po pierwsze - bohaterka Harper - taka niby odważna, z chorobą, ale brakowało mi jakiejś subtelności. Po drugie - miałam zgrzyt przy tej wędrówce z czasów współczesnych - dla mnie bezsensowne zagranie i Harper, która po kilku tam dniach tak się przyzwyczaiła do czasów, powiedzmy średniowiecza? Po 3 - mój ulubiony motyw polegał na tym, że bohaterka pokochała potwora (który niestety zamienił się w księcia), nie na odwrót, jak to było tutaj. Dodajmy do tego, że z bestii zrobili krwiożerczego potwora...eh.. Rhen i Grey wydawali się w porządku, ale ich zachowania były dosć schematyczne, tak jakby autorka nie chciała wypuścić ich prawdziwych uczuć...kolejny minus - pseudo trójkąt...po co? Nic tu nie wnosiło, może jedynie ukazanie innej strony Greya? Rhen był ciekawy, tajemniczy, chociaż praktycznie wiedzielismy wszystko o klątwie...raze z Grey'em byłi fajnym teamem, chociaż byłam zdziwiona, że autorka postawiła mocno linię pomiędzy księciem a dowódcą...
2 część - miała duży plus jeśli chodzi o bohaterkę kobiecą. bardzo polubiłam Lię Marę, była inna od Harper, według mnie miała dużo więcej charyzmy i empatii jako takiej. Próbowała walczyć innymi sposobami, niż faceci i własna matka. Podobało mi się, że Jake zmienił się w najlepszą kumpla Grey'a, ich twarda przyjaźń była ciekawa. Jednak Grey nadal wydawał mi się taki sztywny, nieporadny...cała historia od początku była dosyć oczywista, jedynym zaskoczeniem, że Lilith powróciła dręczyć Rhena (dlatego nie wracaliśmy do tych bohaterów przez całą książkę?), chociaż jak dla mnie pokazanie tortur na dziecku było zbyt drastyczne w zachowaniu księcia...nie wiem czemu autorka tak bardzo chciała pokazać tą stronę Rhena w opozycji do Greya? Dla mnie podkreśliła tylko, że Grey jest zbyt czarno-białą postacią. Cały świat wykreowany przez Brigid był dosyć ubogi, w zasadzie bez magii, takie późne średniowiecze? Nie odczułam, że jest to duży teren, pełen różnych stworzeń oprócz ludzi. Przeczytam kolejną część, ale bez entuzjazmu.

[Duzzz]

Karino, proszę podrzuć opinie o cyklu Kemmerer do działu z recenzjami w jednym temacie, mogą być dwa posty, czyli dla każdej opinii oddzielny post Z góry dziękuję

[Karina32]

Zrobione

[Karina32]

Klątwa Bogów. Oszustwo - Jaymin Eve, Jane Washington

W Minatsol bycie ziemianinem oznacza, że nie jesteś niczym więcej niż brudem – i to w dosłownym tego słowa znaczeniu. W zasadzie nawet brud może być bardziej użyteczny niż Willa. Tacy jak ona często poświęcają życie służbie istotom zwanym sol, które pewnego dnia mogą stać się bogami. Na szczęście wioska Willi leży daleko od miast sol i istnieje duże prawdopodobieństwo, że dziewczyna nigdy nie będzie miała z nimi do czynienia…
Dopóki pewna drobna pomyłka wszystkiego nie zmienia.
Willa zostaje zabrana do Bożylasu, najlepszej akademii sol na świecie, gdzie dostępuje zaszczytu, na który z pewnością nie zasłużyła. Przyjdzie jej usługiwać braciom Abcurse'om, pięciu sol będącym ucieleśnieniem dumy, arogancji i perfekcji. Sami są niemal bogami, a służba u nich musi doprowadzić Willę do śmierci niezależnie od tego, czy zostanie na nią skazana, czy pod wpływem wyniszczających praktyk braci sama zacznie o nią błagać.
Tak czy inaczej… ma kłopoty.

Zacznijmy od tego, że sięgnęłam po tę książkę głównie ze względu na gatunek jaki sobą reprezentuje, czyli "reverse harem", ponieważ ani opis ani okładka jakoś bardzo mnie do siebie nie przekonały
Bohaterką książki jest Willa, ziemianka (chociaż czy na pewno, to się chyba okaże w późniejszych tomach, ponieważ nabrałam wątpliwości), a więc istota niższa, zamieszkująca jeden z ostatnich kręgów Minatsol. Dzięki oszustwu, które miało ją jedynie utrzymać w szkole, zostaje mianowana do wyjazdu do Bożylasu, akademii sol, gdzie co roku, w ramach zaszczytnej służby, zostaje wysłanych dwóch ziemian z każdej wioski. Przez nieporozumienie oraz niestaranność gubernatora swojej wioski, Willa zostaje potraktowana w akademii jako mężczyzna, przez co zostaje skierowana do służby w męskich dormitoriach. Okazuje się, że pokoje, które ma sprzątać należą do pięciu braci Abklętych, jednych z najpotężniejszych sol, którzy mogą dostąpić zaszczytu stania się bogami. Jednak nie to będzie największym problemem Willi. Największym problemem Willi będzie to, że bracia ją zauważą i skierują na nią swoją uwagę. W świecie, gdzie ludzie mają być niewidzialną i niesłyszalną służbą, taka uwaga może stać się źródłem tylko jednego - bólu i śmierci w męczarniach.
Kłopotów przysporzy też Willi wrodzona skłonność do wpadania w tarapaty, niezdarność i cięty język. Willa jest bohaterką, która szybciej mówi czy robi niż myśli, co niejednokrotnie sprowadzi na jej głowę problemy. Jednak, tak jak wspomniałam wcześniej, myślę, że za tą niezdarnością kryje się coś więcej.
Co do braci Abklętych, to zachowują się trochę jak gwiazdy footballu w liceum. Trzęsą całą akademią sol, są pewni siebie i zarozumiali. Każdy z nich jest obdarzony charakterystyczną dla siebie mocą i na razie trochę mi się mylą Jeszcze do końca nie pamiętam, który to który.

Jeśli chodzi o akcję w książce, to nie jest ona wielce zawrotna, ale trzeba pamiętać, że to dopiero początek serii, więc myślę, że będzie jej w następnych tomach więcej. Momentami miałam problem żeby nadążyć za logiką i bohaterami, ale nie przeszkadzało to bardzo w odbiorze całej książki. Powoli kreuje nam się też wątek romantyczny. Na razie bohaterowie poznają się i zaczynają przyznawać, że być może ich relacja wyjdzie dalej niż pan-niewolnica. Willa uzależnia się od braci Abklętych, a oni zaczynają uzależniać się od niej. Już nie mogę doczekać się, co z tego wyniknie

Myślę, że to całkiem niezła książka i miły sposób na spędzenie wieczoru. Nie jest bardzo długa ani wymagająca, ale naprawdę przyjemna.

Ode mnie 7/10 i mam nadzieję, że wydawnictwo szybciej niż później opublikuje kolejne tomy

[Fringilla]

Czy ktoś czytał coś z Grishaverse Leigh Bardugo?

Mam wrażenie, że sama czytałam, ale nic nie pamiętam...

Oglądam ekranizację i jest... bardzo romansowo (te ujęcia w zwolnionym tempie)

[aniazlipca]

Ja!!!! Przeczytałam trylogię Griszy, duologię Wron i Króla z Bliznami i obejrzałam również serial.
Jak zawsze wolę książki, i lubię bohatera z książki Mala (większość nie ), ale ja przeważnie mam inną opinię
W serialu połączyli trylogię z Wronami, chociaż w rzwczywistości główne postacie z tych książek się nie spotkały (a akcja w Wronach dzieje się 2 lata po wydarzeniach w Trylogii).
Jeśli chodzi o Darklinga to jest mi bardzo obojętny, ale Alina zarówno w książkach jak i w serialu była dosyć naiwna

[Fringilla]

No właśnie jedna rzecz, którą uważam jednak za lekką porażkę, to niedopięcie wątku Wron z wątkiem głównym - za mało sensownych punktów stycznych mimo konceptu z porwaniem A wątek Niny i Matthiasa już kompletnie obok...
Przy czym każdy z osobna jest ok, nie powiem, w sumie wszyscy fajni

Ogólnie mam zastrzeżenia do dwóch rzeczy: dialogów (słabe szczególnie w pierwszych odcinkach, i to, że się udało, to tylko zasługa aktorów i reżyserii oraz co powyżej: niespięcie
Porównując z The Irregulars (koncept świata ciut podobny i wszystko lepiej spięte) to tu seria słabo wypadła - adaptacja się potyka zbyt widocznie.

Ale nie powiem, bawiłam się dobrze oglądając i jestem pod wrażeniem, że Barnesowi udało się zagrać "non-creepy villain" mimo totalnego ustawienia pod "poważna różnica wieku między bohaterami, fuj" Bardzo nie lubię tego motywu, a tu elegancko został obroniony jak na możliwości samego założenia.

PS No i zupełnie personalnie to jednak językowe elementy czerpane z rosyjskiego z nie-wschodnim / słowiańskim akcentem mnie jednak zbyt bawią i trochę psują wrażenie spójności świata Na wszytsko inne pójdę: kostiumy, styl, etc.

[aniazlipca]

Mi bardzo spodobała się Nina w serialu (chociaż całkiem inaczej ją sobie wyobrażałam), nawet chyba bardziej niż w książkach. Była bardziej zadziorna Nadal uważam, że gdybym nie przeczytała książek, to serial bardziej by mi się podobał. Ja mocno kręciłam nosem po 2 odcinkach, bo nic mi nie pasowało ale później już odpuściłam i oglądałam, chociaż super fanką nie zostanę.
Na plus dla mnie akcja z Wronami, przynajmniej można było mnie zaskoczyć, skoro to połączyli z trylogią. Świetny Jasper, i koza Milo, Inej i Kaz ok, za to super Nina i Matthias - szkoda, że mieli tak bardzo oddzieloną historię od reszty.
Na pewno obejrzę 2 sezon, ciekawa jak to dalej połączą. Czy Wrony pojadą do Lodowego Dworu?
Z książek czekam oczywiście na Rządy wilków, bo polubiłam w tej trylogii Nikolaia, no i Zoya moja bohaterka

[Fringilla]

Ja jestem pozytywnie zaskoczona, także pod względem romansowym
Chociaż wątek N + M musiałabym obejrzeć jeszcze raz, bo pewnych motywacji nie rozumiem

Wszystkie postacie kobiece/dziewczęce jak dla mnie były fajne (coraz częściej się to zdarza na szczęście

PS Jasper oraz Milo-ex-Machina to najlepszy duet w zestawie

[aniazlipca]

Dla mnie wątek Aliny i Darklinga, zarówno w książce jak i w serialu do pominięcia.
Alina była taka sobie, ale ostatnio często trafiam w książkach na tego typu bohaterki...w serialu była jak w książce i obawiam się, że będzie coraz gorzej

[Fringilla]

Przyznaję, że tu bardziej mnie by zainteresował wątek Aliny i Mala, Darkling to tło

Gorzej czyli?

Ja w fantastycznym YA jednak coraz częściej widuję przebłyski ciekawych pierwszoplanowych postaci kobiecych - na coraz więcej wydawnictwa pozwalają... chociaż może niekoniecznie w mainstreamowym mainstreamie.

[aniazlipca]

W 2 tomie ciągle chciała więcej i więcej (mocy). reszta była trochę dla niej tłem...chociaż nie powiem, miała jakieś wyrzuty...trochę autorka chyba chciała pkazać jaka ona to nie jest silna i trochę przedobrzyła ja lubię silne bohaterki (Zoya!!!!), ale bez szarżowania w 2 stronę

[Fringilla]

Sposób pokazywania "siły" bohaterek to najbardziej poplątana sprawa w literaturze rozrywkowej

Ja serio z Grishaverse prawie nic nie pamiętam pod tym względem

[aniazlipca]

Tak niestety trudno w książkach znaleźć bohaterki silne, ale nie przedobrzone w 2 stronę Ja powtórzyłam sobie całą trylogię przed obejrzeniem serialu no i w Królu z Bliznami była silna Zoya liczę, że w serialu też poświęcą jej więcej czasu.

[Karina32]

Ja!!!! Przeczytałam trylogię Griszy, duologię Wron i Króla z Bliznami i obejrzałam również serial.
Jak zawsze wolę książki, i lubię bohatera z książki Mala (większość nie ), ale ja przeważnie mam inną opinię

Jestem gdzieś w połowie serialu (książek nie znam) i chyba jestem jednak w tej większości jeśli chodzi o Mala. No nie trawię takich męskich bohaterów

[Karina32]

"Porwana pieśniarka" Danielle L. Jensen otwiera jej debiutancką trylogię - "Trylogię klątwy".

Bohaterką jest siedemnastoletnia Cecile, zwykła dziewczyna, córka rolnika i śpiewaczki. Wychowana przez ojca, po 17 urodzinach ma wyjechać do matki, która widzi w niej swoją następczynie na operowej scenie. Jednak w przeddzień wyjazdu Cecile zostaje porwana przez swojego znajomego i trafia do krainy trolli, o której prawie nikt nie wie. Klątwa sprzed 500 lat sprawiła, że trolle żyją w ukrytym pod górą mieście i nikt nie może się o nim dowiedzieć. Nieliczni ludzie, którzy prowadzą z nimi handel są zobowiązani magicznymi przysięgami do milczenia. Jakież jest zaskoczenie Cecile, gdy okazuje się, że trafia prosto w ręce królewskiej trollowej rodziny, która widzi w niej szansę na zdjęcie klątwy. Zostaje zatem złączona z następcą tronu, Tristanem, który jest równie przeciwny temu związkowi co ona. Początkowo Cecile nie marzy o niczym innym jak ucieczce. Jednak poznając coraz lepiej życie i problemy trollowego królestwa, zaczyna zmieniać zdanie i przekonywać się, że być może jej pobyt w nim będzie rzeczywiście dla części z nich wybawieniem. A początkowa wrogość i niechęć do Tristana zaczyna również ewoluować.

Mówiąc szczerze, ostatnimi czasy dużo lepiej czyta mi się fantastykę niż nowości romansowe I tak było też w tym przypadku.
Książka przybliża istoty, o których osobiście jeszcze nie czytałam - trolle. Nie są to jednak pokraczne, niezbyt mądre istoty, ale piękne i silne, o ludzkim wyglądzie (z wyjątkami). I czy są rzeczywiście trollami, to się jeszcze okażę, bo wiele wskazuje na to, że są czymś innym. Trolle czystej krwi świetnie władają magią, między innymi dzięki czemu mogą chronią miasto przed zasypaniem przez górę oraz są w stanie przetrwać w ciemnościach, które panują w mieście. Tak samo jak ludzie niektórzy są ambitni i rządni władzy, a inni szaleni i nieobliczalni. Oprócz trollów w mieście żyją też mieszańcy - potomkowie ludzi i trolli, których los nie jest godny pozazdroszczenia. Są bowiem najniżej w hierarchii, a jedyną ich wartością jest to, w jaki sposób przysłużą się swoim panom.

Akcji w książce jest sporo, a im dalej, tym jest jej coraz więcej. Końcówka to już kompletna jazda bez trzymanki i naprawdę dobrze mieć pod ręką kolejną część Ale są również spokojniejsze momenty, kiedy poznajemy lepiej zakopane miasto Trollus i prawa nim rządzące. Nie różnią się one wiele od zwykłego świata, jednak magia sprawia, że wszystko jest dużo intensywniejsze. Oprócz tego, sporo tu intryg i różnych tajnych planów. I nie każdy okazuje się taki, jak początkowo by się wydawało. Wszystko utrudnia jednak fakt, że trolle nie mogą skłamać, co utrudnia wiele działań.
Mamy również wątek romantyczny. Uczucie między Cecile a Tristanem pojawia się niespiesznie. Oboje powoli przyzwyczajają się do siebie i powoli odkrywają swoje prawdziwe oblicza. Oboje mają po 17 lat, więc nie mamy tu jakichś wybuchów namiętności. Czasami jest może naiwnie, ale mimo wszystko bardzo dobrze się to czyta. Zarówno Cecile, jak i Tristan są odważni i lojalni. Oboje mają cel i chcą go zrealizować, czasami nawet za cenę własnego szczęścia i zdrowia.

Większość rozdziałów jest napisana z perspektywy Cecile. Jest też kilka Tristana. Jak dla mnie jest ich zdecydowanie za mało. Chciałabym lepiej poznać jego odczucia i motywacje. Na szczęście na początku drugiej części historii Tristana jest więcej Zobaczymy jak będzie dalej.
Oprócz głównych bohaterów mamy tutaj całą plejadę ciekawych postaci drugoplanowych - Marc, przyjaciel i kuzyn Tristana (widziałam, że o nim jest dodatkowa książka z tego cyklu, którą również mam, więc już jej się nie mogę doczekać, bo to typ bohatera, którego lubię), bliźnięta, Victoria i Vincent, była narzeczona Tristana, Anais i sporo innych.

Być może książka jest schematyczna i niezbyt odkrywcza, ale myślę, że jest naprawdę dobrze i ciekawie napisana. Ja się przy niej nie nudziłam i każdą wolną chwilę poświęcałam na czytanie.

[Fringilla]

Jestem gdzieś w połowie serialu (książek nie znam) i chyba jestem jednak w tej większości jeśli chodzi o Mala. No nie trawię takich męskich bohaterów

Takich czyli jakich?
PS Mi migocze, że chyba całkiem podobny do pierwowzoru

[Karina32]

Takich jakichś rozmemłanych, co to liczą na to, że dziewczyna im pomoże i wyciągnie z opresji Może mam błędne zdanie, ale taki mi się wydał po tych kilku odcinkach, które widziałam. No i jakoś nie potrafił wziąć spraw w swoje ręce i np nie powiedział Alinie co do niej czuje...