Nasz znienawidzony motyw romansowy

przez **Liberty** » 10 października 2019, o 18:28

Ja też dość często się nacinam. Ale żyję dla tych książek-rodzynków, które niespodziewanie mnie czymś zachwycą

przez **Fringilla** » 10 października 2019, o 21:46

Dokładnie.

Dlatego, gdy mam ochotę na konkret /nastrój bez niespodzianek (no i mogę olać na chwilę warsztat), raczej sięgam po fanfiki, bo i otagowanie dobre (lepsze niż w kłamliwych blurpach okładkowych

i autorzy mają - paradoksalnie - lepsze rozeznanie w potrzebach romansowych oraz regułach gatunkowych/rodzajowych :lol:

PS żeby nie było, to w nawiązaniu do mojej niechęci do romansu 2-światowo-wojennego: o, proszę, filmowo, ale zawsze to jest coś, co koncepcyjnie prawie mnie przekonuje do romansowości opowieści (i jeszcze robi to BBC) i "polskie wątki" (gra Zosia Wichłacz, weteranka już w tej tematyce - Miasto 44) są.
Tylko zwiastun na razie, więc z dużą ostrożnością, ale dam szansę.

przez **mdusia123** » 10 października 2019, o 22:47

Ja też lubię fanfici, zresztą z tych samych powodów. To chyba trochę wstyd się przyznać, ale zawsze najbardziej podobają mi się te, które mają jak najmniej wspólnego z kanonem. A takie mniej wstydliwe jest to, że zawsze szukam par, których w kanonie było malutko.

przez **Papaveryna** » 10 października 2019, o 22:50

A jakie fandomy??? :lol:

przez **mdusia123** » 10 października 2019, o 23:09

Głównie HP, GOT (szczególnie Tyrion i Sansa- ja tam wierzę w nich jako parę). A inne to zależy od nastroju. Wiecie, że na fanfiction.net jest jakieś milion opowiadań dotyczących "Dumy i uprzedzenia"? Kiedyś namiętnie je czytywałam. Ale jest jeden warunek: bezwzględnie musi być HEA. Lubię te same motywy, które lubię w książkach: jakieś traumy, powolne dochodzenie do siebie (fanfici robią to zdecydowanie lepiej niż romanse), jakieś toksyczne relacje, ale czasami nachodzi mnie na coś łagodnego i romantycznego w starym stylu- wtedy Jane Austen jest najlepsza. Generalnie co ja wam będę pisać, jak wy już doskonale wiecie, jakie ja lubię wątki.

przez **Papaveryna** » 10 października 2019, o 23:13

Mamy w Romans + wątek o fanfikach :-D

Ja czytam tylko te z HP. Będzie mi bardzo miło, jeśli podzielisz się swoimi ulubionymi tytułami :smile:

przez **mdusia123** » 10 października 2019, o 23:15

Mamy? To idziemy tam

.

przez **Papaveryna** » 10 października 2019, o 23:22

Jest, jest

viewtopic.php?f=38&t=2308&start=1325

przez **mdusia123** » 10 października 2019, o 23:24

Już tam nawet coś napisałam

. Na razie nieśmiało i bez konkretów, ale kto wie?

przez **•Sol•** » 12 października 2019, o 15:54

Nie znoszę, nienawidzę, jak jedno z bohaterów umiera. No nie. Nie po to czytam romans, żeby mi któreś spierlodiło przed HEA wyciągając kopyta.

Druga rzecz. Ona starsza od niego. Ostatnio ten motyw popsuł mi Romans po brytyjsku Keeland&Ward.
Motywu gwałtu tez nie, ni huhu.

Syndrom sztokholmski to dla mnie ponad siły.

Mafijnych też nie lubię.

Dręczenie przejdzie czasem, jak dobrze napisane, ale jak źle i bohaterka jest wieczną jego ofiarą a na koniec wielka miłość - no borze zielony, jak to? Od kiedy?

Bohaterek będących ostrym alter ego autorki. Czyli generalnie Mary Sue to nie jest to.

A do tego nie lubię panów w typie 'ja Tarzan, ty Jane' zamknij dziób i rób co ci każę. A ja mam wysypkę.

To mi tak na już przychodzi do głowy

Nie lubię jeszcze bohaterek-ofiar żyjących w wiecznym poczuciu winy, które dają sobą głupio pomiatać się.

przez **mdusia123** » 24 października 2019, o 19:06

Właśnie sobie przypomniałam, że nie lubię bohaterów tak wyjątkowych, że aż w tej swojej wyjątkowości zwyczajnych.
Bo spójrzmy na takie romanse historyczne: główna bohaterka MUSI mieć pasję, która w jej czasach jest uznawana za typowo męską: szachy, czytanie książek (byle nie romansów), matematyka, medycyna i co tam jeszcze. I generalnie nie ma w tym nic złego, aż do momentu, gdy okazuje się, że nagle dziewięćdziesiąt dziewięć procent głównych bohaterek romansów historycznych jest oryginalnych w ten sam sposób: nie mają typowo kobiecych zainteresować, a często wręcz lekko gardzą tego typu tematami. Zresztą w innych typach romansów też to występuje: bohaterki, jedna przez drugą, starają się być jak najbardziej "alternatywne".
Z bohaterami to samo: wszyscy na jedno kopyto. Każdy mroczny, niebezpieczny, z jakąś traumą, oczywiście byłby najgorszym kandydatem na faceta dla bohaterki i oczywiście bohaterka musi się zakochać właśnie w nim. To już normalni, sympatyczni faceci wymarli?

przez **Księżycowa Kawa** » 11 listopada 2019, o 19:50

Wiele zależy od tego, jakie autorki wybierasz.

Nie lubię, gdy dziecko odgrywa rolę rodzica i co gorsza, poczuwa się do tego stopnia do odpowiedzialności za niego, że rezygnuje z własnego życia.

przez **Fringilla** » 11 listopada 2019, o 20:54

Ale jeśli motywem jest wychodzenie z takiej toksycznej relacji, to czemu nie? :niepewny:

przez **Księżycowa Kawa** » 11 listopada 2019, o 21:38

Tyle że za dużo tego mi ostatnio się trafiło, a całe to wychodzenie było bardzo męczące.

przez **Fringilla** » 12 listopada 2019, o 00:22

Na takie rzeczy trzeba być w dobrej kondycji :hyhy:

przez **mdusia123** » 16 listopada 2019, o 22:59

Ja też zazwyczaj nie lubię, gdy przy bohaterach romansów aktywnie pałętają się dzieci. Chociaż w "Zimowej opowieści" Laurens tych dzieci trochę było, nawet coś tam rzeczywiście kombinowały w kierunku swatania głównej pary, ale jakoś mnie ta historia urzekła.

przez **cedar** » 19 listopada 2019, o 11:19

Ostatnio na to trafilam, wiec mi sie przypomnialo - serdecznie nienawidze, kiedy glowna bohaterka ma wystrzalowa, piekna, kochana przez wszystkich przyjaciolke-ideal, ktora wielbi jak jakies bostwo, a i tak wychodzi, ze ta przyjaciolka ma wdziek buldozera i subtelnosc cegly rzuconej w okno. Np. wiedzac doskonale, ze bohaterka jest niesmiala albo introwertyczna, pcha ja w sytuacje, w ktorych czuje sie zle (np. kaze jej podrywac facetow w barach tekstami typu "pokaz kielbaske, koles!" - teraz wymyslam, ale wiecie o co chodzi).
Ten typ. Grrrrrr!!!

przez **mdusia123** » 19 listopada 2019, o 11:50

A tak, to jest dziwne. Niby wiadomo, że przyjaciółka chce dobrze, ale też mnie dziwi ten motyw, że ktoś podpuszcza główną bohaterkę w ten sposób, albo cichaczem ustawia jej randkę w ciemno z głównym bohaterem, albo robi cokolwiek innego, ale właśnie w ten deseń.

przez **Kawka** » 19 listopada 2019, o 15:47

Możecie się śmiać ale ja to kiedyś przeżyłam naprawdę. Jedyna różnica, że moja super przebojowa przyjaciółka jest znacznie bardziej subtelna i kulturalna. Też mnie próbowała swatać i też nic z tego nie wyszło.

Nie zniszczyło to naszej przyjaźni. Dalej się bardzo lubimy. Nie mam jej za złe, choć było to trochę niezręczne chwilami.

Jakby nie było, też się kiedyś kuzynce przyczyniłam do małżeństwa, więc kamieniem nie rzucę.

W książkach to mi nie przeszkadza.

przez **cedar** » 19 listopada 2019, o 20:52

Wiesz ja nie mam nic przeciwko przyjaciółkom jako takim, które pomagają Amorowi, ale niechże to robią taktownie, a nie jak nie piłą, to młotkiem.

przez **mdusia123** » 20 listopada 2019, o 01:10

"Nie kijem go (no, w tym przypadku "ją") to pałką", a co.

przez **joakar4** » 20 listopada 2019, o 09:13

Mnie ostatnio irytują mocno wścibscy przyjaciele głównych bohaterów, którzy koniecznie muszą poznać każdy szczegół z ich życia. Niedawno czytałam książkę, w której bohaterka była dość nieśmiała, a jej najlepsza przyjaciółka co chwilę wypytywała ją o bohatera i ich seks -jak dużego ma, czy może kilka razy, czy kobieta doszła i ile razy? Rozmowy odbywały się oczywiście przy świadkach, bo jakże inaczej. :zalamka:

Coraz częściej trafiam na takie kwiatki. :facepalm:

przez **cedar** » 20 listopada 2019, o 10:11

O rany, jak ja cie rozumiem! Tez tego nienawidze.

przez **Fringilla** » 20 listopada 2019, o 11:19

Hm, dla mnie zależy, jak to jest rozegrane, bo motyw "bohater/ka głośno komunikuje, że to mega nie ok, a zbyt niefajnie wścibscy przyjaciele dostają kopa" czasem doceniam

Nasz znienawidzony motyw romansowy

Kto przegląda forum