Motywy, których brakuje nam w romansach

[mdusia123]

W polskich telenowelach- tak. Jak scenarzyści nie mają pomysłu na kolejny zwrot akcji, dowalają zdradę. W polskich romansach- w sumie trudno mi powiedzieć. Nie czytam polskich romansów i obyczajówek.

Aczkolwiek myślę, że ogólnie da się wyodrębnić kilka romansowych typów bohaterów i bohaterek. Skupię się na romansach historycznych, bo tę najbardziej lubię.

1. On jest super bogatym arystokratą, wszystkie panny na wydaniu chcą go poślubić, ale on oczywiście gardzi wyższymi sferami (od tej reguły jest kilka wyjątków).

2. Ona jest taka wyjątkowa, bo ma męskie zainteresowania, a nie jakieś głupie koronki i kiecki. Ona CZYTA KSIĄŻKI.

[Fringilla]

W polskich czy zagranicznych?

PS Dla mnie w polskich romansach filmowo-serialowych pokutuje wiecznie relacja a la lekturowa "Wierna rzeka" Żeromskiego: chłopiec idzie na wojnę i w sumie nie do końca jego motywacja jest dojrzała, a jeśli uda mu się przeżyć, to w sumie i tak to kobiety go uratują i "zaopiekują" aż po niebezpieczne granice odebrania prawa do stanowienia o samym sobie. Reszta to wariacja na ten temat.

[mdusia123]

W polskich czy zagranicznych?

PS Dla mnie w polskich romansach filmowo-serialowych pokutuje wiecznie relacja a la lekturowa "Wierna rzeka" Żeromskiego: chłopiec idzie na wojnę i w sumie nie do końca jego motywacja jest dojrzała, a jeśli uda mu się przeżyć, to w sumie i tak to kobiety go uratują i "zaopiekują" aż po niebezpieczne granice odebrania prawa do stanowienia o samym sobie. Reszta to wariacja na ten temat.

Ogólnie chodziło mi o romanse historyczne (książki). Ten motyw, że on mroczny, zbuntowany i pogardzający towarzystwem, a ona jest taka wyjątkowa, bo czyta i nie lubi się stroić, jest bardzo popularny

[Roma]

Co do romansów historycznych - wcale się nie dziwię, że jest ich mało bo nie sztuka napisać książkę gdzie ludzi współczesnych zabierzemy na bal. Te książki wymagają bardzo skrupulatnego podejścia i długo się je pisze. Natomiast dla wszystkich niecierpliwych jesienią zamierzam się zabrać za kolejny historyk. Obecnie zabrałam się za zbieranie materiałów i niestety trochę potrwa nim będę gotowa do pisania.
Mam pytanie z innej beczki - co byście powiedziały na romans z cudzoziemcem - konkretnie Azjatą (kultura dalekiego wschodu - Chiny, Korea to mój konik i zastanawiałam się czy go nie wykorzystać. Czy ktoś chciałby poczytać taki romans pół żartem pół serio o osobach pochodzących z zupełnie różnych kultur? zastanawiam się nad nim jako wakacyjnym projektem.

[Fringilla]

Ale współczesny?

[Roma]

Współczesny. Historyk byłby nierealny.

[Lilia ❀]

jestem za

[Fringilla]

Czemu nierealne?

Jestem za wszelkimi ciekawymi opowieściami
Jestem ciekawa tylko, jakie byś miała źródła riserczu (czyli jakie założenie opowieści

[Roma]

Po koreańsku nie czytam, ale sporo czytam po angielsku Poza tym mam kolezankę, która cyklicznie odwiedza ten kraj.
Co do historyka i romansu np polsko-chińskiego - te kraje były zamkniete i prowadziły politykę izolacji. Poza tym dochodziły względy religijne (konfucjanizm, buddyzm kontra chrześcijaństwo) więc związek taki sto lat temu byłby praktycznie niemożliwy.

[Fringilla]

Ale współczesny np. koreańsko-polski?

PS ale romanse się zajmują tymi promilami "związków nieprawdopodobnych" - choćby np. pogranicza Syberii w XiX w. i obecni tam Polacy i dzieci polskich zesłańców... I niekoniecznie tylko relacje z chińską ludnością (mocna mieszanka etniczna).

[Liberty]

Po koreańsku nie czytam, ale sporo czytam po angielsku Poza tym mam kolezankę, która cyklicznie odwiedza ten kraj.
Co do historyka i romansu np polsko-chińskiego - te kraje były zamkniete i prowadziły politykę izolacji. Poza tym dochodziły względy religijne (konfucjanizm, buddyzm kontra chrześcijaństwo) więc związek taki sto lat temu byłby praktycznie niemożliwy.

Niemożliwy, czy ja wiem? Moja mama miała przyjaciółkę której mama była pół-ćwierć-Chinką i której pradziadkowie przybyli do Polski jak sądzę coś ponad 100 lat temu. Chińczycy troszkę jednak wędrowali i garstka w Polsce jednak się znalazła Ale że nikt o tym nie pisał i nie wspominał to utarło się, że w Polsce to są może od 30-tu lat To trochę jak z tym mitem, że w II wojnie Polski bronili tylko biali Polacy

Jako, że zabrałam się za lekturę romansu Ziemianki i kosmity (a między nimi leczący seks ) to stwierdzam niedosyt romansów s-f, a już sensownych to w ogóle. To chyba jeden z nielicznych podgatunków romansu, który do nas nie zawitał. Nawet coś LGBT do nas trafiło

[mdusia123]

A chociaż fajny ten romans s-f? Bo jak sobie wyobrażę takie połączenie to jednak jestem nastawiona dosyć sceptycznie .

[Kawka]

Romo - jak dla mnie pomysł bardzo fajny.

[Roma]

Ale współczesny np. koreańsko-polski? .

Na współczesny mam wielką ochotę ale boję się, zę jak dla naszych czytelników może być za bardzo egzotyczny.
Ja chyba w ogóle jestem taka niszowa bo historyków polskich za dużo nie ma, na ten s-f mam wielką ochotę (nawet coś tam zaczełam pisać) ale boję się, że nikt mi tego nie wyda. U nas wydawcy dosć zachowawczo reagują.

[Liberty]

A chociaż fajny ten romans s-f? Bo jak sobie wyobrażę takie połączenie to jednak jestem nastawiona dosyć sceptycznie .

Biorą pod uwagę, że to jest BDSM romans z jak się okazało kosmitą-wampirem to nawet fajne było. Wampiryzm bezkrwawy,zawartość BDSM znikoma, nawet scen za dużo nie ma ale jak już jest to parno, duszno, mokro itp. Bohaterowie chodzą w stanie totalnego podniecenia, bo nie dość że tu wątki s-f, wampirze, erotyczne to jeszcze "mate" (nigdy nie wiem jak to na nasz przełożyć ). Ale bohater jest cudownie opiekuńczy i nie zieje szowinizmem. Czyli sympatyczna bajeczka https://www.goodreads.com/book/show/38350111-kragen

Ja chyba w ogóle jestem taka niszowa bo historyków polskich za dużo nie ma, na ten s-f mam wielką ochotę (nawet coś tam zaczełam pisać) ale boję się, że nikt mi tego nie wyda. U nas wydawcy dosć zachowawczo reagują.

Współczuję Romo, bo to bardzo niekreatywne i nierozwojowe i raczej Ci nie pomaga.

[lucyferowa]

Ja tak się cofnę do tego wieku, to niestety te sto, dwieście lat wstecz kobieta po 30 stce to już zdesperowana stara panna. W średniowieczu i trochę później byłaby tak wyeksploatowana ciążami, że dawno wąchałaby kwiecie od spodu.
Co do consumato przed ślubem, to moja babcia rocznik 1919 mówiła cyt" To nieprawda że przed obiema wojnami sie nie gzili, robili to na potęgę tylko nikt się z tym nie reklamował". I podobno gazeciarze na krakowskim rynku sprzedawali na boku gumki.

[mdusia123]

A ja wam się przyznam, że lubię takie romanse współczesne w historycznych szatkach i nie szukam jakiegoś wielkiego odzwierciedlenia realiów epoki. I właśnie dlatego chciałabym, aby w romansach historycznych panowało większe zróżnicowanie wiekowe, zwłaszcza w kontekście bohaterek.

[•Sol•]

Mam pytanie z innej beczki - co byście powiedziały na romans z cudzoziemcem - konkretnie Azjatą (kultura dalekiego wschodu - Chiny, Korea to mój konik i zastanawiałam się czy go nie wykorzystać. Czy ktoś chciałby poczytać taki romans pół żartem pół serio o osobach pochodzących z zupełnie różnych kultur? zastanawiam się nad nim jako wakacyjnym projektem.

Romo, ja przeczytam cokolwiek napiszesz
Ale generalnie jakoś Azjaci nie są moim typem urody i nie kręcą mnie wcale Z ciekawości na bank sięgnę, zwłaszcza skoro to ma być w Twoim wykonaniu komediowym.

[Fringilla]

Niemożliwy, czy ja wiem? Moja mama miała przyjaciółkę której mama była pół-ćwierć-Chinką i której pradziadkowie przybyli do Polski jak sądzę coś ponad 100 lat temu. Chińczycy troszkę jednak wędrowali i garstka w Polsce jednak się znalazła Ale że nikt o tym nie pisał i nie wspominał to utarło się, że w Polsce to są może od 30-tu lat To trochę jak z tym mitem, że w II wojnie Polski bronili tylko biali Polacy

No właśnie, wędrowali, a u nas w ramach Imperium i nowo tworzonych choćby uniwersytetów różni ludzie mieli okazję się spotkać I też taka atmosfera "Mąż/żona [babcia/dziadek] z Rosji, a skąd konkretnie, to nie wiadomo" była w międzywojniu - trochę "don't ask don't tell".

Ogólnie czasem to współcześnie uczy się nas nacjonalnego spojrzenia: kiedyś w ramach imperiów różnych podróże, przeprowadzki i mieszanie się odbywały na innych zasadach, a i kwestia pochodzenia bywała zamglona mocno
Dopiero do tego znowu wracamy

Hm, co do azjatyckich elementów - to jest paradoks: współczesny byłby trudniejszy (nie tylko wydawniczo)...

Jako, że zabrałam się za lekturę romansu Ziemianki i kosmity (a między nimi leczący seks ) to stwierdzam niedosyt romansów s-f, a już sensownych to w ogóle. To chyba jeden z nielicznych podgatunków romansu, który do nas nie zawitał. Nawet coś LGBT do nas trafiło

Odruchowo i nieprzytomnie, nauczona doświadczeniem, bym od razu spytała: macki?
***

A właśnie, typ urody preferowany... Jakiś czas temu wpadło mi w oczy narzekanie w wykonaniu męskim, że w romansach pulchne bohaterki się pojawiają, ale bohaterowie to totalne tabu... I że nikt nawet nie postuluje zróżnicowania typów.
Prawda?
Sama nie wiem, serio, dla mnie to faktycznie trudne pytanie w kontekście romansowym.

[mdusia123]

Któraś z dziewczyn kiedyś faktycznie wspominała, że jak jeszcze pulchne bohaterki się zdarzają, tak bohaterowie już niekoniecznie.

[•Sol•]

I też taka atmosfera "Mąż/żona [babcia/dziadek] z Rosji, a skąd konkretnie, to nie wiadomo" była w międzywojniu - trochę "don't ask don't tell".

a romans z Rosją w tle też bym przeczytała. Ale Rosją mocno a nie tylko,że bohater/ka z pochodzenia i nic z tego nie wynika

bym od razu spytała: macki?

czasem mam wrażenie, że macki byłyby dla naszych wydawców łatwiejsze do przełknięcia niż romans LGBT.

A właśnie, typ urody preferowany... Jakiś czas temu wpadło mi w oczy narzekanie w wykonaniu męskim, że w romansach pulchne bohaterki się pojawiają, ale bohaterowie to totalne tabu... I że nikt nawet nie postuluje zróżnicowania typów.
Prawda?
Sama nie wiem, serio, dla mnie to faktycznie trudne pytanie w kontekście romansowym.

wiem, że to trochę rasistowskie, seksistowskie czy jakkolwiek zwać, niepoprawne politycznie lub społecznie, ale no tak, jakoś nie widzę romansu z Azjatą.
Oni sa dla mnie totalnie aseksualni, więc i wczuć byłoby się ciężko.
Ale już z czarnoskórym - to by było bardzo ciekawe

Pulchnego bohatera który w trakcie ksiażki/filmu nie wylaszcza się do poziomu hot nie znam. Bohaterki potrafią pozostać przy kości, panowie musza imponować kaloryferem. Bojler jest utożsamiany z obleśnym zdziadziałym pierwszym mężem/narzeczonym, tym złym od którego bohaterkę niezwłocznie trzeba uwolnić.

[Fringilla]

Któraś z dziewczyn kiedyś faktycznie wspominała, że jak jeszcze pulchne bohaterki się zdarzają, tak bohaterowie już niekoniecznie.

Ale bez konkluzji, że by się przydali
A stwierdzenie, że romanse nie potrzebują pulchnych bohaterów, to seksizm czystej wody
Oj, i jeszcze kwestia, co rozumiemy przez pulchność...

Na marginesie: nie znałam pojęcia bojler w tym kontekście... Popularne?

bym od razu spytała: macki?

czasem mam wrażenie, że macki byłyby dla naszych wydawców łatwiejsze do przełknięcia niż romans LGBT

No ba...

Żeby nie wyjść na rasistę/ksenofoba i się mieścić w ograniczeniach PP, Sol, wystarczy stwierdzić, co się preferuje u bohatera, a nie. czego unika (w rozumieniu cech niezmiennych a nie np. wąsów i większość szczęśliwa

Dla mnie każdy szerzej pojmowany "typ" ma tak wiele wersji, że sprowadzanie na dłuższą metę do uogólnień się u mnie nie sprawdza - w każdym typie jestem w stanie znaleźć przypadek mnie odpowiadający

Ale moment, Sol, aseksualni - ale ogólnie czy w kontekście romansu w ogóle (c/kdramy....!) czy np. planowanego przez Romę?

[•Sol•]

A stwierdzenie, że romanse nie potrzebują pulchnych bohaterów, to seksizm czystej wody
Oj, i jeszcze kwestia, co rozumiemy przez pulchność...

W romansach są typy sylwetek - chudy, umięśniony i stary obleśny dziad co go łatwiej przeskoczyć niż obejść.
A takiego faceta młodego, nie szczupłego, tylko właśnie 'miękkiego' nie uświadczysz. Pulchność mam wrażenie, że to określenie tylko dla płci pięknej, panowie nie mają do niej prawa.

Żeby nie wyjść na rasistę/ksenofoba i się mieścić w ograniczeniach PP, Sol, wystarczy stwierdzić, co się preferuje u bohatera, a nie. czego unika (w rozumieniu cech niezmiennych a nie np. wąsów i większość szczęśliwa

no jasne, przecież to taka różnica ale fakt, w brzmieniu zupełnie inaczej to wygląda

Ale moment, Sol, aseksualni - ale ogólnie czy w kontekście romansu w ogóle (c/kdramy....!) czy np. planowanego przez Romę?

tak w ogóle całkowicie, nie pyka mi nic w odniesieniu do ich typu urody, fizjonomii, czegokolwiek
Ale jeśli Roma napisze coś z Azjatą to chociażby z ciekawości co wysmażyła, przeczytam może tak zaczaruje, że mi pyknie na Azjatę

[Roma]

Ja sama nie wiem jeszcze co będę pisać, zwłaszcza w kontekście, że się ostatnio zmęczyłam, ponieważ w przeciągu ostatniego roku kończę trzecią książkę. A pomysłów mam na kolejne piętnaście. Taki romans egzotyczny to tylko jeden z nich i głównie dlatego, że u nas takich nie ma. A ja lubię oryginalność tak samo jak sf tylko nie w wersji BDSM, raczej very soft erotyk z przymrużeniem oka. Natomiast większość planów dotyczy komedii, albo romansów historycznych. I dwóch dość poważnych obyczajówek.
O Azjatów pytałam, ponieważ stanowicie dla mnie najbardziej wiarygodne źródło informacji.

[Fringilla]

I niszowe...ja swoją drogą jestem ciekawa, w jakim (obstawiam, że niewielkim) gusta grona tutaj pokrywają się z większością kupujących romanse...
Cóż, czasem wydawanie z sukcesem liczbowym to sztuka większa niż stawianie tarota

PS Roma - a skoro 3 rocznie, to może jedna "budżetowo" a 2 pozostałe wedle własnych potrzeb

***
Hm, po namyśle stwierdzam, że w romansach akceptuję każdy typ urody, bo sprawa się rozbija o zachowanie i charakter.
I dlatego i szczupły typ euroazjatycki w serii Lód Anne Stuart i napakowane misiaki u Shelly Laurenston